Bardzo odważna i nietypowa jak na lata powstania. Choć nie, jak na lata, w porządku - ale nie na miejsce.

Bardzo odważna i nietypowa jak na lata powstania. Choć nie, jak na lata, w porządku - ale nie na miejsce.

Właściwie nawet 8,5. 2 warstwy książki, dla mnie zdecydowanie ciekawsza ta o atomowej zagładzie. Pierwszy raz czytałem 30 lat temu i zapamiętałem jako bardzo dobrą i tak samo oceniam ją dzisiaj. Jak na sf z lat 80-tych zestarzała się wyjątkowo mało.

Właściwie nawet 8,5. 2 warstwy książki, dla mnie zdecydowanie ciekawsza ta o atomowej zagładzie. Pierwszy raz czytałem 30 lat temu i zapamiętałem jako bardzo dobrą i tak samo oceniam ją dzisiaj. Jak na sf z lat 80-tych zestarzała się wyjątkowo mało.

Z fantastyką lat 80 jest taki problem, że
zdaje się troszeczkę przestarzała.
Bohaterowie podbijają kosmos, zdobywają  nowe  planety, a wciąż  piszą na kartkach papieru,  to prawda. Rozmawiają  przez wideo telefony, krótkofalówki, a nie mają komórek, notebooków, to też prawda. I jeżeli tak podchodzimy do tych powieści to faktycznie są archaicznie, pokryte rdzą, czasami straszą.  Dlatego należy na te powieści spojrzeć inaczej,  dostrzegać w nich świat alternatywny i wtedy uwidoczni sie cały kunszt tych powieści, gdyż  bez wątpienia niektore z nich są napisane z wielką swadą, bogactwem słów, znajomością psychologi.
Bohaterowie są z krwi i kości.
I za to te książki są tak  cenne. Po prostu fantastyczna literatura..
W literaturze polskiej  są nazwiska zapomniane, niektóre słusznie, niektóre nie, ale żeby Pan Szawaszkiewicz był tak mało znany, czytany, to już zakrawa na skandal.  Nawet w artykułach o polskiej fantastyce  pisanych  przez mainstreamowych dzienikarzy  wymienia się oczywiście zasłużenie Lema i Zajdla, ale gdzie podziali się  Szawaszkiewicz, Żwikiewicz? Czy panu dzienikarzowi nie chciało się zajrzeć głębiej w polską fantastykę. No niestety takich pobieżnych artykułów w niecie jest mnóstwo.
Dlaczego w ogóle  o tym napisalem?. A dlatego ponieważ ostatnio wpadła mi w ręce książka Szawszkiewicza pt. "Stan żagrożenia" i okazala sie po prostu świetna,  pełna ciekawych dialogów, zaskakujących zdarzeń i nietuzinkowgo poczucia humoru. Brawo! To się naprawdę dobrze czyta. Szawaszkiewicz bez wątpienia był pisarzem, erudytą, który w dodatku potrafił interesujaco  opowiadać. W książce przedstawia bardzo szczegółowy obraz zagłady po wybuchu bomby termojądrowej ze swoimi przebłyskami awangardowego poczucia humoru. Czytajac jego książkę płynie się z prądem. Polecam. Czyta się.

Z fantastyką lat 80 jest taki problem, że
zdaje się troszeczkę przestarzała.
Bohaterowie podbijają kosmos, zdobywają  nowe  planety, a wciąż  piszą na kartkach papieru,  to prawda. Rozmawiają  przez wideo telefony, krótkofalówki, a nie mają komórek, notebooków, to też prawda. I jeżeli tak podchodzimy do tych powieści to faktycznie są archaicznie, pokryte rdzą, czasami...

Najlepsza książka Sawaszkiewicza. Bardzo obrazowe studium wybuchu bomby termojądrowej z odrobiną czarnego humoru.

Najlepsza książka Sawaszkiewicza. Bardzo obrazowe studium wybuchu bomby termojądrowej z odrobiną czarnego humoru.

Ciekawe spojrzenie na atomową apokalipsę - analiza przyczyn, ludzkich zachowań i czysto fizycznych skutków zagłady. Wielowątkowa i rozbudowana, ale ze względu na małe tempo ciężka w czytaniu.

Ciekawe spojrzenie na atomową apokalipsę - analiza przyczyn, ludzkich zachowań i czysto fizycznych skutków zagłady. Wielowątkowa i rozbudowana, ale ze względu na małe tempo ciężka w czytaniu.

Drugi raz czytałem "Stan zagrożenia", po wielu latach postanowiłem przypomnieć sobie tą specyficzną książkę. Wstrząsającą ... Z detalami oddającą to co może się stać, gdy znajdziemy się w pobliżu miejsca detonacji bomby nuklearnej. Zapewne nikt po tej lekturze nie chciałby przeżyć czegoś takiego. Autor dość okrutnie obszedł się ze swoimi bohaterami, w dużej mierze tak jak skończyło by się dla nich bliskie spotkanie z promieniowaniem cieplnym, fala uderzeniową, ogniem i promieniowaniem radioaktywnym. Tą książkę obowiązkowo powinni przeczytać wszyscy politycy i wojskowi, obok chociażby "Ostatniego brzeg" N. Shut'a. Lekturę polecam, ale i ostrzegam, czasami trzeba będzie wziąć głęboki oddech, aby móc dalej czytać. Zapada w pamięć i daje do myślenia, jak wszystko co nas otacza jest kruche.

Drugi raz czytałem "Stan zagrożenia", po wielu latach postanowiłem przypomnieć sobie tą specyficzną książkę. Wstrząsającą ... Z detalami oddającą to co może się stać, gdy znajdziemy się w pobliżu miejsca detonacji bomby nuklearnej. Zapewne nikt po tej lekturze nie chciałby przeżyć czegoś takiego. Autor dość okrutnie obszedł się ze swoimi bohaterami, w dużej mierze tak jak...