Zaczarowany królik? Magiczne moce? Wielki motyl? W świecie Yakari wszystko może się zdarzyć. Główny bohater musi odnaleźć swoją przyjaciółkę, która wyruszyła do krainy białych niedźwiedzi. Po drodze dzieją się dziwaczne rzeczy, ale wszystko jak zawsze dobrze się kończy. Szkoda tylko, że tak szybko.

Zaczarowany królik? Magiczne moce? Wielki motyl? W świecie Yakari wszystko może się zdarzyć. Główny bohater musi odnaleźć swoją przyjaciółkę, która wyruszyła do krainy białych niedźwiedzi. Po drodze dzieją się dziwaczne rzeczy, ale wszystko jak zawsze dobrze się kończy. Szkoda tylko, że tak szybko.

Fajny komiks. Yakari przypomina Winnetou.

Fajny komiks. Yakari przypomina Winnetou.

Trochę zwariowana ta część przygód małego Indianina. Zdawać by się mogło: pełna dziwnej, szamańskiej magii. Dowolnie zmieniający swoją wielkość królik? Proszę bardzo. Przenosiny w miejscu i przestrzeni? Jak najbardziej. Latające kanoe? Jest. Jak dla mnie - trochę za dużo tych czarów (tym bardziej, że sporo w nich logicznych - mimo wszystko - nieścisłości).

Ale całość sympatyczna - jak reszta serii zresztą. Dla młodszych czytelników polecam jak najbardziej.

Trochę zwariowana ta część przygód małego Indianina. Zdawać by się mogło: pełna dziwnej, szamańskiej magii. Dowolnie zmieniający swoją wielkość królik? Proszę bardzo. Przenosiny w miejscu i przestrzeni? Jak najbardziej. Latające kanoe? Jest. Jak dla mnie - trochę za dużo tych czarów (tym bardziej, że sporo w nich logicznych - mimo wszystko - nieścisłości).

Ale całość...

Wariacja o króliczej norze.

Część przygód Yakariego opatrzona numerkiem 4 to w dalszym ciągu niepowtarzalny indiański klimat Dzikiego Zachodu, jednak tym razem jest to także zaskakująca wariacja mająca podejrzanie wiele wspólnego z „Alicją w Krainie Czarów” :) Czyż bowiem króliki oraz zmiany własnych rozmiarów nie kojarzą się z dziełem Lewisa Carrolla?

Yakari rusza w niniejszym komiksie z misją ratunkową. Jego dobra przyjaciółka wyruszyła na daleką północ w poszukiwaniu krainy białych niedźwiedzi, coś jednak poszło bardzo nie tak… Do Yakariego dociera duch opiekuńczy dziewczyny – królik :) – w którego towarzystwie Yakari rusza na pomoc. Po drodze będzie zwiększał i zmniejszał swoje rozmiary, a także odbędzie podróż na porożu łosia :) Odkryje ponadto tajemnicę krainy białych niedźwiedzi… Czy wszystko dobrze się skończy?

Wielką siłą – i jednocześnie wielkim plusem – tej serii jest jej „indiańskie spojrzenie” na Dziki Zachód. Mówiąc „indiańskie” mam na myśli całą siuksową mistykę, odwołania do duchowości, świata pozazmysłowego oraz do łączenia go z rzeczywistością (poprzez chociażby umiejętność rozmawiania ze zwierzętami). To naprawdę dobra seria komiksów. Mająca w sobie dodatkowo pewien wartościowy przekaz, a jest nim podkreślenie wartości samej w sobie jaką jest przyjaźń, otwartość na innych i współpraca w rozwiązywaniu problemów.

Dziki Zachód w komiksach z serii „Yakari” ma fajne, dziecięce wręcz oblicze. Dla takiego też – dziecięcego – odbiorcy przeznaczona jest ta seria. W niczym nie ujmuje to jednak klimatu całej opowieści, który przypadnie do gustu także nieco starszym wielbicielom Dzikiego Zachodu :)

Dziękuję Egmont Polska za egzemplarz recenzencki.

