Przeczytałam nieostrożnie, nie zasięgnąwszy przed tym opinii mojego szanownego koleżeństwa z LC. Jak z Krakowa to oczekiwałam jakichś krakowskich smaczków. Jak akcja w Genewie, to genewskich. Jak lata trzydzieste ubiegłego wieku, to smaczków z tamtego okresu. Dostałam rozwlekłą, momentami jedynie zabawną opowieść o rodzinie narratora i samej Helence, która podobno miała być niezwykła, a była irytująca. Na dodatek wyprutą (opowieść wyprutą, nie Helenkę, proszę nie oczekiwać horrorowych wrażeń)z jakiegokolwiek tła, a to trudno mi jest książkom darować.

Przeczytałam nieostrożnie, nie zasięgnąwszy przed tym opinii mojego szanownego koleżeństwa z LC. Jak z Krakowa to oczekiwałam jakichś krakowskich smaczków. Jak akcja w Genewie, to genewskich. Jak lata trzydzieste ubiegłego wieku, to smaczków z tamtego okresu. Dostałam rozwlekłą, momentami jedynie zabawną opowieść o rodzinie narratora i samej Helence, która podobno miała być...

Książeczka przyjemna w odbiorze za sprawą lekkiej narracji, chwilami nawet zabawna. Za to, to co dla Polaka powinno być najbardziej przyjemne czyli postać Polki, głównej bohaterki, była bardzo irytująca. Nic nie uratowało w moim odbiorze tytułowej Helenki, irytująca już za młodu, więc na starość na pewno wredna baba, czytało mi się o niej niezbyt przyjemnie. Książka miała, jak wspomniała, chwile zabawne, a to za sprawą opisów nauki języka, ale były też nudnawe fragmenty, czyli w podsumowaniu można przeczytać jeśli nie ma co, ale tak ogólnie to raczej nic tam odkrywczego ani zbyt interesującego czytelnik nie znajdzie więc może szkoda czasu.

Książeczka przyjemna w odbiorze za sprawą lekkiej narracji, chwilami nawet zabawna. Za to, to co dla Polaka powinno być najbardziej przyjemne czyli postać Polki, głównej bohaterki, była bardzo irytująca. Nic nie uratowało w moim odbiorze tytułowej Helenki, irytująca już za młodu, więc na starość na pewno wredna baba, czytało mi się o niej niezbyt przyjemnie. Książka miała,...

Zapowiadało się pięknie. Francuski profesor zakochuje się w uroczej Polce i na uszach staje, żeby ją zdobyć. Co prawda dziewczyna od początku wydała mi się strasznie irytująca, ale zmagania jej absztyfikanta z nauką języka polskiego wynagradzały mi wszystko.
Potem jednak rytm powieści gdzieś się zagubił, Feliks zaczął opisywać mocno rozwlekle (a to jest sztuką przy 190 stronach) swoje dzieciństwo i młode lata i całość rozlazła się po kościach. Szkoda.

Zapowiadało się pięknie. Francuski profesor zakochuje się w uroczej Polce i na uszach staje, żeby ją zdobyć. Co prawda dziewczyna od początku wydała mi się strasznie irytująca, ale zmagania jej absztyfikanta z nauką języka polskiego wynagradzały mi wszystko.
Potem jednak rytm powieści gdzieś się zagubił, Feliks zaczął opisywać mocno rozwlekle (a to jest sztuką przy 190...