W stosunku do tej książki mam mocno mieszane odczucia. Niby zawiera dużo rzadkich czy w ogóle nieznanych zdjęć, niby posiada sporo interesujących cytatów (w tym oryginalne opinie ówczesnego wysłannika "National Geographic", Maynarda Owena Williamsa),ale zgromadzone w niej teksty nie stanowią spójnej całości. Zarzut o tyle jest istotny, że na publikację składają się wbrew pozorom nie lekko podrasowane felietony z "Gazety Wyborczej", a teksty niejako napisane od podstaw, skaczące ruchem konika szachowego po paru bardziej znanych wydarzeniach przedwojnia (np. poruszające kwestię Przewrotu Majowego czy Wystawy Higienicznej),kilku większych inwestycjach (chociażby budowa kolei średnicowej) i paru trendach architektonicznych (akademizm, etc),do czego doczepione są eseje na temat kilku-kilkunastu wybranych budynków.

W efekcie raz jest metryczka budynku, a raz jej nie ma. Raz wiadomo, co się stało z gmachem po wojnie, a kiedy indziej niekoniecznie. Nie ma też dołączonych zdjęć, jak dziś wyglądają budynki będące przedmiotem opracowania, co akurat by się mocno przydało, bo nie każdy ma czas i ochotę pędzić po rubieżach miasta i wypatrywać między gałęziami drzew detali, o których z taką swadą peroruje autor.

Jest to więc z jednej strony publikacja pożyteczna i interesująca, z drugiej jednak - rozczarowująca powierzchownością i irytująca chaotycznym skakaniem w czasie i przestrzeni. Moim zdaniem lepiej było pójść śladami publikacji Kasprzyckiego, gdzie jest wprowadzona choć namiastka ładu w postaci uszeregowania felietonów dzielnicami.

W stosunku do tej książki mam mocno mieszane odczucia. Niby zawiera dużo rzadkich czy w ogóle nieznanych zdjęć, niby posiada sporo interesujących cytatów (w tym oryginalne opinie ówczesnego wysłannika "National Geographic", Maynarda Owena Williamsa),ale zgromadzone w niej teksty nie stanowią spójnej całości. Zarzut o tyle jest istotny, że na publikację składają się wbrew...