Książkę otrzymałam (dosłownie) w spadku po zmarłej koleżance. Żałuję, że nie będę już mogła porozmawiać z nią o tej pozycji, bo jestem ciekawa, jak ona ją odbierała.

Sama czuję, że to nie jest typ literatury, który do mnie trafia. Na pewno postacie są wykreowane jak żywe. Wiem, że Jim miał ogromne problemy psychiczne, ale w połączeniu z jego wiecznym użalaniem się nad sobą i zrzucaniem winy za swoje czyny na innych sprawiał, że czułam do niego ogromną niechęć.

Ciężko w tej historii stwierdzić, co jest prawdą, a co kłamstwem. Jest za to mocno naładowana emocjonalnie. Na pewno nie jest to książka dla każdego. Sama jej jeszcze nie przetrawiłam. Sądzę jednak, że moje pierwsze spotkanie z tym autorem będzie ostatnie.

Książkę otrzymałam (dosłownie) w spadku po zmarłej koleżance. Żałuję, że nie będę już mogła porozmawiać z nią o tej pozycji, bo jestem ciekawa, jak ona ją odbierała.

Sama czuję, że to nie jest typ literatury, który do mnie trafia. Na pewno postacie są wykreowane jak żywe. Wiem, że Jim miał ogromne problemy psychiczne, ale w połączeniu z jego wiecznym użalaniem się nad sobą...

Książka wymagająca, przepełniona całym wachlarzem emocji. To jedna z tych książek, których tak łatwo się nie zapomina. Mocna rzecz.

Książka wymagająca, przepełniona całym wachlarzem emocji. To jedna z tych książek, których tak łatwo się nie zapomina. Mocna rzecz.

Uwielbiam to igranie między narracjami i prawdą a fikcją. Jest lekko wymagająca, ale kupuje mnie kreacja psychiki Jima

Uwielbiam to igranie między narracjami i prawdą a fikcją. Jest lekko wymagająca, ale kupuje mnie kreacja psychiki Jima

Z posłowia wynika, że jest dość autobiograficzna, a to nadaje dodatkowy ładunek emocjonalny. Ojciec z synem łowią ryby, ale nie tylko.

Z posłowia wynika, że jest dość autobiograficzna, a to nadaje dodatkowy ładunek emocjonalny. Ojciec z synem łowią ryby, ale nie tylko.

Mocna lektura. Polecam

Mocna lektura. Polecam

Och, mnie trochę przeorało.
Czyli człowiek czyta i przeżywa. Odkłada książkę, a jednak cały dzień o niej myśli, póki znów nie zacznie czytać...Dobre i mocne. Chcę więcej.

Och, mnie trochę przeorało.
Czyli człowiek czyta i przeżywa. Odkłada książkę, a jednak cały dzień o niej myśli, póki znów nie zacznie czytać...Dobre i mocne. Chcę więcej.

Wstrząsająca powieść napisana pięknym językiem. Dobra kompozycja. Świetny przekład. Całość robi wrażenie. Dzięku, Pauzo.

Wstrząsająca powieść napisana pięknym językiem. Dobra kompozycja. Świetny przekład. Całość robi wrażenie. Dzięku, Pauzo.

Bardzo dobra książka, polecam miłośnikom literatury pięknej. Wzruszająca, refleksyjna, melancholijna. Autoterapia Davida Vann, którego ojciec popełnił samobójstwo. Świetne opowiadanie Na wyspie Sukkwan z alternatywną historią.

Bardzo dobra książka, polecam miłośnikom literatury pięknej. Wzruszająca, refleksyjna, melancholijna. Autoterapia Davida Vann, którego ojciec popełnił samobójstwo. Świetne opowiadanie Na wyspie Sukkwan z alternatywną historią.

"Legenda o samobójstwie" Davida Vanna w moim odczuciu będzie się zaliczać do jednej z najdziwniejszych lektur. Od jej przeczytania minęło już sporo czasu, a ja dalej mam wątpliwość czy ją zrozumiałam. Tak naprawdę dopiero gdy trochę pogrzebałam dowiedziałam się, że wątki pojawiające się w tej historii są w dużej mierze biograficzne choć wciąż jest to fikcja literacka.

W tym zbiorze znajdziemy opowiadania których chronologia się zaciera do tego stopnia, że nie wiemy co jest prawdą, a co kłamstwem. Vann opowiada nam różne wariacje na temat życia swoich bohaterow.
Główną osią wydaje się być historia w której Roy wyjeżdża z ojcem na odludną wyspę gdzie będą zdani tylko na siebie. Obserwujemy całą gamę uczuć jakie targają bohaterami od miłości do niemal nienawiści. Widzimy rodzica zmagającego się z depresją i syna obarczonego jego problemami. To moment tej powieści w której autor odnosi się do alternatywnej historii własnego życia.

Czy będę polecać tę książkę? To zależy. Na pewno nie trafi do każdego. Ba! Mam wrażenie, że trafi tylko do nielicznych. Ja sama nie wiem czy mogę powiedzieć, że mi się podobała. Ale jeżeli lubicie trudne, nieoczywiste książki gdzie możecie się "taplać" w emocjach i przeżyciach bohaterów to być może jest to książka dla Was.

"Legenda o samobójstwie" Davida Vanna w moim odczuciu będzie się zaliczać do jednej z najdziwniejszych lektur. Od jej przeczytania minęło już sporo czasu, a ja dalej mam wątpliwość czy ją zrozumiałam. Tak naprawdę dopiero gdy trochę pogrzebałam dowiedziałam się, że wątki pojawiające się w tej historii są w dużej mierze biograficzne choć wciąż jest to fikcja literacka.

W...

Przed sięgnięciem po tę pozycję, czytałam „Halibut na księżycu”. Obie historie mają ze sobą wiele wspólnego, dlatego trochę się wynudziłam powtarzalnością treści.

Przed sięgnięciem po tę pozycję, czytałam „Halibut na księżycu”. Obie historie mają ze sobą wiele wspólnego, dlatego trochę się wynudziłam powtarzalnością treści.