Nie ma to jak mieć laskę, taką samą jak twoja waifu, co nie, Michał?

Nie ma to jak mieć laskę, taką samą jak twoja waifu, co nie, Michał?

Bardzo zabawna historia.

Bardzo zabawna historia.

Super!! Lekkie pióro autora, problemy nie wydumane, jasno i klarownie :)

Super!! Lekkie pióro autora, problemy nie wydumane, jasno i klarownie :)

Główny bohater jest niesympatyczny i nie ma w nim nic co czytelnika mogłoby chociaż zainteresować, nie mówiąc już o wzbudzeniu sympatii. Poza tym wydarzenie z książki wydają mi się takie obce i chłodne. Książka nie dla mnie

Główny bohater jest niesympatyczny i nie ma w nim nic co czytelnika mogłoby chociaż zainteresować, nie mówiąc już o wzbudzeniu sympatii. Poza tym wydarzenie z książki wydają mi się takie obce i chłodne. Książka nie dla mnie

Zuzanna to zbuntowana artystka fotografka, kocha fotografię
niepoprawna romantyczka. Uczy się w renomowanym Warszawskim liceum, lubi chodzić na imprezy, plotkować na Facebooku. żyje pełnią życia.
W jej szkole pojawia się Michał on fascynuje się mangą, kulturą Japonii.
Ma zaborczą dziewczynę Magdę, która jest zazdrosna o niego poznaje Zuzę i zaczyna śledzić ją.
Nie daje spokoju jej wciąż obserwuje dziewczynę.
W Zuzannie Michał zakochuje się do szaleństwa bardzo jemu się ona podoba pragnie ją za wszelką cenę zdobyć.
Książka świetna, fabuła wspaniała rozluźniła mnie miły relaks zapewniła mi, zachwycona jestem!!!

Zuzanna to zbuntowana artystka fotografka, kocha fotografię
niepoprawna romantyczka. Uczy się w renomowanym Warszawskim liceum, lubi chodzić na imprezy, plotkować na Facebooku. żyje pełnią życia.
W jej szkole pojawia się Michał on fascynuje się mangą, kulturą Japonii.
Ma zaborczą dziewczynę Magdę, która jest zazdrosna o niego poznaje Zuzę i zaczyna śledzić ją.
Nie daje...

Zaczynałam czytać tę książkę, myśląc: "Zapowiada się typowo i dość oklepanie, no ale przeczytam jak już ją mam". Potem natomiast byłam mile zaskoczona.

Opowiada ona o dziewczynie imieniem Zuzanna. Posiada ona wyjątkowo mocny charakter oraz burzę rudych włosów, niepotrzebujących grzebienia. Uwielbia fotografować, nie lubi chłopaków - uważa, że wszyscy są tacy sami, rozgryzła ich. Nagle do jej szkoły dołącza tajemniczy Michał, który podobno został wyrzucony z poprzedniej szkoły, bo jakaś dziewczyna chciała dla niego popełnić samobójstwo. Michał odnajduje w Zuzannie swój ideał dziewczyny - jest ona podobna do Asuki, bohaterki mang, bez której chłopak wprost nie może żyć.
Postanawia zdobyć Zuzę. Kocha ją, ale mimo to nie potrafi porzucić dla niej pewnych starych "nawyków", poznaje więc tego konsekwencje.

Fabuła klasyczna, to prawda: jest sobie dziewczyna, do jej szkoły dołącza chłopak, podrywa ją, ona wbrew woli również zaczyna się nim interesować. Mimo to, książka mnie wciągnęła i generalnie bardzo mi się podobała. Autorka świetnie opisuje uczucia, prawdziwą miłość, która wydaje się idealna, ale okazuje się złudzeniem, rozczarowanie, dylematy każdego człowieka. Podobają mi się także postaci przez nią stworzone - utożsamiam się z nimi, mam wrażenie, jakbym je dobrze znała. Zakończenie dość niespodziewane, dochodzi nowy wątek, mam wrażenie, że pisarka może nie miała pomysłu jak zakończyć książkę :)

Ogólnie zachęcam do sięgnięcia po tą lekturę, warto, jeśli ma się wolną chwilę. Można się przy niej odprężyć, a również czegoś nauczyć: nie należy angażować się w miłość, kiedy nie wie się wszystkiego, bo inaczej skończy się to gorzkim rozczarowaniem.

Zaczynałam czytać tę książkę, myśląc: "Zapowiada się typowo i dość oklepanie, no ale przeczytam jak już ją mam". Potem natomiast byłam mile zaskoczona.

Opowiada ona o dziewczynie imieniem Zuzanna. Posiada ona wyjątkowo mocny charakter oraz burzę rudych włosów, niepotrzebujących grzebienia. Uwielbia fotografować, nie lubi chłopaków - uważa, że wszyscy są tacy sami,...

Czytałam już 'Rupieciarnię na końcu świata', która należy do tego samego cyklu co właśnie 'Sobowtór'. Z ciekawości więc chciałam kontynuować ten cykl i padło na tę oto książkę, którą siostra akurat miała w swoim posiadaniu. Rozczarowałam się. Styl pisania pani Ewy nie jest zły, ale szału też nie ma... Schemat nieco oklepany, w historii brakuje mi puenty, przez co niestety książka sprawia jak dla mnie wrażenie płytkiej i na jeden raz, nic więcej. Raczej nie polecę jej nikomu, chyba, że z braku laku będzie chciał czymś zająć ręce i wpadnie w nie ta właśnie książka. Cała ta historia była bardzo przerysowana, brak jej było autentyczności. To, że historia będzie osadzona w Warszawie, rodzice mało szablonowi, będzie roiło się od złamanych serduszek, a gdzieś pomiędzy wstawimy magiczne słowo FACEBOOK nie oznaczać będzie od razu dobrej i autentycznej książki dla młodzieży.

