Lektura idealna dla osób pragnących się odmóżdżyć, wyłączyć szare komórki z jakiejkolwiek działalności poza rozrywkową. Ze wskazaniem na panie, ze względu na dużą ilość mody, urody i innych typowo babskich tematów, u mężczyzn mogących wywołać zgagę lub inne dolegliwości.
Dziennikarka waszyngtońskiego brukowca, redagująca rubrykę "Zbrodnie w modzie", zostaje zaangażowana przez swoją fryzjerkę w wyjaśnienie tajemniczego samobójstwa jej współpracownicy.
Trochę kryminału, trochę romansu, trochę humoru. Czyta się lekko i szybko. Nie należy rozpoczynać ze zbyt wysokimi wymaganiami.

Lektura idealna dla osób pragnących się odmóżdżyć, wyłączyć szare komórki z jakiejkolwiek działalności poza rozrywkową. Ze wskazaniem na panie, ze względu na dużą ilość mody, urody i innych typowo babskich tematów, u mężczyzn mogących wywołać zgagę lub inne dolegliwości.
Dziennikarka waszyngtońskiego brukowca, redagująca rubrykę "Zbrodnie w modzie", zostaje zaangażowana...

Kryminałek z modą i super długimi włosami w tle. Szalona fryzjerka, która namawia dziennikarkę od mody do śledztwa. A oprócz tego skandal polityczno-pornograficzny. Wszystko podlane niezwykle zdecydowanymi poglądami Lacey (czyli rzeczonej dziennikarki) w kwestii mody, fryzur i stosownego zachowania.
Przyjemna lektura.

Kryminałek z modą i super długimi włosami w tle. Szalona fryzjerka, która namawia dziennikarkę od mody do śledztwa. A oprócz tego skandal polityczno-pornograficzny. Wszystko podlane niezwykle zdecydowanymi poglądami Lacey (czyli rzeczonej dziennikarki) w kwestii mody, fryzur i stosownego zachowania.
Przyjemna lektura.

Gdy wypożyczałam, pomyślałam, że to lektura w sam raz na te ciężkie, gorące dni, taka lajtowa. Nie ma szału, ale kiedyś już czytałam "Torebki i morderstwo" wiec domyślałam się za jaką książkę zabieram się i tym razem. Można potraktować jako przerywnik pomiędzy innymi, bardziej wymagającymi lekturami.
Nie można nastawiać sie na fajerwerki, jakąś pasjonującą intrygę i rosnące wciąż napięcie, bo nie poczujemy żadnej przyjemności z czytania. To typ książki, który ma rozluznić, nie wymaga włączania wszystkich naszych szarych komórek do akcji.
I może nie wszystko do końca jest logiczne, bo czy samobójca to ktoś, kto sam podcina sobie gardło? ale gdy przypomnimy sobie,ze to komedia to raczej powinniśmy uśmiechnąć się, a nie obrażać w myślach autora za bezsensy. To mamy samobójstwo i kobietę rozpoczynającą śledztwo na własną rękę żeby udowodnić policji,że to jednak morderstwo. Do tego cały fryzjerski świat i grono podejrzanych. Zdarza sie też wątek miłosny, który szczęśliwie nie przesładza całości. Takie to wszystko w miarę i na miarę czasu, czyli lipcowych upałów. Niby nic specjalnego, ale przecież to nie typ super kryminału a lekka komedia kryminalna.

Gdy wypożyczałam, pomyślałam, że to lektura w sam raz na te ciężkie, gorące dni, taka lajtowa. Nie ma szału, ale kiedyś już czytałam "Torebki i morderstwo" wiec domyślałam się za jaką książkę zabieram się i tym razem. Można potraktować jako przerywnik pomiędzy innymi, bardziej wymagającymi lekturami.
Nie można nastawiać sie na fajerwerki, jakąś pasjonującą intrygę i rosnące...

