Urzekł mnie język z jakim autorka opisuje postacie i zawarte w niej zdarzenia. Są rozdziały, które bardziej wciągają ze względu na trafne opisy postaci, które można było skonfrontować z życiem codziennym. Jest też humor i obserwacje o kulturze, historii. Wracając do języka polskiego, ta książka jest trafnym wyborem dla osoby która dawno nie czytała po polsku. Jest również ciekawa, jeżeli zagłębić się w profilu psychologicznym postaci.Polecam książkę osobom ciekawym relacji międzyludzkich. Wątek LGBT z pewnością dodaje jej uroku.

Urzekł mnie język z jakim autorka opisuje postacie i zawarte w niej zdarzenia. Są rozdziały, które bardziej wciągają ze względu na trafne opisy postaci, które można było skonfrontować z życiem codziennym. Jest też humor i obserwacje o kulturze, historii. Wracając do języka polskiego, ta książka jest trafnym wyborem dla osoby która dawno nie czytała po polsku. Jest również...

Opowiadania bardzo ciekawe opowiadają o różnych ludziach, napisane dobrym językiem wciągające, urzekające podzielone są na historie prawdziwe i na takie co mogły się zdarzyć.
Przyjemne chwile spędziłam przy tej książce zrelaksowałam się, pochłonęłam szybko bardzo mi wpadła w gust lekka, bardzo dobra książka dla zrelaksowania i na poprawę humoru:):)

Opowiadania bardzo ciekawe opowiadają o różnych ludziach, napisane dobrym językiem wciągające, urzekające podzielone są na historie prawdziwe i na takie co mogły się zdarzyć.
Przyjemne chwile spędziłam przy tej książce zrelaksowałam się, pochłonęłam szybko bardzo mi wpadła w gust lekka, bardzo dobra książka dla zrelaksowania i na poprawę humoru:):)

Zachwycona "Patrz na mnie, Klaro" z entuzjazmem chwyciłam za tę kolejną, wcześniejszą pozycję Malanowskiej. Nie zawiodłam się, chociaż nie wszystkie z opowiadań zebranych w tomiku „Imigracje” mnie przekonały.

Jak i wcześniej – Malanowska porwała mnie świetnym poczuciem humoru, trafnymi obserwacjami i przede wszystkim: umiejętnością tworzenia bardzo prawdziwych portretów, szkiców emocjonalnych opisywanych przez siebie bohaterów.

Na pewnym poziomie pisarstwo Malanowskiej przypomina mi bardzo styl mojego ukochanego Steinbecka, czy Jacka Londona z książki „Martin Eden” . Łączy ich podobna umiejętność tworzenia bohaterów bardzo realistycznych, których emocje możemy poczuć z pełną siłą. Muszę przyznać, że nigdy w życiu nie czuję takiej empatii jak w stosunku do bohaterów dobrze napisanej książki.

Myślę jednak, że nie przełknęłam bym tak łatwo tej „emocjonalnej wiwisekcji”, gdyby nie dystans z jakim autorka potrafi przedstawić swoich bohaterów. Dając im prawo do zanurzenia się w pełni we własnych przeżyciach dyskretnie pokazuje ich subiektywizm. Perspektywa danej osoby prawie zawsze jest zderzana z otaczającym go światem, z reakcjami ludzi wokół. Nie jesteśmy więc skazani na jeden punkt odniesienia – widzimy całą gamę reakcji zachodzących w odpowiedzi na opisywane emocje.

Jeśli miałabym mieć Malanowskiej coś do zarzucenia, to może to, że w niektórych z opowiadań – zwłaszcza tych zawartych w części drugiej – balansowała na granicy przerysowania, czy może – zbytniego „poetyzowania”. Mogłam się identyfikować z opisywanymi stanami emocjonalnymi, ale rzadziej – ze sposobami ich autonarracji. Z drugiej jednak strony – czy często nie jest tak, że sami stawiamy własnym odczuciom przerysowaną albo wręcz błędną diagnozę?

Zachwycona "Patrz na mnie, Klaro" z entuzjazmem chwyciłam za tę kolejną, wcześniejszą pozycję Malanowskiej. Nie zawiodłam się, chociaż nie wszystkie z opowiadań zebranych w tomiku „Imigracje” mnie przekonały.

Jak i wcześniej – Malanowska porwała mnie świetnym poczuciem humoru, trafnymi obserwacjami i przede wszystkim: umiejętnością tworzenia bardzo prawdziwych...

