Carla. Sekrety jej życia

Trochę chaotycznie napisana, zbyt dużo nazwisk, wydarzenia podane niechronologicznie. Trochę prześlizgnęłam się przez tą książkę, czasami nie chciało mi się wracać do wcześniejszych akapitów żeby sprawdzić kto jest kim i o kim aktualnie mowa. Napisana prostym językiem, szybko się czyta, chyba, że ktoś chce zapamiętać wszystkie "fakty" i precyzyjnie osadzić je w czasie.

Trochę chaotycznie napisana, zbyt dużo nazwisk, wydarzenia podane niechronologicznie. Trochę prześlizgnęłam się przez tą książkę, czasami nie chciało mi się wracać do wcześniejszych akapitów żeby sprawdzić kto jest kim i o kim aktualnie mowa. Napisana prostym językiem, szybko się czyta, chyba, że ktoś chce zapamiętać wszystkie "fakty" i precyzyjnie osadzić je w...

Słaba, okrojona, nieautoryzowana. Język cieżki do czytania.

Słaba, okrojona, nieautoryzowana. Język cieżki do czytania.

On, Nicolas Sarkozy, prezydent, był jej najcenniejszą zdobyczą. Ona, Carla Bruni, top modelka, piosenkarka, ikona paryskiej lewicy, miała pomóc mu zapomnieć o Cecylii. Tymczasem stała się kłopotliwą ozdobą jego prezydentury. Osobą ocierającą się o skandal. Krążą o niej setki plotek. Kim więc jest naprawdę Carla Bruni-Sarkozy?
Czy majętna Włoszka, spadkobierczyni wielkiej fortuny, która jako siedmiolatka trafiła do Francji, gwiazda mediów, wybuchowa, ambitna kobieta, stała się nagle przykładną, oddaną małżonką? Jeśli wierzyć okładkom kolorowych gazet, które z zachwytem rozpisywały się o ślubie prezydenckiej pary i nadal nie szczędzą pochwał Taktownej Carli, tak podobno jest. A może jest ona- jak nazwała ją pewna upokorzona młoda rywalka- Terminatorem? Niewielu sławnych mężczyzn, na których zagięła parol, zdołało się oprzeć jej uwodzicielskim i władczym zapędom.
Oto prawdziwa historia kobiety o tysiącu twarzy.

Pierwsza Dama, która brzydziła się przez lata monogamią, a dziś nie potrafi powiedzieć jednego zdania bez wtrącenia słów „mój mąż”, to prawdziwa zagadka. I tajemnica: przebogata dziedziczka włoskiego rodu, przybyła do Francji jako siedmioletnia dziewczynka, przez długie lata rzeczniczka pewnego odłamu intelektualnej lewicy, została małżonkę najbardziej nielubianego prezydenta V Republiki, którego zwrot ku skrajnej prawicy budzi zakłopotanie w jego własnym obozie. Carla Bruni i Nicolas Sarkozy to mieszanka wybuchowa. Ona, niegdyś typowa przedstawicielka paryskiej lewicy, niezależna artystka, niezrozumiana w chwili, gdy poczuła niepokój, znalazłszy się z dala od świateł rampy. On choleryk, nieokrzesany ale i nieugięty, zafascynowany sukcesem i pieniędzmi.

Kim naprawdę jest Carla? Kobietą czarującą i uwodzicielską, ujmującą i irytującą, ponętną i porywczą, niezależną i wyrachowaną, powściągliwą, ale i umiejącą wykorzystać nowo zdobytą władzę, wierną w przyjaźni i niestałą w miłości, nieustępliwą dążącą do panowania nad własnym losem i niespodziewanie połączoną węzłem małżeńskim z mężczyzną jeszcze bardziej nieobliczalnym niż ona. Ta historia miłosna mogłaby należeć tylko do nich. Ale ponieważ wezbrała niczym rzeka i trafiła do obiegu publicznego, stała się również naszym udziałem.

Kalendarium:
Carla Gilberta Bruni Tedeschi, ur. 23 grudnia 1967 r. w Turynie.
Nicolas Sarkozy ur. 28 stycznia 1955 w Paryżu jako Nicolas Paul Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa.
Carla Bruni- Sarkozy i Nicolas Sarkozy- ślub 2 luty 2008r. w Pałacu Elizejskim w Paryżu.
Dzieci:
Aurélien Enthoven ur. 2001r.
Giulia Sarkozy ur. 19 października 2011r.

On, Nicolas Sarkozy, prezydent, był jej najcenniejszą zdobyczą. Ona, Carla Bruni, top modelka, piosenkarka, ikona paryskiej lewicy, miała pomóc mu zapomnieć o Cecylii. Tymczasem stała się kłopotliwą ozdobą jego prezydentury. Osobą ocierającą się o skandal. Krążą o niej setki plotek. Kim więc jest naprawdę Carla Bruni-Sarkozy?
Czy majętna Włoszka, spadkobierczyni wielkiej...

