Styl nad wyraz przyjemny, oby książki dzisiejszych literatów były pisane, takim stylem literackim, choć to, może zasługa znakomitego tłumaczenia. Gorzej przedstawia się fabuła. Mdli mnie, gdy czytam, o dobrych carskich żołdakach i ich ludzkim, szlachetnym carze, tak tak, to ten sam car, który utopił w latach 1863 - 1864, ziemie Rzeczpospolitej, pod swym zaborem w morzu krwi, a który poniósł, za te nieprzeliczone jak gwiazdy na niebie zbrodnie, kare z rąk Polaka Ignacego Hryniewieckiego w 1881 roku. Dochodzi do tego, skrajna indolencja autora w sprawach naszej części Europy i Syberii, Łotysze to nie Słowianie, a słabiutkie chanaciki, takie jak ten Buchary, nigdy nie zagroziły zajęciem ziem Syberii, a same stały się ofiarami moskiewskiego podboju.

Ach ta slynna francuska rusofilia...

Styl nad wyraz przyjemny, oby książki dzisiejszych literatów były pisane, takim stylem literackim, choć to, może zasługa znakomitego tłumaczenia. Gorzej przedstawia się fabuła. Mdli mnie, gdy czytam, o dobrych carskich żołdakach i ich ludzkim, szlachetnym carze, tak tak, to ten sam car, który utopił w latach 1863 - 1864, ziemie Rzeczpospolitej, pod swym zaborem w morzu...

Bardzo przeciętna książka co do fabuły. Dodatkowo o kacapach czyli zwierzętach a nie ludziach. W książce ich przedstawiał sztucznie, jako bardziej cywilizowanych, niż była i jest w rzeczywistości. Fabuła jest skrajnie naiwna i głupia. To jest tak naiwne, zaprzeczające faktom historycznym, że aż źle się czyta. Wiele nielogicznych elementów. Nadja była branką, nie zgwałcona nie okradziona i nie wiadomo z jakiej paki wypuszczona. Matka leżała i sobie poszli bez słowa, nie wiadomo czy żywa, idiotyzmy do potęgi w całej książce.

Bardzo przeciętna książka co do fabuły. Dodatkowo o kacapach czyli zwierzętach a nie ludziach. W książce ich przedstawiał sztucznie, jako bardziej cywilizowanych, niż była i jest w rzeczywistości. Fabuła jest skrajnie naiwna i głupia. To jest tak naiwne, zaprzeczające faktom historycznym, że aż źle się czyta. Wiele nielogicznych elementów. Nadja była branką, nie zgwałcona...

Gdybym czytał dziś, to pewnie uznałbym za bajeczkę. Mając lat naście, pochłonąłem jednak z wypiekami na twarzy i uznałem za rewelacyjną. To była jedna z lepszych książek Verne.

Gdybym czytał dziś, to pewnie uznałbym za bajeczkę. Mając lat naście, pochłonąłem jednak z wypiekami na twarzy i uznałem za rewelacyjną. To była jedna z lepszych książek Verne.

Księga pierwsza to na prawdę mastersztyczek! "Twisty" nijak do odgadnięcia zawczasu przez czytelnika, czysta ekspozycja, ale człowiek nie czuje się oszukany.
Druga mam wrażenie już trochę goni i robi się aż nadto sentymentalna momentami, ale koniec końców dobrze się bawiłem.

Księga pierwsza to na prawdę mastersztyczek! "Twisty" nijak do odgadnięcia zawczasu przez czytelnika, czysta ekspozycja, ale człowiek nie czuje się oszukany.
Druga mam wrażenie już trochę goni i robi się aż nadto sentymentalna momentami, ale koniec końców dobrze się bawiłem.

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się tak świetnej pozycji.

Wartka akcja, świetna równowaga między dialogami, opisami. Autor umiejętnie wplatał krótkie opisy miejsc, by ułatwić czytelnikowi rozeznanie w geografii Azji.

Ani chwili nudy, żadnego naciągania i przedłużania historii.

Do tego emocje i wybory, których razem z bohaterami trzeba było dokonać.

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się tak świetnej pozycji.

Wartka akcja, świetna równowaga między dialogami, opisami. Autor umiejętnie wplatał krótkie opisy miejsc, by ułatwić czytelnikowi rozeznanie w geografii Azji.

