Zakon joannitów, zwanych też szpitalnikami, powstał, podobnie jak zakon templariuszy, w XII stuleciu dla obrony Królestwa Jerozolimskiego przed muzułmanami. Z czasem celem jego stało się pielęgnowanie chorych pielgrzymów. W przeciwieństwie do rycerzy Świątyni zakon szpitalników zdołał przetrwać do dziś, choć wielokrotnie musiał zmieniać miejsce pobytu. Po upadku państw krzyżowców szpitalnicy przenieśli się na Cypr, a potem na Rodos, gdzie założyli własne państwo. Po zdominowaniu tego regionu Morza Śródziemnego przez muzułmanów w 1530 r. Osiedli na Malcie i utrzymali się tam aż do agresji Napoleona. Od 1834 r. Siedzibą ich jest Rzym. Mimo, że był to zakon rycerski, zasłynął przede wszystkim z miłosiernej troski o chorych, i może ten specyficzny, ponadczasowy niejako cel przesądził o jego żywotności w stuleciach, zdawałoby się, beznadziejnych. Po długiej zapaści w XIX wieku zakon potrafił z zadziwiającą zręcznością przystosować się do współczesnego świata i dziś, jako jedna z jego najszacowniejszych instytucji, kontynuuje jego misję.