Spokojne, milicyjne śledztwo, niespotykany modus operandi i służba zdrowia w czasach PRLu. Lubię milicyjne kryminały, nie tylko z uwagi na wspomnienie młodości, ale i możliwość oceny ówczesnego życia z dzisiejszej perspektywy:)

Spokojne, milicyjne śledztwo, niespotykany modus operandi i służba zdrowia w czasach PRLu. Lubię milicyjne kryminały, nie tylko z uwagi na wspomnienie młodości, ale i możliwość oceny ówczesnego życia z dzisiejszej perspektywy:)

"Szklanka czystej wody" to wyjątkowo interesująca podróż w czasie, podczas której autor w tle toczącego się kryminalnego śledztwa odkrywa przed czytelnikiem blaski i cienie PRL-owskiej rzeczywistości.
***
Bohaterowie tej milicyjnej powieści są charakterystyczni, intrygujący nieco szablonowi, pierwszoplanową natomiast postacią jest Zygmunt Niekwasz, ordynator oddziału chirurgicznego. Osadzona w szpitalnym gmachu akcja początkowo nie zapowiada trzymającej w napięciu treści, jednak gdy po rutynowym zabiegu umiera ważny, wręcz uprzywilejowany pacjent, historia ta zdecydowanie zaczyna nabierać rumieńców. Śmierć Aleksandra Waliszewskiego, szanowanego lecz nieco hipochondrycznego dyrektora przedsiębiorstwa handlu zagranicznego okrutnie plami lekarski honor Niekwasza, przekonanego w niemal 101% procentach o prawidłowo wykonanym zabiegu. Chcąc zrehabilitować swoje imię w środowisku medycznym, lekarz podejmuje się własnego śledztwa, do którego w późniejszej fazie zaawansowania dołącza również Milicja Obywatelska. Niestety dyrektor Waliszewski nie okazuje się być jedyną śmiertelną ofiarą na kartach tej kryminalnej powieści, bowiem zagadki oraz tajemnice są w niej niesłychanie liczne i pokrętne zupełnie jak... ludzka natura.
***
Polski autor, Jerzy Edigey (Jerzy Waldemar Korycki) stworzył niedługą lecz intrygującą historię, w której nie brakuje ciekawych zagadek i która zmusza czytelnika do wnikliwej analizy sytuacji oraz bohaterów otaczających oskarżonego o błąd w sztuce lekarskiej Niekwasza. Książka została napisana w przyjemny, pozbawiony okrucieństwa i brutalności sposób. Czytało mi się ją niebywale wartko i z ogromnym zainteresowaniem, zdecydowanie więc polecam po nią sięgnąć (:

"Szklanka czystej wody" to wyjątkowo interesująca podróż w czasie, podczas której autor w tle toczącego się kryminalnego śledztwa odkrywa przed czytelnikiem blaski i cienie PRL-owskiej rzeczywistości.
***
Bohaterowie tej milicyjnej powieści są charakterystyczni, intrygujący nieco szablonowi, pierwszoplanową natomiast postacią jest Zygmunt Niekwasz, ordynator oddziału...

Jakiś czas temu dostałem spory pakiet książek Edigeya i od czasu do czasu jakąś sobie czytam. Mimo sentymentu, tej nie mogę ocenić pozytywnie, bo jakość opowiedzianej historii jest po prostu kiepska.

Jakiś czas temu dostałem spory pakiet książek Edigeya i od czasu do czasu jakąś sobie czytam. Mimo sentymentu, tej nie mogę ocenić pozytywnie, bo jakość opowiedzianej historii jest po prostu kiepska.

Kolejny miły PRL-owski kryminałek Jerzego Edigey’a. Z logiczną zagadką, bez brutalności, wulgaryzmów, z linearną akcją, czego we współczesnych kryminałach ze świecą szukać. I o niewielkiej objętości, do przeczytania w kilka godzin. Tym razem, mimo, że jest to e-book wydawnictwa Saga Egmont, nawet nie było wielu literówek! Przeczytałam z przyjemnością. W sam raz na upalną niedzielę.

Kolejny miły PRL-owski kryminałek Jerzego Edigey’a. Z logiczną zagadką, bez brutalności, wulgaryzmów, z linearną akcją, czego we współczesnych kryminałach ze świecą szukać. I o niewielkiej objętości, do przeczytania w kilka godzin. Tym razem, mimo, że jest to e-book wydawnictwa Saga Egmont, nawet nie było wielu literówek! Przeczytałam z przyjemnością. W sam raz na upalną...

