Przejście od „Gentlemanów” do „Gangsterów” zajęło mi oczywiście o wiele krócej niż te ponad dwadzieścia (chyba) lat, którymi Klasik oddzielił pierwszą jakby część od jej kontynuacji. W tym przypadku jednak czas nie zadziałał na korzyść – awanturniczość pierwszego tomu została przytłumiona, humor wyraźnie zbladł, pazurek przypiłowany. Najmocniejszym chwytem, jaki zastosował tu pisarz jest ściągnięcie obrusu spod zastawy – przekreślenie wydarzeń oraz faktów z tomu wyjściowego i wywrócenie czytelniczych wyobrażeń na temat stworzonego przez siebie wszechświata. To, co powyższe, zgodnie z wytłuszczoną w tekście zasadą: „Związek między życiem a zmyśleniem jest w niektórych przypadkach nie do rozwikłania”.

A teraz pora zakasać rękawy, bo do sprzątania wezwani zostają odbiorcy. Jednak samo zbieranie „skorup” nie jest, jak można podejrzewać, najbardziej stymulującym zajęciem. Obawiam się, że w pamięci po tej książce pozostanie mi huk. A potem długo, długo niewiele – resztki.

Przejście od „Gentlemanów” do „Gangsterów” zajęło mi oczywiście o wiele krócej niż te ponad dwadzieścia (chyba) lat, którymi Klasik oddzielił pierwszą jakby część od jej kontynuacji. W tym przypadku jednak czas nie zadziałał na korzyść – awanturniczość pierwszego tomu została przytłumiona, humor wyraźnie zbladł, pazurek przypiłowany. Najmocniejszym chwytem, jaki zastosował...

Jak z gentlemanów powstają gangsterzy

„To pytanie kusiło, trudno było na nie odpowiedzieć, ale nie dało się go zignorować - …who is that on the other side of you? Jeżeli przyjęło się dobrą pozycję, dostrzegało się wkrótce, że było w pełni uzasadnione i wszędzie po trosze użyteczne – gdziekolwiek człowiek zakładał swój obóz. Wkrótce stało się zwyczajem, rutyną. Powstał kontekst, przyjaźń i miłość między dwojgiem ludzi, a niedługo potem uświadamiano sobie także obecność tego trzeciego, tak silną i przekonującą w potrzebie potwierdzenia się, że kiedy wygasła miłość, a przyjaźń ustała i człowiek został sam, on nadal wlókł się z tyłu.”

Powieść „Gangsterzy” Klasa Östergrena to wyrafinowana konstrukcja narracji i nadal doskonały, wielopłaszczyznowy thriller polityczny, choć już z miłością niemożliwą w tle. „Szereg okoliczności sprawił, że mogłem powrócić do tego, co wydarzyło się przed dwudziestu pięciu laty, kiedy za zaciągniętymi storami krążyłem po mieszkaniu na Hornsgatan w Sztokholmie, pobity, stroniący od światła, uwikłany w zależności, których nie rozumiałem ani nie mogłem ocenić i które właśnie dlatego wymagały moim zdaniem opisania.” Wracamy, więc i my, czytelnicy, razem z nim do miejsca, w którym kończy się powieść „Gentlemani” z 1980 roku, czyli momentu, w którym Maud wchodzi do mieszkania na piątym piętrze kamienicy przy Hornsgatan w Sztokholmie, gdzie niespełna dwudziestopięcioletni pisarz właśnie skończył spisywać tekst „sześciuset stronicowego testamentu, w którym próbuję oddać sprawiedliwość braciom Morgan, wznieść pomnik Prawdzie."

Genialnie prowadzona narracja składa się na powieść o życiu. Mamy historię miłości niemożliwej, której jakby patronował wiersz Bolesława Leśmiana „***(Gdybym spotkał ciebie znowu pierwszy raz)”. Wątek autotematyczny, czyli dowiadujemy się jak i dlaczego doszło do wydania powieści „Gentlemani” oraz co stało się z Henrym Morganem i tamtym Klasem Östergrenem. Ale także piękny portret przemian ekonomicznych i społecznych następujących w Szwecji od końca lat 70. aż niemalże do dziś. Wszystko to oczywiście z wielką siłą, wielką polityką i niekończącym się zagrażającym wszystkiemu skandalem w tle.

„Gangsterzy” to powieść smakowita i doskonała o pięknej, wciągającej, ale przede wszystkim wyrafinowanej konstrukcji, choć naprawdę to tylko albo aż powieść o życiu. Podobnie jak „Gentlemani” książka została fantastycznie przetłumaczona, tym razem przez Marię Murawską, i pięknie wydana w serii „Dreszczyk kulturalny” Wydawnictwa DodoEditor.

bookish.blog.pl

Jak z gentlemanów powstają gangsterzy

„To pytanie kusiło, trudno było na nie odpowiedzieć, ale nie dało się go zignorować - …who is that on the other side of you? Jeżeli przyjęło się dobrą pozycję, dostrzegało się wkrótce, że było w pełni uzasadnione i wszędzie po trosze użyteczne – gdziekolwiek człowiek zakładał swój obóz. Wkrótce stało się zwyczajem, rutyną. Powstał...

http://czytankianki.blogspot.com/2012/08/klas-ostergren-gangsterzy.html

http://czytankianki.blogspot.com/2012/08/klas-ostergren-gangsterzy.html

Trochę przekombinowana, do pierwszego tomu, Gentlemanów, raczej nie ma uwymanka, choć obie książki to świetnie rozpisany obraz Szwecji ostatnich kilkudziesięciu lat w ciekawie przedstawionej kryminalno-miłosnej historii. Dobrze spędzony czas.

Trochę przekombinowana, do pierwszego tomu, Gentlemanów, raczej nie ma uwymanka, choć obie książki to świetnie rozpisany obraz Szwecji ostatnich kilkudziesięciu lat w ciekawie przedstawionej kryminalno-miłosnej historii. Dobrze spędzony czas.

Warto przeczytać choćby pierwsze strony, by dowiedzieć się czegoś specjalnego o braciach Morgan.

Książką nie porwała mnie tak, jak cześć pierwsza, jednak miała do zaoferowania zupełnie inne spojrzenie na sprawę i interesujące perypetie.

Warto przeczytać choćby pierwsze strony, by dowiedzieć się czegoś specjalnego o braciach Morgan.

Książką nie porwała mnie tak, jak cześć pierwsza, jednak miała do zaoferowania zupełnie inne spojrzenie na sprawę i interesujące perypetie.