Więcej na:
https://egmont.pl/Yakari-i-Nanabozo-Tom-4,17096711,p.html

https://cosnapolce.blogspot.com/2019/07/yakari-i-nanabozo-derib-job.html

Wariacja o króliczej norze.

Część przygód Yakariego opatrzona numerkiem 4 to w dalszym ciągu niepowtarzalny indiański klimat Dzikiego Zachodu, jednak tym razem jest to także zaskakująca wariacja mająca podejrzanie wiele wspólnego z „Alicją w Krainie Czarów” :) Czyż bowiem króliki oraz zmiany własnych rozmiarów nie kojarzą się z dziełem Lewisa Carrolla?

Yakari rusza w...

Druga połowa XIX wieku to czas powstania westernów. Opowieści o Indianach, konfliktach, życiu na prerii, obcowaniu z naturą zrobiły tak dużą furorę, że stały się osobnym gatunkiem literackim, a później filmowym bazującym albo na uprzedzeniach albo starających się zwalczyć stereotypy. Mimo upływu lat tematyka ta ciągle powraca w kolejnych odsłonach. Jest czymś w rodzaju XIX wiecznego Orientu w literaturze: dodaje egzotyzm zwyczajnym opowieściom o życiu i jego prawdach. Troszkę jak z super bohaterami i ich mocami, ale z przekonaniem, że to jest bardziej realne, ponieważ wynika z bliskiego obcowania z naturą. Podobną rolę pełniły też XIX wieczne opowieści o Oriencie: w lekko nieznanym klimacie toczyło się życie bohaterów przeżywających bliskie czytelnikom rozterki. Odmienna kultura z jej całokształtem zwyczajów i wierzeń jest bardzo atrakcyjna dla czytelnika i widza, dlatego takie motywy ciągle wracają. Aurę niezwykłości i tajemniczości potęguje to, że wiele pokazywanych przez twórców rzeczy już nie istnieje, inne przez duchową stronę są nęcące, czy styl życia, w którym nie trzeba chodzić do pracy na osiem godzin tylko wędrować po prerii.
Seria „Yakari” licząca sobie zaledwie czterdzieści albumów (z tego zaledwie pięć po polsku) doskonale wpisuje się w te cechy. Do tego znajdziemy w nim zwyczajnego, dziecięcego bohatera marzącego o tym, aby zyskać uznanie w swojej społeczności. Na to jednak musi zapracować. I mu się to udaje.
Ukazująca się od 1973 roku po francusku seria jest dziełem dwóch Szwajcarów: scenarzysty Joba (André Jobin) i rysownika Deriba (Claude de Ribaupierre). Obecnie wydawana jest przez Le Lombard. Po polsku ukazuje się z przerwami. W 1991 roku tom 1. opublikowało wydawnictwo Korona, tomy 1–4 w 2002 roku wydała oficyna Podsiedlik-Raniowski i S-ka, a od 2019 roku serię wydaje Egmont Polska i w końcu mają trafić do polskich czytelników wszystkie albumy, przez co mam nadzieję, że będę miała okazję poznać całą w polskim tłumaczeniu, a nie tylko w wersji francuskiej. Tym bardziej, że na podstawie komiksów „Yakari” powstał serial animowany.
Akcja serii rozgrywa się na Dzikim Zachodzie i opowiada o przygodach małego Indianina o imieniu Yakari. Pochodzący z plemienia Siuksów chłopiec marzy o byciu dorosłym wojownikiem cieszącym się uznaniem społeczności. W dążeniu do celu pomaga mu niezwykły dar, jaki posiada: umiejętność rozmawiania ze zwierzętami. To czasami mu pomaga, ale też przysparza kłopotów.
Ponad dwa miesiące temu ukazały się dwa pierwsze zeszyty. „Yakari i wielki orzeł” i „Yakari i biały bizon” zabierają nas do czasów, kiedy jeszcze współczesna technologia nie istniała, a ludzie potrafili żyć w zgodzie z naturą. Właśnie ta przyjaźń z przyrodą stała się podstawą do wytworzenia specyficznych wierzeń opartych na żywiołach i zjawiskach. Z perspektywy europejskiej kultury wręcz naiwne. Trzeba jednak pamiętać, że i nasz świat wyrósł na wierzeniach w wielu bogów, duchy i różnorodne stworzenia będące pośrednikami między ludźmi a sacrum. Przedchrześcijańskie kultury obfitowały w kult przyrody.
