Kłuszyn 1610

Zeszłoroczne obchody czterechsetlecia bitwy pod Kłuszynem miały po prostu pecha. Historia zakpiła sobie z polskich rocznic, ponieważ jubileusz kłuszyńskiej batalii wypadł akurat w okrągłe wspomnienie innej wspaniałej wiktorii, tej „największej z największych i najchwalebniejszych”. To na promocję bitwy pod Grunwaldem – bo o niej rzecz jasna mowa – instytucje państwowe, samorządowe i media rzuciły ogromne środki finansowe. Na obchody Kłuszyna pozostało już niewiele. Obie bitwy były równie świetnymi zwycięstwami, ale rezultaty wykorzystania wygranej pod Kłuszynem są nieporównywalnie większe niż dokonania Jagiełły po 15 lipca 1410 roku – otwarcie drogi i zdobycie Moskwy oraz obwołanie królewicza Władysława Wazy carem.

Całkiem niedawno miałem przyjemność przedstawić Czytelnikom portalu książkę „Z dziejów husarii”, autorstwa tego samego Radosława Sikory. Przypomnę więc tylko, że Sikora jest doktorem historii, autorem wielu publikacji z zakresu historii nowożytnej i wojskowości. Działa również w Fundacji Hussar, zajmującej się przede wszystkim przybliżaniem dziejów tej wyjątkowej formacji w Polsce i Europie. Książka ukazała się nakładem Instytutu Wydawniczego Erica, w ramach obchodów 400. rocznicy zwycięstwa Polaków, którego nie byłoby właśnie bez skutecznych szarż husarii.

Kłuszyn potwierdził militarny geniusz hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Polskie wojska rozgromiły siedmiokrotnie – a według innych szacunków nawet czternastokrotnie! – liczniejszą armię kniazia Dymitra Szujskiego, w której skład oprócz Rosjan wchodziły także regimenty cudzoziemskie, zwłaszcza Szwedzi (Polacy wszystkich obcych żołnierzy w wojsku rosyjskim nazywali „Niemcami”). Na odnotowanie zasługuje zwłaszcza akcja oddziału rotmistrza Andrzeja Firleja, który wraz z husarzami przedarł się przez kobylnice i przełamał pikinierów.

Sikora uprzedza na wstępie, że jego celem jest opisanie przede wszystkim przebiegu polsko-rosyjskiego starcia. Z szacunku dla autora z pomysłem na książkę dyskutować może nie wypada, ale moim zdaniem przyczyny i skutki bitwy są zarysowane zbyt schematyczne. To zaledwie kilkanaście zdań, a przecież nie każda osoba sięgająca po „Kłuszyn 1610” ma za sobą lekturę pozycji, które szerzej opisują tło historyczne walk. Prawie połowę książki zajmują rozważania dotyczące liczebności wojsk. Na „deser” otrzymujemy z kolei aneks, w którym drobiazgowo przedstawiono wszystkie straty polskich wojsk – zabitych i rannych towarzyszy husarskich, koni oraz pachołków. Wczytywanie się w liczby nie jest dla lektury niczym atrakcyjnym, ale w tym przypadku jest istotne, ponieważ wcześniejsze publikacje traktowały tę kwestię z dużą dowolnością. Pod tym względem – oraz z powodu drobiazgowego, ale świetnego opisu przebiegu bitwy – jest to pozycja z pewnością przełomowa.

Książka została wydana na dobrym poziomie, ale cena za zaledwie 160 stron w miękkiej oprawie ze skrzydełkami – 31,90 zł – może zniechęcić do zakupu. Dla pasjonatów XVII-wiecznej polskiej wojskowości raczej nie będzie to miało decydującego znaczenia. Im też tę książkę polecam.

Zeszłoroczne obchody czterechsetlecia bitwy pod Kłuszynem miały po prostu pecha. Historia zakpiła sobie z polskich rocznic, ponieważ jubileusz kłuszyńskiej batalii wypadł akurat w okrągłe wspomnienie innej wspaniałej wiktorii, tej „największej z największych i najchwalebniejszych”. To na promocję bitwy pod Grunwaldem – bo o niej rzecz jasna mowa – instytucje państwowe,...

Ciekawa monografia napisana przez pasjonata polskiej wojskowości czasów szlacheckich. Jedna z pierwszych książek napisana przez Radosława Sikorę, w której wyraźnie można dostrzec jego wielki podziw dla polskiej. Ale nie jest to opowieść o samej husarii – choć w bitwie odegrała ona ogromną rolę. Autor zaczyna swoją opowieść od genezy wojny polsko-moskiewskiej skupiając się na kapitalnej roli twierdzy Smoleńskiej dla obu walczących stron. W owym czasie twierdza była w rękach moskiewskich, a sama bitwa była starciem wydzielonych z oblężenia sił polskich z wojskami moskiewsko-szwedzkimi, choć w tych ostatnich służyli żołnierze wielu narodowości. Autor precyzyjnie opisuje liczebność obu armii, ich skład osobowy, różnorodność militarną, uzbrojenie oraz sposób wojowania. Ciekawy jest rozdział poświęcony morale żołnierzy. Dalej jest część poświęcona samemu starciu oraz jego skutkom, przede wszystkim politycznym (obranie królewicza Władysława na cara). W osobnym rozdziale autor omawia straty trzech walczących stron, o ile polskiej i szwedzkie wydają się precyzyjne, to w zakresie strat moskiewskich panuje znaczny rozrzut.

