Fantastyczna książka Dicka, która przede wszystkim jest dobrze przemyślana. Niemrawy początek nie zmienia faktu, że gdy historia już się rozpędzi, jest tak uzależniająca, jak narkotyk, od którego (jak to zwykle w powieściach Dicka bywa) bardzo ciężko uciec.

Opis książki dość sprawnie oddaje z czym mniej więcej będziemy mieć do czynienia na przestrzeni tych 208 stron. Ciężko tak naprawdę cokolwiek dodać. Nawet gdyby człowiek chciał się zagłębić nieco mocniej i streścić fabułę, ta ma tyle zwrotów akcji i uliczek, że naprawdę można się zgubić. Dick jednak dość sprawnie nawiguje nas między alejkami i wraz z ciągłym czytelniczym progresem, zaczynamy rozumieć nie tylko główny zamysł książki, ale też motywacje postaci. A te są barwne, złożone i nie są papierowe. Niekoniecznie może będziemy z nimi sympatyzować, ale na pewno je zrozumiemy.

"Teraz czekaj na zeszły rok" to książka ciężka, "brudna", pełna złych wyborów bohaterów, poruszająca równie ciężkie tematy jak uzależnienie, nienawiść małżeńską, kwestie moralne w skali mikro (relacje międzyludzkie) oraz makro (obrona planetarna i inwazja innego inteligentnego gatunku). To klasyka sci-fi, bez laserów, wybuchów i statków kosmicznych. Zwykła ludzka psychika, jej chwiejność i ułomność. Czyli to co w Dicku kochamy najbardziej.

Dla wszystkich fanów Dicka to pozycja obowiązkowa. Pozycja, do której myślami można ciągle wracać. Pozycja życiowa i pozwalająca inaczej spoglądać na świat po jej przeczytaniu.

Fantastyczna książka Dicka, która przede wszystkim jest dobrze przemyślana. Niemrawy początek nie zmienia faktu, że gdy historia już się rozpędzi, jest tak uzależniająca, jak narkotyk, od którego (jak to zwykle w powieściach Dicka bywa) bardzo ciężko uciec.

Opis książki dość sprawnie oddaje z czym mniej więcej będziemy mieć do czynienia na przestrzeni tych 208 stron....

Typowe SF: przyszłość, obce cywilizacje, statki kosmiczne, walka o przetrwanie ludzkiej rasy. Typowy PKD: polityka, narkotyki, podróże w czasie, zaburzenia osobowości, światy równoległe.

Gdybym jednak był poproszony o streszczenie fabuły, to rzuciłbym ręcznik na matę. I jak zwykle po skończeniu konstatacja, że właśnie dla takich ludzi jak Dick wymyślono powieść. Nieposkromiona fantazja, znakomite operowanie napięciem. I jednocześnie zapominasz o akcji, bo przecież była ona tylko pretekstem do postawienia pytań, które będą jeszcze długo kołatać w głowie: dlaczego tęsknimy za przeszłością, dlaczego jest w nas przekonanie, że jeśli „rozegralibyśmy” niektóre momenty naszego życia, to byłoby ono lepsze... Dla mnie mistrz.

Typowe SF: przyszłość, obce cywilizacje, statki kosmiczne, walka o przetrwanie ludzkiej rasy. Typowy PKD: polityka, narkotyki, podróże w czasie, zaburzenia osobowości, światy równoległe.

Gdybym jednak był poproszony o streszczenie fabuły, to rzuciłbym ręcznik na matę. I jak zwykle po skończeniu konstatacja, że właśnie dla takich ludzi jak Dick wymyślono powieść....

1) Gadające i wredne taksówki? Są.
2) Narkotyki zmieniające rzeczywistość? Są.
3) Femme fatale traktująca bohatera z buta? Jest.
4) Małżeństwo jako podstawowa przyczyna rozwodu? Jest.

Znaczy się - to musi być Dick. Jest też trochę skoków w czasie (ale patrz pkt 2 powyżej) - ale książka ma dość uporządkowaną strukturę. Jeśli ktoś lubi tego autora - to na podstawie tej pozycji raczej się utwierdzi w swoim zdaniu niż zawiedzie.

1) Gadające i wredne taksówki? Są.
2) Narkotyki zmieniające rzeczywistość? Są.
3) Femme fatale traktująca bohatera z buta? Jest.
4) Małżeństwo jako podstawowa przyczyna rozwodu? Jest.

Znaczy się - to musi być Dick. Jest też trochę skoków w czasie (ale patrz pkt 2 powyżej) - ale książka ma dość uporządkowaną strukturę. Jeśli ktoś lubi tego autora - to na podstawie tej...

Opowieść o miłości, z laboratoryjnymi narkotykami i podróżami w czasie w tle.

Opowieść o miłości, z laboratoryjnymi narkotykami i podróżami w czasie w tle.

