Kalewala. Epopeja fińska (wersja dla dzieci)

Jedna z najważniejszych książek mojego dzieciństwa. Z dwóch powodów i za nic nie mogę się zdecydować, który z nich jest ważniejszy. A więc po pierwsze, to książka, która nauczyła mnie zupełnie inaczej patrzeć na świat. Otworzyła oczy na magię zwykłych rzeczy, na kolor, dramat ukryty czasem pod niepozornym płaszczykiem. Przemówiła o wiele silniej niż greckie mity. Z "Kalewali" dowiedziałam się, że jestem człowiekiem północy (och, jak ja nie cierpię upałów!). I po pierwsze pierwsze - Janina Porazińska. Stara jestem baba, ale spod uroku jej języka wydostać się nie potrafię i już!

Jedna z najważniejszych książek mojego dzieciństwa. Z dwóch powodów i za nic nie mogę się zdecydować, który z nich jest ważniejszy. A więc po pierwsze, to książka, która nauczyła mnie zupełnie inaczej patrzeć na świat. Otworzyła oczy na magię zwykłych rzeczy, na kolor, dramat ukryty czasem pod niepozornym płaszczykiem. Przemówiła o wiele silniej niż greckie mity. Z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Postanowiłam uzupełnić nieobecność „Kalewali” w zamierzchłych czasach dzieciństwem zwanych. Autorkę opracowania epopei fińskiej oczywiście kojarzę z innymi tytułami w/w okresu, do lektury przystąpiłam więc z lekkim niepokojem. Niesłusznie, czytało mi się przyjemnie, z zainteresowaniem śledziłam losy mitycznych, „wielowiecznych” bohaterów, np. Aktiego o „urodzie nienapatrzonej i wesołości niemilknącej”, dałam się ponieść „źrebcom dymogrzywym” i wichrom „niedogonnym”, żeglowałam „szybkonośnie” po morzach „nieobeszłych” i oczekiwałam pomocy „chmurowładnego” Ukkiego. Dowiedziałam się również, że pewnego dnia „wszystek lud Kalewali się rozniemógł”, a to za sprawą ohydnej Lowiatar sprowadzonej „ciszkiem, utajonkiem” przez złą Louhi. Czas spędziłam więc nadzwyczaj pożytecznie 😊.

Postanowiłam uzupełnić nieobecność „Kalewali” w zamierzchłych czasach dzieciństwem zwanych. Autorkę opracowania epopei fińskiej oczywiście kojarzę z innymi tytułami w/w okresu, do lektury przystąpiłam więc z lekkim niepokojem. Niesłusznie, czytało mi się przyjemnie, z zainteresowaniem śledziłam losy mitycznych, „wielowiecznych” bohaterów, np. Aktiego o „urodzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od Mitologii Parandowskiego poprzez Kalewalę do Tolkiena...tak to się zaczęło ;)

Od Mitologii Parandowskiego poprzez Kalewalę do Tolkiena...tak to się zaczęło ;)

Pokaż mimo to

Każdy kraj, każda grupa etniczna ma w swej kulturze zbiór legend, mitów opisujących jej powstanie, bogów i bohaterów oraz wydarzenia sprzed początku świata. Jak wyczytałem z epilogu Kalewala to epos fiński, lapoński a tamte ludy zwykle składały się z chłopów, rolników uprawiających swą ziemię, prowadzących pokojowy tryb życia. Dlatego więcej opisanych jest w mitach Kalewali wydarzeń z życia codziennego, jak polowania, połowy, wesela niż bitew, pojedynków i wojen. A jeśli już te się pojawią to nie ma w nich dużego rozlewu krwi, raczej magia powiązana z naturą. Do tego liczne pieśni i przyśpiewki bohaterów eposu.
Jedyną wadą jest raczej archaiczny i czasami trudny do zrozumienia język,młodsi czytelnicy raczej mieliby problemy ze zrozumieniem wielu słów i zwrotów. I jeszcze jedno co mnie irytowało, to bez przerwy powtarzany zabieg związany z wyliczaniem jakichś wydarzeń - np. "przeszedł przez dziewięć lasów, przez dziesięć borów przeszedł" albo "trzy morza przepłynął, sześć mórz pokonał" - to w końcu ile - 9 czy 10, 3 czy 6?
Polecam fanom kultury mroźnej Skandynawii i lubiącym mądrości ludowe.

Każdy kraj, każda grupa etniczna ma w swej kulturze zbiór legend, mitów opisujących jej powstanie, bogów i bohaterów oraz wydarzenia sprzed początku świata. Jak wyczytałem z epilogu Kalewala to epos fiński, lapoński a tamte ludy zwykle składały się z chłopów, rolników uprawiających swą ziemię, prowadzących pokojowy tryb życia. Dlatego więcej opisanych jest w mitach Kalewali...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem przyjemna epopeja. To właściwie trochę jak mitologia Parandowskiego - zaczynamy od stworzenia świata, a potem podążamy za herosami przez ich przygody. Napisane całkiem przystępnym językiem, pomijając imiona bohaterów :D
http://dla-przyjemnosci.blogspot.com/2015/10/kalewala.html

Całkiem przyjemna epopeja. To właściwie trochę jak mitologia Parandowskiego - zaczynamy od stworzenia świata, a potem podążamy za herosami przez ich przygody. Napisane całkiem przystępnym językiem, pomijając imiona bohaterów :D
http://dla-przyjemnosci.blogspot.com/2015/10/kalewala.html

Pokaż mimo to

Piękna książka napisana tak aby zrozumiało ją dziecko (pełna wersja książki jest podobno dłuższa i bardziej zawiła, oraz występują w niej sceny agresji), czytałem ją będąc małym chłopcem i do dzisiaj pamiętam fragmenty pieśni, które są wyśpiewywane przez bohaterów północy.

Sam Tolkien pisząc "Hobbita" i "Władcę pierścieni" czerpał pełnymi garściami z legend i podań nordyckich.

Jeżeli lubisz Mitologię grecką, koniecznie powinieneś przeczytać Kalewalę. Jest równie interesująca.

Piękna książka napisana tak aby zrozumiało ją dziecko (pełna wersja książki jest podobno dłuższa i bardziej zawiła, oraz występują w niej sceny agresji), czytałem ją będąc małym chłopcem i do dzisiaj pamiętam fragmenty pieśni, które są wyśpiewywane przez bohaterów północy.

Sam Tolkien pisząc "Hobbita" i "Władcę pierścieni" czerpał pełnymi garściami z legend i podań...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

pozycja konieczna dla fanów Tolkiena

pozycja konieczna dla fanów Tolkiena

Pokaż mimo to