Do przeczytania książki zachęcił mnie opis, który wskazuje, że jest to lektura o wejściu w dorosłe życie, podejmowaniu decyzji i zmaganiu się z problemami.
Bardzo lekka, przyjemna i dość zabawna książka. Z niektórymi rzeczami się zgadzałam, z innymi nie, jednak książka chociaż w małej mierze ukazała mi dorosłe życie zwykłego i przeciętnego człowieka. Czytając książkę nie można liczyć nie wiadomo jaką akcję i zaskakujące sytuacje, bo takich nie ma. Nie jest to fantastyka tylko książka o mężczyźnie opisującym swoją codzienność.
Bardzo dobra na letnie popołudnie.

Do przeczytania książki zachęcił mnie opis, który wskazuje, że jest to lektura o wejściu w dorosłe życie, podejmowaniu decyzji i zmaganiu się z problemami.
Bardzo lekka, przyjemna i dość zabawna książka. Z niektórymi rzeczami się zgadzałam, z innymi nie, jednak książka chociaż w małej mierze ukazała mi dorosłe życie zwykłego i przeciętnego człowieka. Czytając książkę nie...

Zbyt wiele po tej książce nie oczekiwałam – ot, spotkana przypadkiem w podblokowej księgarni, za kilka złotych nabyta. Tak po prostu, bez oczekiwań, raczej z nastawieniem – a nuż się uda i okaże się jakąś perełką. Przecież to się już zdarzało. Moja podblokowa księgarnia to w końcu kopania wartościowych publikacji w ludzkich – licujących z zarobkami w naszym kraju – cenach. To właśnie tam za śmieszną kwotę złotych pięciu nabyłam choćby „Ostatni mecz”.

Cóż, w tym przypadku było trochę inaczej. Lektura łatwa, szybka, raczej przyjemna. Czasem się uśmiałam, znalazłam tu ciekawy przykrój naszego społeczeństwa, zgrabnie ujęty w postać czegoś w rodzaju analizy socjologicznej w wydaniu młodocianego narratora. Z niektórymi rzeczami się nie zgadzałam, inne nawet trochę mnie gorszyły, ale takie już ryzyko, które podejmujesz, gdy w dwudziestym siódmym roku życia sięgasz po młodzieżówkę. Głupio w tym wieku używać stwierdzenia „za moich czasów”, ale momentami tak właśnie przy lekturze miałam. Widać czasy się zmieniają, szybko.

„Wyznania pizzonosza” to historia życia pochodzącego z zamożnej rodziny dwudziestolatka, który postanawia zawieść ambicje rodziców i zostać dostarczycielem pizzy. Nie żeby na złość, on po prostu to lubi. Miłości pierwsze, drugie, dziesiąte, przyjaźnie, imprezy, przygody. Młodzieńcze dylematy. Młodszych książka może wciągnąć bardziej. Ja po prostu po nią sięgnęłam, przeczytałam, odłożyłam i raczej wracać myślami do niej nie będę. Ale też nie żałuję zakupu. Nie miałam wygórowanych oczekiwań i nie zachwyciła mnie, wyszliśmy na zero.

zaczytana.com.pl

Zbyt wiele po tej książce nie oczekiwałam – ot, spotkana przypadkiem w podblokowej księgarni, za kilka złotych nabyta. Tak po prostu, bez oczekiwań, raczej z nastawieniem – a nuż się uda i okaże się jakąś perełką. Przecież to się już zdarzało. Moja podblokowa księgarnia to w końcu kopania wartościowych publikacji w ludzkich – licujących z zarobkami w naszym kraju – cenach....

