6/10

Rzeczpospolita Szlachecka to jeden z moich ulubionych tematów z historii, Sienkiewicza ubóstwiam, więc po Crimen sięgnęłam bez wahania. Czytało mi się dość przyjemnie i nawet nie mogłam się oderwać, chcąc jak najszybciej dowiedzieć się, czy zaraz wydarzy się coś ciekawego, ale jednak nie czuję się powalona na kolana.

Niby w powieści ciągle coś się dzieje, ale sposób narracji jest mało dynamiczny, akcja nię pędzi z kopyta, wolno się rozwija. Autor stosuje technikę strumienia świadomości w przemyśleniach Tomasza, co z początku jest interesujące, ale później męczy i dłuży się. Okładkowa "sensacja" także była dla mnie za mało wyczuwalna i brakowało mi napięcia związanego z rozwiązywaniem kryminalnej zagadki. Na każdej stronie pojawiali się kolejni podejrzani, którzy posiadali dobry motyw zbrodnii, ale ostatecznie zabójca wydał mi się naciągany.

Rozwiązanie losów bohaterów mnie rozczarowało, ale daję plus za ciekawą kompozycję klamrową.

Kolejny plus za pana Ligęzę, najciekawsza postać i wprowadzał trochę humoru ;-)

Autor ma dobre pióro, sprawnie snuje swoją historię stosując stylizowany język. Mieszanie narracji 1 i 3 osobowej dodaje pewnego uroku, ale jednocześnie utrudnia czytanie, bo można się pogubić, zwłaszcza, że czasem pojawiają się dziwnie skonstruowane zdania pod względem gramatyczno interpunkcyjnym.


Poza tym pojawia się wiele postaci pobocznych, które niczym się nie wyróżniają, więc bardzo łatwo się w nich pogubić.

Mimo wszystko polecam, warto osobiście się przekonać, czy historia Tomasza Błudnickiego przypadnie wam do gustu.

6/10

Rzeczpospolita Szlachecka to jeden z moich ulubionych tematów z historii, Sienkiewicza ubóstwiam, więc po Crimen sięgnęłam bez wahania. Czytało mi się dość przyjemnie i nawet nie mogłam się oderwać, chcąc jak najszybciej dowiedzieć się, czy zaraz wydarzy się coś ciekawego, ale jednak nie czuję się powalona na kolana.

Niby w powieści ciągle coś się dzieje, ale sposób...

Postanowiłam sobie przeczytać wszystko autorstwa naszego już stuletniego a często niedocenianego (choć pan Hen właśnie został nagrodzony Paszportem Polityki!) autora. Miałam na czytniku ebook, ale jakoś nie mogłam się przekonać. Kiedy zobaczyłam, że w Empik Go jest dostępny audiobook - jakieś bagatela 18 godzin słuchania - postanowiłam spróbować. Na pewno trzeba być wielbicielem tego typu historii, języka, ja do takowych nie należę, ale wysłuchałam nawet z przyjemnością.

Postanowiłam sobie przeczytać wszystko autorstwa naszego już stuletniego a często niedocenianego (choć pan Hen właśnie został nagrodzony Paszportem Polityki!) autora. Miałam na czytniku ebook, ale jakoś nie mogłam się przekonać. Kiedy zobaczyłam, że w Empik Go jest dostępny audiobook - jakieś bagatela 18 godzin słuchania - postanowiłam spróbować. Na pewno trzeba być...

Crimen” podobało mi się głównie ze względu na stylowy język, dzięki któremu Józef Hen oddał doskonale obraz epoki, w której osadził swoją wielką powieść . Historia opowiada o Tomaszu Błudnickim, który wraca do domu z kilkuletniej niewoli i dowiaduje się o śmierci ojca, który zginął w niejasnych okolicznościach. Syn za punkt honoru wziął sobie wyjaśnienie, jak do tego doszło.
Nie jest to typowy kryminał oczywiście, choć cała fabuła jest zbudowana na wątku wyjaśnienia prawdopodobnej zbrodni. To bardziej powieść historyczna, z bardzo wieloma barwnymi postaciami, przybliżająca życie w siedemnastowiecznej polskiej wsi i obyczaje szlachty.

