Kilka opowiadań rzeczywiście mistrzowskich. Reszta - dla masochistów

Kilka opowiadań rzeczywiście mistrzowskich. Reszta - dla masochistów

Moje drugie spotkanie z tym autorem.  Pierwsze było kompletnie nieudane, a drugie..  No cóż....
Książkę "wcisnela" mi bibliotekarka także nie wiedziałam za bardzo czego się spodziewać. Na okładce p. King poleca tego autora czyli już wiem,że będzie nudno 😅 do tego czytam opis z tyłu, a tam sie okazuje,że jest to zbiór opowiadań.... No nie lubie 😅 ale jak już mam to przeczytam.
Na szczęście poszło szybko to nie żałuję aż tak czasu, niektóre opowiadania były fajne, inne nudne, a jeszcze inne bez sensu 😅
Także to drugie spotkanie też nie do końca udane chociaz jeszcze nie skreślam autora, jeszcze dam mu szanse ale chyba ostatnia.
Chcecie to czytajcie ale na własną odpowiedzialność 😁 ja mam nadzieje szybko o niej zapomnieć.

Moje drugie spotkanie z tym autorem.  Pierwsze było kompletnie nieudane, a drugie..  No cóż....
Książkę "wcisnela" mi bibliotekarka także nie wiedziałam za bardzo czego się spodziewać. Na okładce p. King poleca tego autora czyli już wiem,że będzie nudno 😅 do tego czytam opis z tyłu, a tam sie okazuje,że jest to zbiór opowiadań.... No nie lubie 😅 ale jak już mam to...

Dosłownie parę dobrych opowiadań. Reszta niestety nudni i niedopracowana. Po tym autorze spodziewałam się więcej.

Dosłownie parę dobrych opowiadań. Reszta niestety nudni i niedopracowana. Po tym autorze spodziewałam się więcej.

Przeczytałam albo wręcz przemęczyłam. Lektura nudna, męcząca, nie straszna. Jestem zdziwiona, że została nazwana wyborną i mrożącą krew w żyłach. Większość opowiadań wiała nudą, czasami miałam wrażenie, że zostały przerwane w połowie, niedokończone, mimo względnie ciekawego pomysłu. na fabułę. Kilka opowiadań zmuszona zostałam pominąć, bo nijak ich się nie dało czytać. Chyba tylko 2 opowiadania mi się jako tako podobały. Liczyłam na coś lepszego, szkoda!

Przeczytałam albo wręcz przemęczyłam. Lektura nudna, męcząca, nie straszna. Jestem zdziwiona, że została nazwana wyborną i mrożącą krew w żyłach. Większość opowiadań wiała nudą, czasami miałam wrażenie, że zostały przerwane w połowie, niedokończone, mimo względnie ciekawego pomysłu. na fabułę. Kilka opowiadań zmuszona zostałam pominąć, bo nijak ich się nie dało czytać....

Jestem trochę rozczarowana zbiorem, bo oczekiwałam dużo większych emocji, autor potrafi wstrząsnąć. Jest kilka dobrych opowiadań, niezłych, średnich (które już od razu ulatują z głowy) no i kilka totalnie... złych :) po prostu nie zrozumiałam sensu ani przesłania i po skończeniu "ale to o czym w końcu było?" :D
Najbardziej chwyciło mnie za serce opowiadanie "Niedziele", 10 stron a zdążyłam się zezłościć i oskarżyć autora o okrucieństwo, co zaraz okazało się błędem, do tego radość, smutek, wzruszenie, zapada w pamięć.

Jestem trochę rozczarowana zbiorem, bo oczekiwałam dużo większych emocji, autor potrafi wstrząsnąć. Jest kilka dobrych opowiadań, niezłych, średnich (które już od razu ulatują z głowy) no i kilka totalnie... złych :) po prostu nie zrozumiałam sensu ani przesłania i po skończeniu "ale to o czym w końcu było?" :D
Najbardziej chwyciło mnie za serce opowiadanie "Niedziele", 10...

Daję 6.5 pkt na 10 ponieważ książka nie spełniła moich oczekiwań.

Daję 6.5 pkt na 10 ponieważ książka nie spełniła moich oczekiwań.

Różnorodny zbiór ciekawych opowiadań, które ukazują geniusz Ketchuma. W zbiorze mamy zarówno mocne, krwiste teksty, jak i znacznie łagodniejsze, które pozwolą na moment odetchnąć od ekstremy. Gorąco polecam dla osób, które chcą szerzej poznać warsztat tego niesamowitego autora.

Różnorodny zbiór ciekawych opowiadań, które ukazują geniusz Ketchuma. W zbiorze mamy zarówno mocne, krwiste teksty, jak i znacznie łagodniejsze, które pozwolą na moment odetchnąć od ekstremy. Gorąco polecam dla osób, które chcą szerzej poznać warsztat tego niesamowitego autora.

