Pamiętniki

uzasadnienie opinii
http://klub-aa.blogspot.com/2013/06/bog-jest-z-nami-pijakami.html

uzasadnienie opinii
http://klub-aa.blogspot.com/2013/06/bog-jest-z-nami-pijakami.html

Pokaż mimo to

Wspaniały opis XVII-wiecznej Europy z punktu widzenia prawdziwego Sarmaty, Mazura Jana Chryzostoma Paska. Wielu czytelników narzeka na styl i wtrącenia z Łaciny, mi udało się natrafić na egzemplarz książki w wersji Audiobook, dzięki czemu uniknąłem tych trudności. Opisy są trafne, język barwny, a jako źródło wiedzy historycznej "Pamiętniki" są wręcz bezcenne! Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce dowiedzieć się czegoś więcej o naszej historii.

Wspaniały opis XVII-wiecznej Europy z punktu widzenia prawdziwego Sarmaty, Mazura Jana Chryzostoma Paska. Wielu czytelników narzeka na styl i wtrącenia z Łaciny, mi udało się natrafić na egzemplarz książki w wersji Audiobook, dzięki czemu uniknąłem tych trudności. Opisy są trafne, język barwny, a jako źródło wiedzy historycznej "Pamiętniki" są wręcz bezcenne! Pozycja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety, pomimo najszczerszych chęci, do Paska nie umiem się przekonać, "Pamiętniki" mnie wymęczyły i kompletnie do mnie nie trafiły :(

Niestety, pomimo najszczerszych chęci, do Paska nie umiem się przekonać, "Pamiętniki" mnie wymęczyły i kompletnie do mnie nie trafiły :(

Pokaż mimo to

To arcydzieło to dowód, że sarmatyzm to nie bajeczka i mit tylko żywa tradycja i świętość narodu polskiego opluwana przez ignorantów.

To arcydzieło to dowód, że sarmatyzm to nie bajeczka i mit tylko żywa tradycja i świętość narodu polskiego opluwana przez ignorantów.

Pokaż mimo to

Autobiografia szlachcica z XVII w.

Autobiografia szlachcica z XVII w.

Pokaż mimo to

Z racji na język czyta się ciężko - ale naprawdę warto. Spojrzenie na świat oczami człowieka sprzed ponad 350 lat warte jest tego niewielkiego wysiłku.

Z racji na język czyta się ciężko - ale naprawdę warto. Spojrzenie na świat oczami człowieka sprzed ponad 350 lat warte jest tego niewielkiego wysiłku.

Pokaż mimo to

Nawet ciekawe i momentami bardzo zabawne.

Nawet ciekawe i momentami bardzo zabawne.

Pokaż mimo to

Świetnie oddane realia sarmackiej Polski z końca XVII w.. Język barwny, plastyczny, usiany ciekawymi makaronizmami. Libacja, warcholstwo, jurność:), pieniactwo to wydawałoby się główne cechy bohatera, ale przy bliższym poznaniu jednocześnie jawi się jako dobry kompan, zdolny do altruizmu oraz patriota.

Świetnie oddane realia sarmackiej Polski z końca XVII w.. Język barwny, plastyczny, usiany ciekawymi makaronizmami. Libacja, warcholstwo, jurność:), pieniactwo to wydawałoby się główne cechy bohatera, ale przy bliższym poznaniu jednocześnie jawi się jako dobry kompan, zdolny do altruizmu oraz patriota.

Pokaż mimo to

"Pamiętniki Paska" to doskonały przykład tego, że humor jest czymś absolutnie ponadczasowym. Jak wielka jest siła czegoś, co bawi niezmiennie od dziesięcioleci a nawet setek lat? Niezapomniane sceny z Danii (dlaczego Dunki rozbierają się do snu? Co one, pcheł się nie boją? O co chodzi z tymi łomocącymi drewniakami?) i z wypraw dzielnego woja (zapominającego po grze w karty o swojej szabli i bijącego sąsiada... drugim, niziutkim sąsiadem) stały się inspiracją dla dusz bohaterów Sienkiewicza. Mam sentyment do tego starego gaduły i gawędziarza : )

