Giovanni... Chyba każdemu coś świta słysząc to imię, prawda? Otóż zgadza się - mowa o najsłynniejszym prekursorze perfum, który określany jest jako wynalazca wody kolońskiej. Giovanni Maria Farina już od dziecka wykazywał niezwykłe zdolności dotyczące rozpoznawania i dobierania woni, co w późniejszym czasie przyniosło mu ogromną sławę i sukces. Choć może wydawać się, że jest to biografia zdecydowanie jednak od niej odbiega. Racja, wiele faktów z życia niezwykłego chłopaka zostało przedstawionych zgodnie z prawdą, a autorka dokładnie wgłębiła się w historię rodziny Farinów, ich miejsc bytności i samej podróży Giovanniego, którą odbył, by szkolić się w fachu perfumiarza. Fikcja literacka dominuje jednak w powieści i nadaje jej naprawdę niesamowitego smaku. Historia toczy się w wieku XVIII i przepełniona jest opisami zwyczajów zamożniejszych ludzi, etykiety, upodobaniami, a nawet ich preferencjami dotyczącymi zapachów. Co bardzo ciekawe z kart książki można wyczytać bardzo wiele o samym zastosowaniu woni i ich niesamowitym właściwościom, np. wiedzieliście, że kakao było zwane "boskim napojem Azteków", a jego zapach uspokaja i uszczęśliwia? Sam język jest stylizowany i nadaje książce takiego klimatu, że człowiek czuje się jakby cofał wskazówki zegara. W powieści mamy wątki miłosne, intrygi, tajemnice i wiele, ale to wiele zapachów. Często miałam wrażenie, że czuję opisane wonie z kart książki i było to doprawdy interesujące doświadczenie.

Giovanni... Chyba każdemu coś świta słysząc to imię, prawda? Otóż zgadza się - mowa o najsłynniejszym prekursorze perfum, który określany jest jako wynalazca wody kolońskiej. Giovanni Maria Farina już od dziecka wykazywał niezwykłe zdolności dotyczące rozpoznawania i dobierania woni, co w późniejszym czasie przyniosło mu ogromną sławę i sukces. Choć może wydawać się, że...

Jak zaczęłam czytać tę książkę to zastanawiałam się czy to dobry wybór. Momentami chciałam ją odłożyć na półkę. Jednak im dalej czytałam, tym moje zainteresowanie wzrastało i ciężko było mi się od niej oderwać. Książka opowiada o życiu twórcy wody kolońskiej, ale jest w niej też dużo fikcji literackiej. Giovanni Maria Farina obdarzony był nadzwyczajnym zmysłem węchu, a tym samym miał ogromny talent do rozpoznawania zapachów. Autorka bardzo mnie zadziwiła. Pomyślałam jak wielką musi mieć wyobraźnię, aby w tak dokładny sposób opisać piękno zapachów. Dzięki niej dowiedziałam się jakich składników używano do produkcji ówczesnych perfum. Zapach kwiatów, owoców, ziół i różnego rodzaju olejków, odgrywa w tej książce ogromną rolę. Momentami wydawało mi się jakbym te wszystkie zapachy czuła. Książka jest również o miłości, pięknej, ale dziwnej. Giovani poświęca całe swoje dorosłe życie aby stworzyć zapach dla ukochanej kobiety. Ina Knobloch w bardzo dobry sposób opisuje też życie i zwyczaje ludzi żyjących w XVIII wieku, a także uroki europejskich wsi i miast. Nie żałuję czasu spędzonego z "Perfumiarzem" i chociaż książka mnie nie porwała jednak czytałam ją z wielką uwagą i ciekawością.

Jak zaczęłam czytać tę książkę to zastanawiałam się czy to dobry wybór. Momentami chciałam ją odłożyć na półkę. Jednak im dalej czytałam, tym moje zainteresowanie wzrastało i ciężko było mi się od niej oderwać. Książka opowiada o życiu twórcy wody kolońskiej, ale jest w niej też dużo fikcji literackiej. Giovanni Maria Farina obdarzony był nadzwyczajnym zmysłem węchu, a tym...

Historia człowieka który stworzył wodę kolońską. Niemęczącą pomimo braku iskry.

Historia człowieka który stworzył wodę kolońską. Niemęczącą pomimo braku iskry.

Spodziewałam się czegoś w rodzaju historyczno-fabularnej powieści o legendarnym perfumiarzu. Niestety, nie do końca tak było.
Książka jest ciekawa, czyta się ją szybko - ale jako obyczajówkę lub romans. Tak jak pisze autorka - spora część tej książki to fikcja: tak jak spotkanie Vivaldiego czy postaci Antonii i Bernarda. To trochę psuje mi wizję poznania życia Giovanniego Marii Fariny, na co liczyłam.
I tak jak 99% tej książki to naprawdę ciekawa fabuła, tak ostatnie kilka stron psuje ten efekt - tak jakby autorka na szybko chciała tę powieść zakończyć, więc w kilku akapitach streściła to, co "było potem", a o czym tak właściwie miała być ta książka.
Gdyby miała dwa razy tyle stron i akcja rozwijałaby się trochę wolniej, to całość tylko by na tym zyskała, nie miałoby to takiego efektu "skakania" po kolejnych latach życia bohaterów.