Z takim zjawiskiem spotykamy się w „Yakarim”, w którym jedną z ważniejszych rzeczy jest wiara w moc snów. Chłopiec pragnie poważania, uznania zasług. Sen o wielkim orle i lataniu rozbudza w chłopcu pragnienie dokonywania tego samego na jawie. Tym bardziej, że jego zwierzęcy przyjaciel obiecuje mu spotkanie już nie tylko w śnie. Warunek jest jeden: musi jak najbardziej upodobnić się do niego. Yakari interpretuje to zbyt dosłownie i przez to stajemy się świadkami jego biegania z rozstawionymi rękami, próby złapania zwierząt, zakładanie pióropusza. Próbę przynosi mu niespodziewanie koleżanka o imieniu Tęcza, która do indiańskiego obozu przynosi małą pumę. Pogoń za uciekającym zwierzęciem sprawi, że staną oko w oko z jego matką.
Pierwszy tom pokaże nam zwyczaje ujarzmiania mustangów oraz przyjaźń Yakariego z jednym z niezwykłych rumaków. Do tego chłopiec dostanie pióro od orła, przeżyje pożar, spotkanie z niedźwiedziem, wilkami, by w końcu uzyskać możliwość noszenia orlego pióra.
Drugi tom odkrywa przed nami trudności z jakimi borykali się Indianie w czasie przedłużającej się zimy. Śnieg i zimno uniemożliwiają rośnięcie roślinom, a to przyczynia się do migracji zwierząt, przez co ludzie nie mają co jeść. Jesienne zapasy się skończyły i wojownicy muszą wyruszyć na polowanie. To jednak nie jest takie łatwe, ponieważ trudno znaleźć ślady zwierząt, ponieważ zawędrowały one na pustynię, gdzie przesypujący się piasek szybko kryje szlag ich wędrówki. Yakari jednak ma proroczy sen pozwalający doprowadzić go do stada bizonów i przyprowadzić je w pobliże ludzkich osad.
W sprzedaży jest już też trzeci i czwarty tom, a w przygotowaniu dwa kolejne. „Yakari u bobrów” to opowieść o nawiązywaniu nowych przyjaźni, współpracy, życiu we wspólnocie i niesieniu sobie pomocy. W czasie swojej wędrówki młody Indianin dociera nad rzekę, na której bobry budują tamę. Po pierwszym starciu wynikającym z braku zrozumienia chłopiec dogaduje się ze zwierzętami i aktywnie uczestniczy w ich pracach. Dzięki temu budowę można skończyć wcześnie i rozpocząć świętowanie, ale w tym czasie ginie jeden z malców. Yakari oczywiście rusza na poszukiwania.
Czwarty tom pt. „Yakari i Nanabozo” zabiera nas do krainy białych niedźwiedzi, ale nim to się stanie chłopiec – niczym Alicja z książki Lewisa Carrola – kilka razy zmieni rozmiar i będzie podróżował w towarzystwie spieszącego się królika oraz na porożu łosia, a wszystko po to, aby znaleźć przyjaciółkę, która wyruszyła wcześniej i prawdopodobnie może grozić jej niebezpieczeństwo.
Prosta akcja, dziecięcy bohater i jego niezwykła umiejętność oraz kult bliskości i życia w zgodzie z naturą godzącą się na to, że czasami jedne osobniki są zabijane przez inne, aby zdobyć pokarm. W każdym tomie wielką rolę odgrywa sen i senne wizje. Jedna będą bardziej oczywiste, inne mniej, ale za każdym razem ten motyw się pojawia. Całość dopełniają świetne ilustracje i pouczające przesłanie. Dzięki interesującej i szybkiej akcji młodzi czytelnicy, do których adresowany jest komiks, nie będą się nudzić.