Crimen” podobało mi się głównie ze względu na stylowy język, dzięki któremu Józef Hen oddał doskonale obraz epoki, w której osadził swoją wielką powieść . Historia opowiada o Tomaszu Błudnickim, który wraca do domu z kilkuletniej niewoli i dowiaduje się o śmierci ojca, który zginął w niejasnych okolicznościach. Syn za punkt honoru wziął sobie wyjaśnienie, jak do tego...

Wersja audio

100 lat nie zaśpiewam, bo dziś Pan Hen właśnie je skończył.


Napiszę tylko, że książka mimo iż początkowo wydawała mi się taką, która będzie opowiastką filozoficzną (to nie jest źle, ale na okładce napisano "sensacja"),bardzo mnie zaskoczyła!

Początkowo miałam też mieszane uczucia. Znacie ten stan, kiedy nie wiecie czy lubicie, to co czytacie (lub słuchacie) czy jednak ani trochę? Czuł tak mniej więcej do połowy książki, aż zorientowałam się, że słucham w trakcie pracy, kąpieli, śniadania... nieprzerwanie 7 godzin... To znak świadczący o tym, że książkę jednak lubię!

Język całej opowieści jest wystylizowany czy też może lepiej gdy napiszę oddany z taką dokładnością, że gdyby ktoś mi powiedział, że napisała to osoba współczesna Sienkiewiczowi (albo, że została napisana jeszcze ciut wcześniej),to na pewno bym uwierzyła. To co różni tą książkę od tych właściwych tamtym autorom jest rytm akcji..., bo tu naprawdę się dzieje.

Bardzo wartościowa pozycja. Odkopałam sobie przy jej okazji także informacje i artykuły o Lisowczykach o których ostatni raz czytałam pewnie w liceum i mimo, że nie jest to książka bardzo lekka, to ta opowieść mnie wciągnęła i także bawiła.

Polecam tym, którzy lubią powieści około historyczne:)

Wersja audio

100 lat nie zaśpiewam, bo dziś Pan Hen właśnie je skończył.


Napiszę tylko, że książka mimo iż początkowo wydawała mi się taką, która będzie opowiastką filozoficzną (to nie jest źle, ale na okładce napisano "sensacja"),bardzo mnie zaskoczyła!

Początkowo miałam też mieszane uczucia. Znacie ten stan, kiedy nie wiecie czy lubicie, to co czytacie (lub...

Ciekawa opowieść kryminalna z czasów szlacheckich. Na tyle ciekawa, że zgodnie z zaleceniem podmiotu lirycznego z końca powieści będę chciał kiedy przeczytać ją ponownie, ale znając wtedy fabułę.

Ciekawa opowieść kryminalna z czasów szlacheckich. Na tyle ciekawa, że zgodnie z zaleceniem podmiotu lirycznego z końca powieści będę chciał kiedy przeczytać ją ponownie, ale znając wtedy fabułę.

Książka spod znaku kontusza i szabli z kryminalno-śledczym tematem, ciekawe, ale spokojne „ siedem”, nie pieję z zachwytu🙂

Książka spod znaku kontusza i szabli z kryminalno-śledczym tematem, ciekawe, ale spokojne „ siedem”, nie pieję z zachwytu🙂

Super

Super

Świetna książka!

Świetna książka!

Świetny pomysł na powieść, moim zdaniem, trochę gorsze wykonanie. Obok postaci barwnych, zbyt wiele tych jednowymiarowych lub wręcz wprowadzonych niepotrzebnie. Obok świetnych dialogów, nic niewnoszące dłużyzny. Obok dobrze skrojonych epizodów, infantylne pomysły na rozwój akcji. Wiele wybaczyłbym tej książce, gdyby była adresowana do młodszego czytelnika, ale po sposobie w jakim opowiada o stosunkach damsko-męskich wnioskuję, że jest raczej celowana do przedziału 16+.

