Żabka i obcy

Książeczkę przeczytałam i przetłumaczyłam razem z koleżanką, Amerykanką, która mieszkała w Polsce. Jej syn chodził do polskiej szkoły i te 28 strony historyjki było jego zadaniem domowym.

Można tu dyskutować na kilka tematów.
1. Różnica interpretacji między synem a mamą.
2. Wybór ucznia i jego pracy domowej.
3. Niepozorność, a mądrość historii o Szczurze.

Wymieniając je jedynie, nie będę się w nie zagłębiać. Nie jestem znawcą literatury dziecięcej i znajdują się tu już, dłuższe, pełniejsze, dobre recenzje powiastki Velthuijsa.

Więc jedynie podsumuję: przyjemna, kolorowa, ze zwierzątkami, a za tym wszystkim czai się głębokie przesłanie o tolerancji. Mobilizuje do rozmowy z dzieckiem, prowadzi do dyskusji.

Książeczkę przeczytałam i przetłumaczyłam razem z koleżanką, Amerykanką, która mieszkała w Polsce. Jej syn chodził do polskiej szkoły i te 28 strony historyjki było jego zadaniem domowym.

Można tu dyskutować na kilka tematów.
1. Różnica interpretacji między synem a mamą.
2. Wybór ucznia i jego pracy domowej.
3. Niepozorność, a mądrość historii o Szczurze.

Wymieniając je...

Złe dobrego początki

„Żabka i obcy” Max Velthuijs
wyd. Wilga
rok: 2005
str. 28
Ocena: 5/6

Jakiś czas temu postanowiłam, że rozpocznę moją przygodę z literaturą dla dzieci. Było ku temu wiele powodów, których omawianie zostawię na inną okazję. Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Wilga moje postanowienie mogło się ziścić. Na pierwszy ogień poszła dość niepozorna książeczka autorstwa Maxa Velthuijs’a, zatytułowana Żabka i obcy. Książka ta została skierowana do dzieci w przedziale wiekowym od 3 do 9 roku życia. Wydaje mi się jednak, że śmiało można ją polecić każdemu. Choć z pozoru opowieść o żabce i przybyszu, który niespodziewanie pojawia się w lesie, wydać się może banalna, to jednak ma coś w sobie. Bajka niesie za sobą wielkie przesłanie, które wpajane dzieciom od najmłodszych lat powinno sprawić, że maluchy w dorosłym życiu będą mogły stać się lepszymi ludźmi. Nieważne są pozory. Nie ma znaczenia kto skąd pochodzi i skąd wywodzi. Ważne jest to, kim się jest. Nie można patrzeć na otoczenie przez pryzmat stereotypów. Czasem najpiękniejsze istoty okazują się złe do szpiku kości. Czasem ci, których uważamy za potworów okazują się naprawdę wartościowymi ludźmi. Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Wówczas człowiek dowiaduje się, kto jest z nim dlatego że chce, a kto dlatego że tak mu wygodnie. Żabka, choć początkowo obawiała się obcego przybysza, dość szybko zorientowała się, że ma do czynienia z kimś naprawdę wartościowym. Nie znała stereotypów i nie wiedziała, że powinna się obawiać przybysza. Dużo dłużej do Obcego przyzwyczajali i przekonywali się jej znajomi, którzy wychowani zostali na różnego rodzaju przesądach. To one utrudniły im zaprzyjaźnienie się z nowym sąsiadem. Szybko jednak zrewidowali swoje poglądy, bo gdy w ich życiach zaczęło dziać się źle, pomocną dłoń wyciągnął właśnie Obcy. Kim jest nowy lokator lasu? Jak długo zostanie w tym miejscu? Dlaczego pojawił się tak nagle i czy równie nagle zniknie? By się tego dowiedzieć, musicie sięgnąć po pierwszą z serii książek autorstwa Maxa Velthuijs’a, noszącą tytuł Żabka i obcy. Naprawdę warto przeczytać i to nie tylko dla przyjemności i rozwoju dzieci, ale i dla powiększenia własnej samoświadomości. Polecam.

Złe dobrego początki

„Żabka i obcy” Max Velthuijs
wyd. Wilga
rok: 2005
str. 28
Ocena: 5/6

Jakiś czas temu postanowiłam, że rozpocznę moją przygodę z literaturą dla dzieci. Było ku temu wiele powodów, których omawianie zostawię na inną okazję. Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Wilga moje postanowienie mogło się ziścić. Na pierwszy ogień poszła dość niepozorna książeczka...

