Oliver Sacks jest znanym neurologiem- to się wspaniale składa, gdyż mam plan być neurologiem w kolejnym wcieleniu. Tajemnice mózgu nigdy mi się nie znudzą! Jeśli nie wiecie kim jest, to prawdopodobnie jednak wiecie- na podstawie jego historii powstał WSPANIAŁY film "Przebudzenia", z de Niro i Williamsem. Jeśli naprawdę nie, nic Wam nie świta o kim mówię, to jeszcze dziś macie czas nadrobić to niedopatrzenie! Już! Sio!

Weźcie chusteczki.

Uznajmy, że połowa jest o zaburzeniach części mózgu, kiedy osoby widzą dobrze, ale...nie widzą dobrze. Tracą umiejętność czytania, chociaż znają litery, albo umieją pisać, obraz na ścianie może być dla nich zegarem lub wentylacją, kiwi potrafią rozróżnić po dotyku, bo inaczej może to być zarówno ziemniak jak i jabłko, przestają rozumieć nuty, chociaż nadal potrafią grać, nie rozpoznają twarzy, nawet osób najbliższych, przestają widzieć kolory, generalnie ich wzrok przestaje być kompatybilny z mózgiem. Widzą, ale obraz nie przetwarza się na wiedzę. Druga część jest stricte o wzroku, właściwie jego utracie. Jak śnią osoby niewidome, jak widzą świat, jak mózg i reszta zmysłów się podporządkowuje- ta część jest ciekawa merytorycznie, zwłaszcza, że postrzeganie utraty wzroku bywa skrajnie różne. Tak w 70% jest ok., 30% ze wspaniałości odejmę za dłużyzny, które się... dłużyły ;)

Oliver Sacks jest znanym neurologiem- to się wspaniale składa, gdyż mam plan być neurologiem w kolejnym wcieleniu. Tajemnice mózgu nigdy mi się nie znudzą! Jeśli nie wiecie kim jest, to prawdopodobnie jednak wiecie- na podstawie jego historii powstał WSPANIAŁY film "Przebudzenia", z de Niro i Williamsem. Jeśli naprawdę nie, nic Wam nie świta o kim mówię, to jeszcze dziś...

Oliver Sacks to człowiek, który nie tylko wiedział wszystko o swojej dziedzinie, ale też opowiadał o niej z pasją, pisał znakomite książki.

Spojrzenie na nasz wzrok, ale szczególnie całe postrzeganie świata zewnętrznego, zawarte w zbiorze niezwykłych historii o ludziach, których dolegliwości wykraczają poza znany wszystkim schemat. Opisane z pietyzmem, ale i zacięciem, które w każdym czytelniku rozbudzi zainteresowanie trudną dziedziną medycyny, jaką jest neurologia. Do tego opowieść o samym autorze, który przeszedł przez piekło nowotworu, który przypadkowo, nomen omen złośliwie, ulokował się w gałce ocznej.

Pasjonująca podróż po nietypowych przypadkach medycznych związanych z postrzeganiem. Warto!

Oliver Sacks to człowiek, który nie tylko wiedział wszystko o swojej dziedzinie, ale też opowiadał o niej z pasją, pisał znakomite książki.

Spojrzenie na nasz wzrok, ale szczególnie całe postrzeganie świata zewnętrznego, zawarte w zbiorze niezwykłych historii o ludziach, których dolegliwości wykraczają poza znany wszystkim schemat. Opisane z pietyzmem, ale i zacięciem,...

Autor porusza interesujące tematy, jednak zdarza mu się niepotrzebnie wydłużać objaśnienia a niektóre wnioski powtarzały się po kilka razy. Tłumaczenie na minus. Mam wrażenie, że rozdziały są pisane chaotycznie, problem ten dodatkowo pogłębiają długie przypisy, przez co szybko traciłam zainteresowanie tematem.

Autor porusza interesujące tematy, jednak zdarza mu się niepotrzebnie wydłużać objaśnienia a niektóre wnioski powtarzały się po kilka razy. Tłumaczenie na minus. Mam wrażenie, że rozdziały są pisane chaotycznie, problem ten dodatkowo pogłębiają długie przypisy, przez co szybko traciłam zainteresowanie tematem.

Książka napisana jest w bardzo dobrym, zrozumiałym dla laika stylu, a ze względu na przytaczane historie prawdziwych ludzi można ją czytać niby dobrą powieść, której jedynie fragmenty odwołują do treści naukowych. Myślę, że spełnia oczekiwania bardzo różnych czytelników. Pełna recenzja: https://www.miejskapustelniczka.com/zrozumienie/oko-umyslu-oliver-sacks

Książka napisana jest w bardzo dobrym, zrozumiałym dla laika stylu, a ze względu na przytaczane historie prawdziwych ludzi można ją czytać niby dobrą powieść, której jedynie fragmenty odwołują do treści naukowych. Myślę, że spełnia oczekiwania bardzo różnych czytelników. Pełna recenzja: https://www.miejskapustelniczka.com/zrozumienie/oko-umyslu-oliver-sacks

Książka jest trochę nierówna i muszę jej zarzucić kiepski poziom tłumaczenia. Oczywiście, jest wiele fachowym terminów, które dla laika mogą być ciężkostrawne. Autor zadbał jednak o ich klarowne wyjaśnienie. Nataomiast oftalmolog to po polsku okulista (prawda, że brzmi lepiej?),a widzenie binokularne to widzenie obuoczne. Tak samo, zamiast uparcie pisać o widzeniu stereoskopowym można użyć przyjemniejszego terminu jakim jest widzenie przestrzenne.
Jakość tłumaczenia, utrudniająca nieco odbiór to jedno. Rozdział, w którym autor opisuje swoje doświadczenia związane z nowotworem gałki ocznej i postępującą utratą wzroku jest wspaniały. Szczerze, szczegółowo i z pewną nutą humoru. Dokładnie tak opisują mi pewne doznania moi słabowidzący pacjenci.