"Pamiętniki Paska" to doskonały przykład tego, że humor jest czymś absolutnie ponadczasowym. Jak wielka jest siła czegoś, co bawi niezmiennie od dziesięcioleci a nawet setek lat? Niezapomniane sceny z Danii (dlaczego Dunki rozbierają się do snu? Co one, pcheł się nie boją? O co chodzi z tymi łomocącymi drewniakami?) i z wypraw dzielnego woja (zapominającego po grze w karty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Pamiętniki" Jana Chryzostoma Paska to nie tylko znakomite i cenne źródło historyczne (pamiętnikarskie) do badań nad kulturą sarmacką czy wojskowością Rzeczpospolitej Obojga Narodów w XVII w., ale również znakomita książka warta przeczytania. Każdy Polak i Patriota, jak również historyk i miłośnik książki powinien obowiązkowo je przeczytać. Pasek spisywał swoje wspomnienia pod koniec życia, prawdopodobnie w latach 1690–1695. Rękopis drukiem wydany zostały dopiero w 1836 roku przez hrabiego Edwarda Raczyńskiego.

"Pamiętniki" dzielą się na dwie części. Część pierwsza obejmuje lata 1655-1666. Jej treścią są przygody Paska w czasie wojen ze Szwecją (1656), Siedmiogrodem (1657), Moskwą (1660) oraz rokoszem Lubomirskiego. Opisana w nim jest także słynna wyprawa wojsk polskich do Danii (1658-1659). W części pierwszej brakuje początkowych stron, trudno więc ustalić, od kiedy Pasek snuje swe wspomnienia. Ponieważ autor spisywał swoje pamiętniki pod koniec życia zdarza mu się mylić lub przesuwać w czasie fakty historyczne.

Druga część pamiętników obejmuje lata 1667-1688 i opisuje żywot ziemianina, gospodarza i obywatela, jakie prowadził Pasek na wsi w Krakowskiem. Pasek pomija w tej części bardziej kompromitujące fakty ze swojej biografii, m.in. skazanie na banicje i infamię.

W swej narracji wspomnieniowej autor umieścił m.in. wiersz liryczny (np. pożegnanie ukochanego konia Deresza), panegiryki opiewające wiktorie nad rzeką Basią czy pod Wiedniem, listy Jana II Kazimierza i Stefana Czarnieckiego, uroczyste mowy, fragmenty popularnych piosenek, przyśpiewek, kąśliwych paszkwilów na Litwinów. Pasek przyjął w swej relacji konwencję narracji gawędziarskiej z elementami języka potocznego, obrazowego, wplótł humor, dowcipy, rubaszne słownictwo. Posługiwał się często tzw. makaronizmami (mieszaniną słów i wyrażeń polskich oraz łacińskich).

"Pamiętniki" stały się źródłem pisarskiej inspiracji w XIX wieku. Adam Mickiewicz poświęcił mu dwa z wykładów o literaturze słowiańskiej; Juliusz Słowacki wykorzystał jego sylwetkę w „Mazepie”, gdzie autor „Pamiętników” na ganku, „z powagą papużą”


„I z wielkim stał papierem − ba! to mówca śliczny,
Przygotował dla króla wiersz makaroniczny"

— Juliusz Słowacki, "Mazepa"


Henryk Sienkiewicz szeroko wykorzystywał słownictwo paskowe i przypuszczalnie stamtąd wziął tytuł pierwszego tomu swej „Trylogii”: ([wróg] trzy części ojczyzny naszej mieczem i ogniem splądrował...). Pod jego urokiem byli Zygmunt Krasiński, Józef Ignacy Kraszewski, Zygmunt Kaczkowski, a także Henryk Rzewuski, twórca tzw. gawędy szlacheckiej, zapoczątkowanej "Pamiątkami Soplicy". Wpływy Paska widoczne są też w literaturze XX w., np. w poezji Jerzego Harasymowicza, Ernesta Brylla, w powieści Trans-Atlantyk (1953) Witolda Gombrowicza (parodia gawędy szlacheckiej), w gawędach autora Szczenięcych lat Melchiora Wańkowicza, a także u Ksawerego Pruszyńskiego i Wojciecha Żukrowskiego. Liczne odwołania do pamiętników Paska są dowodem zakorzenienia twórców polskich w XVII-wiecznej kulturze narodowej.