Świetny pomysł na powieść, moim zdaniem, trochę gorsze wykonanie. Obok postaci barwnych, zbyt wiele tych jednowymiarowych lub wręcz wprowadzonych niepotrzebnie. Obok świetnych dialogów, nic niewnoszące dłużyzny. Obok dobrze skrojonych epizodów, infantylne pomysły na rozwój akcji. Wiele wybaczyłbym tej książce, gdyby była adresowana do młodszego czytelnika, ale po sposobie w...

Człowiek ów nadszedł od północnej strony, trzymając przy boku szablisko...
Gdzieś już podobne nuty zawarte w słowach zasłyszałem i to nie byle gdzie, bo podobnie było u samego początku opowiadania "Wiedźmin" Sapkowskiego i w tym też należy szukać inspiracji dla twórcy zabójcy potworów. Opowieść Józefa Hena, wydana w 1975 roku, idzie jednak w zupełnie innym kierunku, lecz im dalej podążymy za bohaterem, tym więcej bogactwa samej historii rzuci się nam w oczy, a zatem posłuchajcie.

⚔️Nadszedł ów człowiek i powróciwszy do rodzinnych stron, gdzieś na Pogórzu Sanockim, odnalazł zaniedbany majątek swego rodu. Po ośmiu latach wojny w Rosji czuję się, że stracił wszystkie lata swego życia, lecz los nie daje mu odpocząć, ponieważ ojciec bohatera zmarł w niejasnych okolicznościach, a sama sprawa zaczyna coraz mocniej ciążyć mu na duszy. Postanawia więc odkryć prawdę i ująć zabójcę, bowiem wszystkie znaki na niebie wskazują na niecny postępek. Któż jest winny? Sąsiad? Infamis? A może zupełnie inna persona? Życie stawia też przed nim piękną kobietę i tu zaczyna się kłopot...

⚔️A imię jego Tomasz Błudnicki i o nim jest ta opowieść, która zaprasza czytelnika do Rzeczypospolitej XVII wieku, gdzie po mistrzowsku pokazane zostały sylwetki szlachciców, łotrów tudzież innych zbójów wyjętych spod prawa. Tu także przenika się ze sobą świat katolików, arian, muzułmanów i żydów trwających między sobą w dość skomplikowanych relacjach. To też dom dla chłopów czy wieśniaczek kuszących swymi wdziękami różnej maści watażków. Tak poczyna się historia czerpiąca garściami ze wszystkiego co najlepsze w prozie spod znaku kontusza i szabli, lecz powieść Józefa Hena wybiera się dodatkowo w inne miejsca kładąc nacisk na psychologiczne aspekty, tworząc przy tym unikatowych bohaterów zostawiających po sobie trwały ślad. Każdy ma jakąś przeszłość, swoje motywacje, bolączki skłaniające ku działaniom, które odpowiednio ukształtowane doprowadzają do miejsca z którego nie ma już wyjścia, mogąc pozostawić po sobie tylko zgliszcza.

⚔️Stąpająca cicho jak kot fabuła otwiera przed czytelnikiem wrota do epoki znanej już tylko z kronik, podań czy obrazów, podsycając jednocześnie wyobraźnię do niewyobrażalnych rozmiarów, a ta odwdzięcza się cudownie sformułowaną frazą, sugestywnymi opisami i konkretnie nakreśloną obyczajowością epoki. Pojawia się też miłość - choroba oraz trucizna w jednym, toczącą ciało i duszę niczym pasożyt sprawiając udrękę na każdym kroku. W takich oto okolicznościach mogłem zetknąć się z prozą genialną, niby prostą w przekazie, jednakże poruszającą cienkie struny uczuć, skłaniającą do rozmyślań nad człowieczym losem, a wszystko to podane w archaicznej formule kompozycji zdań. Coś niebywale pięknego!

Człowiek ów nadszedł od północnej strony, trzymając przy boku szablisko...
Gdzieś już podobne nuty zawarte w słowach zasłyszałem i to nie byle gdzie, bo podobnie było u samego początku opowiadania "Wiedźmin" Sapkowskiego i w tym też należy szukać inspiracji dla twórcy zabójcy potworów. Opowieść Józefa Hena, wydana w 1975 roku, idzie jednak w zupełnie innym kierunku, lecz...