Spodziewałam się czegoś w rodzaju historyczno-fabularnej powieści o legendarnym perfumiarzu. Niestety, nie do końca tak było.
Książka jest ciekawa, czyta się ją szybko - ale jako obyczajówkę lub romans. Tak jak pisze autorka - spora część tej książki to fikcja: tak jak spotkanie Vivaldiego czy postaci Antonii i Bernarda. To trochę psuje mi wizję poznania życia Giovanniego...

Świetna książka, nie tylko dla miłośników perfum. Bogata w opisy zapachów, które dokonale można sobie wyobrazić. Rozumiem porównania do Pachnidła, ale wspólne cechy to własnie opisy perfum i genialny nos perfumiarza, nic więcej. Uwielbiam obie książki. Polecam!

Świetna książka, nie tylko dla miłośników perfum. Bogata w opisy zapachów, które dokonale można sobie wyobrazić. Rozumiem porównania do Pachnidła, ale wspólne cechy to własnie opisy perfum i genialny nos perfumiarza, nic więcej. Uwielbiam obie książki. Polecam!

Autorka wzięła na warsztat życie prawdziwego XVIII-wiecznego perfumiarza, twórcy wody kolońskiej, Giovanniego Marii Fariny. Tyle, że uczyniła to w wyjątkowo niemrawy sposób, kompletnie bez ikry. W książce, która w zasadzie dotyczy tylko młodości Fariny, w zasadzie nic się nie dzieje. Bohater podróżuje po Europie i... wącha. Praktycznie cała fabuła koncentruje się na podkreśleniu jakim wyjątkowym nosem dysponował Farina. Daje to pojęcie o tym, że by zostać perfumiarzem, faktycznie trzeba mieć do tego talent, nadaje też treści zmysłowy klimat, ale naprawdę po przewróceniu którejś kartki z opisem zapachów wyczuwanych przez bohatera (i niczego ponad to) miałam dosyć, gdyż autorka przez cały czas w zasadzie pisze jedno i to samo. Denerwujący jest również fakt, że wszyscy ludzie spokrewnieni ze sobą, mają takie same imiona: ojciec Giovanni, syn Giovanni, drugi syn też Giovanni, w przypadku innych rodzin, jakie pojawiają się w treści jest tak samo - przez co nie wiadomo o której osobie akurat się czyta. Nie było innych imion? Powieść zdecydowanie nie porywa.

Autorka wzięła na warsztat życie prawdziwego XVIII-wiecznego perfumiarza, twórcy wody kolońskiej, Giovanniego Marii Fariny. Tyle, że uczyniła to w wyjątkowo niemrawy sposób, kompletnie bez ikry. W książce, która w zasadzie dotyczy tylko młodości Fariny, w zasadzie nic się nie dzieje. Bohater podróżuje po Europie i... wącha. Praktycznie cała fabuła koncentruje się na...

Piękna okładka, kuszący opis i pozytywne recenzje skłoniły mnie do sięgnięcia po tę książkę. Lubię romanse i powieści z wyraźnie zarysowanym tłem historycznym, więc moje oczekiwania były wysokie. Powieść Iny Knobloch nie do końca je spełniła, ale nadal uważam, że warto przeczytać ,,Perfumiarza", jeśli lubi się romanse historyczne, ale nie ma się ochoty na słodkie historie w których bohaterowie na każdym kroku przekraczają konwenanse i zachowują się jak współcześni nam ludzie.

,,Perfumiarz" to opowieść o Giovannim Farinie, twórcy wody kolońskiej, wychowanym w rodzinie, w którym wszystko oceniano po zapachu. Węch Giovanniego jednak przewyższa zdolności jego rodziny. Chłopak marzy o zrobieniu kariery w tworzeniu perfum. Po zdobyciu majątku chce się ożenić z piękną Antonią, przyjaciółką z dzieciństwa. Antonia ma jednak też innego adoratora, Bernarda, który postanawia za wszelką cenę zdobyć jej rękę i wmówić dziewczynie, że Giovanni woli mężczyzn.

Jedynym typowym romansem historycznym, który czytałam było ,,Szept róż" Teresy Meideros, i choć była to wciągająca i przyjemna książka, uważam, że tło historyczne nie zostało oddane w niej zbyt poprawnie(momentami bohaterowie zachowywali się jak ludzie współcześni, a momentami jakby żyli w średniowieczu),a akcja i zachowanie bohaterów było trochę ,,cukierkowe"(mam na myśli sceny miłosne). Inie Knobloch udało się tego uniknąć. ,,Perfumiarz" pełny jest wstawek historycznych, autorka dobrze oddała klimat epoki, a język nie jest typowo współczesny, ale nie jest też trudny. Wszystko to sprawia, że ,,Perfumiarz" może przypaść do gustu zarówno miłośnikom historii, jak i tym, którzy szukają wzruszających powieści o miłości.