Czytałam już 'Rupieciarnię na końcu świata', która należy do tego samego cyklu co właśnie 'Sobowtór'. Z ciekawości więc chciałam kontynuować ten cykl i padło na tę oto książkę, którą siostra akurat miała w swoim posiadaniu. Rozczarowałam się. Styl pisania pani Ewy nie jest zły, ale szału też nie ma... Schemat nieco oklepany, w historii brakuje mi puenty, przez co niestety...

Oto najlepsza książka jaką przeczytałam w tym roku (oczywiście, jak na razie). Zaczęło się dość niewinnie. Niepozorna okładka i mocno schematyczny opis. Tytuł sugerujący banalne rozwiązanie akcji - znów coś o zagubionych bliźniaczkach, które odnajdują się po latach. I pewnie jeszcze zakochane są w tym samym chłopaku. No i jedna ma życie jak z bajki, a druga wiedzie życie Kopciuszka. W najlepszym wypadku dziewczęta będą miały skrajnie odmienne charaktery, więc od razu zapałają do siebie nienawiścią i może coś się będzie jednak działo... Otóż nie! To nie książka o rozdzielonych tragicznie bliźniaczkach. To coś znacznie lepszego. I dużo bardziej inteligentniejszego.

Rudowłosa i zielonooka Zuzanna ma opinię twierdzy nie do zdobycia. Pogrążona w swoim świecie fotografii, typowe dziecko sztuki. Rodzice piszący poczytne kryminały, ukochany młodszy brat i niezastąpiona babcia. Dla zrobienia dobrego zdjęcia Zuza jest w stanie zwlec się z łóżka skoro świt i biegać z bratem po rusztowaniach. Chodzi do jednego z najlepszych liceów w Warszawie, wiedzie dość spokojne życie licealistki z kompletną rodziną. Zdjęcia, plotki, kartkówki i kawa. Do czasu...

Michał został zmuszony do zmiany liceum ze względu na dziwne okoliczności. Ale to nie przeszkadza mu wciąż zagłębiać się w kulturę Japonii - czytać kolejny komiks, obejrzeć następny odcinek anime, nakleić na ścianie setny plakat, ustawić na biurku tysięczną figurkę przedstawiającą Asukę. Michał mieszka tylko z matką, do której zwraca się po imieniu. Nastolatek często ma wrażenie, że to on jest dorosłym, a matka zachowuje się jak nieodpowiedzialna nastolatka. Relacja z ojcem również nie przedstawia się kolorowo. Tata Michała mieszka na stałe po za granicami Polski, rzadko wpada do ojczyzny. W efekcie ma raczej szczątkowy kontakt z pierworodnym.

Ciąg dalszy: http://morderczynimarzen.blogspot.com/2015/03/sobowtor-ewa-karwan-jastrzebska.html

Oto najlepsza książka jaką przeczytałam w tym roku (oczywiście, jak na razie). Zaczęło się dość niewinnie. Niepozorna okładka i mocno schematyczny opis. Tytuł sugerujący banalne rozwiązanie akcji - znów coś o zagubionych bliźniaczkach, które odnajdują się po latach. I pewnie jeszcze zakochane są w tym samym chłopaku. No i jedna ma życie jak z bajki, a druga wiedzie życie...

Książka lekko zadziwiająca, ale pozytywnie. Miałam nadzieje że to nie będzie kolejna książeczka o nastolatkach, które skupiają większość uwagi na zakupy, chłopców... (Choć i takie czasem czytam) Mimo że przewija się tu wątek miłosny, to bohaterka nie jest zbudowana jako pusta nastolatka, jeśli o osiemnastoletniej dziewczynie można tak powiedzieć. Zuzanna ma zainteresowania, ma kochającą rodzinę... Ma też przyjaciółkę, której nie polubiłam, ale to nie była postać skonstruowana by ją lubić. ;) Z pewnością hobby Zuzanny jest ciekawe- jest nim fotografia (szkoda że tak malo miejsca jest poświęcone na właśnie ten aspekt jej życia ale cóż). No i jak to się pięknym, inteligentnym (z duszą artystyczną) dziewczynom zdarza - ma tabuny wielbicieli. Jednym z nich staje się Michał, ale więcej nic nie powiem żeby nie spojlerować. :) Końcówka nie przypadła mi do gustu, ale cała powieść zdecydowanie tak.

Książka lekko zadziwiająca, ale pozytywnie. Miałam nadzieje że to nie będzie kolejna książeczka o nastolatkach, które skupiają większość uwagi na zakupy, chłopców... (Choć i takie czasem czytam) Mimo że przewija się tu wątek miłosny, to bohaterka nie jest zbudowana jako pusta nastolatka, jeśli o osiemnastoletniej dziewczynie można tak powiedzieć. Zuzanna ma zainteresowania,...

Ciekawa książka. Zaskakujące zakończenie. Dużo emocji. Ogólnie dobra, chociaż mam też wiele uwag.

Ciekawa książka. Zaskakujące zakończenie. Dużo emocji. Ogólnie dobra, chociaż mam też wiele uwag.