„Mglisty Billy” w momencie swojej oryginalnej polskiej publikacji w 2011 r. przemknął dla mnie niezauważenie. Natknąłem się na informacje o nim dopiero niedawno czytając archiwalne numery „Nowej Fantastyki”. Wyrażano się tam bardzo entuzjastycznie o tej pozycji. Czy rzeczywiście warto nadrobić ten tytuł?

Tytułowy Billy to kilkuletni chłopiec zafascynowany śmiercią. Twierdzi, że ma dar ciemnowidzenia, który umożliwia mu widzenie zmarłych i innych upiorów. Kiedy w tragicznych okolicznościach umiera jego kot Tarzan, nadnaturalne zdarzenia się nasilają.

Ten tom to tak naprawdę nie jest w pełni komiks. Dużo jest tutaj fikcyjnych artykułów z gazet, listów czy opisów zjawisk nadnaturalnych. Część z tekstów ma zapewne pozwolić czytelnikowi bardziej utożsamić się z Billym jak np. opis skąd biorą się młodsze siostrzyczki. Większość tych tekstów jest bogato ilustrowana, dzięki czemu czytelnik nie powinien się znużyć.

Na pierwszy rzut oka można mieć skojarzenia z książką „Koralina” czy filmem „Paranorman”. Tutaj jednak zjawiska paranormalne są o wiele bardziej zróżnicowane. Nie do końca też wiadomo co tak naprawdę jest tylko wytworem wyobraźni Billy’ego.

Sam Billy nie jest sympatycznym bohaterem. Dokucza swojej siostrze czy znęca się nad zwierzętami. Przy czym jednak nie ma to na celu ukazanie go jako potwora, ale ma to zobrazować mentalność dziecka, które nie jest świadome konsekwencji swoich czynów. Uważam jednak, że autor troszkę się przestraszył w jak mroczną stronę poprowadził zachowanie Billy’ego i niepotrzebnie cofnął chyba najbardziej dramatyczne zdarzenie tomu.

Rysunki przywodzą na myśli animacje w reżyserii Tima Burtona np. „Miasteczko Halloween” czy „Gnijąca panna młoda”. Kreska jest bardzo karykaturalna, ale towarzyszą temu często bardzo makabryczne obrazy jak np. rozkładający się kot. Projekty różnych fantastycznych istot są bardzo pomysłowe i zapadają w pamięć.

Tom ten to trochę zapomniana perełka, którą warto nadrobić. Jednakże jeśli ktoś chce to dać dziecku, to należy pamiętać, że jest to tytuł, z którym lepiej zapoznawać się wspólnie.

„Mglisty Billy” w momencie swojej oryginalnej polskiej publikacji w 2011 r. przemknął dla mnie niezauważenie. Natknąłem się na informacje o nim dopiero niedawno czytając archiwalne numery „Nowej Fantastyki”. Wyrażano się tam bardzo entuzjastycznie o tej pozycji. Czy rzeczywiście warto nadrobić ten tytuł?

Tytułowy Billy to kilkuletni chłopiec zafascynowany śmiercią....

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3298-mglisty-billy-i-dar-ciemnowidzenia

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3298-mglisty-billy-i-dar-ciemnowidzenia

super pomysł z planszą ouija! Zabawna ale i refleksyjna. Graficznie bardzo oryginalny pomysł.

super pomysł z planszą ouija! Zabawna ale i refleksyjna. Graficznie bardzo oryginalny pomysł.

Przypomina klimat Tima Burtona.

Przypomina klimat Tima Burtona.

Kocham! Must have wszystkich komiksowych kolekcjonerów grozy i gęsiej skórki i czarnego humoru :)

Kocham! Must have wszystkich komiksowych kolekcjonerów grozy i gęsiej skórki i czarnego humoru :)

Za całym szacunkiem - dla kogo to jest? Dziecku tego nie pokażę, a dla mnie zbyt infantylne. Pomijam, że całość zrealizowana bez wyczucia i polotu. Za to z irytującą, buzującą gdzieś pod spodem źle ulokowaną ambicją. Bardzo ładnie wydany zbiór pretensjonalnych rysunków.

