Odziedziczone marzenia

Książka Barego (muzułmańskie imię) Obamy pierwszego czarnoskórego prezydenta w USA. Jest dla mnie małym rozczarowaniem. Spodziewałam się czegoś innego. Początek czyli jakieś 100 stron (całość ma 500) najeżona jest aspektami rasistowskimi, kwestiami koloru skóry, braku akceptacji, poczucia niesprawiedliwości. Bary przedstawia nam swoje życie, przemyślenia, problemy, a także drogę którą przeszedł aby znaleźć siebie i swoją tożsamość. Idealna lektura dla kogoś kto sam szuka siebie. Potem okres szkoły, intensywny czas jako działacz i aktywista oraz społecznik. Dopiero pod koniec jest rozdział o Kenii o jego korzeniach o rodzinie. Można zacząć czytać od końca:) Zaś ostanie 20 stron to cała kwintesencja. Ostatnie 2 strony to pierwsza wzmianka o żonie Michelle... i książka kończy się recenzją jego ślubu.

Książka Barego (muzułmańskie imię) Obamy pierwszego czarnoskórego prezydenta w USA. Jest dla mnie małym rozczarowaniem. Spodziewałam się czegoś innego. Początek czyli jakieś 100 stron (całość ma 500) najeżona jest aspektami rasistowskimi, kwestiami koloru skóry, braku akceptacji, poczucia niesprawiedliwości. Bary przedstawia nam swoje życie, przemyślenia, problemy, a także...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najpiękniej napisana autobiografia, jaka czytałam.

Najpiękniej napisana autobiografia, jaka czytałam.

Pokaż mimo to

Książka najeżona jest aspektami rasistowskimi, kwestiami koloru skóry, braku akceptacji, poczucia niesprawiedliwości. Barack Obama przedstawia nam swoje życie, przemyślenia, problemy, a także drogę którą przeszedł aby znaleźć swoje „ja”, swoją przynależność, miejsce w społeczeństwie. Dokonuje rozliczenia przeszłości swojej i swoich przodków. Przemyślane, zdystansowane refleksje to plus tej książki.

Książka najeżona jest aspektami rasistowskimi, kwestiami koloru skóry, braku akceptacji, poczucia niesprawiedliwości. Barack Obama przedstawia nam swoje życie, przemyślenia, problemy, a także drogę którą przeszedł aby znaleźć swoje „ja”, swoją przynależność, miejsce w społeczeństwie. Dokonuje rozliczenia przeszłości swojej i swoich przodków. Przemyślane, zdystansowane...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Barack Obama - pierwszy czarnoskóry prezydent USA. To jest pierwsze skojarzenie, które nasuwa się zapytanym przeze mnie osobom. W czym tkwi jego fenomen? Dlaczego tak wielu czarnoskórych Amerykanów gloryfikuje Afrykę i dlaczego Barack ma w sobie tak dużo buntu i poczucie braku miejsca? Co oznacza poczucie tożsamości i jak się ono przekłada na poczucie wartości?

Książka ta pozwala lepiej zrozumieć problem różnic rasowych w Ameryce, ale również buntu na całym świecie pomiędzy podziałem rasowym, kastowym, na lepszych i gorszych.
Barack to obywatel świata. Jako dziecko (Część I Początki) wychowywał się tyglu kulturowym hawajów, przeprowadził się do Indonezji, powrócił do Stanów, w końcu przestał uciekać od samego siebie i trafił do kraju ojca - do Kenii (część III Kenia) i poznał swoją rodzinę z plemienia Luo.

Te wszystkie doświadczenia, widziane problemy, poczucie niesprawiedliwości pozwalają mu być wrażliwym na problemy człowieka, zapomnianych enklaw chicagowskich, wzrastać jako świadomy lider, w szacunku, uważności i empatii, które pozwalają mu się realizować jako działaczowi społecznemu (część II Chicago).

Wszędzie, gdzie się pojawia opisuje bez pardonu ludzkie postawy. Ukazuje je bez lukrowania. Ale potrafi spojrzeń na nie z dystansu, z czego się biorą, co oznaczają, jaki mają wpływ na jednostkę, rodzinę, otoczenie, społeczeństwo. To co mnie zaskoczyło, to szczerość wobec samego siebie i czytelnika. Barack siebie nie wybiela. Nie pokazuje się od najlepszej strony. Potrafi rozprawić się z samym sobą (alkohol, narkotyki, bójki). Uczciwość w przekazie sprawia, że jest nam bliższy, prawdziwy, ludzki.

Książka ta pozwoliła mi lepiej zrozumieć problemy czarnoskórych Amerykanów i ich punkt widzenia, a czasem letarg i zniechęcenie z jednej strony, a z drugiej ambicję i próbę wygrzebania się z przeszłości i świeżego, nowego startu, sukcesu. Barack podkreśla też, jak ważne jest zakotwiczenie w rodzinie, zaufanie, miłość i ich pielęgnowanie. Dobro i potencjał tkwią w każdym człowieku, bez względu na kolor skóry, wyznanie, czy miejsce urodzenia. Każdy z nas rodzi się człowiekiem.

