Czy potraficie sobie wyobrazić, że ani przez chwilę nie jesteście sami?

Bliźniacy syjamscy zrośnięci bokiem, dzielący całe swoje życie wspólnie w każdej minucie. Nic nie zrobisz bez tej drugiej osoby, żeby wstać w nocy do łazienki musisz obudzić brata, kochając się z kobietą brat leży obok. Z drugiej strony czujesz drugie serce tak dokładnie jak same swoje i budząc się w nocy, gdy brat śpi odczuwasz pustkę.
Brak samotności w połączeniu z dużą bliskością.
W tamtych latach większość ludzi z deformacjami ciała trafiała do cyrku i tak też się wydarzyło w życiu braci.
Poznajemy historię ludzi, których spotkali na swojej drodze i kobietę, która staje między nimi.

Lektura niełatwa, ale bardzo fascynująca. Cieszę się, że mogłam poznać tę historię i zastanowić się nad tematami, które nigdy nie przyszłyby mi do głowy. Jestem pod wrażeniem ukazania takiej najprawdziwszej rzeczywistości w tej książce, która trudna nie jest do końca tragiczna.

Czy potraficie sobie wyobrazić, że ani przez chwilę nie jesteście sami?

Bliźniacy syjamscy zrośnięci bokiem, dzielący całe swoje życie wspólnie w każdej minucie. Nic nie zrobisz bez tej drugiej osoby, żeby wstać w nocy do łazienki musisz obudzić brata, kochając się z kobietą brat leży obok. Z drugiej strony czujesz drugie serce tak dokładnie jak same swoje i budząc się w...

Uff... skończyłam! Była to niezwykle trudna i wymagająca lektura. Mam mieszane uczucia dotyczące tego tytułu, bo z jednej strony mi się podobał a z drugiej niekoniecznie. Zacznę od minusów by zakończyć ten wywód pozytywnie. Przede wszystkim jest to trudna historia, która na początku zraża czytelnika do dalszej lektury. Miałam chwile kryzysu, ale przemogłam się i brnęłam dalej, w świat, który jest mi zupełnie obcy. Brakowało mi w niej emocji, autorka pisze w surowy sposób, ale później, kiedy wnikamy w historię Izaaka i Maxa przestaje mieć to większe znaczenie, bo opowieść nas wciąga. Chaotyczne są też przeskoki w czasie, mimo ich wyraźnego podziału trzeba się mocno pilnować. Plusy? Język. Piękny, wiele razy zatrzymywałam się, by na głos przeczytać fragmenty, które mnie poruszyły. Czysta poezja oprócz kilku mankamentów. Historia, którą snuje Leena Parkkinen jest inna, nietypowa tematem, stylem i celem przekazu. Mimo wszystko porusza do głębi i pozostawia w człowieku ślad. Wymagające lektury najczęściej pozostawiają po sobie niezatarty świat, a to, co ze sobą niosą jest głębokie, niepowtarzalne i warte zapamiętania. Taka też jest ta książka. "Ty pierwszy, Max" to niepozorna opowieść o relacjach międzyludzkich, o marzeniach, zmianach w życiu, o więzach, które czasami nas więżą i trudno je zerwać, gdy pragniemy się z nich uwolnić. Powieść tę z pewnością doceni niewiele osób. Niestety.

Uff... skończyłam! Była to niezwykle trudna i wymagająca lektura. Mam mieszane uczucia dotyczące tego tytułu, bo z jednej strony mi się podobał a z drugiej niekoniecznie. Zacznę od minusów by zakończyć ten wywód pozytywnie. Przede wszystkim jest to trudna historia, która na początku zraża czytelnika do dalszej lektury. Miałam chwile kryzysu, ale przemogłam się i brnęłam...

Bardzo ciekawy motyw, jednak zupełnie niewykorzystany. Zabrakło szerszego nakreślenia bohaterów, ich reakcje były często sztuczne, brakowało tu realistyczności. Autorka nie skupia się na tematach tabu, nie pokazuje tych najbardziej interesujących problemów, wręcz robi dość lekką historię z takiego dramatu, jakim jest życie w złączeniu dwójki ludzi. Zawiodłam się.

Bardzo ciekawy motyw, jednak zupełnie niewykorzystany. Zabrakło szerszego nakreślenia bohaterów, ich reakcje były często sztuczne, brakowało tu realistyczności. Autorka nie skupia się na tematach tabu, nie pokazuje tych najbardziej interesujących problemów, wręcz robi dość lekką historię z takiego dramatu, jakim jest życie w złączeniu dwójki ludzi. Zawiodłam się.

Historia niemieckich braci syjamskich, zrośniętych tułowiami, początek XX wieku, gdy takich jak oni pokazywano w cyrkach jako dziwadła. Przymus wspólnego egzystowania, spania, załatwiania wszelakich potrzeb, współżycia - jak to jest nigdy nie być samemu, nawet w intymnych sytuacjach... W Helsinkach Max i Isaac poznają młodą Rosjankę Iris, która jako jedna z nielicznych traktuje ich, jakby nie byli jedną całością. W jej oczach widzą siebie rozdzielonych i jej opowiadają historię swego życia - od momentu, gdy matka oddała ich na wychowanie swojej siostrze, z nadzieją,że umrą całkiem niedługo, przez beztroskie dzieciństwo przy boku ciotki i dziadka, do sprzedaży ich do cyrku jako dziwadła. Iris odwzajemnia się swoją historią.
Pozycja ogólnie nie męcząca, choć też nie rewelacyjna. Książki powinno się czytać nie za długo po zakupie, nie po kilku latach, gust się zmienia i może to, co dziś trąci myszką i trochę przynudza, kiedyś byłoby czymś godnym zapamiętania i pozostawiło niezatarte wrażenia...