Carlę Bruni od dawna darzę wielką i w zasadzie niczym konkretnym nieuzasadnioną sympatią. Uwielbiam wieczory spędzone z "Quelqu'un m'a dit" (2003) płynącą z głośników, podziwiam jej elegancję, niecodzienną (nawet jeśli poprawianą) urodę i urok jaki wokół siebie roztacza. Kiedy zobaczyłam na półce w Empiku biografię Pierwszej Damy autorstwa francuskiej dziennikarki Besmy Lahouri, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.

Na początku książki przytoczone zostały słowa myśliciela doby oświecenia - Rousseau, pochodzące z Nowej Heloizy. Niestety, wraz z początkiem pierwszego rozdziału nadzieje na jakiekolwiek głębsze rozważania dotyczące życia Carli zostały mi brutalnie odebrane.
W ponad dwudziestu rozdziałach autorka głównie koncentruje się na miłosnych podbojach byłej modelki i jej małżeństwie z prezydentem Piątej Republiki Nicolasem Sarkozym, opierając się w znacznej części na rozmowach przeprowadzonych z kolegami po fachu.

Czytając, odniosłam wrażenie, że ewidentnie brak tu dziennikarskiego obiektywizmu. Lahouri nakreśliła obraz kobiety wyrachowanej, która praktycznie od najmłodszych, nastoletnich lat dążyła do zdobycia sławy i już zaczynając karierę była świadoma, że każdy jej uczynek może ją przybliżyć, bądź też oddalić od zrealizowania swych pragnień. Oczywiście, w książce przedstawiono także pozytywne cechy Carli jak choćby upór, wytrwałość, poczucie własnej wartości, swoboda, szczerość i niebywały dar uwodzenia, wszystko to jednak prędzej czy później przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie, albowiem według dziennikarki, Pierwsza Dama "to mistrzyni PR-u", która stale pilnuje, by nic nie wymknęło się jej spod kontroli.

Bez wątpienia nie można odmówić dziennikarce wkładu pracy, jaką włożyła w napisanie tej książki, jednak sposób zaprezentowania zdobytych informacji jest nieudany. Ogrom faktów, dat, miejsc i nazwisk wprowadza chaos. Ponadto nad, wydawać by się mogło, dość znaczącymi informacjami dotyczącymi klanu Bruni-Tedeschich oraz dzieciństwa Bruni we Włoszech, dominują plotki bądź opisy zdarzeń takich jak walka Sarkozy'ego o kanalizację w Cap Nègre.

Nie przeczę, że dzięki Besmie Lahouri dowiedziałam się o kilku nieznanych mi dotąd faktach z życia kontrowersyjnej Pierwszej Damy, ale niestety nie jest to książka, którą będę miło wspominać.

Carlę Bruni od dawna darzę wielką i w zasadzie niczym konkretnym nieuzasadnioną sympatią. Uwielbiam wieczory spędzone z "Quelqu'un m'a dit" (2003) płynącą z głośników, podziwiam jej elegancję, niecodzienną (nawet jeśli poprawianą) urodę i urok jaki wokół siebie roztacza. Kiedy zobaczyłam na półce w Empiku biografię Pierwszej Damy autorstwa francuskiej dziennikarki Besmy...

Podejrzewałam że tak będzie. Siła marketingu jest dźwignią handlu! Wiele hałasu - super promocja. A sama książka - beznadziejnie chaotyczna. Czytając często nie wiedziałam kto i co i musiałam wracać do początku strony. Jedno nazwisko za drugim, ale nie na te nazwiska czekamy. Ciekawostki, ploteczki, zaskakujące fakty - w znikomej ilości. Zupełnie nie tego się spodziewałam, choć dowiedziałam się kilku szczegółów o Pierwszej Damie.

Podejrzewałam że tak będzie. Siła marketingu jest dźwignią handlu! Wiele hałasu - super promocja. A sama książka - beznadziejnie chaotyczna. Czytając często nie wiedziałam kto i co i musiałam wracać do początku strony. Jedno nazwisko za drugim, ale nie na te nazwiska czekamy. Ciekawostki, ploteczki, zaskakujące fakty - w znikomej ilości. Zupełnie nie tego się spodziewałam,...

Przerysowane zdarzenia, niekiedy brak spójności, wyczucia- zdecydowanie nie polecam. Czytając ma się wrażenie jakby sama autorka pogubiła się w ogromie zbędnych informacji, nazwisk, dat. Efekty jej dociekiwań są w pewnym sensie ciekawe, forma ich przekazu jest jednak moim zdaniem zbyt pogmatwana i nietrafiona.

Przerysowane zdarzenia, niekiedy brak spójności, wyczucia- zdecydowanie nie polecam. Czytając ma się wrażenie jakby sama autorka pogubiła się w ogromie zbędnych informacji, nazwisk, dat. Efekty jej dociekiwań są w pewnym sensie ciekawe, forma ich przekazu jest jednak moim zdaniem zbyt pogmatwana i nietrafiona.