Tajemniczy ogród

"Tajemniczy ogród" to książka mojego dzieciństwa. Przez wiele lat czytałam ją co najmniej raz w roku, ostatnio miałam dłuższą przerwę, ale zdecydowałam się na reread po latach.

Powieść wciąż mi się bardzo podoba i czytanie jej sprawiło mi wiele przyjemności i nie raz wywołała ona uśmiech na mojej twarzy. Bez wątpienia będę do niej w przyszłości wracać, jako mój "comfort read".

Historii Mary, Colina i Dicka myślę, że nie muszę przytaczać, ale zrobię to w dużym skrócie - osierocona, rozwydrzona dziewczynka trafia pod opiekę swojego wujka, który wiecznie jest nieobecny. Jest sama w wielkim domu z potężnym ogrodem, a oba te miejsca skrywają wiele tajemnic.

Z Mary jest się nieco ciężko utożsamić, przez to, że jest rozpieszczona i początkowo nieprzyjemna w odbiorze. Natomiast miło obserwuje się jej zmianę, która następuje zaskakująco szybko.

Natomiast jest tutaj też smutny aspekt. I nie, nie chodzi mi o to, że Mary nie była nauczona życia czy że straciła rodziców. Smutna jest historia jednego z chłopców, który wychowuje się bez rodziców i ma nadzieję, że dzięki temu, że jego zdrowie się poprawi, tata go pokocha. Przykro się to czytało. Żadne dziecko... ba, żadna osoba nie powinna czuć, że musi "coś", żeby zasłużyć na czyjąś miłość.

"Tajemniczy ogród" to książka mojego dzieciństwa. Przez wiele lat czytałam ją co najmniej raz w roku, ostatnio miałam dłuższą przerwę, ale zdecydowałam się na reread po latach.

Powieść wciąż mi się bardzo podoba i czytanie jej sprawiło mi wiele przyjemności i nie raz wywołała ona uśmiech na mojej twarzy. Bez wątpienia będę do niej w przyszłości wracać, jako mój...

Książka miła w czytaniu, dużo jest w niej zawartych mądrych przemyśleń, lecz momentami jest zbyt cukierkowa.

Książka miła w czytaniu, dużo jest w niej zawartych mądrych przemyśleń, lecz momentami jest zbyt cukierkowa.

Jedna z piękniejszych pozycji w literaturze klasycznej.

Jedna z piękniejszych pozycji w literaturze klasycznej.

Dokładnie taka jaką ją zapamiętałam z dzieciństwa. Bardzo dobra. A dla dzieciaków wręcz idealna.

Dokładnie taka jaką ją zapamiętałam z dzieciństwa. Bardzo dobra. A dla dzieciaków wręcz idealna.

Bardzo ładna, mądra literatura.

Bardzo ładna, mądra literatura.

Przepiękna opowieść o uzdrawiającej sile otaczającej nas przyrody.

Przepiękna opowieść o uzdrawiającej sile otaczającej nas przyrody.

Tajemniczy ogród przeczytałem jako pewną odskocznie od "poważnej" literatury. Nie mam tu nic złego na myśli - niepoważność tej książki to jest największy atut! A świat Yorkshire czuje się każdym zmysłem czytając kolejne strony. Nie chciałbym się tutaj rozwodzić nad strukturą książki czy skomplikowaniem postaci, bo w tej książce nie jest to ważne. Ważne jest natomiast to, że magia tej historii potrafi wyczarować uśmiech nawet na najbardziej skwaszonej twarzy. A poza tym fajnie przypomnieć sobie jedną z ulubionych książek z dzieciństwa :)

Tajemniczy ogród przeczytałem jako pewną odskocznie od "poważnej" literatury. Nie mam tu nic złego na myśli - niepoważność tej książki to jest największy atut! A świat Yorkshire czuje się każdym zmysłem czytając kolejne strony. Nie chciałbym się tutaj rozwodzić nad strukturą książki czy skomplikowaniem postaci, bo w tej książce nie jest to ważne. Ważne jest natomiast to, że...

Pierwszy raz sięgnęłam po nią dopiero teraz, w podstawówce jakoś po kilku stronach odpadłam. Muszę przyznać, że serio magiczna jest ta książka. Baaaardzo fajnie poprowadzona. Klasyk <3

Pierwszy raz sięgnęłam po nią dopiero teraz, w podstawówce jakoś po kilku stronach odpadłam. Muszę przyznać, że serio magiczna jest ta książka. Baaaardzo fajnie poprowadzona. Klasyk <3

5/10

Wróciłam do tej książki po latach i musze stwierdzić, że mniej mi się podoba niż w dzieciństwie. Czuje, że magia, z którą kojarzyłam tajemniczy ogód ulotniła się wraz z dorastaniem. Dodatkowo styl książki jest bardzo irytyjący, ilość powtórzeń całych stwierdzeń jest zatrważająca.
Mimo tego daje całości dość wysoką ocenę właśnie ze względu na sentyment jakim daże tą książkę.

5/10

Wróciłam do tej książki po latach i musze stwierdzić, że mniej mi się podoba niż w dzieciństwie. Czuje, że magia, z którą kojarzyłam tajemniczy ogód ulotniła się wraz z dorastaniem. Dodatkowo styl książki jest bardzo irytyjący, ilość powtórzeń całych stwierdzeń jest zatrważająca.
Mimo tego daje całości dość wysoką ocenę właśnie ze względu na sentyment jakim daże tą...

Jest to jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa

Jest to jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa