Kolejna taka meh książka, raczej nie polecam zbytnio.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Kolejna taka meh książka, raczej nie polecam zbytnio.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Tłumaczenie Garewicza jest zje, popsute. Nie wiem czy Baran poradził sobie lepiej.
Max Scheler to fenomenolog/psycholog.

Książka warta uwagi, rozbudowana, do przepracowania, daje nam wyzwanie. Polecam w myśl "znaj siebie".

Tłumaczenie Garewicza jest zje, popsute. Nie wiem czy Baran poradził sobie lepiej.
Max Scheler to fenomenolog/psycholog.

Książka warta uwagi, rozbudowana, do przepracowania, daje nam wyzwanie. Polecam w myśl "znaj siebie".

Bardzo interesująca treść, ale napisana trudnym językiem. Zaczyna od uszczegółowienia pojęcia resentymentu. Na tej podstawie polemizuje z Nietzschem i jego błędne pojmowaną miłością chrześcijańską, która jak twierdzi Scheler zupełnie nie wynika z resentymentu. Oczywiście Scheler jest filozofem chrześcijańskim i zupełnie tego nie ukrywa. To mi się bardzo podobało.
W drugiej części Autor zaczyna pisać jak jego współczesna moralność jest przesiąknięta resentymentem (a nasza, moim zdaniem jeszcze bardziej) i tu bardzo zgadza się z Nietzschem. Daje konkretne przykłady i szeroko opisuje taki przeciwny życiu sposób myślenia - już całych społeczeństw.
Atutem książki jest jej konkretność( jest dokładnie o tym co w tytule :)) i długość, bo ma około 200 stron.

Bardzo interesująca treść, ale napisana trudnym językiem. Zaczyna od uszczegółowienia pojęcia resentymentu. Na tej podstawie polemizuje z Nietzschem i jego błędne pojmowaną miłością chrześcijańską, która jak twierdzi Scheler zupełnie nie wynika z resentymentu. Oczywiście Scheler jest filozofem chrześcijańskim i zupełnie tego nie ukrywa. To mi się bardzo podobało.
W drugiej...

Tytuł dobrze oddaje treść książki. Jest to krótka praca na temat pojęcia resentymentu, oraz polemika z Nietzschem dotycząca jego źródeł ideowych.

W pierwszej części pracy autor cytuje F.N. i na podstawie tych cytatów wyjaśnia pojęcie resentymentu analizując różne pokrewne emocje, które można z resentymentem pomylić.

W drugiej części dokładnie sprawdza tezę o powiązaniu miłości w ujęciu chrześcijańskim z resentymentem.

W trzeciej części sprawdza na ile idee mieszczańskie (burżuazyjne) są wynikiem resentymentu, oraz pokazuje jak pod wpływem resentymentu zmieniły się konkretne poglądy odróżniające wcześniejsze ujęcia etyki od współczesnych autorowi.

Książka charakteryzuje się rzadką wśród książek polemicznych miłością i szacunkiem do osoby z którą się polemizuje, oraz w porównaniu do niewielkich rozmiarów pracy bardzo dokładną analizą podjętych problemów. Tam gdzie autor nie może wyjaśnić niektórych kwestii odsyła do swoich innych prac, oraz do prac innych autorów. Niestety w wydaniu polskim nie ma żadnych informacji czy podane książki były wydane w Polsce i kiedy.

Tytuł dobrze oddaje treść książki. Jest to krótka praca na temat pojęcia resentymentu, oraz polemika z Nietzschem dotycząca jego źródeł ideowych.

W pierwszej części pracy autor cytuje F.N. i na podstawie tych cytatów wyjaśnia pojęcie resentymentu analizując różne pokrewne emocje, które można z resentymentem pomylić.

W drugiej części dokładnie sprawdza tezę o powiązaniu...

przyznam, że rzadko interesują mnie rozprawy, które w jakiś sposób bronią chrześcijaństwa, ale każda polemika filozoficzna sama z siebie brzmi ciekawie. dobrze też czasami przeczytać kogoś, kto zna się na temacie i wie, o czym mówi, nie trzymając się uprzedzeń i krzywdzących praktyk, związanych z religią.

zjawisko resentymentu, choć nieznane w szerszym obiegu, to coś, co dotyka każdego z nas. nie mówimy o tym, bo się go wypieramy, podobnie jak zawiści, zazdrości, plotkarstwa. Scheler zagląda w ludzką duszę i historię, by dokładnie to przeanalizować i przedstawić tak, że rozprawa filozoficzna staje się ciekawą, intrygującą lekturą. ;)

przyznam, że rzadko interesują mnie rozprawy, które w jakiś sposób bronią chrześcijaństwa, ale każda polemika filozoficzna sama z siebie brzmi ciekawie. dobrze też czasami przeczytać kogoś, kto zna się na temacie i wie, o czym mówi, nie trzymając się uprzedzeń i krzywdzących praktyk, związanych z religią.

zjawisko resentymentu, choć nieznane w szerszym obiegu, to coś, co...

Świetna książka. Odpowiedź na zarzuty Nietzschego co do "łzawego" charakteru chrześcijaństwa. Daje odpowiedzi na cały szereg zagadnień moralnych które i dziś często nie rozumiane podnoszone są jako zarzut. Np. młość, ewolucja, praca, asceza.

Świetna książka. Odpowiedź na zarzuty Nietzschego co do "łzawego" charakteru chrześcijaństwa. Daje odpowiedzi na cały szereg zagadnień moralnych które i dziś często nie rozumiane podnoszone są jako zarzut. Np. młość, ewolucja, praca, asceza.

Za główny cel tej pozycji powziął autor zwalczenie poglądu zaszczepionego w społeczeństwie przez Nietzschego że resentyment wypływa z chrześcijaństwa, że jest jego rdzeniem, że to chrześcijaństwo rozpowszechniło "ideę" resentymentu w europie. Owszem, chrześcijaństwo również nie jest wolne od resentymentu, ale jest on raczej jego aberracją a nie istotą. To nie z winy nauki chrześcijańskiej o miłowaniu bliźniego czy o ubóstwie lecz z niezrozumienia tych nauk wypływa resentyment. Upadek duchowy, subiektywizacja wartości a w konsekwencji wyniesienie wartości użyteczności ponad wartości życia w ogóle, doprowadziło naszą cywilizację do momentu w którym wszelkie próby wskazania społeczeństwu drogi wiodącej ku wznioślejszym celom, ku samodoskonaleniu i rozwojowi duchowemu są z góry uznawane za zwyrodnienie i nazwane jakże pejoratywnie brzmiącym wyrazem resentyment.

Za główny cel tej pozycji powziął autor zwalczenie poglądu zaszczepionego w społeczeństwie przez Nietzschego że resentyment wypływa z chrześcijaństwa, że jest jego rdzeniem, że to chrześcijaństwo rozpowszechniło "ideę" resentymentu w europie. Owszem, chrześcijaństwo również nie jest wolne od resentymentu, ale jest on raczej jego aberracją a nie istotą. To nie z winy nauki...