Ta część jest jeszcze bardziej bez sensu niż poprzednia :)
Na szkocką wyspę przyjeżdża doktor Ethan. Ciągnie go do pielęgniarki Kyli.
I znowu to samo: chcą, ale nie mogą, bo on ma pewną tajemnicę, ale w ostateczności dają się ponieść uczuciu.
Tak więc, podczas niebezpiecznego sztormu udają się na ruiny zamku, gdzie wiatr i deszcz utrudniają stanie w miejscu, ale tak bardzo siebie pożądają, iż dokonują aktu zmysłowej desperacji (jak to poetycko ujęła autorka),bo nie mogą się sobie oprzeć (to znaczy on nie może, bo ona opierała się o mur).
Wtedy dochodzi do kolejnego irracjonalnego zdarzenia, mianowicie wschodu słońca.
Podczas sztormu (!)
Ale daję plusa za ciekawostkę: siniaki na skórze nie muszą być zapowiedzią białaczki, podobne objawy wywołuje choroba Werlhofa.
I drugiego plusa za wszystkie wpadki, które mnie rozbawily np. gdy Ethan przyszedł  do Kyli wyjaśnić swoje zachowanie, ona zostawiła szeroko otwarte drzwi, chwile później ich pocałunek zostaje przerwany przez Aisle, która dobijała się do drzwi (tych otwartych).
Ponadto należy oddać autorce sprawiedliwość za to, że potrafiła zbudować sekret wokół pobytu Ethana na wyspie, co zmotywowało mnie do przeczytania całości.
W pełni zasłużone trzy gwiazdki.

Ta część jest jeszcze bardziej bez sensu niż poprzednia :)
Na szkocką wyspę przyjeżdża doktor Ethan. Ciągnie go do pielęgniarki Kyli.
I znowu to samo: chcą, ale nie mogą, bo on ma pewną tajemnicę, ale w ostateczności dają się ponieść uczuciu.
Tak więc, podczas niebezpiecznego sztormu udają się na ruiny zamku, gdzie wiatr i deszcz utrudniają stanie w miejscu, ale tak bardzo...