Ani chwili nudy, żadnego naciągania i przedłużania historii.

Do tego emocje i wybory, których razem z bohaterami trzeba było dokonać.

Czytana z nostalgii do serialu . Odłożona z wzdrygnięciem i szeptem - kończ waść Verne , wstydu oszczędż - ...

Czytana z nostalgii do serialu . Odłożona z wzdrygnięciem i szeptem - kończ waść Verne , wstydu oszczędż - ...

W porządku ksiązka. Bez szału, ale godna polecenia.

W porządku ksiązka. Bez szału, ale godna polecenia.

Już jako dziecko - wychowywany w odpowiednio nastrojonej do Rosji atmosferze domowej - nie mogłem zrozumieć, dlaczego życie cara ma mieć dla mnie aż takie znaczenie.

Dopiero wiele lat później zrozumiałem, że największe znaczenie miało to dla samego Szanownego Autora, dla którego Rosja carska była olbrzymim rynkiem zbytu jego produktów.

Dlatego tą książką ewidentnie chciał się podlizać tamtejszym czytelnikom - zwłaszcza tym najważniejszym. A to ma szczególne znaczenie także w tym kontekście, że tak wychwalany przezeń car Aleksander II został zabity w zamachu w 1881 r. przez Polaka Ignacego Hryniewieckiego (faktem, że parę lat po wydaniu "Strogoffa").

A ponadto - również po to, by się spodobało rosyjskiemu rynkowi zbytu - pan Żil uległ namowom swego wydawcy, aby kapitanem Nemo był Hindus mszczący się na Anglikach - a nie, jak miało być pierwotnie: Polak, uczestnik Powstania Styczniowego.

Pecunia non olet, messieurs....!

Już jako dziecko - wychowywany w odpowiednio nastrojonej do Rosji atmosferze domowej - nie mogłem zrozumieć, dlaczego życie cara ma mieć dla mnie aż takie znaczenie.

Dopiero wiele lat później zrozumiałem, że największe znaczenie miało to dla samego Szanownego Autora, dla którego Rosja carska była olbrzymim rynkiem zbytu jego produktów.

Dlatego tą książką ewidentnie...

Swego czasu, podczas lektury "Historii Powszechnej" Ludwika Bazylowa przeczytałem, że to jedyna powieść autora napisana dla dorosłych czytelników. Pamiętałem film czy też serial z dzieciństwa, więc postanowiłem sięgnąć do literackiego pierwowzoru.
Niestety, albo profesor Bazylow bardzo się pomylił i jest to powieść dla nastolatków z podstawówki (maksimum 12 lat, ale lepiej 10-11) albo bardzo słaba powieść dla dorosłych.
Prościutka bajeczka z tezą i czarno-białymi, płaskimi postaciami. Akcja przewidywalna do bólu, zero zaskoczeń, zesłańcy kochają cara a źli są Tatarzy i inne narody podbite. Michał Strogow to superbohater, który oczywiście odbiera  na końcu dodatkowy bonus, którego każdy czytelnik domyśla się bardzo szybko. Jest niezniszczalny, wychodzi szczęśliwie z każdej opresji i nigdy nie popełnia błędów. Do tego jeszcze znaczenie jego misji jest mocno przesadzone.
Verne pisał świetne podróżniczo-przygodowe książki dla dzieci i młodszej młodzieży nastoletniej. I jeśli istotnie tylko raz chciał poszerzyć krąg czytelników, to dobrze, że nie próbował dalej.

Swego czasu, podczas lektury "Historii Powszechnej" Ludwika Bazylowa przeczytałem, że to jedyna powieść autora napisana dla dorosłych czytelników. Pamiętałem film czy też serial z dzieciństwa, więc postanowiłem sięgnąć do literackiego pierwowzoru.
Niestety, albo profesor Bazylow bardzo się pomylił i jest to powieść dla nastolatków z podstawówki (maksimum 12 lat, ale lepiej...

To jest po prostu bajka, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Ach, miłe wspomnienia, nawet mój ojciec darzy uznaniem owy tytuł, mimo, że zawziętym czytelnikiem nigdy nie był.

To jest po prostu bajka, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Ach, miłe wspomnienia, nawet mój ojciec darzy uznaniem owy tytuł, mimo, że zawziętym czytelnikiem nigdy nie był.