Peerelowski thriller medyczny i mistrz Edigey w świetnej formie.

Peerelowski thriller medyczny i mistrz Edigey w świetnej formie.

Czas na powieść milicyjną i Edigeya.
Akcja przenosi się do szpitala, wprost z sali operacyjnej trafiamy wydawałoby się na czas rekonwalescencji. Ordynator oddziału chirurgicznego, doktor Zygmunt Niekwasz przeprowadza rutynowy zabieg – resekcję wyrostka. Śmierć pacjenta staje się powodem wkroczenia do akcji majora Janusza Kaczanowskiego.
Niezwykle hermetyczny świat medyczny, struktury, mechanizmy i pokrętna ludzka natura. Wnikliwa dedukcja, analiza, obserwacja doprowadzą rozwiązania zagadki.


Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Jerzy Edigey vel Jerzy Waldemar Korycki (1913 - 1983)
polski pisarz, adwokat i działacz społeczny pochodzenia tatarskiego.
Pochodzenie z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca),osiadłej na Litwie w XVI wieku. Literacki pseudonim „Edigey” przyjął od zawołania „Edigiej-Emirza”, przodka emira Edigeya, który przewodził plemieniu Mangytów i Złotej Ordzie w latach 1400 do 1412.
W życiu zajmował się rożnymi profesjami od dziennikarstwa, prawa czy trenowania wioślarzy z zasługami dla sportu.
W 1962 roku postanowił na debiut literacki, rok poźniej wydano "Czek dla białego gangu", kilka powieści zostało sfilmowanych czy przełożonych na słuchowiska radiowe. Napisał około 50 pozycji, przetłumaczonych na wiele języków.

Czas na powieść milicyjną i Edigeya.
Akcja przenosi się do szpitala, wprost z sali operacyjnej trafiamy wydawałoby się na czas rekonwalescencji. Ordynator oddziału chirurgicznego, doktor Zygmunt Niekwasz przeprowadza rutynowy zabieg – resekcję wyrostka. Śmierć pacjenta staje się powodem wkroczenia do akcji majora Janusza Kaczanowskiego.
Niezwykle hermetyczny świat medyczny,...

Jest sobie chirurg, a za sprawą protekcji dyrektora szpitalu jest i specjalny pacjent, któremu trzeba zoperować wyrostek. Pacjent ginie w okolicznościach, które rzucają plamę na honor lekarza, zarzuca się mu bowiem podstawowy błąd w sztuce. W tej sytuacji doktor podejmuje na własną rękę próby rehabilitacji swojej opinii i rozpoczyna własne śledztwo, do którego na późniejszym etapie włącza się oczywiście również MO - powieść pierwsza klasa, przynajmniej w gatunku kryminałów milicyjnych. Serdecznie polecam.

Jest sobie chirurg, a za sprawą protekcji dyrektora szpitalu jest i specjalny pacjent, któremu trzeba zoperować wyrostek. Pacjent ginie w okolicznościach, które rzucają plamę na honor lekarza, zarzuca się mu bowiem podstawowy błąd w sztuce. W tej sytuacji doktor podejmuje na własną rękę próby rehabilitacji swojej opinii i rozpoczyna własne śledztwo, do którego na...

Kryminał napisany w latach PRL-u i miejscami czuć, że jest to pozycja z tego okresu, ale i tak czyta się bardzo przyjemnie i akcja jest wciągająca a rozwiązanie zagadki nie jest od początku oczywiste.
Miło spędziłam czas z ta lektura i bardzo możliwym jest że sięgnę jeszcze po twórczość autora.
Moja ocena 7/10

Kryminał napisany w latach PRL-u i miejscami czuć, że jest to pozycja z tego okresu, ale i tak czyta się bardzo przyjemnie i akcja jest wciągająca a rozwiązanie zagadki nie jest od początku oczywiste.
Miło spędziłam czas z ta lektura i bardzo możliwym jest że sięgnę jeszcze po twórczość autora.
Moja ocena 7/10

