Pan Stanisław Broszkiewicz jest wg mnie (zbyt) mało znanym pisarzem ...
Faktem jest, że na podstawie jednego z opowiadanek z tej książki TVP popełniło sztukę ale mimo, iż była niezła to odczułem pewien niedosyt.
Najważniejsze w tej książce jest bardzo specyficzne poczucie humoru , szczególnie , że Pan Stanisław opisuje okres II-giej Wojny Światowej - jak sądzę oparte jest ta na faktach z własnego życia ?
Taka trochę wojna na wesoło.
Mnie ta książka dostarczyła sporo uśmiechu, którego myślę, że zawsze brakuję.
Na zakończenie podam mało znany fakt (?) otóż Pan Broszkiewicz będąc już na emeryturze przez długie lata pisał żartobliwe felietony z "cyklu" ŻYWOT DUŁŁY SAFANDUŁY" w sobotnim wydaniu Trybuny Robotniczej (taka gazeta była kiedyś wydawana na Śląsku)

Pan Stanisław Broszkiewicz jest wg mnie (zbyt) mało znanym pisarzem ...
Faktem jest, że na podstawie jednego z opowiadanek z tej książki TVP popełniło sztukę ale mimo, iż była niezła to odczułem pewien niedosyt.
Najważniejsze w tej książce jest bardzo specyficzne poczucie humoru , szczególnie , że Pan Stanisław opisuje okres II-giej Wojny Światowej - jak sądzę oparte jest...

Zbiór opowiadań, który bardzo zgrabnie integruje cechy dokumentu, z czystą beletrystyką. Nie jest też w sumie ważne, na ile autor ubarwia rzeczywiste historie, jakich doświadczył podczas wieloletniego pobytu w Szkocji. Istotne jest, że udało mu się uchwycić ducha tej krainy, a raczej cechy charakterystyczne jej mieszkańców, i przedstawić to w niezwykle humorystycznym wydaniu. No i cóż, z lektury opowiadań, wynikało by, że Szkoci lubią, czy też lubili polaków ;-).
Opowiadania są wielobarwne. Są tu historie o duchach, o sprawach męsko damskich, historie ludzi, tradycje wojskowe, polityka, opisy miejsc i krajobrazów, a to wszytko na wesoło i przez pryzmat Szkockiej kultury i mentalności. Opowiadania są krótkie, ich czytanie nie stawia żadnych warunków podmiotowi, czy otoczeniu. Można je czytać w tramwaju.

Zbiór opowiadań, który bardzo zgrabnie integruje cechy dokumentu, z czystą beletrystyką. Nie jest też w sumie ważne, na ile autor ubarwia rzeczywiste historie, jakich doświadczył podczas wieloletniego pobytu w Szkocji. Istotne jest, że udało mu się uchwycić ducha tej krainy, a raczej cechy charakterystyczne jej mieszkańców, i przedstawić to w niezwykle humorystycznym...