David Lurie 50-patoletni wykładowca Politechniki Kapsztadzkiej, znawca literatury romantycznej, nawiązuje romans ze studentką. W wyniku czego zostaje wydalony z uczelni i przenosi się na kilka miesięcy na totalne odludzie, farmę swojej córki Lucy. Na miejscu dochodzi do makabrycznego napadu. Hanba to stan w którym podwójnie znajduje się główny bohater. Po lekturze zastanawiałam się czy całe jego życie nie było okryte hańbą...
Coetzee pisze klarownie, oszczędnie, przejrzyście, bez zbędnych uniesień, jednak dokonuje wnikliwej wiwisekcji bohaterów. Na wskroś ukazuje czytelnikowi umysł głównego bohatera. Jego postać intryguje, obrzydza, napawa też zrozumieniem. Emocje mieszają się z każdą przeczytaną stroną.
Tę książkę się pochłania, tekst wciaga czytelnika.
W tle widoczna literatura, rasizm, przemoc wobec kobiet. A to wszystko tylko na 248 stronach.

David Lurie 50-patoletni wykładowca Politechniki Kapsztadzkiej, znawca literatury romantycznej, nawiązuje romans ze studentką. W wyniku czego zostaje wydalony z uczelni i przenosi się na kilka miesięcy na totalne odludzie, farmę swojej córki Lucy. Na miejscu dochodzi do makabrycznego napadu. Hanba to stan w którym podwójnie znajduje się główny bohater. Po lekturze...

Polecam!!!

Polecam!!!

Po wielu latach wróciłam do tej książki. Nikt tak jak Coetzee nie umie pisać językiem maksymalnie treściwym, pozbawionym ozdobników, a jednocześnie językiem, który jest na wskroś literacki, pełen porównań, błyskotliwy i b. świeży. Ten język idealnie tworzy historię, którą opowiada Coetzee - maksymalnie treściwą i pozbawioną przymilania się do czytelnika, czy to próbą wybielania bohaterów czy też próbą ich osądzania. Wszyscy mamy wady, wszyscy podejmujemy czasem złe decyzje i musimy ponosić ich konsekwencję i próbować sklejać ciągle rozsypujący się świat. To nam mówi Coetzee.

Po wielu latach wróciłam do tej książki. Nikt tak jak Coetzee nie umie pisać językiem maksymalnie treściwym, pozbawionym ozdobników, a jednocześnie językiem, który jest na wskroś literacki, pełen porównań, błyskotliwy i b. świeży. Ten język idealnie tworzy historię, którą opowiada Coetzee - maksymalnie treściwą i pozbawioną przymilania się do czytelnika, czy to próbą...

Intrygująca historia , absorbujące rozterki moralne . Świat wykreowany przez Coetzego mimo iż przygnebiający to wielce magnetyzujący .
Warsztat na najwyższym poziomie na pewno będę go czytał .

cytat
,,Jestem tylko starym garusem , który odsiaduje resztę wyroku ,,

Intrygująca historia , absorbujące rozterki moralne . Świat wykreowany przez Coetzego mimo iż przygnebiający to wielce magnetyzujący .
Warsztat na najwyższym poziomie na pewno będę go czytał .

cytat
,,Jestem tylko starym garusem , który odsiaduje resztę wyroku ,,

Wspaniale napisana. Mocna, wyrazista, przygnębiająca, ale także wzruszająca. Pobudza do wielu przmyśleń. Rani rozmaite zakamarki umysłu i serca i zostawia silną smugę w pamięci. Można ją odczytywać wielorako. Przedstawia nam przeróżne, często bardzo mroczne obrazy, rasistowską nienawiść, okrucieństwo dotąd poniżanych i niewolonych, bezlitosną nędzę losu zwierząt, zależnych od ludzkiej łaski i niełaski, pustkę egzystencji nazbyt sytych i zadowolonych, rozterki życiowego wieku, zwanego poetycko smugą cienia. Dla mnie jest to przede wszystkim opowieść o miłości ojca do dziecka. Nie tej heroicznej dramatyczno-okazjonalnej, ale tej całkiem zwyczajnej, banalnie powszedniej. O bezradności ojca bezskutecznie usiłującego wyrwać swoje dziecko z piekła krzywdy, hańby, zagrożenia. Warto poświęcić na nią chwilę.