Z "Pamiętników" pisanych przez Jana Chryzostoma Paska wyłania się obraz ciemnego, zabobonnego warchoła i nieprawdopodobnego awanturnika, typowego zawadiackiego Sarmaty. Bohater uwielbia pociągać z butelki, kłócić się i pojedynkować. Karty książki wypełniają bezustanne bijatyki, pojedynki, zaczepki i prowokacje. Nawet będąc już w stanie spoczynku, po małżeństwie z podstarzałą, ale majętną wdową, bohater bez przerwy wplątuje się w spory i awantury sąsiedzkie. W "Pamiętnikach" prezentuje swój portret, jawiąc się czytelnikowi jako szlachcic i żołnierz, patriota i świetny kompan, słowem, wzór godny naśladowania.

"Pamiętniki" pisane są plastycznym, poprzetykanym makaronizmami językiem, obfitującym w przenośnie i kwieciste porównania. Pasek jest wytrawnym gawędziarzem, opowiada świetnie, porywająco, jego nierzadko mało prawdopodobne historie pomagają poznać i zrozumieć życie w Polsce końca XVII wieku, koloryt tamtych czasów.

Cenną zaletą "Pamiętników" jest fakt, że dzięki swojemu kronikarskiemu stylowi stanowią one źródło wiedzy o obyczajach i zachowaniach szlachty polskiej XVII wieku. Utwór odwzorowuje sposób myślenia i pojmowania świata przez ówczesnych ludzi, przedstawia ich mentalność, odsłania istniejącą nietolerancję religijną, zacofanie kulturowe, ciasność horyzontów umysłowych i niechęć do jakichkolwiek zmian. Ukazuje całą galerię wad szlachty, na czele z prywatą, pychą i brakiem jakiegokolwiek poczucia odpowiedzialności. Jednocześnie wiarygodnie i szczegółowo przedstawia polskie obyczaje, rysuje obraz kultury obyczajowej i politycznej tamtych czasów.

PLUSY

+ Można się dużo dowiedzieć o sarmackich zwyczajach, zabobonach etc.
+ Sporo informacji o pojedynkach na szablę J. Chryzostoma Paska
+ Mnóstwo informacji o wojnach Rzeczpospolitej ze Szwecją, Siedmiogrodem, Rosją, Turkami na tle ich uczestnika żołnierza Rzeczpospolitej - J. Ch. Paska
+ Gawędziarski styl narracji
+ Barwny język
+ Dają dobry obraz XVII wiecznej szlachty polskiej
+ Rubaszne, niekiedy wulgarne słownictwo
+ Często używana staropolska mowa potoczna z XVII w.
+ Specyficzny humor na przykładzie XVII wiecznego szlachcica-zabijaki
+ Wyczuwalny i specyficzny klimat epoki (od zawsze kręciły mnie opowieści o awanturnikach lubujących się w pojedynkach szermierczych takich jak: Musashi Miyamoto, Jacek Dydyński, Mikołaj Tarnawski, Jan Chryzostom Pasek)

MINUSY

- Trudny w odbiorze dla przeciętnego czytelnika język staropolski z XVII w.
- Częste makaronizmy trudne w odbiorze dla nieobeznanego z tematyką czytelnika

"Pamiętniki" J. Ch. Paska zdecydowanie mają więcej plusów niż minusów. Lektura obowiązkowa! Serdecznie polecam! :) :) :)

"Pamiętniki" Jana Chryzostoma Paska to nie tylko znakomite i cenne źródło historyczne (pamiętnikarskie) do badań nad kulturą sarmacką czy wojskowością Rzeczpospolitej Obojga Narodów w XVII w., ale również znakomita książka warta przeczytania. Każdy Polak i Patriota, jak również historyk i miłośnik książki powinien obowiązkowo je przeczytać. Pasek spisywał swoje wspomnienia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to