Historia niemieckich braci syjamskich, zrośniętych tułowiami, początek XX wieku, gdy takich jak oni pokazywano w cyrkach jako dziwadła. Przymus wspólnego egzystowania, spania, załatwiania wszelakich potrzeb, współżycia - jak to jest nigdy nie być samemu, nawet w intymnych sytuacjach... W Helsinkach Max i Isaac poznają młodą Rosjankę Iris, która jako jedna z nielicznych...

Książka, która mnie przeniosła do świata American Horror Story, chyba reżyser serialu się nią zainspirował, sama nie wiem jak się czuję po jej przeczytaniu, czy polecam czy nie ?!

Książka, która mnie przeniosła do świata American Horror Story, chyba reżyser serialu się nią zainspirował, sama nie wiem jak się czuję po jej przeczytaniu, czy polecam czy nie ?!

Książka "Ty pierwszy, Max" nie jest książką lekką, łatwą i przyjemną, bo dotyka trudnego tematu odmienności i deformacji ciała. Jest to opowieść o braciach syjamskich, którzy zostali sprzedani do cyrku przez własną ciotkę. Narratorem przez cały czas jest Izaak, ten mniej przebojowy, cichszy, bardziej współczujący i słabiej rozwinięty fizycznie od brata Maxa. Co ciekawe - przez całą książkę nie poznajemy prawdziwych imion braci, a jedynie te, które nadała im treserka tygrysów, Madame Maxine, w ich pierwszym miejscu pracy. Powieść jest napisana w dość specyficzny, żeby nie powiedzieć chaotyczny sposób - poszczególne rozdziały książki odpowiadają okresom życia braci, rozdziały współczesne przeplatają się z rozdziałami zawierającymi wspomnienia z dzieciństwa oraz pracy w cyrkach i teatrach.

Jak już wspomniałam - książka mimo iż ciekawa, nie jest łatwa, czytając ją odniosłam dziwne wrażenie, że dotykam jakiegoś tabu. Bracia żyją na początku XX wieku, a wtedy takich ludzi jak oni traktowano dość szczególnie - "normalni" obywatele chętnie fascynowali się tego typu odmiennościami w cyrkach, teatrach czy tylko na fotografiach, ale nie chcieli ich zaakceptować poza takimi miejscami, w lunaparkach, na ulicy, a już najmniej jako członka rodziny. Rzadko kto uważał, że mogą mieć uczucia, marzenia takie jak inni, "zdrowi" ludzie, byli dziwadłami, odmieńcami.

Nie żałuję, że przeczytałam tą książkę, bo chociaż jest trudna, to jednak taka inna od tych wszystkich lekkich czytadeł, których teraz pełno na rynku. Są rozdziały ciekawsze, są rozdziały nudnawe, ale jako całość książka jest, może nie znakomita, ale na pewno dobra. Taka w sam raz na dwa, trzy długie zimowe wieczory ;)

Książka "Ty pierwszy, Max" nie jest książką lekką, łatwą i przyjemną, bo dotyka trudnego tematu odmienności i deformacji ciała. Jest to opowieść o braciach syjamskich, którzy zostali sprzedani do cyrku przez własną ciotkę. Narratorem przez cały czas jest Izaak, ten mniej przebojowy, cichszy, bardziej współczujący i słabiej rozwinięty fizycznie od brata Maxa. Co ciekawe -...

Bardzo ciekawa, oryginalna książka, którą zapamiętam z pewnością na dłużej. Bo jak tu nie zapamiętać takich postaci? Bliźniaki syjamskie i ich zwariowani towarzysze, pokręcona rodzina, osobliwi znajomi, a do tego historie nie z tej ziemi. "Ja pierwszy, Max" to książka o odmieńcach, dziwakach, dziwolągach, ale napisana w takim stylu, że w ogóle się nie czuje, że czyta się o takich oryginałach. Czytelnik po prostu akceptuje zastaną w książce rzeczywistość, nie musi się z nią mierzyć, ani się do niej przyzwyczajać, po prostu płynie na fali. A treści przedstawione w tej opowieści wydają się jak najbardziej realne i prawdopodobne. Dzięki temu można inaczej spojrzeć na odmienność, odchył od normy. Bardzo fajna książka.

Bardzo ciekawa, oryginalna książka, którą zapamiętam z pewnością na dłużej. Bo jak tu nie zapamiętać takich postaci? Bliźniaki syjamskie i ich zwariowani towarzysze, pokręcona rodzina, osobliwi znajomi, a do tego historie nie z tej ziemi. "Ja pierwszy, Max" to książka o odmieńcach, dziwakach, dziwolągach, ale napisana w takim stylu, że w ogóle się nie czuje, że czyta się o...

Przede wszystkim interesujący, nietypowy temat, do tego ciekawy, lekkostrawny, ale absolutnie niebanalny styl pisania, a trzeba dodać, że, jak napisane z tyłu książki, to dopiero pierwsza powieść pisarki. Brawa i ukłony dla autorki!

Przede wszystkim interesujący, nietypowy temat, do tego ciekawy, lekkostrawny, ale absolutnie niebanalny styl pisania, a trzeba dodać, że, jak napisane z tyłu książki, to dopiero pierwsza powieść pisarki. Brawa i ukłony dla autorki!

Leena Parkkinen stworzyła powieść bardzo mocną i odważną. Takiego debiutu może jej pozazdrościć każdy młody pisarz. Jestem ciekawa następnych książek tejże autorki.

Leena Parkkinen stworzyła powieść bardzo mocną i odważną. Takiego debiutu może jej pozazdrościć każdy młody pisarz. Jestem ciekawa następnych książek tejże autorki.

spodziewałam się czegoś innego.

spodziewałam się czegoś innego.