„Wyznania pizzonosza”, to książka z serii „Smak dorosłości”. To nowa seria jak dla mnie, z którą spotykam się dopiero przy okazji tego tytułu. „Smak dorosłości” to książki o losach współczesnych młodych Polaków, którzy zaczynają samodzielne życie tu i teraz. Nie chcą wyjeżdżać z kraju i uparcie pokonują problemy codzienności. To portret nowej generacji ludzi- otwartych, samodzielnych, nastawionych nie tylko na posiadanie, ale również na istnienie i realizowanie swoich pasji, albo po prostu na spokojne życie.
W „Wyznaniach pizzonosza” poznajemy 20-letniego Mateusza, który po ukończeniu studiów rozpoczyna pracę w pizzerii, jako dostawca. Mateusz robi to wbrew swoim rodzicom: mamie- ginekolog posiadającej własny gabinet oraz ojcu- nauczycielowi. Postanawia pokazać rodzicom, że nie ważny jest „wyścig szczurów” i, że można pracować za o wiele mniejsze pieniądze a przede wszystkim pracować fizycznie, mieszkać samemu, opłacać rachunki i mieć czas na rozrywki. Dość często rozpamiętuje swój związek z Kasią, o której nie potrafi zapomnieć. Wokół chłopaka non stop kręcą się dziewczyny, gdyż chłopak jest przystojny, uprzejmy, (co trochę mnie denerwowało gdyż kreował się na Narcyza). To, że dba o siebie, dobrze się ubiera i jest atrakcyjny a dziewczyny nie mogą oderwać od niego wzroku denerwuje innych mężczyzn. Dość często nazywany jest gejem. Mateusza postanawia sprawdzić swoją orientację i udaje się do lokalu dla homoseksualistów, gdzie poznaje Artura. Na szczęście, eksperyment ten tylko utwierdza chłopaka, że „wszystko z nim w porządku. Posiada dobry zmysł obserwacji, zauważa uczucie rodzące się między przyjaciółmi z pracy. Postanawia również pomóc koleżance, która zakochała się w chłopaku, jednak ten darzy sympatią całkiem inną kobiet- Kasię- byłą dziewczynę Mateusza. Czy wzbudzenie zazdrości spowoduje, że Kasia przejrzy na oczy?
Poznajemy również jego rodzinę. Siostrę Idę, doktorantkę, która spełnia wymagania rodziców, co do swojej przyszłości. Ida pewnego dnia staje przed drzwiami Mateusza zapłakana po tym, gdy dowiedziała się, że jej matka dokonuje aborcji. Mateusza to również szokuje, gdyż dochodzi do wniosku, że jednak nie zna tak do końca swoich rodziców.
Katarzyna Lewcun urodziła się w Zakopanem, obecnie mieszka w Krakowie, z wykształcenia socjolog. Oprócz „Wyznań pizzonosza” na jej koncie jest również „Celebrytka”. Kibicuje hiszpańskiej reprezentacji piłki nożnej.
Autorka stworzyła dość ciekawy portret młodego człowieka. „Wyznania pizzonosza” to swego rodzaju pamiętnik pisany piórem 20-letniego Mateusza. Jednak jest to tylko fragment z jego życia, ten chyba najbardziej burzliwy, w którym chłopak cierpi po rozstaniu z dziewczyną, szuka kolejnej miłości, a także własnego miejsca w świecie. W książce jest wiele cytatów z różnych książek i piosenek, które są w bardzo umiejętny sposób wplecione w dialogi, a dodają swoistego smaczku wypowiedziom. Dodatkowo Mateusz dzieli się z czytelnikiem swoimi obserwacjami ludzi, dla których dostarcza pizzę, czasami jest powiernikiem, innym razem opiekunem małego dziecka.
Katarzyna Lewcun tworząc postać Mateusza, ukazuje nam poglądy współczesnych 20- Latków. Pokazuje, czego oni pragną, jakie mają marzenia, jakie rozterki nimi targają.
Opowiedzianą historię czyta się bardzo przyjemnie. Język jest prosty, zrozumiały. Mateusz pomimo swego początkowego narcyzmu daje się lubić. Jego perypetie wiele razy doprowadzały mnie do śmiechu, jak również do pewnego zatrzymania się i przemyślenia kilku spraw.
„Wyznania pizzonosza” to dobra pozycja dla młodzieży, która nie wie, co ze sobą zrobić i czy faktycznie wejście w dorosłość jest takie „fajne” i bezpieczne. To zmierzenie się z odpowiedzialnością, dorosłością, zagubieniem, zawieszeniem między „być czy mieć”.
Lektura niewielkich rozmiarów, którą czyta się dość szybko, a jej może nie historia a przekaz może pozostać w młodym czytelniku na dłużej.

„Wyznania pizzonosza”, to książka z serii „Smak dorosłości”. To nowa seria jak dla mnie, z którą spotykam się dopiero przy okazji tego tytułu. „Smak dorosłości” to książki o losach współczesnych młodych Polaków, którzy zaczynają samodzielne życie tu i teraz. Nie chcą wyjeżdżać z kraju i uparcie pokonują problemy codzienności. To portret nowej generacji ludzi- otwartych,...