Każdy fan tzw. kryminałów milicyjnych zna i ceni powieści Jerzego Edigey. „Szklanka czystej wody” to klasyk tej literatury. Ostatnio, dla rozrywki, postanowiłam po raz wtóry sięgnąć po tę właśnie powieść. Sprawnie napisana, zawiera opis tego, co – nawet z perspektywy czasu – może nas zainteresować, czyli blasków i cieni życia w PRL-u. Tym razem akcja osadzona została w szpitalu, możemy zatem zgłębiać tajniki funkcjonowania ówczesnej służby zdrowia. Nawet przefiltrowany przez czujne oko cenzury, tekst zawiera zawoalowaną, subtelną krytykę systemu nieskutecznego wobec społecznych patologii, np. łapówkarstwa i kumoterstwa jako jedynej skutecznej metody załatwienia sprawy. Ciekawie poprowadzony został także główny wątek napędowy akcji, czyli problem zawinionych i niezawinionych błędów lekarskich. Opis tego, jak reaguje na nie środowisko lekarskie pozwala na odniesienie wrażenia, iż niewiele zmieniło się od tamtych czasów: „najczęściej zawiesza się lekarza w prawach wykonywania zawodu w jednym województwie, a wtedy wyjeżdża on do sąsiedniego, bo tam ta kara nie obowiązuje. A orzeczenie uwalniające lekarza od winy ma jeszcze mniejszą wartość. Tego się nigdzie nie publikuje, o tym nikt nie wie”. W książce jest też miejsce na sztampę, schemat powielany w wielu innych milicyjnych powieściach i nowelach kryminalnych. W przeciwieństwie do niegodnego postępowania dyrektorów: przełożonego szpitala oraz zajmującego równie eksponowane, decyzyjne stanowisko mordercy, ofiara i główny podejrzany okazują się modelowymi przykładami prawego obywatela: pracowici, sumienni, nieprzekupni, choć nie bez skazy (słabość do płci pięknej). Modelowy jest również rozwiązujący zagadkę zabójstwa, szalenie mądry i przystojny milicjant. Rozprawia się z niegodziwcami posługując się bezkrwawą metodą dedukcji, czarując przy okazji ładne pielęgniarki i seksowną żonę jednego z głównych podejrzanych. W narrację powieści wprowadzono też humorystyczne, antysystemowe smaczki, poniżej przytaczam jeden z nich (dotyczy budowy Hotelu Forum w Warszawie): „Budowa nowych szpitali ciągnie się dosłownie dziesiątki lat. Trwa dłużej, niż budowa hoteli. – Największy w Polsce hotel, na rogu Marszałkowskiej i Alei Jerozolimskich Szwedzi mają postawić w ciągu dwóch lat. Na tysiąc pięćset miejsc. – Więc daj Boże, żeby Skandynawowie wzięli się i za budowę naszych szpitali.”

Każdy fan tzw. kryminałów milicyjnych zna i ceni powieści Jerzego Edigey. „Szklanka czystej wody” to klasyk tej literatury. Ostatnio, dla rozrywki, postanowiłam po raz wtóry sięgnąć po tę właśnie powieść. Sprawnie napisana, zawiera opis tego, co – nawet z perspektywy czasu – może nas zainteresować, czyli blasków i cieni życia w PRL-u. Tym razem akcja osadzona została w...

Na leniwe popołudnie po ciężkim dniu w pracy, takie właśnie książki nadają się idealnie. Nie jest to wielkiego lotu literatura. Sama fabuła także zdecydowanie odbiega od poziomu do jakich nas przyzwyczaili tacy pisarze jak Agatha Christie czy Camila Lackberg. Ok, zgadzam się w stu procentach, że na nominację do Nobla takie pozycje nie zasługują.
Ale czasami dobrze jest zapomnieć o istniejącym świecie, przenieść się w realia socjalistycznej Polski, spróbować odgadnąć, kto zabił i dlaczego. Dla sprawności mózgu, dla rozrywki.
Ja po "kryminałki" prl-owskie sięgam głównie z dwóch powodów: bo fascynuje mnie tamta (można tak to już chyba dzisiaj nazywać) epoka, a poza tym czasem zdarzają się naprawdę ciekawe śledztwa.
Taka perełka jak na przykład "Szklanka czystej wody". Jeżeli ktoś nie próbował nigdy tego gatunku - bardzo dobra pozycja na start!

Na leniwe popołudnie po ciężkim dniu w pracy, takie właśnie książki nadają się idealnie. Nie jest to wielkiego lotu literatura. Sama fabuła także zdecydowanie odbiega od poziomu do jakich nas przyzwyczaili tacy pisarze jak Agatha Christie czy Camila Lackberg. Ok, zgadzam się w stu procentach, że na nominację do Nobla takie pozycje nie zasługują.
Ale czasami dobrze jest...