Przyjemne, ale nie pozostające w pamięci opowiadanie.

Przyjemne, ale nie pozostające w pamięci opowiadanie.

Co nagłe 'wzbogacenie się' może uczynić z ludźmi? Jak zawsze u Zoli, fenomenalnie odmalowane zakamarki natury ludzkiej. Uwielbiam u tego pisarza zarówno zainteresowanie gminem, jak i mieszczaństwem oraz arystokracją i ich problemami.

Co nagłe 'wzbogacenie się' może uczynić z ludźmi? Jak zawsze u Zoli, fenomenalnie odmalowane zakamarki natury ludzkiej. Uwielbiam u tego pisarza zarówno zainteresowanie gminem, jak i mieszczaństwem oraz arystokracją i ich problemami.

Cóż to była za zabawa!
Szczerze mówiąc, oczekiwałem jakiegoś tragicznego opowiadania o ludziach, którzy za swoje chwilowe bumelanctwo ponoszą konsekwncje w brutalnym świecie wczesnego kapitalizmu, a okazało się, że dostałem opis imprezy, która nie dość że trwa cały tydzień, to jeszcze kończy się rozwiązaniem odwiecznych sporów i konfliktów.
Historia opisana niezwykle barwnie, i, choć nieco absurdalna, to na tyle realistyczna, że chciałoby się być w tym okresie w normandzkiej wiosce.

Cóż to była za zabawa!
Szczerze mówiąc, oczekiwałem jakiegoś tragicznego opowiadania o ludziach, którzy za swoje chwilowe bumelanctwo ponoszą konsekwncje w brutalnym świecie wczesnego kapitalizmu, a okazało się, że dostałem opis imprezy, która nie dość że trwa cały tydzień, to jeszcze kończy się rozwiązaniem odwiecznych sporów i konfliktów.
Historia opisana niezwykle...

Należałoby napisać, że Emil Zola wielkim pisarzem francuskim był i na tym poprzestać, ale cóż by to była za recenzja? Dopiszę zatem kilka zdań z czystej czytelniczej poprawności. "Feta..." tym bardziej warta jest uwagi, że jest to sympatyczny, humorystyczny utwór, z dużą ilością napoi wyskokowych. Musiało się tak stać jeśli się weźmie pod uwagę, że w wyniku pewnego połowu mieszkańcy miasteczka Coqueville mieli sposobność zakosztowania wysokoprocentowego likieru, który zmienił perspektywę zdarzeń w miasteczku. Niby kilka procentów a nastroje znacznie się poprawiają, wzbudzając ogólną wesołość i wzajemne miłowanie, a wręcz pojednanie dwóch zwaśnionych rodów. Polecam serdecznie zwłaszcza na poprawę humoru:)

Należałoby napisać, że Emil Zola wielkim pisarzem francuskim był i na tym poprzestać, ale cóż by to była za recenzja? Dopiszę zatem kilka zdań z czystej czytelniczej poprawności. "Feta..." tym bardziej warta jest uwagi, że jest to sympatyczny, humorystyczny utwór, z dużą ilością napoi wyskokowych. Musiało się tak stać jeśli się weźmie pod uwagę, że w wyniku pewnego połowu...

Zabawna opowieść o tym, jak to procenty ukryte w cieczach zdatnych do picia zbliżają do siebie ludzi, czasami nawet tych z przeciwnych biegunów. Zaiste, że tak różnie można reagować na słowo "procenty". Tutaj przyczyniają się do wesołości, a w banku przy kredycie przyprawiają o ból głowy. Oj przepraszam... ból głowy pojawia się także w pierwszym przypadku, tylko następnego dnia. ;-)

Zabawna opowieść o tym, jak to procenty ukryte w cieczach zdatnych do picia zbliżają do siebie ludzi, czasami nawet tych z przeciwnych biegunów. Zaiste, że tak różnie można reagować na słowo "procenty". Tutaj przyczyniają się do wesołości, a w banku przy kredycie przyprawiają o ból głowy. Oj przepraszam... ból głowy pojawia się także w pierwszym przypadku, tylko następnego...

Z rozbitego statku mieszkańcy wioski zabierają beczki z likierem i urządzają popijawę, która jednoczy dwa rody.

Z rozbitego statku mieszkańcy wioski zabierają beczki z likierem i urządzają popijawę, która jednoczy dwa rody.

Ba! Ba!… Feta w Coqueville!… A któżby też o niej nie słyszał!

Ba! Ba!… Feta w Coqueville!… A któżby też o niej nie słyszał!

KTO UMIE NIECH ZGŁOSI REDAKCYJNĄ "LITERÓWKĘ", BO FETA MIAŁA MIEJSCE W COQUEVILLE, A NIE W CONQUEVILLE.
Zgrabna opowiastka naturalisty Zoli, o korzyściach płynących z chlania. Bo po gromadnym spożyciu alkoholu:
"nastrój cechowała sympatyczna bonomia"
BONOMIA to dobroduszność. To miło, bo nie zawsze tak bywa.
Dobrze jest poczytać Zolę nadobowiązkowo tj wychylić się poza Nanę i Germinal. Lektura 10-cio minutowa, dostępna na "wolne lektury".

KTO UMIE NIECH ZGŁOSI REDAKCYJNĄ "LITERÓWKĘ", BO FETA MIAŁA MIEJSCE W COQUEVILLE, A NIE W CONQUEVILLE.
Zgrabna opowiastka naturalisty Zoli, o korzyściach płynących z chlania. Bo po gromadnym spożyciu alkoholu:
"nastrój cechowała sympatyczna bonomia"
BONOMIA to dobroduszność. To miło, bo nie zawsze tak bywa.
Dobrze jest poczytać Zolę ...

Przyjemne, ciepłe, ironiczne i zabawne opowiadanie o zwaśnionych rodach pogodzonych przy suto zakrapianej popijawie.

Przyjemne, ciepłe, ironiczne i zabawne opowiadanie o zwaśnionych rodach pogodzonych przy suto zakrapianej popijawie.