W sumie nic ciekawego. Wysoki, przystojny chłopak pracujący w pizzeri,który prowadzi pamiętnik. Pochodzi z bogatego domu, podoba się prawie każdej kobiecie. Opisuje swoje życie,ale czy jest coś w tym ciekawego, niezwykłego? Według mnie nie.
Miałam nadzieję,że akcja jakoś się rozwinie. Nic z tych rzeczy. Nudaa!

W sumie nic ciekawego. Wysoki, przystojny chłopak pracujący w pizzeri,który prowadzi pamiętnik. Pochodzi z bogatego domu, podoba się prawie każdej kobiecie. Opisuje swoje życie,ale czy jest coś w tym ciekawego, niezwykłego? Według mnie nie.
Miałam nadzieję,że akcja jakoś się rozwinie. Nic z tych rzeczy. Nudaa!

o problemach "dorosłych" ;) hmmm... co tam moze być opisane? Ciekawe! ;0 xD

o problemach "dorosłych" ;) hmmm... co tam moze być opisane? Ciekawe! ;0 xD

Życie stawia nas przed trudnymi wyborami. Jednym z pierwszych jest obranie drogi życiowej.
- Kim chcsz być? - pyta. - Lekarzem? Adwokatem? Dziennikarzem?
- Nie wiem. - odpowiadam. - Jest jeszcze za wcześnie, by podejmować decyzję. Wolałabym się zastanowić.
- Musisz podjąć decyzję teraz! - krzyczy, a ja nie wiem, czego chcę i co mam zrobić.
Niektórzy jednak wiedzą, jaką ścieżkę życiową obrać. Taką osobą jest Mateusz. Chłopak nie chce się uczyć. Uważa studia za błahostkę, czym sprowadza na siebie niezadowolenie ojca i żal matki. Dwudziestojednolatek zatrudnia się w pizzerii jako roznosiciel pizzy, czyli tytułowy pizzonosz. Praca bardzo mu się podoba i nie widzi sensu życia bez niej. Książka pisana jest z perspektywy Mateusza, który opowiada o swoich przygodach - począwszy od liceum, aż po teraźniejszość. Sytuacje, w których się znajduje, niejednokrotnie zdarzały się także nam.

"Wyznania pizzonosza" to moje pierwsze spotkanie z Katarzyną Lewcun. Książka właściwie jest jej debiutem. Autorka wykreowała postać Mateusza tak podobną do niektórych chłopców, tyle że dwudziestokilkulatek miał pewną perspektywę i mógł dokonać innego wyboru. "Wyznania pizzonosza" niekiedy mnie przerażały. W szczególności, gdy bohater odkrywał przed czytelnikiem swój stosunek do dziewczyn i imprez. Utwór pokazuje też jednak zagubionego chłopaka, który jest w stanie zakochać się prawdziwie i, który także przeżywa rozstanie z dziewczyną.

Powieść pani Katarzyny jest objętościowo niewielka. Książka liczy sto dziesięć stron. Utwór czyta się szybko. Niekiedy wracałam do przeszłości Mateusza i sprawdzałam, czy aby dobrze zapamiętałam niektóre szczegóły. Bohater trochę przypomina mi mojego starszego kuzyna, który jest na drugim roku studiów i tak, jak Mateusz, ciągle imprezuje, pracuje, a dodatkowo się uczy. Wydaje mi się, że książka nie pokazuje tego, czego najbardziej oczekiwałam. Oczywiście Mateusz nie pali i ciągle krytykuje, gdy ktoś inny to robi, jednak nie ma oporów przed upiciem się na "zgon". Nie jest to ukazane w najlepszy sposób i często miałam wrażenie, że, choć jest to powieść dla młodzieży i ma uczyć, namawia do niektórych złych zachowań, a mianowicie kłóci się z religią.

"Wyznania pizzonosza" są dobrą odskocznią od własnego świata i problemów. Książka pomaga zrozumieć świat i problemy z perspektywy pracującej młodzieży. Liczę na to, że autorka zaskoczy mnie kolejną książką, w której młodzież nie będzie tak zdeprawowana, by w wieku szesnastu lat pić alkohol i uprawiać seks. Jeśli jesteście zainteresowani, sięgnijcie!