To jedna ze stosunkowo wczesnych powieści P.K. Dicka. Pojawiają się w niej typowe (wręcz obsesyjne) dla późniejszej twórczości motywy: narkotyki i zaburzenia psychiczne, światy równoległe, nieudane, toksyczne małżeństwo... W odróżnieniu od wielu kolejnych utworów autor nie dokonał jednak jeszcze „totalnego odlotu” i stara się utrzymać logikę oraz konsekwencję wydarzeń, tudzież doznań bohaterów. Aż do samego końca udaje mu się zachować panowanie nad fabułą, chociaż samo zakończenie nie rzuca na kolana. Zamiast skumulowania i zamknięcia różnorakich wątków otrzymujemy mało przekonującą próbę przekazania moralizatorskiego przesłania. Nie jestem szczególnym fanem Dicka, tę jednak powieść przeczytałem bez przymuszania się do lektury – co w przypadku tego autora niejednokrotnie się zdarzało.

To jedna ze stosunkowo wczesnych powieści P.K. Dicka. Pojawiają się w niej typowe (wręcz obsesyjne) dla późniejszej twórczości motywy: narkotyki i zaburzenia psychiczne, światy równoległe, nieudane, toksyczne małżeństwo... W odróżnieniu od wielu kolejnych utworów autor nie dokonał jednak jeszcze „totalnego odlotu” i stara się utrzymać logikę oraz konsekwencję wydarzeń,...

“Bo życie składa się z tak ustanowionych konfiguracji rzeczywistości. Porzucenie jej równałoby się stwierdzeniu: nie potrafię znieść rzeczywistości jako takiej. Muszę mieć zupełnie wyjątkowe, lżejsze warunki”.

Potrzebujemy ciągłości istnienia, dlatego opieramy się na wspomnieniach. Ale one bywają zwodnicze. Przeszłość istnieje tylko w naszej pamięci – im bardziej odległa, tym bardziej zamazana i niepewna. Ponadto łatamy dziury w przeszłości często konfabulując.

A co jeśli spojrzymy na nasze życie w ten sposób: przeszłość nie istnieje (jest tylko w naszych wspomnieniach),przyszłości jeszcze nie ma (jest tylko w naszych wyobrażeniach),zaś teraźniejszość nieustannie przechodzi do przeszłości. Więc co jest? Tylko pozory?

Philip K. Dick kolejny raz poszukuje prawdy o rzeczywistości, w której żyjemy. Analizuje percepcją czasu i nasze definicje przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Robi to w charakterystyczny sposób, wykorzystując stałe elementy swoich prac: jak podróż w czasie, światy równoległe, alternatywne wizje historii, poszerzona percepcja, transplantacje organów itp. Te wszystkie zabiegi miały jednak jeden nadrzędny cel: próbę zmierzenia z rzeczywistością, życiem osobistym i współczesnym autorowi obawom o losy Świata.

“Bo życie składa się z tak ustanowionych konfiguracji rzeczywistości. Porzucenie jej równałoby się stwierdzeniu: nie potrafię znieść rzeczywistości jako takiej. Muszę mieć zupełnie wyjątkowe, lżejsze warunki”.

Potrzebujemy ciągłości istnienia, dlatego opieramy się na wspomnieniach. Ale one bywają zwodnicze. Przeszłość istnieje tylko w naszej pamięci – im bardziej odległa,...

Ciężka, jak dla mnie, ale ciekawa książka. Nie będę rozpisywał fabuły, bo zdradziłbym najważniejsze zwroty akcji. Myślę, że książka nie jest dla każdego. To nie był relaks - trzeba było trochę myśleć, aby na wszystkim się połapać. Dużo polityki, dużo zawirowań fabularnych. Książka zdecydowanie dla dojrzalszych odbiorców.

Ciężka, jak dla mnie, ale ciekawa książka. Nie będę rozpisywał fabuły, bo zdradziłbym najważniejsze zwroty akcji. Myślę, że książka nie jest dla każdego. To nie był relaks - trzeba było trochę myśleć, aby na wszystkim się połapać. Dużo polityki, dużo zawirowań fabularnych. Książka zdecydowanie dla dojrzalszych odbiorców.

Dick kolejny raz porusza temat podróży w czasie i równoległych wszechświatów i linii czasowych.Mamy tu zarówno melodramat w klimaci sci-fi,tematy wojenne,konflikt z innymi rasami.Czyta się szybko,ale chaos jest potworny,książka nie dostarcza żadnych emocji,im dalej w las tym słabiej.Średniak,który spokojnie można sobie darować.

Dick kolejny raz porusza temat podróży w czasie i równoległych wszechświatów i linii czasowych.Mamy tu zarówno melodramat w klimaci sci-fi,tematy wojenne,konflikt z innymi rasami.Czyta się szybko,ale chaos jest potworny,książka nie dostarcza żadnych emocji,im dalej w las tym słabiej.Średniak,który spokojnie można sobie darować.

Chyba jestem już za stary na Dicka. Albo za trzeźwy... Takie troche brednie spizganego ziomka. Wiesz-rozumiesz...

Chyba jestem już za stary na Dicka. Albo za trzeźwy... Takie troche brednie spizganego ziomka. Wiesz-rozumiesz...

Mogę polecić książkę. Na początku powoli się rozkręca, natomiast im dalej, tym lepiej. Świat jest naprawdę ciekawy, kolejne układanki akcji nieoczywiste, koniec satysfakcjonujący.

Mogę polecić książkę. Na początku powoli się rozkręca, natomiast im dalej, tym lepiej. Świat jest naprawdę ciekawy, kolejne układanki akcji nieoczywiste, koniec satysfakcjonujący.