Po lekture siegnelam drugi raz. Nie, zeby przezuc ani zapomniec. Odstawic na potem. Po prostu tak wyszlo. Ksiazka Imigracje zaczyna sie niewinnie. Blichtr, zabawa. Potem rodzi sie z drag queen - mezczyzna nadzwyczaj odpowiedzialny. Potem nadopiekunczy ojciec. Indyjskie wesele. Ekscentrycy. Dziwne zachowania.Kaja Malanowska to wszystko obserwuje i wychodzi nader zgrabna fabula. Kaja Malanowska moze byc slusznie wkurzona, ze za malo zarabia. Zycze aby poswiecenie sie i baczne obserwowanie ludzi nie poszlo na marne. Polecam.

Po lekture siegnelam drugi raz. Nie, zeby przezuc ani zapomniec. Odstawic na potem. Po prostu tak wyszlo. Ksiazka Imigracje zaczyna sie niewinnie. Blichtr, zabawa. Potem rodzi sie z drag queen - mezczyzna nadzwyczaj odpowiedzialny. Potem nadopiekunczy ojciec. Indyjskie wesele. Ekscentrycy. Dziwne zachowania.Kaja Malanowska to wszystko obserwuje i wychodzi nader zgrabna...

Bardzo smaczne opowiadania. Nierówne, bo nierówne, ale pokazujące, ze p. Malanowska jest czujną obserwatorką otaczającego nas świata i potrafi "wyłowić" z niego bardzo ciekawe historie. Niektóre lekkie, inne mocno refleksyjne. Na pewno warto sięgnąć po tę pozycję.

Bardzo smaczne opowiadania. Nierówne, bo nierówne, ale pokazujące, ze p. Malanowska jest czujną obserwatorką otaczającego nas świata i potrafi "wyłowić" z niego bardzo ciekawe historie. Niektóre lekkie, inne mocno refleksyjne. Na pewno warto sięgnąć po tę pozycję.

Niby trudno wytoczyć przeciw tej książce ciężką artylerię, a jednak większość stron przesiąkniętych jest nudą i "nicniedzianiem się". Braruje jakiejkolwiek fabuły, brakuje nawet tematu, być może przez to styl autorki wydał mi się jakiś bezbarwny. Najciekawsze opowiadanie to dla mnie finałowe, reszta mogłaby nie istnieć.

Niby trudno wytoczyć przeciw tej książce ciężką artylerię, a jednak większość stron przesiąkniętych jest nudą i "nicniedzianiem się". Braruje jakiejkolwiek fabuły, brakuje nawet tematu, być może przez to styl autorki wydał mi się jakiś bezbarwny. Najciekawsze opowiadanie to dla mnie finałowe, reszta mogłaby nie istnieć.

Lwia część Imigracji to wachlarz truizmów, nieoryginalnych spostrzeżeń i wielkiego gniewu na świat, ale także na siebie. Najgorsze, że odczuwa się wielką przypadkowość wydarzeń, jakie spotykają bohaterkę. Do takich samych wniosków mogłaby dojść podczas siedzenia w domu, a nie podróży, kontaktu z Innym. Przecież myśląc o sobie, że nie lubi swojego ciała, ani świata, dowiaduje się równie łatwo w Bombaju, co podczas odwiedzin swoich rodziców w jej domu.

Więcej na ten temat: http://www.wywrota.pl/19020_kaja_malanowska_ciagle_w_drodze_marcin_sierszynski.html

Lwia część Imigracji to wachlarz truizmów, nieoryginalnych spostrzeżeń i wielkiego gniewu na świat, ale także na siebie. Najgorsze, że odczuwa się wielką przypadkowość wydarzeń, jakie spotykają bohaterkę. Do takich samych wniosków mogłaby dojść podczas siedzenia w domu, a nie podróży, kontaktu z Innym. Przecież myśląc o sobie, że nie lubi swojego ciała, ani świata,...

Czyta się przyjemnie, historie wciągają bo i obserwacje ciekawe, naprawdę miła lektura na dwa popołudnia.

Czyta się przyjemnie, historie wciągają bo i obserwacje ciekawe, naprawdę miła lektura na dwa popołudnia.

Slaba pozycja. Zastanawiam sie, czy wydawcy czytaja niektore ksiazki przed ich publikacja?

Slaba pozycja. Zastanawiam sie, czy wydawcy czytaja niektore ksiazki przed ich publikacja?

Wielce udane spotkanie z małą prozą.
Dobrze napisane, trafnie ujęte i wnikliwie zaobserwowane - miniaturki pełne treści.

Wielce udane spotkanie z małą prozą.
Dobrze napisane, trafnie ujęte i wnikliwie zaobserwowane - miniaturki pełne treści.