Ciekawa monografia napisana przez pasjonata polskiej wojskowości czasów szlacheckich. Jedna z pierwszych książek napisana przez Radosława Sikorę, w której wyraźnie można dostrzec jego wielki podziw dla polskiej. Ale nie jest to opowieść o samej husarii – choć w bitwie odegrała ona ogromną rolę. Autor zaczyna swoją opowieść od genezy wojny polsko-moskiewskiej skupiając się...

"Kłuszyn 1610" Radosława Sikory to znakomita monografia jednej z najsłynniejszych bitew początku XVII w. Radosław Sikora doktor nauk humanistycznych, pasjonat i znawca dziejów husarii stworzył zupełnie nowy obraz bitwy. Jak sam Sikora wspomina jego celem, nie było wyjaśnienie okoliczności w jakich rozegrała się bitwa i opisanie jej przyczyn i skutków. Autor postawił sobie inne zadanie, a mianowicie opis przebiegu jednego z najbardziej doniosłych zwycięstw Polaków i polskiej husarii.

Z zadania autor wywiązał się doskonale, docierając do wielu niedostępnych do tej pory źródeł, nie tylko polskich, ale również innych przede wszystkim angielskich i rosyjskich i nakreślając w pełni obraz Kłuszyna.

Z książki dowiadujemy się nie tylko o uzbrojeniu sił polskich jak i rosyjsko-szwedzkich, ale także o sposobie w jaki te formacje walczyły, a także wyszkoleniu poszczególnych pułków i rot husarskich. Autor, co warto podkreślić korzystając z wielu źródeł zestawia je ze sobą i konfrontuje. Możemy przez to bliżej zapoznać się z punktem widzenia poszczególnych uczestników bitwy jak choćby hetmana Stanisława Żółkiewskiego, czy Samuela Maskiewicza.

"Kłuszyn 1610" Radosława Sikory to znakomita monografia jednej z najsłynniejszych bitew początku XVII w. Radosław Sikora doktor nauk humanistycznych, pasjonat i znawca dziejów husarii stworzył zupełnie nowy obraz bitwy. Jak sam Sikora wspomina jego celem, nie było wyjaśnienie okoliczności w jakich rozegrała się bitwa i opisanie jej przyczyn i skutków. Autor postawił sobie...

Nie zapominajmy, że w lipcu tego lata będziemy obchodzić 406- rocznicę zwycięskiej bitwy pod Kłuszynem, w której to wojska polskie pod dowództwem Stanisława Żółkiewskiego rozgromiły armię rosyjsko-szwedzką prowadzoną przez Dymitra Szujskiego. Z tej okazji warto polecić książkę Sikory, przypominającą to arcyważne, aczkolwiek niewykorzystane do końca, zwycięstwo polskiego oręża

Nie zapominajmy, że w lipcu tego lata będziemy obchodzić 406- rocznicę zwycięskiej bitwy pod Kłuszynem, w której to wojska polskie pod dowództwem Stanisława Żółkiewskiego rozgromiły armię rosyjsko-szwedzką prowadzoną przez Dymitra Szujskiego. Z tej okazji warto polecić książkę Sikory, przypominającą to arcyważne, aczkolwiek niewykorzystane do końca, zwycięstwo polskiego oręża

bardzo dobrze napisana, lecz boli brak mapy pola bitwy ( rozlokowania poszczególnych rot i innych formacji ),zwłaszcza gdy wymieniane są ruchy wojsk.

bardzo dobrze napisana, lecz boli brak mapy pola bitwy ( rozlokowania poszczególnych rot i innych formacji ),zwłaszcza gdy wymieniane są ruchy wojsk.

Książka ciekawa, wnosi nowe ustalenia dotyczące bitwy lecz minusem jej jest brak choćby jednej mapy bitwy, mino że w tekście są odesłania do mapy, w drugim wydaniu książki z 2015 roku tej mapy nie ma, może w pierwszym była.

Książka ciekawa, wnosi nowe ustalenia dotyczące bitwy lecz minusem jej jest brak choćby jednej mapy bitwy, mino że w tekście są odesłania do mapy, w drugim wydaniu książki z 2015 roku tej mapy nie ma, może w pierwszym była.