Barack Obama - pierwszy czarnoskóry prezydent USA. To jest pierwsze skojarzenie, które nasuwa się zapytanym przeze mnie osobom. W czym tkwi jego fenomen? Dlaczego tak wielu czarnoskórych Amerykanów gloryfikuje Afrykę i dlaczego Barack ma w sobie tak dużo buntu i poczucie braku miejsca? Co oznacza poczucie tożsamości i jak się ono przekłada na poczucie wartości?

Książka ta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tym razem ciekawa książka , jednego z najważniejszych polityków początku XXI wieku - Baracka Obamy. Autor skupił sie na swoim pochodzeniu, najbliższych - matki a przede wszystkim swoich relacjach z ojcem. Osobliwa autobiografia o rodzinnej sadze , dorastaniu , kształtowaniu osobowości. Jest też to wspaniała etnograficzna opowieśc o Kenii , gdzie B. Obama poszukuje swojej tożsamości .

"" Na tych stronach znalazł się zapis osobistej podróży wewnętrznej , zapis starań młodego chłopaka , który poszukiwał ojca , ale zarazem sensu własnego życia jako czarny Amerykanin . ""

Polecam , jest to książka jakże inna od tej którą napisała M. Obama . Cieszę sie , że porusza ona tak ważne tematy , które są istotne dla poznania Ameryki .

Tym razem ciekawa książka , jednego z najważniejszych polityków początku XXI wieku - Baracka Obamy. Autor skupił sie na swoim pochodzeniu, najbliższych - matki a przede wszystkim swoich relacjach z ojcem. Osobliwa autobiografia o rodzinnej sadze , dorastaniu , kształtowaniu osobowości. Jest też to wspaniała etnograficzna opowieśc o Kenii , gdzie B. Obama poszukuje swojej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka tak prawdziwa, jak żadna dotąd przeczytana przez mnie autobiografia. Pięknie napisana ze szczerymi rozważaniami na temat siebie i wcale nie łatwymi rozważaniami.

Książka tak prawdziwa, jak żadna dotąd przeczytana przez mnie autobiografia. Pięknie napisana ze szczerymi rozważaniami na temat siebie i wcale nie łatwymi rozważaniami.

Pokaż mimo to

Książka Baraca z czasów przedprezydenckich.
Od dzieciństwa w Indonezji, szkoły na Hawajach, college-u w Nowym Jorku, pracy w Chicago i studiów na Harwardzie. Jest też obszerne sprawozdanie z wizyty w Afryce - miejsca urodzenia i pracy ojca.

Książka Baraca z czasów przedprezydenckich.
Od dzieciństwa w Indonezji, szkoły na Hawajach, college-u w Nowym Jorku, pracy w Chicago i studiów na Harwardzie. Jest też obszerne sprawozdanie z wizyty w Afryce - miejsca urodzenia i pracy ojca.

Pokaż mimo to

Dobrze napisana autobiografia. Ameryka to Hawaje gdzie się urodził, bardzo różne od Chicago, gdzie zajmował się pracą w organizacjach pozarządowych. Trochę jest jeszcze o okresie indonezyjskim i dużo o Afryce podczas wizyt w Kenii.

Niestety, książka nie obejmuje działalności politycznej. Kończy się - nie licząc krótkiej wzmianki w Epilogu o narzeczeństwie i ślubie z Michelle - przed podjęciem podyplomowych studiów prawniczych na Harvardzie, gdzie jako pierwszy czarny naczelny prestiżowego uniwersyteckiego periodyku zaistniał na szerszym, ogólnokrajowym forum. Nieco też żal, że o życiu towarzyskim, poza tym związanym z rodziną i pracą społeczną, pisze niewiele, a o przygodach miłosnych zupełnie nic (pardon, w rozmowie z siostrą przyznaje, że miał jedną białą dziewczynę).

Okres chicagowski to odkrywanie amerykańskiej demokracji lokalnej, jej działań w czarnej niezamożnej społeczności, powiązań z kościelnymi parafiami różnych wyznań heroicznych czasami wysiłków przy pobudzaniu aktywności oraz wyjaśnianiu niejednoznacznych przyczyn i przejawów społecznej dyskryminacji. Wszystko odbywa się w dyskusjach, często przybierających postać gorących sporów, z konkretnymi ludźmi, od radykalnych aktywistów antyrasistowskich po równie bezkompromisowych wyznawców marksistowskiej walki klas. Ich galeria jest imponująca, a uwarunkowania życiowe każdego ze swych współpracowników bądź kandydata na takowego stara się młody obiecujący działacz, Barack Obama, poznać i zrozumieć.

Z kolei w rozumieniu i poznaniu samego siebie, uważa, olbrzymią rolę odgrywają kontakty z kenijskim odłamem rodziny. Ojciec ze swą niezwykłą, skomplikowaną osobowością jest dla dorosłego Baracka już tylko legendą, przekazywaną w relacjach białej amerykańskiej matki i dziadków oraz w emocjonalnych opowieściach afrykańskiego rodzeństwa, przyrodnich braci, sióstr, wujostwa i dziadków. Kenijskie podróże przybliżają Afrykę, o jakiej pojęcie mamy niewielkie, jakkolwiek często odwiedzalibyśmy ten ląd. Była to dla mnie chyba najciekawsza część autobiografii. Może dlatego, że o amerykańskim społecznym dojrzewaniu Obamy do roli jednego z najciekawszych prezydentów kraju wiedziałam już co nieco z autobiografii Michelle.

