Gra w kotka i myszkę

Książka opowiada o seryjnym mordercy, który właśnie uciekł z więzienia i jest on ''żądny zemsty'', na cel bierze sobie detektywa o imieniu Alex Cross, który parę lat temu spowodował, że morderca trafił za kraty więzienia. W między czasie, w pobliżu pojawia się jeszcze groźniejszy człowiek - tajemniczy Smith. Kiedy to on zaczyna swoje ''akcje'' życie detektywa i jego rodziny obraca się w prawdziwy film rodem horroru.


Autor powieści zabiera nas w brutalny świat seryjnych morderców, pokazuje nam ich, pomaga zrozumieć działania Smith'a. Tutaj toczy się walka o życie Detektywa i niewinnych osób.


Kochani, książkę czytałam jak miałam może z 11 lat, czyli około 9 lat temu. Tak bardzo zapadła mi w pamięć, że tylko parę rzecz musiałam przypomnieć sobie, aby szczerze napisać recenzje. Otóż, książka jest bardzo kontrowersyjna, moim zdaniem nie dla osób o słabych nerwach i odruchem wymiotnym. Są w niej opisane sceny mordu i wygląd zwłok znalezionych przez detektywa Cross'a. Mimo wszystko, książkę czytało się szybko i bez najmniejszych problemów dało się wszystko wyobrazić, opisy nie są pogmatwane, a postacie wykreowane bardzo prostolinijnie.


Lubię książki Patterson'a, o detektywie Crossie jest to jego 4 tom!!! Uważam, że jest ona godna polecenia, dobrze kontrastuje z współczesną literaturą, a przy tym nie gryzie się z innymi kryminałami i jest INNA. :)


Bardzo polecam, nie dla osób o słabych nerwach, tylko dla tych, na których opis zwłok nie zrobi wrażenia. Wciągnie Was ta książka, będziecie chcieli dowiedzieć się więcej. Czy detektyw Alex Cross sobie poradził? Dowiedzcie się sami. ;)


Wasza,
Wspaniałe Czytanie

https://wspanialeczytania.wixsite.com/blog/post/gra-w-kotka-i-myszk%C4%99

Książka opowiada o seryjnym mordercy, który właśnie uciekł z więzienia i jest on ''żądny zemsty'', na cel bierze sobie detektywa o imieniu Alex Cross, który parę lat temu spowodował, że morderca trafił za kraty więzienia. W między czasie, w pobliżu pojawia się jeszcze groźniejszy człowiek - tajemniczy Smith. Kiedy to on zaczyna swoje ''akcje'' życie detektywa i jego rodziny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W mojej ocenie, „Gra w kotka i myszkę” to rewelacyjna pozycja na współczesnym rynku wydawniczym. Nie ukrywam również, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jamesa Pettersona, jednak na pewno nieostatnie. Autor zachwycił i oczarował mnie swoim stylem literackim, wyrazistą konstrukcją bohaterów i ich opisem. Książka z cyklu o detektywie Alexie Crossie (już 4!) z całą pewnością to bardzo dobra lektura dla miłośników dobrych wrażeń i niejednoznacznego zakończenia. Autor przenosi czytelnika w brutalny świat seryjnych morderców, dla których świat funkcjonuje jak arena, a ludzie to jedynie zwierzęta, które bez wahania można okaleczyć i zabić. Detektyw Alex Cross ma trudne zadanie, musi bowiem schwytać po raz kolejny groźnego i nieprzewidywanego psychopatycznego mężczyznę. Czy mu się uda? Tego czytelnik dowie się z cała pewnością po lekturze.

Dawno nie czytałam tak intrygującego, wciągającego kryminału, który sprawił mi nie lada przygodę intelektualną, który wymagał uważności i logicznego myślenia. Dodatkowym atutem były krótkie rozdziały, warta akcja i omijanie zbędnych opisów. Jest to dobra lektura, którą polecam.

S.P.

W mojej ocenie, „Gra w kotka i myszkę” to rewelacyjna pozycja na współczesnym rynku wydawniczym. Nie ukrywam również, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jamesa Pettersona, jednak na pewno nieostatnie. Autor zachwycił i oczarował mnie swoim stylem literackim, wyrazistą konstrukcją bohaterów i ich opisem. Książka z cyklu o detektywie Alexie Crossie (już 4!) z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Prawie roczna przerwa od Pattersona dobrze mi zrobiła. W tym tomie wraca mój ulubiony Gary Soneji i znowu jest tak, jak powinno być: dynamicznie i groźnie. A nasz bohater się zakochuje, więc przewiduję, że w kolejnym tomie jego ukochana zginie. Polecam.