Wspaniale napisana. Mocna, wyrazista, przygnębiająca, ale także wzruszająca. Pobudza do wielu przmyśleń. Rani rozmaite zakamarki umysłu i serca i zostawia silną smugę w pamięci. Można ją odczytywać wielorako. Przedstawia nam przeróżne, często bardzo mroczne obrazy, rasistowską nienawiść, okrucieństwo dotąd poniżanych i niewolonych, bezlitosną nędzę losu zwierząt, zależnych...

Co prawda nigdy nie czytałem żadnego scenariusza filmowego i pewnie wygląda to kompletnie inaczej, ale to pierwsze skojarzenie jakie mi się nasuwa w czasie lektury "Hańby".
Narracja w trybie teraźniejszym, jasność przekazu, płynne przeskoki między scenami, krótkie i celne wewnętrzne przemyślenia bohaterów między ich dialogami (niczym didaskalia),wszystko to dostarcza i to bardzo.

Co prawda nigdy nie czytałem żadnego scenariusza filmowego i pewnie wygląda to kompletnie inaczej, ale to pierwsze skojarzenie jakie mi się nasuwa w czasie lektury "Hańby".
Narracja w trybie teraźniejszym, jasność przekazu, płynne przeskoki między scenami, krótkie i celne wewnętrzne przemyślenia bohaterów między ich dialogami (niczym didaskalia),wszystko to dostarcza i...

myślę, że tak, jak ja od dawna wiecie o istnieniu tej książki . egzotyczny autor, noblista, Afryka Południowa, apartheid. ale tak, jak ja jej nie czytacie. bo słyszycie, że mroczna, trudna, przytłaczająca. taka jest. ale też językowo doskonała - czysta, precyzyjna. jest historią na wielu poziomach rezonującą tu i traz. jest o tragicznym uwikłaniu w historię i politykę, jeszcze ciekawszym z polskiej perspektywy. jest chyba mimowolnie o ageizmie. ja tu widzę nieasmowitą figurę starej duszy. jest o realacji ojca i córki. o relacjach etnicznych, choć kolor skóry nie jest oczywisty dla laików. relacjach ze zwierzętami i przyrodą. człowiek na życiowym poletku uwikłany w świat. niewątpliwie literatura.

myślę, że tak, jak ja od dawna wiecie o istnieniu tej książki . egzotyczny autor, noblista, Afryka Południowa, apartheid. ale tak, jak ja jej nie czytacie. bo słyszycie, że mroczna, trudna, przytłaczająca. taka jest. ale też językowo doskonała - czysta, precyzyjna. jest historią na wielu poziomach rezonującą tu i traz. jest o tragicznym uwikłaniu w historię i politykę,...

Hańba pokazana jest w kilku wymiarach. To nie tylko relacje między mężczyzną a kobieta, to wielowymiarowy stosunek człowieka do świata, który go otacza. Autor sprawia, że widzimy to, czego może nie chcielibyśmy zobaczyć. A zarzucane mu moralizatorstwo to nic innego, jak odpowiedzialność za nasze poczynania. Działanie, niezależnie od tego czy chcemy je wykonać, czy też realizujemy wbrew sobie, jest faktem i ponosimy jego
konsekwencje. I nieważne jest tu, czy w danym temacie spojrzymy sobie w oczy, czy też będziemy uciekać spojrzeniem. Nasze postępki, tworzą nas bo, albo
przekonujemy siebie do ich słuszności, albo sobie uświadamiamy złożoność ich oddziaływania. W każdej sytuacji powinniśmy mieć jednak świadomość, że one nie
dematerializują się, ale istnieją i my jesteśmy ich autorami i my tworzymy rzeczywistość z której później, niestety, nie bywamy dumni.

Hańba pokazana jest w kilku wymiarach. To nie tylko relacje między mężczyzną a kobieta, to wielowymiarowy stosunek człowieka do świata, który go otacza. Autor sprawia, że widzimy to, czego może nie chcielibyśmy zobaczyć. A zarzucane mu moralizatorstwo to nic innego, jak odpowiedzialność za nasze poczynania. Działanie, niezależnie od tego czy chcemy je wykonać, czy też...

Zmuszająca do myślenia, intrygująca historia bez czarno-białych rozwiązań. Moralizująca i filozofująca zarazem, po prostu bardzo dobra. Nadal aktualna.

Zmuszająca do myślenia, intrygująca historia bez czarno-białych rozwiązań. Moralizująca i filozofująca zarazem, po prostu bardzo dobra. Nadal aktualna.

To było traumatyczne doświadczenie. Tej książki nie da się ocenić. Jestem skołowana.

To było traumatyczne doświadczenie. Tej książki nie da się ocenić. Jestem skołowana.