„Historia władzy w Związku Radzieckim” Rudolfa G. Pichoi rzuca nowe światło na kulisy władzy Kraju Rad oraz wydarzenia historyczne z perspektywy nieco innej, niż przywykł polski czytelnik. Książka Pichoi, pełniącego niegdyś funkcję prezesa Głównego Zarządu Archiwów przy Radzie Ministrów Federacji Rosyjskiej, to dzieło niezwykle ważne, ukazujące nowe fakty i kierunki dla przyszłych badań historyków. Z drugiej zaś strony mamy niekiedy do czynienia z trudno przystępnymi treściami, które rekompensuje w pewien sposób bogata baza źródłowa, w skład której zalicza się szeroki zakres dokumentacji (wcześniej nieosiągalnej dla historyków),z której korzysta autor. W książce tej mamy okazję dowiedzieć się, iż wydarzenia Października 56 były integralną częścią politycznej strategii ówczesnego sekretarza generalnego KPZR, Nikity Chruszczowa, a interwencja militarna na początku lat 80 i podczas stanu wojennego nie była brana pod uwagę jako realne rozwiązanie kryzysu. Z drugiej zaś strony przemilczane zostały wydarzenia Marca 68 czy Grudnia 70. Pewnym niedosytem jest również brak pierwszych dwóch dekad istnienia Związku Radzieckiego, kluczowego okresu dla zrozumienia mechanizmów działania władz radzieckich, zwłaszcza w latach 50. Pomimo swoich braków oraz wspomnianego niedosytu (za który trudno winić wybór ram czasowych w jakich autor zamknął swoje dzieło),jest to ważne wypełnienie ogromnej luki w poznawaniu historii Rosji i Związku Radzieckiego.

„Historia władzy w Związku Radzieckim” Rudolfa G. Pichoi rzuca nowe światło na kulisy władzy Kraju Rad oraz wydarzenia historyczne z perspektywy nieco innej, niż przywykł polski czytelnik. Książka Pichoi, pełniącego niegdyś funkcję prezesa Głównego Zarządu Archiwów przy Radzie Ministrów Federacji Rosyjskiej, to dzieło niezwykle ważne, ukazujące nowe fakty i kierunki dla...

Interesująca choć drętwo napisana historia ZSRR. Najciekawszymi jawią mi się fragmenty tyczące się Sołżenicyna i innych represjonowanych postaci świata kultury. Opisy tyczące się polityki mi "nie podeszły", nie żeby były zafałszowane, problemem jest raczej styl autora. Ogółem przeczytać warto, choć jako przekrojowa historia ZSRR książka ta przegrywa z dziełem Martina Malii [i]Sowiecka tragedia: historia komunistycznego imperium rosyjskiego 1917-1991[/i].

Interesująca choć drętwo napisana historia ZSRR. Najciekawszymi jawią mi się fragmenty tyczące się Sołżenicyna i innych represjonowanych postaci świata kultury. Opisy tyczące się polityki mi "nie podeszły", nie żeby były zafałszowane, problemem jest raczej styl autora. Ogółem przeczytać warto, choć jako przekrojowa historia ZSRR książka ta przegrywa z dziełem Martina Malii...

Druga połówka XX wieku widziana z okien radzieckiego salonu władzy. Jego wzlot i następujące potem dekady erozji, aż do kompletnej ruiny za czasów Gorbaczowa. Pisane wprawdzie przez okcydentalistę, jednak pomimo to intrygujące o tyle, że przedstawia wyklętą i zarzuconą już u nas zupełnie perspektywę rosyjską. Tymczasem chyba warto znać i inne od oficjalnie obowiązujących, wersje wydarzeń kryzysu kubańskiego czy zestrzelenia koreańskiego rejsowca nad Sachalinem. Choćby i dla psychicznej higieny.
Plus nie do końca precyzyjna odpowiedź na pytanie o ostatniego genseka i grabarza ZSRR. Kim był Gorbaczow? Mesjaszem czy po prostu głupkiem.

Druga połówka XX wieku widziana z okien radzieckiego salonu władzy. Jego wzlot i następujące potem dekady erozji, aż do kompletnej ruiny za czasów Gorbaczowa. Pisane wprawdzie przez okcydentalistę, jednak pomimo to intrygujące o tyle, że przedstawia wyklętą i zarzuconą już u nas zupełnie perspektywę rosyjską. Tymczasem chyba warto znać i inne od oficjalnie obowiązujących,...

Kompendium wiedzy o dziejach politycznych Związku Radzieckiego. Autor pokazuje w innym świetle Berię, stawiając tezę że był głównym motorem przemian po śmierci Stalina. Ciekawie zostały nakreślone gry w obozie władzy jeszcze za życia Generalissimusa. Oprócz tego pasjonująca lektura historii upadku ZSRR.

Kompendium wiedzy o dziejach politycznych Związku Radzieckiego. Autor pokazuje w innym świetle Berię, stawiając tezę że był głównym motorem przemian po śmierci Stalina. Ciekawie zostały nakreślone gry w obozie władzy jeszcze za życia Generalissimusa. Oprócz tego pasjonująca lektura historii upadku ZSRR.

Pierwsza znana mi książka, która w sposób systematyczny opisuje historię polityczną ZSRR po wojnie. Autor, bliski współpracownik Jelcyna, miał w swoim czasie szeroki dostęp do archiwów, co czyni rzecz całą unikalną. Historia polityczna ZSRR według autora to kronika działań ok. 3000 ludzi, abonentów telefonicznej linii rządowej, czyli wierchuszki nomenklatury. Nie jest to systematyczny wykład, rzecz jest niekompletna i subiektywna, ale pewne rzeczy opisane są świetnie, np. kryzys kubański czy szalone pomysły Chruszczowa. Lektura obowiązkowa dla interesujących się historią Związku Sowieckiego, do których sam się zaliczam.

Pierwsza znana mi książka, która w sposób systematyczny opisuje historię polityczną ZSRR po wojnie. Autor, bliski współpracownik Jelcyna, miał w swoim czasie szeroki dostęp do archiwów, co czyni rzecz całą unikalną. Historia polityczna ZSRR według autora to kronika działań ok. 3000 ludzi, abonentów telefonicznej linii rządowej, czyli wierchuszki nomenklatury. Nie jest to...