Prawie roczna przerwa od Pattersona dobrze mi zrobiła. W tym tomie wraca mój ulubiony Gary Soneji i znowu jest tak, jak powinno być: dynamicznie i groźnie. A nasz bohater się zakochuje, więc przewiduję, że w kolejnym tomie jego ukochana zginie. Polecam.

Pokaż mimo to

Zmęczyłam się niesamowicie zanim dotarłam do połowy.
Irytująca narracja i dialogi, marnie trzymająca w napięciu akcja.
W drugiej połowie narracja i dialogi pozostały irytujące, ale akcja nabrała tempa i nawet się wciągnęłam w fabułę.
Końcówka na plus dla fanów Jamesa Pattersona, dla reszty na minus, bo niby ciekawe co będzie dalej, ale nie ma się ochoty na tego autora.

Zmęczyłam się niesamowicie zanim dotarłam do połowy.
Irytująca narracja i dialogi, marnie trzymająca w napięciu akcja.
W drugiej połowie narracja i dialogi pozostały irytujące, ale akcja nabrała tempa i nawet się wciągnęłam w fabułę.
Końcówka na plus dla fanów Jamesa Pattersona, dla reszty na minus, bo niby ciekawe co będzie dalej, ale nie ma się ochoty na tego autora.

Pokaż mimo to

James Petterson to autor wielu thrillerów, a w szczególności znany z cyklu o Alex Crossie. Detektywie zajmującym się najbardziej trudnymi sprawami i dbający o rodzinę. Poprzednia książka Jack i Jill pozostawiła pewien niedosyt, ale Gra w Kotka i Myszkę jest zdecydowanie lepsza od tamtej.
Alex Cross nie może się czuć bezpiecznie, bo z więzienia uciekł morderca, który upatrzył sobie za cel naszego bohatera. Niespodziewane ataki na ludzi mogą być dziełem szaleńca niemającego niczego do stracenia, a na horyzoncie pojawia się następny morderca.

Kolejna książka za mną z przygodami detektywa Alexa Crossa. Tym razem autor nie popełnił takiego błędu jak w przypadku Jacka i Jill, gdzie prowadził różne wątki rozbijając powieść na części. Tutaj skupił się na poprowadzeniu osobno każdego z nich, co przyniosło dobre efekty. Początek zapowiadał ciekawą rozgrywkę z inteligentnym mordercą znanym z pierwszej części. Jego napady i bezradność policji dawała szansę na interesujący thriller, lecz autor miał inny pomysł. Po mocnym uderzeniu z początku rozwiązanie tego wątku pozostawiło lekki niedosyt. To tylko zalążek i przystawka przed drugą częścią książki. Wtedy otrzymujemy trzymającą w napięciu historie, gdzie nie wszystko jest takie proste. Pierwsza część książki zaczyna się intrygująco, ma za zadanie przykuć uwagę czytelnika i po zakańczać pewne wątki rozpoczęte wcześniej. Druga część książki to praktycznie osobna historia, ale interesująca od poprzedniej, która bardzo spodobała mi się.
Główny bohater to Alex Cross. Detektyw i osoba zdolna przejrzeć zamiary ściganych przestępców, ale również kochający swoją rodzinę. Poszukujący wskazówek i zawsze próbujący poskładać z otrzymanych oraz zdobytych informacji część łamigłówki dotyczącej poszczególnych przestępców. Wejść w ich umysł żeby poznać ich zamiary i zapobiec kolejnym atakom. Zawsze zajmuje się sprawami trudnymi i niebezpiecznymi. Z każdym kolejnym tomem jego postać zostaje coraz bardziej zarysowana i staje się ciekawsza. Pod względem psychologicznym lub cech osobowościowych został skonstruowany znakomicie. Posiada głębię, a nie jest postacią jednowymiarową. Przyznaje nie sposób nie polubić Alexa i jego sposobu bycia. Zawsze twardy, inteligentny i zarazem nieodpuszczający sprawy, jaką się podjął.
Pozostałe postacie zostały zarysowane dobrze i zazwyczaj mają do odegrania przydzielone role w samej historii lub pojawiają się żeby posunąć akcję do przodu. Dotyczy to drugo lub trzecio planowych postaci wprowadzanych przez autora. Nie mogło zabraknąć czarnych charakterów w postaci dwóch osobników o morderczych instynktach. Pierwszy robi wrażenie szaleńca, ale jest inteligentny i próbuje wciągnąć Alexa w swoją grę. Drugi to spokojny, metodyczny, inteligentny i niezwykle pomysłowy w planowaniu morderstwa. Ich sylwetki zostały nakreślone dobrze, ale lepsze wrażenie zrobił na mnie Pan Smith. Po prostu lepiej został pod względem psychologicznym skonstruowany. Interakcje pomiędzy postaciami wypadają świetnie i same dialogi są trochę lepsze niż ostatnio.

