Wśród zmiennych, które mają wpływ na określenie jakości związku pary małżeńskiej, często wymienia się fakt posiadania dzieci. Nic w tym dziwnego, skoro jednym z bardziej znaczących, a zarazem powszechnie występujących motywów zawierania związku małżeńskiego - i to zarówno u kobiet, jak i mężczyzn - jest właśnie pragnienie posiadania dziecka lub, inaczej ujmując, chęć stania się matką lub ojcem. Niestety liczna grupa małżeństw nie może, z różnych przyczyn, stać się rodzicami. Problem niepłodności dotyczy około 1 miliona par, tj. 20-25% małżeństw. Oznacza to, że co piąta para małżeńska ma trudności z poczęciem dziecka (s. 5). W tym kontekście należy wyrazić uznanie i satysfakcję z powstania ocenianej książki autorstwa A. Kalus.
Problemem podjętym w pracy jest pytanie: jaka jest psychologiczna sytuacja małżeństw bezdzietnych? Przedmiot badań w ocenianej pracy został ograniczony do małżeństw, które z przyczyn od siebie niezależnych nie mogą mieć własnych dzieci.

Autorka starała się dać odpowiedź na następujące pytania badawcze:
Jak wygląda psychologiczna sytuacja małżeństwa bezdzietnego, w którym przyczyna braku potomstwa leży po stronie albo jednego z małżonków (męża albo żony),albo obojga?
Czy bezdzietne małżeństwa, które z przyczyn od siebie niezależnych nie mogą mieć własnych dzieci, stanowią jednolitą psychologicznie grupę, czy też różnią się między sobą?
Jakie można wyróżnić typy małżeństw bezdzietnych?