Każdy z nas - książkochłonów - wybiera pozycje do czytania wg swoich własnych, często dla innych niezrozumiałych kryteriów. Jeden dla prozy ulubionego autora da się pokroić, inny dla słonia na okładce gotów jest pójść na koniec świata. Ja książki dla siebie biorę jak leci, jednak dla Starszej - o to już inna historia. Jest jednak znak, któremu ufam bezgranicznie. To logo fundacji "Cała Polska czyta dzieciom". Przeczytałam ze Starszą wiele książek tak "oznakowanych" i każda z nich była godna polecenia.
Książka pt. "Żabka i obcy" jest krótką powiastką budzącą długie dyskusje i głębokie przemyślenia. Bo jak to możliwe, że tak łatwo źle ocenić drugą osobę w sytuacji, kiedy się jej w ogóle nie zna? Ale od początku. Pewnego razu, na skraju lasu zamieszkał ktoś obcy. Zwierzątka żyjące w lesie bardzo się zdenerwowały. Ich zaniepokojenie wzrosło kiedy okazało się, że ten obcy to SZCZUR! Przecież każdy wie, że szczury są wstrętne i śmierdzące, a do tego kradną. Ale czy aby na pewno? Nasz szczurek okazuje się zupełnie inny. Swoimi czynami udowadnia, że jest godny przyjaźni zwierzątek z lasu. Kiedy postanawia odejść "...może do Ameryki..." zwierzątka uświadamiają sobie, że będzie im go bardzo brakowało.
Uwielbiam takie książki. Po pierwszym czytaniu widać jak w głowie Starszej aż buzuje od przemyśleń i pytań. Po drugim czytaniu córka układa sobie wszystko w głowie, po czym zaczyna PYTAĆ i co najważniejsze - wysnuwać wnioski. Nie warto oceniać nikogo zbyt pochopnie. Nie można krzywdzić drugiej osoby nieprawdziwymi osądami. I najważniejsze - każdy zasługuje, żeby dać mu szansę. Moja siedmiolatka poradziła sobie zupełnie nieźle.

Pomijając treść (naprawdę godną polecenia) książeczka zdobyła nas prostotą ilustracji. Nie ma tu nic zbędnego. Każdy obrazek odpowiada treści - jest prosty i wyraźny w swoim przekazie. Dodam jeszcze, że autor Max Velthuijs był jednym z najbardziej znanych ilustratorów książeczek dla dzieci w Holandii. W 2004 r. otrzymał nagrodę Hansa Christiana Andersena dla ilustratorów.
Na zakończenie ciekawostka. Książeczka zawiera przedmowę w formie listu Ministra Spraw Europejskich Królestwa Niderlandów Atzo Nicolai do polskich dzieci. A oto fragment:
"W ramach programu Matra mój rząd wspiera pozytywne zmiany w krajach Europy Centralnej i Wschodniej. Chodzi nam o umacnianie demokracji, a także przyjaźni i współpracy pomiędzy Waszym krajem a Holandią. (...) Książka którą trzymacie w rękach mówi o pozytywnych zmianach - takich samych, jakie wspiera Matra. Opowiada o wiosce zamieszkanej przez zwierzęta, w której pewnego dnia pojawia się obcy. Początkowo mieszkańcy wioski są niezadowoleni i mówią źle o przybyszu. W końcu jednak zmieniają zdanie widząc jego przykładne zachowanie. Wszystko dobre, co się dobrze kończy! Oczywiście to tylko bajka, lecz właśnie dzięki bajkom łatwiej zrozumieć, czego nam brakuje w prawdziwym życiu. Na przykład, jak łatwo jest być milszym dla naszych obcych."
Bardzo mi się podoba, kiedy dorośli traktują dzieci jak małych ludzi przez duże L. Starsza też to doceniła :-)))

Każdy z nas - książkochłonów - wybiera pozycje do czytania wg swoich własnych, często dla innych niezrozumiałych kryteriów. Jeden dla prozy ulubionego autora da się pokroić, inny dla słonia na okładce gotów jest pójść na koniec świata. Ja książki dla siebie biorę jak leci, jednak dla Starszej - o to już inna historia. Jest jednak znak, któremu ufam bezgranicznie. To logo...