Akcja toczy się cały czas do przodu i błyskawicznie. Cały czas coś się dzieje i nie ma nużących momentów lub zbędnych opisów, dlatego się nie nudziłem. Sprawiły to zwięzłe i krótkie rozdziały, jakie stosuje autor w swoich powieściach. Zapełnione akcją i popychające ciągle historie do przodu. Kartki same się przewracają podczas czytania i nie wiadomo, kiedy zleciał czas podczas lektury. Jest to dla mnie wielki atut jego książek. Fabuła tutaj początkowo podobna do poprzednich książek, ale autor w drugiej części pokusił się trochę o zmianę prowadzenia historii, co wielce spodobało mi się. Może poznajemy w drugiej części powieści w połowie historii, kto za wszystkim stoi to jednak przyznaje potrafił mnie tym zaskoczyć.
Książka jednak niepozbawiona pewnych wad, które po przeczytaniu rzucają się w oczy. Zakończenie pierwszej części książki miałem wrażenie, że pozostawia lekki niedosyt jakby autor poszedł po najniższej linii oporu zamiast skończyć mocnym akcentem. Tak samo rzecz ma się ze szpitalem i nawet trochę zakończeniem książki. Nie będę zdradzać szczegółów, ale mnie to po prostu zastanowiło takie rozwiązanie.
Książka pomimo pewnych mankamentów czyta się bezboleśnie. Zasługą jest to autora i stylu prowadzonej narracji. Napisana została językiem zwięzłym i oszczędnym bez rozpisywania się i tworzeniu długich opisów. Tutaj sprawdza się taka metoda pisania znakomicie. Sama fabuła została wzbogacona o kilka twistów zaserwowanych mi przez Pettersona. Wprowadza to pewne zaskoczenie, gdyż już myślałem, że wszystko jasne, a tutaj wyskakuje jakiś królik z kapelusza i trzeba ponownie kombinować. Na pewno zostałem raz bardzo zaskoczony takim twistem, jaki wprowadził autor. Dla mnie jest to na plus. Nie brakuje tutaj wątku romansowego pomiędzy naszym bohaterem i panią dyrektor, który jest miłym dodatkiem, lecz nie wysuwa się na pierwszy plan. Taki obrót sprawy spodobał mi się i autor nie wprowadził go na siłę.
Książka trochę lepsza od poprzedniej części i zdecydowanie ciekawsza. Fabuła ździebko przewidywalna w pierwszej części za to w drugiej nie wiadomo, co się wydarzy. Dostałem bardzo dobry thriller niepozbawiony pewnych małych wad, które nie przeszkadzają w ogólnym rozrachunku podczas czytania. Książka, jako rozrywkowa lektura sprawdza się świetnie i zapewnia dobrą rozrywkę. Niewymagający thriller, ale również powieść Jamesa Pettersona, jakiego lubię czytać. Spędziłem przy niej miło czas, który upłynął mi przyjemnie podczas lektury. Na pewno sięgnę po kolejne tomy w przyszłości.
Polecam.

James Petterson to autor wielu thrillerów, a w szczególności znany z cyklu o Alex Crossie. Detektywie zajmującym się najbardziej trudnymi sprawami i dbający o rodzinę. Poprzednia książka Jack i Jill pozostawiła pewien niedosyt, ale Gra w Kotka i Myszkę jest zdecydowanie lepsza od tamtej.
Alex Cross nie może się czuć bezpiecznie, bo z więzienia uciekł morderca, który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przed laty Alex Cross wytropił i schwytał brutalnego wielokrotnego mordercę. Teraz przestępca ucieka z więzienia. Owładnięty żądzą zemsty stanowi śmiertelne zagrożenie dla rodziny detektywa. Tymczasem w pobliżu Alexa czai się jeszcze groźniejszy, o wiele bardziej bezwzględny zbrodniarz - tajemniczy Smith. Kiedy przystępuje do gry, życie Alexa i jego najbliższych zmienia się w prawdziwy koszmar...