Życie stawia nas przed trudnymi wyborami. Jednym z pierwszych jest obranie drogi życiowej.
- Kim chcsz być? - pyta. - Lekarzem? Adwokatem? Dziennikarzem?
- Nie wiem. - odpowiadam. - Jest jeszcze za wcześnie, by podejmować decyzję. Wolałabym się zastanowić.
- Musisz podjąć decyzję teraz! - krzyczy, a ja nie wiem, czego chcę i co mam zrobić.
Niektórzy jednak wiedzą, jaką...

Czy macie czasami ochotę poczytać coś lekkiego, luźniejszego, swobodniejszego? O ludzkich problemach, przeżyciach, ale przedstawionych w sposób żartobliwy, z przymrużeniem oka, z humorem i swego rodzaju optymizmem? Jeśli tak to zachęcam do sięgnięcia po króciutką książkę Katarzyny Lewcun, zatytułowaną „Wyznania pizzonosza”.
Jest to zabawna i nieco przewrotna opowieść o młodym chłopaku, Mateuszu, który po ukończeniu szkoły średniej podejmuje pracę jako dostawca pizzy. Robi to na przekór swoim rodzicom, którzy spodziewają się, że ich syn pójdzie na studia i podejmie jakieś wiążące decyzje odnośnie swojej przyszłości. Tak jak zrobiła to jego starsza siostra. Jednakże Mat ma inne zamiary, podoba mu się jego praca, wyprowadza się z domu i jest zadowolony z tego co ma. Cały czas rozpamiętuje związek z ukochaną Kasią, ale wokół niego ciągle kręcą się kobiety, bo chłopak jest bardzo atrakcyjny, pewny siebie i ujmujący. Historia pizzonosza przedstawiona jest z perspektywy głównego bohatera, który pisze swoisty pamiętnik. Opowiada w nim nie tylko o swoich osobistych doświadczeniach, przeżyciach, pragnieniach, ale także jest to swego rodzaju dziennik obserwacji ludzkich zachowań, których bohater jest świadkiem podczas dostarczania pizzy. A spotykamy tu bardzo ciekawe postaci. Jednakże główny nacisk położony jest na miłosne i egzystencjonalne rozterki Mateusza: kogo naprawdę kocha i co ma robić dalej ze swoim życiem.
Książka stanowi relaksującą lekturę na leniwe deszczowe popołudnie, zawiera wiele żartobliwych scen i cytaty z wielu znanych przebojów, które stanowią doskonałe uzupełnienie dialogów i przemyśleń bohaterów. Miła i niezobowiązująca lektura z równie miłym, acz nieco zwariowanym niekiedy bohaterem. Dla złapania oddechu-idealna.
„Po takim wstępie zapewne pomyśleliście sobie, że będę wyłącznie narratorem tej opowieści. Ja – wieczny podglądacz. Że opowiem wam o czyichś problemach małżeńskich, albo że przypadkowo stałem się świadkiem morderstwa. No i błąd! Główną postacią tej książki będę ja – bo szczerze mówiąc, jestem najbardziej interesującą osobą jaką znam (oj, nie krzywcie się, tylko żartowałem… ale nadaję się na bohatera powieści, prawda?).
Książka ta jest pozycją z serii Wydawnictwa Skrzat, zatytułowaną „Smak dorosłości”. Jak podaje Wydawca ta seria to:
Seria książek o losach współczesnych młodych Polaków, którzy zaczynają samodzielne życie tu i teraz. Nie chcą wyjeżdżać z kraju i uparcie pokonują problemy codzienności. To portret nowej generacji ludzi – otwartych, samodzielnych, nastawionych nie tylko na posiadanie, ale również na istnienie i realizowanie swoich pasji, albo po prostu na spokojne, wygodne życie, na które chcą zapracować sami. Ich historie są momentami gorzkie, ale też pełne humoru i lekkie, bo ostatecznie każdy z bohaterów może powiedzieć „Kocham cię, życie”, mimo wszystko…

http://agnesscorpio.blogspot.com/2011/10/katarzyna-lewcun-wyznania-pizzonosza.html

Czy macie czasami ochotę poczytać coś lekkiego, luźniejszego, swobodniejszego? O ludzkich problemach, przeżyciach, ale przedstawionych w sposób żartobliwy, z przymrużeniem oka, z humorem i swego rodzaju optymizmem? Jeśli tak to zachęcam do sięgnięcia po króciutką książkę Katarzyny Lewcun, zatytułowaną „Wyznania pizzonosza”.
Jest to zabawna i nieco przewrotna opowieść o...

Fajne :)

Fajne :)