Książka jest trochę nierówna i muszę jej zarzucić kiepski poziom tłumaczenia. Oczywiście, jest wiele fachowym terminów, które dla laika mogą być ciężkostrawne. Autor zadbał jednak o ich klarowne wyjaśnienie. Nataomiast oftalmolog to po polsku okulista (prawda, że brzmi lepiej?),a widzenie binokularne to widzenie obuoczne. Tak samo, zamiast uparcie pisać o widzeniu...

Widza podana w przystępny sposób, ciekawe opisy przypadków. Żałuję, że nie czytałam tych książek na studiach, na pewno więcej bym zapamiętała, niż z podręczników.

Widza podana w przystępny sposób, ciekawe opisy przypadków. Żałuję, że nie czytałam tych książek na studiach, na pewno więcej bym zapamiętała, niż z podręczników.

Jestem jak zombie. Uwielbiam ludzki mózg. A przynajmniej o nim czytać. Ostatnie dziesięciolecia to niesłychanie dynamiczny rozwój neurologii, neurobiologii, psychologii poznawczej, wszelkich nauk zajmujących się mózgiem, jego funkcjonowaniem i zaburzeniami. Złożoność mózgu, nasze nietypowe zachowania prowadzą do tego, że trudno czasami mówić, że człowiek podejmuje racjonalne wybory. Być może są one uzasadnione na poziomie molekularnym, czy chemicznym, ale nam wielokrotnie trudno je uznać za racjonalne i logiczne. To co mózg – w konsekwencji różnego rodzaju zaburzeń – potrafi z nami zrobić, opisała między innymi Susannah Cahalan w czytanej niedawno przeze mnie książce Umysł w ogniu. Jednak niekwestionowane zasługi na polu popularyzacji wiedzy o funkcjonowaniu tego delikatnego organu, zwłaszcza wtedy, gdy coś działa nie do końca poprawnie, ma oczywiście Oliver Sachs.

[całość:
http://www.speculatio.pl/oko-umyslu/ ]

Jestem jak zombie. Uwielbiam ludzki mózg. A przynajmniej o nim czytać. Ostatnie dziesięciolecia to niesłychanie dynamiczny rozwój neurologii, neurobiologii, psychologii poznawczej, wszelkich nauk zajmujących się mózgiem, jego funkcjonowaniem i zaburzeniami. Złożoność mózgu, nasze nietypowe zachowania prowadzą do tego, że trudno czasami mówić, że człowiek podejmuje...

Ciężko tą książkę rozpatrywać jak wszystkie inne. To jest naukowa (mniej lub bardziej) pozycja więc tutaj patrzę na coś innego. Troszkę się zawiodłam, bardziej przypadła mi książka "mężczyzna który pomylił swoją żonę z kapeluszem" no ale ;) mam posiadam jest dobrze :D

Ciężko tą książkę rozpatrywać jak wszystkie inne. To jest naukowa (mniej lub bardziej) pozycja więc tutaj patrzę na coś innego. Troszkę się zawiodłam, bardziej przypadła mi książka "mężczyzna który pomylił swoją żonę z kapeluszem" no ale ;) mam posiadam jest dobrze :D

Nieco wymagająca lektura, pełna filozoficzno-medycznych rozważań na temat korelacji zmysłu wzroku z jego reprezentacją w mózgu. Książka dla małych fascynatów neuropatologii. Warto do niej zajrzeć, gdyż pokazuje świat z zupełnie innej perspektywy.

Nieco wymagająca lektura, pełna filozoficzno-medycznych rozważań na temat korelacji zmysłu wzroku z jego reprezentacją w mózgu. Książka dla małych fascynatów neuropatologii. Warto do niej zajrzeć, gdyż pokazuje świat z zupełnie innej perspektywy.

Absolutnie uwielbiam styl pisania Sacksa - o rzeczach poważnych, naukowych z takim polotem i swobodą. Osobiście uważam, że cenne jest także to, że w swoich książkach odnosi się do innych publikacji o podobnych tematach, przytacza z nich cytaty, co daje pokaźną listę pozycji do przejrzenia. Czytając "Oko umysłu" byłam zafascynowana również reakcją autora na własną chorobę. Widać w niej jednocześnie dużo strachu, obawę przed utratą jednego ze zmysłów, a z drugiej strony biegłość badacza i skupienie na odkrywaniu barier i ograniczeń ludzkiego umysłu.

Absolutnie uwielbiam styl pisania Sacksa - o rzeczach poważnych, naukowych z takim polotem i swobodą. Osobiście uważam, że cenne jest także to, że w swoich książkach odnosi się do innych publikacji o podobnych tematach, przytacza z nich cytaty, co daje pokaźną listę pozycji do przejrzenia. Czytając "Oko umysłu" byłam zafascynowana również reakcją autora na własną chorobę....