Przed laty Alex Cross wytropił i schwytał brutalnego wielokrotnego mordercę. Teraz przestępca ucieka z więzienia. Owładnięty żądzą zemsty stanowi śmiertelne zagrożenie dla rodziny detektywa. Tymczasem w pobliżu Alexa czai się jeszcze groźniejszy, o wiele bardziej bezwzględny zbrodniarz - tajemniczy Smith. Kiedy przystępuje do gry, życie Alexa i jego najbliższych zmienia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dużo się tu dzienie. Dwóch seryjnych morderców, wiele ofiar, brutalny atak na głównego bohatera i jego rodzinę, intrygujące zakończenie, zmiana narratora...
Trochę odnosze wrażenie, że lepiej byłoby z tego zrobić dwie osobne książki, lub mocniej połączyć morderców ze sobą.
Czyta się dobrze, miłośnicy stylu Pattersona będą zadowoleni.
Da się lubić, ten nasz czarny Cross mimo, że taka z niego trochę ciepła klucha.

Dużo się tu dzienie. Dwóch seryjnych morderców, wiele ofiar, brutalny atak na głównego bohatera i jego rodzinę, intrygujące zakończenie, zmiana narratora...
Trochę odnosze wrażenie, że lepiej byłoby z tego zrobić dwie osobne książki, lub mocniej połączyć morderców ze sobą.
Czyta się dobrze, miłośnicy stylu Pattersona będą zadowoleni.
Da się lubić, ten nasz czarny Cross...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza książka Jamesa Patterosna którą zaczął czytać tata ale stwierdził, że jest nudna (dziwny człowiek) ja zakochałam się od pierwszej strony. Tak zaczęła się moja przygoda z Pattersonem ;)

Pierwsza książka Jamesa Patterosna którą zaczął czytać tata ale stwierdził, że jest nudna (dziwny człowiek) ja zakochałam się od pierwszej strony. Tak zaczęła się moja przygoda z Pattersonem ;)

Pokaż mimo to

Oto James Patterson z najlepszych lat. Kolejny raz się utwierdzam w przekonaniu, że początkowe części cyklu o Crossie mają największą moc przyciągania. Autor idealnie zbudował napięcie i dostarczył wielu emocji dzięki dwóm potyczkom między detektywami, a mordercami, które rozgrywają się w tym samym czasie. Cała akcja toczy się szybko, a James Patterson z niezwykłą wprawą prowadzi czytelnika do zaskakującego zakończenia. Gdzieś po drodze autor daje podpowiedzi w jakim kierunku zmierza akcja, jednak wszystko zostaje rozwiązane dosłownie na ostatnich stronach książki. Podsumowując ten tytuł, można śmiało stwierdzić, że ma on wszystko to, co może się spodobać fanom sensacji. Być może autor stosuje proste środki, aby książka była atrakcyjna, jednak jego metody wydają się być skuteczne. Mi się podobało.

Oto James Patterson z najlepszych lat. Kolejny raz się utwierdzam w przekonaniu, że początkowe części cyklu o Crossie mają największą moc przyciągania. Autor idealnie zbudował napięcie i dostarczył wielu emocji dzięki dwóm potyczkom między detektywami, a mordercami, które rozgrywają się w tym samym czasie. Cała akcja toczy się szybko, a James Patterson z niezwykłą wprawą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czwarta odsłona zmagań Alexa Cross'a nieprzypadła mi do gustu.
Książka ma sporo minusów. Przede wszystkim rozbudowane opisy uczuć i przeżyć wewnętrznych Cross'a bardziej, których czytanie przypomina bardziej jakieś romansidło niż kryminał. I właśnie taka jest ta książka. To romantyczna opowieść o poszukiwaniu miłości mimo przeciwności losu, przeplatana wątkami sensacyjnymi.

4/10 tj. "może być" - to i tak wysoka ocena

Czwarta odsłona zmagań Alexa Cross'a nieprzypadła mi do gustu.
Książka ma sporo minusów. Przede wszystkim rozbudowane opisy uczuć i przeżyć wewnętrznych Cross'a bardziej, których czytanie przypomina bardziej jakieś romansidło niż kryminał. I właśnie taka jest ta książka. To romantyczna opowieść o poszukiwaniu miłości mimo przeciwności losu, przeplatana wątkami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to