Za całym szacunkiem - dla kogo to jest? Dziecku tego nie pokażę, a dla mnie zbyt infantylne. Pomijam, że całość zrealizowana bez wyczucia i polotu. Za to z irytującą, buzującą gdzieś pod spodem źle ulokowaną ambicją. Bardzo ładnie wydany zbiór pretensjonalnych rysunków.

Kocham tą książkę! Od razu gdy w internecie przypadkiem zauważyłam jedną z ilustracji tej książki, moja pierwsza myśl to "wow, to coś dla mnie!". Piękne ilustracje, cudownie napisana. Po prostu istna perełka na mojej półce!

Kocham tą książkę! Od razu gdy w internecie przypadkiem zauważyłam jedną z ilustracji tej książki, moja pierwsza myśl to "wow, to coś dla mnie!". Piękne ilustracje, cudownie napisana. Po prostu istna perełka na mojej półce!

Z poczuciem czarnego humoru jest jak z nogami - nie każdy je ma...

Z poczuciem czarnego humoru jest jak z nogami - nie każdy je ma...

Komiks dla fanów czarnego humoru (jestem jednym z nich). Atmosfera i historie rodem z Edgara Allana Poego lub np. filmu "Gnijąca panna młoda" Tima Burtona. Chłopczyk, który nie może pogodzić się ze śmiercią kota i uwielbia dokuczać swojej młodszej siostrze plus ciekawostki o duchach, dziwnych stworzeniach czy seansach spirytystycznych. Bardzo ładnie narysowany i wydany komiks (ciekawostka: każda strona ponumerowana liczbą 13!). Niestety odczułam lekki zawód na koniec... Oczekiwałam innego zakończenia, ale nie można mieć wszystkiego.

Komiks dla fanów czarnego humoru (jestem jednym z nich). Atmosfera i historie rodem z Edgara Allana Poego lub np. filmu "Gnijąca panna młoda" Tima Burtona. Chłopczyk, który nie może pogodzić się ze śmiercią kota i uwielbia dokuczać swojej młodszej siostrze plus ciekawostki o duchach, dziwnych stworzeniach czy seansach spirytystycznych. Bardzo ładnie narysowany i wydany...

Fakt, niektóre przerywniki są świetne, np. Opowieść o tym skąd się biorą młodsze siostry, Mała dziewczynka z nożami albo Dziewczynka z nożyczkami. Nie zmienia to jednak faktu, że męczyłem się, chcąc dobrnąć do końca.
Jednak sama forma nie denerwowała mnie tak bardzo. Największy problem miałem z głównym bohaterem. Dość szybko doszło do mnie, że to okropny bachor, który jest samolubem, uwielbia topić mrówki w czekoladowej ślinie i znęcać się nad młodszą siostrą. Co prawda dostał raz lanie od ojca za nią i pod koniec wychodzi na jaw pewien problem w związku z nią, ale brakowało mi jakiejś dobrej kary dla Billiego po dobrnięciu do końca. Choćby dla przykładu i aby można było powiedzieć, że książka jest wychowawcza. Już dawno nie czytałem nic, co wzbudziłoby we mnie tak wielką niechęć do głównego bohatera.
Wielkim plusem całej książki jest jej oprawa graficzna oraz jakość wydania. Sam styl rysunku jest mocno groteskowy, mroczny i cały czas kojarzył mi się z grafikami Tima Burtona. Wszystko jest tutaj makabryczne i straszne, ale równocześnie piękne i na swój sposób urocze, nie miałbym żadnych oporów pokazać tej książki dziecku.


- - -
całość tu:
http://dybuk.wordpress.com/2013/05/25/mglisty-billy-1-dar-ciemnowidzenia/

Fakt, niektóre przerywniki są świetne, np. Opowieść o tym skąd się biorą młodsze siostry, Mała dziewczynka z nożami albo Dziewczynka z nożyczkami. Nie zmienia to jednak faktu, że męczyłem się, chcąc dobrnąć do końca.
Jednak sama forma nie denerwowała mnie tak bardzo. Największy problem miałem z głównym bohaterem. Dość szybko doszło do mnie, że to okropny bachor, który jest...