Jak zwykle bezbłędnie audiobooka interpretuje Filip Kosior.

Dobrze napisana autobiografia. Ameryka to Hawaje gdzie się urodził, bardzo różne od Chicago, gdzie zajmował się pracą w organizacjach pozarządowych. Trochę jest jeszcze o okresie indonezyjskim i dużo o Afryce podczas wizyt w Kenii.

Niestety, książka nie obejmuje działalności politycznej. Kończy się - nie licząc krótkiej wzmianki w Epilogu o narzeczeństwie i ślubie z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po tą książkę warto sięgnąć, nie tylko ze względu na poznanie historii Tego Baracka Obamy, ale przede wszystkim po to żeby ujrzeć świat oczami chłopca, nastolatka aż w końcu mężczyzny czarnoskórego pośród osób białych.
Serdecznie polecam!

Po tą książkę warto sięgnąć, nie tylko ze względu na poznanie historii Tego Baracka Obamy, ale przede wszystkim po to żeby ujrzeć świat oczami chłopca, nastolatka aż w końcu mężczyzny czarnoskórego pośród osób białych.
Serdecznie polecam!

Pokaż mimo to

„Na tych stronach znalazł się zapis osobistej podróży wewnętrznej – zapis starań młodego chłopaka, który poszukiwał ojca, ale zarazem sensu własnego życia jako czarny Amerykanin”

Gdy pierwszy raz wydano „Odziedziczone marzenia” Barack Obama miał 34 lata, był prawie moim równolatkiem, tak sobie myślę- jak osoba tylko o rok starsza ode mnie mogła mieć tak głębokie przemyślenia i jak mocno kolor skóry i przynależność rasowa, które tak mocno podkreśla Barack na każdym kroku swojej opowieści wpływają na to jakimi ludźmi jesteśmy?

„(…) Tam cię wyszkolą, żebyś pragnął rzeczy, których nie potrzebujesz. Wyszkolą cię jak manipulować słowami, tak żeby przestały cokolwiek oznaczać. Wyszkolą cię, jak zapomnieć to co już wiesz. Tak cię wyszkolą, że zaczniesz wierzyć w to, co usłyszysz o równych szansach, amerykańskim śnie i całym tym gównie. Dostaniesz piękny gabinet, będą cię zapraszać na eleganckie kolacje i mówić, że przynosisz chlubę swojej rasie. Aż w końcu zechcesz rządzić sam, a wtedy pociągną cię za łańcuch i dadzą ci poznać, że jesteś czarnuchem; dobrze wyszkolonym i opłacanym, ale zawsze jednak czarnuchem”

Z kart książki można wywnioskować, że przyszły prezydent Stanów Zjednoczonych od dawna był idealistą, codziennie walcząc z obojętnością ludzi z małych społeczności tłumacząc, że duże zmiany mogą i muszą zacząć się od pierwszego ruchu. Starał się rozpoczynać ruchy polityczno- społeczne oddolnie tłumacząc ludziom w swoim najbliższym otoczeniu jak może być oraz jak on widzi przyszłość.

Jednak by zrozumieć jak przyszłość może wyglądać naprawdę, młody Barack musiał się cofnąć do swoich korzeni, poznać kraj z którego się wywodził i dotrzeć do pamięci o swoim ojcu, którego właściwie nie znał.

Przyznaję, że trochę mnie ta autobiografia zmęczyła, nie jest to kwestia tego, że jest źle napisana, czy nieciekawa. Wręcz przeciwnie to kawał dobrze skrojonej opowieści, o podróży, odnajdowaniu siebie i pasji. Przez cały czas miałam jednak wrażenie, że to co robi Barack to syzyfowa praca, że ten kamień, który toczy i tak zaraz spadnie a praca zacznie się od początku,

W tym okresie kiedy siedzę w domu bez możliwości wyjścia „do ludzi” i spędzenia czasu na myśleniu o czymś pozytywnym ta autobiografia była lekko dołująca. Nie mogę jednak odjąć książce tego, że jest ciekawa a historie, które opisuje Obama chwytają za serce. Poza tym ja go bardzo lubię jako polityka więc oczywiste było, że sięgnę po „Odziedziczone marzenia”, kto wie może przeczytam je jeszcze raz w bardziej sprzyjających warunkach i wtedy wyniosę z nich jeszcze więcej.

„Na tych stronach znalazł się zapis osobistej podróży wewnętrznej – zapis starań młodego chłopaka, który poszukiwał ojca, ale zarazem sensu własnego życia jako czarny Amerykanin”

Gdy pierwszy raz wydano „Odziedziczone marzenia” Barack Obama miał 34 lata, był prawie moim równolatkiem, tak sobie myślę- jak osoba tylko o rok starsza ode mnie mogła mieć tak głębokie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to