Zacznijmy od tego, że ‘Zabójcze cięcie’ nie jest zaliczane do lektury obowiązkowej. Z pewnością ta książka nie zmieni waszego życia i nie spowoduje nagłych przemyśleń (no chyba, że uwielbiacie modę). Ta książka przede wszystkim ma nas rozluźnić i oderwać nasze myśli od spraw codziennego życia.
Lacey poznajemy podczas uroczystości pogrzebowej niejakiej Angie Woods, fryzjerki, która odmieniła wizerunek pracownicy Kongresu zamieszanej w nie mały skandal. Jest tylko jeden problem Angie nie żyje. Policja w Waszyngtonie jest marna. Podcięcie sobie szyi – zostaje uznane za samobójstwo. Wszystko było by możliwe, gdyby nie fakt, że brakuje racjonalnego wytłumaczenia, dlaczego to zrobiła i przede wszystkim, dlaczego obcięła swoje długie, blond włosy? I jeszcze jedno pytanie: gdzie te włosy się podziały?
Lacey za namową swojej przyjaciółki i jednocześnie fryzjerki Stelli, rozpoczyna prywatne śledztwo mające na celu udowodnienie mało inteligentnym stróżom prawa w Waszyngtonie, że śmierć Woods to morderstwo. Z tego wychodzi też morał taki, że po prostu nigdy nie przyjaźnij się ze swoją zwariowaną fryzjerką, bo jeśli się na coś nie zgodzisz przy najbliższym strzyżeniu możesz nagle wyjść z fioletowymi włosami zamiast brązowymi. Warto poświęcić trochę czasu Stelli, która jest bardzo zwariowaną osobą, a jednocześnie kierowniczką salonu, w którym pracowała Angie. Stella nie wierzy w morderstwo. Jest przekonana, że Angie za bardzo kochała życie (i swoje włosy) by odebrać sobie życie i oszpecić się tak na ostatnią drogę. Zdradzając kilka szczegółów swojej przyjaciółce podpowiada jej, kto może być potencjalnym mordercą.
Angie Woods zasłynęła, gdy wyczarowała cudowną fryzurę skandalistce z Kongresu. Jednak skoro w całą sprawę zamieszana jest prokuratura to czy Marcia Robinson siedząc na fotelu fryzjerskim nie wygadała czegoś ważnego i nie spowodowała nagle, że Angie stała się jej wrogiem numer jeden, który mógłby ją pogrążyć? Co kryje się za osobą Marci?
Kolejnym podejrzanym jest nie, jaki Leo… Sam Leo. Nie Leonardo. Wielki guru, który czuje się urażony zawsze, gdy jedna z jego klientek idzie do innego fryzjera, bo on z powodu swoich złych dni nie ma dla niej czasu. Gdy już zrozpaczona kobieta wraca z kompletną katastrofą na głowie (lub też całkiem dobrą fryzurą) do Leo marny jest jej los. Zadufany w sobie Leo nie wybacza zdrady. Jest bezlitosny i daje nauczki na całe życie. Kolejna ważna rzecz: nigdy nie zmieniaj fryzjera nawet, jeśli twój nie ma dla ciebie czasu, no chyba, że włosy są ci nie miłe. Na dodatek do właśnie Leo miał strzyc Marcie, ale nie miał dla niej czasu, bo coś mu wypadło. Czyżby zazdrosny o sukces koleżanki chciał się jej pozbyć, by tuż pod jego nosem nie wyrosła nowa gwiazda salonu?
Ale czym byłby kryminał bez podejrzanego w postaci szefa? Boyd, Radfors, który jest szefem Stylettos, jest w trakcie rozwodu ze swoją żoną, ale wszyscy wiedzą, że uwielbia sypiać ze swoimi pracownicami. Każda, która uda się z nim do łóżka ma spore szanse na zostanie nową kierowniczką, gdy tylko gdzieś zostanie otworzony nowy salon. Angie również dostała taką propozycję, ale z niej nie skorzystała. Czyżby zranione ego doprowadziło Boyda, zwanego przez pracownice Szczurkiem, do morderstwa?
No, ale czym byłby lekki, miły i przyjemny kryminał bez drobnego wątku miłosnego? Niczym. Jasne, że niczym. Plus dla autorki jest taki, że po prostu cała uwaga Lacey skupiona była na morderstwie, a nie na mężczyźnie, który nagle pojawił się ponownie w jej życiu. Co prawda Vic Donovan pojawia się cały czas w myślach Lacey, ale też nie jest tak, że cały wątek miłosny dominuje w książce. Czegoś takiego nie ma i to jest właśnie dobre, bo nie czuje się człowiek zmęczony. Zresztą nawet główni bohaterowie nie wiedzą, co do siebie czują.
Podsumowując powieść dobra na rozluźnienie i dla kogoś, kto lubi zagadki kryminalne, bo mnie osobiście morderca zaszokował.
„Niestety, życiowy sukces nie zależy od dowcipu i eleganckich strojów.” ~ Ellen Byerrum, Zabójcze cięcie, Warszawa 2011, s. 174.

Zacznijmy od tego, że ‘Zabójcze cięcie’ nie jest zaliczane do lektury obowiązkowej. Z pewnością ta książka nie zmieni waszego życia i nie spowoduje nagłych przemyśleń (no chyba, że uwielbiacie modę). Ta książka przede wszystkim ma nas rozluźnić i oderwać nasze myśli od spraw codziennego życia.
Lacey poznajemy podczas uroczystości pogrzebowej niejakiej Angie Woods,...

Dziwna książka- ani to kryminał, ani to komedia. Po trochę z każdego gatunku, ale połączenie takie sobie. Zagadka kryminalna - morderstwa w zakładzie fryzjerskim, nie jest zbyt intrygująca. Nie ma napięcia,nie ma emocji. Do tego dochodzą osobiste perypetie modowej dziennikarki, która próbuje rozwikłać zagadkę śmierci fryzjerki. Oczywiście pcha się w kłopoty, ale obok jest przystojny były policjant i była miłość. Znów wątek szalenie przewidywalny.
Nie czyta się tego źle, lektura w stylu lekkich, takich co nie angażują zbytnio czytelnika, ot przeczytać i zapomnieć.

Dziwna książka- ani to kryminał, ani to komedia. Po trochę z każdego gatunku, ale połączenie takie sobie. Zagadka kryminalna - morderstwa w zakładzie fryzjerskim, nie jest zbyt intrygująca. Nie ma napięcia,nie ma emocji. Do tego dochodzą osobiste perypetie modowej dziennikarki, która próbuje rozwikłać zagadkę śmierci fryzjerki. Oczywiście pcha się w kłopoty, ale obok jest...

Hm. To jest specyficzny typ książki. Z gatunku co to chcesz przeczytać ale nie chcesz się za dużo skupiać i domyślać bo tu jest wszystko podane na tacy. Niby kryminał ale w żaden sposób napięcie nie było budowane, dosyć przewidywalna. Do przeczytania z nudów się nada.

Hm. To jest specyficzny typ książki. Z gatunku co to chcesz przeczytać ale nie chcesz się za dużo skupiać i domyślać bo tu jest wszystko podane na tacy. Niby kryminał ale w żaden sposób napięcie nie było budowane, dosyć przewidywalna. Do przeczytania z nudów się nada.

Bardzo lekkie opowiadanie kryminalne z nieodłącznym wątkiem romansu

Bardzo lekkie opowiadanie kryminalne z nieodłącznym wątkiem romansu

Świetna, świetna i jeszcze raz świetna!

Świetna, świetna i jeszcze raz świetna!

Jestem zawiedziona. Nie sądziłam, że książka z mojego ulubionego gatunku mnie tak wynudzi.
Akcja jakaś niemrawa. Niby się coś dzieje, ale mam wrażenie, że wszystko stoi w miejscu. Dialogi- mam wrażenie- pomagali pisać autorce uczniowie podstawówki.

Jestem zawiedziona. Nie sądziłam, że książka z mojego ulubionego gatunku mnie tak wynudzi.
Akcja jakaś niemrawa. Niby się coś dzieje, ale mam wrażenie, że wszystko stoi w miejscu. Dialogi- mam wrażenie- pomagali pisać autorce uczniowie podstawówki.

Książka,z gatunku zobaczyłem.W bibliotece,nie wiem co to.Biorę,czyta się fajne,taki kryminałek na lekko.
W tle dowiadujemy się,że mieszkańcy Waszyngtonu.Ubierają się,bez gustnie./

Książka,nawet mi się podobała.Nie jest zła.

Książka,z gatunku zobaczyłem.W bibliotece,nie wiem co to.Biorę,czyta się fajne,taki kryminałek na lekko.
W tle dowiadujemy się,że mieszkańcy Waszyngtonu.Ubierają się,bez gustnie./

Książka,nawet mi się podobała.Nie jest zła.