Nie przepadam za opowiadaniami, ale tutaj muszę przyznać w przypadku Pana Ketchuma, chyba jednak ta forma się sprawdziła. Tak w ogóle to jest to pisarz wybierający raczej sposób pisania krótki, zwarty i rzeczowy, dlatego nie rozumiem rozgoryczenia co niektórych czytelników. Ketchum jest konkretny, uderza prosto w serce, atakuje umysł i wzbudza żywe uczucia, co nie udaje się każdemu. Jest brutalny, ale jednocześnie ukazuje świat takim jakim on jest bez ubarwień i niepotrzebnych dodatków. Tak kreuje swoich bohaterów, że wbrew sobie utożsamiamy się z ich wypaczeniami, choć tego nie chcemy.
Serdecznie polecam

Nie przepadam za opowiadaniami, ale tutaj muszę przyznać w przypadku Pana Ketchuma, chyba jednak ta forma się sprawdziła. Tak w ogóle to jest to pisarz wybierający raczej sposób pisania krótki, zwarty i rzeczowy, dlatego nie rozumiem rozgoryczenia co niektórych czytelników. Ketchum jest konkretny, uderza prosto w serce, atakuje umysł i wzbudza żywe uczucia, co nie udaje...

Nieskończone...
Jednak opowiadania to nie dla mnie. Zawsze się skupiam nad tym co czytam. Gdy "pochłaniałem" daną historię to się kończyła. Czasem bez puenty czasem w połowie akcji... chciałoby się więcej a tutaj THE END. Szkoda, bo poruszane wątki nadawały by się na rozwinięcie w "normalnym rozmiarach".
Różnorodność opowiadań i zmiany narracji były super ale ... nie dla mnie opowiadania. Lubię jak historia do czegoś zmierza i coś z niej wynika.
Pomimo chęci i zaciekawienia nie przeczytałem wszystkich historyjek, bo taka forma pisania mnie dobijała.

Nieskończone...
Jednak opowiadania to nie dla mnie. Zawsze się skupiam nad tym co czytam. Gdy "pochłaniałem" daną historię to się kończyła. Czasem bez puenty czasem w połowie akcji... chciałoby się więcej a tutaj THE END. Szkoda, bo poruszane wątki nadawały by się na rozwinięcie w "normalnym rozmiarach".
Różnorodność opowiadań i zmiany narracji były super ale ... nie dla...

"Królestwo spokoju" to drugi zbiór opowiadań Jacka Ketchuma po który sięgnęłam będąc pod wrażeniem pierwszego, "Czasu zamykania". Książkę zaczęłam czytać w grudniu zeszłego roku. Mamy koniec maja, więc... wnioski nasuwają się same. Owszem, czasami lubię dawkować sobie dobre opowiadania, raczyć się czytanym słowem, czerpać przyjemność z lektury. Tak, czasami lubię przeciągać czytanie, ale umówmy się - nie do pół roku ;)

Zaczynając przygodę z książką byłam bardzo pozytywnie nastawiona i gotowa na zastrzyk kolejnej porcji ciekawych i nietuzinkowych pomysłów autora. Niestety moje ochocze nastawienie osłabło po jednym z pierwszych opowiadań. Jak to w przypadku zbiorów bywa jedne z opowiadań są lepsze, inne gorsze... Ale tu dodatkowo pojawiają się opowiadania, które określiłabym jako urwane w połowie, bez puenty, zakończenia, podsumowania, zwyczajnie bez sensu. Czasami wręcz miałam wrażenie, że to co czytam to zlepek wynaturzonych myśli szaleńca. Zatem pozwalam sobie zasugerować, że jeśli już zdecydujesz się sięgnąć po "Królestwo spokoju" powinieneś/powinnaś też uzbroić się w cierpliwość i wykazać wytrwałością. Albo zaufać mojej opinii i skupić się na niżej wymienionych opowiadaniach:

"Karabin", "Prawo Megan", "Biznes", "Róża", "Czas zamykania", "Zjazd na Toledo Blade Boulevard", "Pudełko", "Odwiedzający" i "Łańcuszek" (trzy ostatnie intrygujące i ciekawe, aczkolwiek mój raczej racjonalny umysł domagał się sensu opisywanych zdarzeń, ciągu przyczynowo-skutkowego, źródła i wyjaśnienia [dlaczego]). Zdecydowanie polecam "Na zawsze" - niesamowicie poruszającą historię męża opiekującego się schorowaną żoną. Szczerze powiem, że to właśnie "Na zawsze" i "Czas zamykania" w pełni skradły moje serce. Mimo że "Czas..." pojawiał się już w poprzednim zbiorze wydanym pod tym samym tytułem...

"Królestwo spokoju" to drugi zbiór opowiadań Jacka Ketchuma po który sięgnęłam będąc pod wrażeniem pierwszego, "Czasu zamykania". Książkę zaczęłam czytać w grudniu zeszłego roku. Mamy koniec maja, więc... wnioski nasuwają się same. Owszem, czasami lubię dawkować sobie dobre opowiadania, raczyć się czytanym słowem, czerpać przyjemność z lektury. Tak, czasami lubię przeciągać...