,,Perfumiarz" rozpoczyna się w momencie narodzin Giovanniego, opisuje jego dzieciństwo, młodość, a kończy się, gdy Farina jest już uznanym perfumiarzem. Knobloch nie skupia się tylko na nim, kreśli też historię jego rodziny i sąsiadów, dzięki czemu powieść nabiera cech sagi rodzinnej, jednak nie jest to typowa książka z tego gatunku. Moją ulubioną postacią jest Caterina, babka Giovanniego, silna i odważna kobieta o wielkim sercu, która zawsze stała po stronie wnuka. Lubiłam też matkę głównego bohatera, za wrażliwość i oddanie synowi. Antonia, według mnie, nie jest zbyt rozbudowaną postacią. Poznajemy ją głównie z perspektywy Giovanniego i nie widzimy u niej innych cech, niż te, które wpłynęły na ich związek. Razi przede wszystkim jej naiwność i łatwowierność, Antonia nie zastanawia się i nie wyciąga wniosków, tylko przyjmuje punkt widzenia innych i daje sobą manipulować. Jeśli chodzi o Giovanniego, chwilami miałam wrażenie, że autorka nie stworzyła go z pełną konsekwencją. Raz jest cichy, delikatny, trochę nieśmiały, by za moment stać się uwodzicielem.

I tu jest pies pogrzebany, coś, co nie pozwala mi w pełni polubić i cenić tej książki. Romanse Giovanniego i jego korzystanie z usług prostytutek. Autorka wyraźnie zaznacza, że takie były czasy i korzystanie z płatnej miłości było jedną z najpowszechniejszych rzeczy, ale zepsuło mi to obraz tej idealnej, pięknej miłości głównych bohaterów. Scena, kiedy Antonia całą noc dotyka się chusteczką Giovanniego, a ten spędza noc z prostytutką(po wyznaniu miłości Antonii) troszkę mnie oburzyła. Niby Ina Knobloch zwróciła wtedy uwagę, jak ciężko miały kobiety w tamtych czasach, ale według mnie ten fragment był niepotrzebny i stał się rysą na całej historii. Chwilami też odnosiłam wrażenie, że niektóre sceny ocierają się o tani melodramat, ale ogólne wrażenia były pozytywne. Nie podobało mi się też przeskakiwanie akcji i pominięci kilku lat z życia Antonii i Giovanniego bez siebie. Zakończenie też było jakieś zbyt szybkie i nie do końca wyjaśniło mi, co stało się dalej, ale może to celowy zamysł autorki.

Koniec końców, polecam ,,Perfumiarza". Mimo że parę rzeczy mnie irytowało, uważam, że warto przeczytać tę książkę, poznać niezwykłą historię miłości, parę ciekawostek historycznych i dać się porwać urokowi tej powieści, która przede wszystkim wciąga.

,,(…) istnieją jedynie cuda serca i one mają potężną moc."

Piękna okładka, kuszący opis i pozytywne recenzje skłoniły mnie do sięgnięcia po tę książkę. Lubię romanse i powieści z wyraźnie zarysowanym tłem historycznym, więc moje oczekiwania były wysokie. Powieść Iny Knobloch nie do końca je spełniła, ale nadal uważam, że warto przeczytać ,,Perfumiarza", jeśli lubi się romanse historyczne, ale nie ma się ochoty na słodkie historie w...

Książka pozytywnie zaskoczyła. Spodziewałam się przeciętnej historii, tymczasem powieść jest warta przeczytania chociażby dla samych opisów zapachów i ich kompozycji! Niektórych połączeń nawet nie jesteśmy w sobie stanie wyobrazić. Niesamowite przedstawienie zapachów, które obecnie towarzyszą ludziom na całym świecie.
To ciekawa opowieść, ukazująca życie człowieka, który nosem poznawał świat. Wręcz niewiarygodnie czuły zmysł, nie przyniósł posiadaczowi samych pozytywów. Jednak losy tego człowieka, obdarzonego niezwykłym darem, warto poznać samemu.
Powieść oparta jest na faktach, które autorka podaje i objaśnia na końcu książki.

Książka pozytywnie zaskoczyła. Spodziewałam się przeciętnej historii, tymczasem powieść jest warta przeczytania chociażby dla samych opisów zapachów i ich kompozycji! Niektórych połączeń nawet nie jesteśmy w sobie stanie wyobrazić. Niesamowite przedstawienie zapachów, które obecnie towarzyszą ludziom na całym świecie.
To ciekawa opowieść, ukazująca życie człowieka, który...

Świat zapachów...
Pięknie i cierpliwie prowadzone wątki.
Podziwiam pisarzy, którzy opierają swe opowieści na faktach... ileż to trzeba mieć zacięcia i spokoju w sobie, by tak spleść wyobraźnię i fakty...

Świat zapachów...
Pięknie i cierpliwie prowadzone wątki.
Podziwiam pisarzy, którzy opierają swe opowieści na faktach... ileż to trzeba mieć zacięcia i spokoju w sobie, by tak spleść wyobraźnię i fakty...

Całkiem niezła lektura.

Całkiem niezła lektura.