Druga połowa XIX wieku to czas powstania westernów. Opowieści o Indianach, konfliktach, życiu na prerii, obcowaniu z naturą zrobiły tak dużą furorę, że stały się osobnym gatunkiem literackim, a później filmowym bazującym albo na uprzedzeniach albo starających się zwalczyć stereotypy. Mimo upływu lat tematyka ta ciągle powraca w kolejnych odsłonach. Jest czymś w rodzaju XIX...

Tytułowy królik Nanabozo, opiekuńczy duch Tęczy, to kolejny towarzysz wędrówek Yakariego, który musi odnaleźć swoją przyjaciółkę. W czwartym komiksie serii mamy wszystko, do czego zdążyła ona nas już przyzwyczaić - sympatycznych bohaterów (w tym przede wszystkim zwierzęcych),dynamiczną kreskę i wartką akcję, a ponadto nieco baśniowego klimatu. A wszystko to zgrabnie spięte klamrą jawy i snu.

Tytułowy królik Nanabozo, opiekuńczy duch Tęczy, to kolejny towarzysz wędrówek Yakariego, który musi odnaleźć swoją przyjaciółkę. W czwartym komiksie serii mamy wszystko, do czego zdążyła ona nas już przyzwyczaić - sympatycznych bohaterów (w tym przede wszystkim zwierzęcych),dynamiczną kreskę i wartką akcję, a ponadto nieco baśniowego klimatu. A wszystko to zgrabnie spięte...

KRÓLIK ZAMIAST ORŁA

Ledwie Egmont zaczął wydawać „Yakariego”, a już wznowił wszystkie tomy opublikowane wcześniej na polskim rynku i wkrótce zacznie serwować nam wcześniej nieznane przygody młodego Indianina. Wśród nich – a będzie to miało miejsce już w kolejnym rzucie – pojawi się także ten nagrodzony na Festiwalu Komiksowym w Angoulême dla najlepszego albumu dla dzieci tom szósty, zanim jednak to nastąpi możemy cieszyć się częścią czwartą. Czy jest lepsza od poprzednich albumów? Nie, ale trzyma ich dobry poziom i dostarcza młodym czytelnikom naprawdę dobrej i pouczającej, a przy okazji świetnie narysowanej rozrywki.

Zawsze to duch opiekuńczy Yakariego, Wielki Orzeł, pomagał mu w jego przygodach, teraz czas by rolę tę przejął wielki królik Nanabozo – opiekun jego przyjaciółki, Tęczy. Gdy dziewczyna od tajemniczego wędrowca usłyszała o niezwykłej krainie na północy, gdzie w śniegach żyją białe niedźwiedzie, zapragnęła się tam wybrać. Yakari miał jej towarzyszyć, jednak przyjaciółka zniknęła. Chłopak, w towarzystwie Nanabozo wyrusza ją odnaleźć, a po drodze jak zwykle czeka na niego cała masa niebezpiecznych i niezwykłych przygód…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/06/yakari-i-nanabozo-job-derib.html

KRÓLIK ZAMIAST ORŁA

Ledwie Egmont zaczął wydawać „Yakariego”, a już wznowił wszystkie tomy opublikowane wcześniej na polskim rynku i wkrótce zacznie serwować nam wcześniej nieznane przygody młodego Indianina. Wśród nich – a będzie to miało miejsce już w kolejnym rzucie – pojawi się także ten nagrodzony na Festiwalu Komiksowym w Angoulême dla najlepszego albumu dla dzieci...