Takie stare perełki są przeze mnie traktowane jak powrót do przeszłości, taki wehikuł czasu, który jednak dopiero z wiekiem nabiera głębszego znaczenia i dodatkowej wartości. Treści Sofoklesa potrafią zaskarbić sobie przychylność swoim ponadczasowym charakterem, rozkoszną nutą płynącej z nich mądrości, czy też solidnie rozbudowaną fabułą, z której garściami mógłby łowić sam Hitchcock.

Takie stare perełki są przeze mnie traktowane jak powrót do przeszłości, taki wehikuł czasu, który jednak dopiero z wiekiem nabiera głębszego znaczenia i dodatkowej wartości. Treści Sofoklesa potrafią zaskarbić sobie przychylność swoim ponadczasowym charakterem, rozkoszną nutą płynącej z nich mądrości, czy też solidnie rozbudowaną fabułą, z której garściami mógłby łowić sam...

Nie lubie tego typu książek, ale jak już zacząłem to przeczytałem.

Nie lubie tego typu książek, ale jak już zacząłem to przeczytałem.

Rzuciłam okiem na swoją półkę i uznałam,że warto po tylu latach odświeżyć sobie te utwory.. Piękny język, doskonałe znawstwo ludzkiej psychiki, urokliwe pieśni chóru opisujące odwieczne prawdy rządzące światem i życiem człowieka powodują,że mimo upływu ponad dwóch i pół tysiąca lat dzieła Sofoklesa nigdy nie przestaną urzekać. Zbrodnia musi ponieść karę, a praw boskich nie sposób łamać. Hmm, czy coś się zmieniło w tej materii?? Raczej nie i dlatego są to dzieła ponadczasowe.

Rzuciłam okiem na swoją półkę i uznałam,że warto po tylu latach odświeżyć sobie te utwory.. Piękny język, doskonałe znawstwo ludzkiej psychiki, urokliwe pieśni chóru opisujące odwieczne prawdy rządzące światem i życiem człowieka powodują,że mimo upływu ponad dwóch i pół tysiąca lat dzieła Sofoklesa nigdy nie przestaną urzekać. Zbrodnia musi ponieść karę, a praw boskich nie...

Klasyczny dylemat rozwiązany zdecydowanie inaczej niż sugerują współczesne hity z satelity.

Klasyczny dylemat rozwiązany zdecydowanie inaczej niż sugerują współczesne hity z satelity.

Największą krzywdę, jaką można zrobić książce, to umieścić ją na liście lektur obowiązkowych. Czytając opinie zauważyłam, że były tam słowa typu "musiałam przeczytać".. To jest złe podejście! Ja czytałam ją jak każdą inną książkę i muszę przyznać, że mnie się podobała. I jeszcze ten piękny język! <3

Największą krzywdę, jaką można zrobić książce, to umieścić ją na liście lektur obowiązkowych. Czytając opinie zauważyłam, że były tam słowa typu "musiałam przeczytać".. To jest złe podejście! Ja czytałam ją jak każdą inną książkę i muszę przyznać, że mnie się podobała. I jeszcze ten piękny język! <3

Antygonę czytałam trzy razy i za każdym razem z niecierpliwością czekałam na to co będzie dalej i podziwiałam jej czyny, to chyba najlepsza recenzja dla niej.

Antygonę czytałam trzy razy i za każdym razem z niecierpliwością czekałam na to co będzie dalej i podziwiałam jej czyny, to chyba najlepsza recenzja dla niej.

Ta książka była najnudniejszą książką jaką do tej pory przeczytałam. Nie podobała mi się forma pisania. Ale musiałam ją przeczytać bo to jest nasza lektura. Praktycznie mało zrozumiałam. Nie polecam.

Ta książka była najnudniejszą książką jaką do tej pory przeczytałam. Nie podobała mi się forma pisania. Ale musiałam ją przeczytać bo to jest nasza lektura. Praktycznie mało zrozumiałam. Nie polecam.

Mam ogromną słabość do dramatów. Może te starożytne nie są tak ciekawe jak elżbietańskie, jednak wciąż mają w sobie to coś. "Króla Edypa" oraz "Antygonę" przeczytałam z przymusu, jako lektury szkolne, jednak cieszę się z tego powodu. Opowieść zmusza do myślenia, choćby poprzez skomplikowane zwroty bohaterów.

Mam ogromną słabość do dramatów. Może te starożytne nie są tak ciekawe jak elżbietańskie, jednak wciąż mają w sobie to coś. "Króla Edypa" oraz "Antygonę" przeczytałam z przymusu, jako lektury szkolne, jednak cieszę się z tego powodu. Opowieść zmusza do myślenia, choćby poprzez skomplikowane zwroty bohaterów.

Oj, wiem dawno ta lektura była omawiana w szkole,bo na początku roku szkolnego. Też w tym czasie ją omawiałam. Jednak na samym początku nie przekonała mnie. Nie wiem, co jest takiego w lekturach, ale uczniowie nie chcą ich czytać. Właśnie z tą myślą poszłam jeszcze raz wypożyczyć "Króla Edypa", chcąc przeczytać ją jeszcze raz i nie wydał mi się wcale taki zły.
Myślę, że problem lektur nie polega na ich formie lub gatunku, bo przecież w szkole omawiamy wiele form tekstów pisanych: prozy,wiersze, eseje,rozprawy naukowe i każdy mógłby wybrać coś dla siebie. Problem w tym, że są one nakazane z góry i czas ich przeczytania to tylko dwa tygodnie. dla mola książkowego może być to nie lada problem, ponieważ jest mnóstwo innych pozycji, które możemy chcieć wtedy przeczytać. Jeśli o chodzi o czas sprawa może rozwiązać się, jeśli wziąć konkretnie tą książkę jest ona krótka ma zaledwie 88 stron trudniej, gdy czeka Nas przebrnięcie przez coś grubszego, jak na przykład "Krzyżacy", które jak dobrze pamiętam czytałam miesiąc z przerwami. Forma omawiania lektur także może odstraszać, co jest przyjemnego w rozkładaniu danej powieści na części pierwsze doszukiwaniu się ukrytego sensu nawet wtedy, gdy wydaje się to nie potrzebne. Najgorsze o czym słyszałam to obniżanie ocen pracy pisemnej, ponieważ nauczycielowi nie spodobało zdanie ucznia na zadaną lekturę. :/ (okropność,może nie chcecie mi wierzyć, ale o taki przypadku również słyszała).
Jako, że jestem w pierwszej klasie liceum była to pierwsza lektura omawiana z moją polonistką. Spodobał mi się sposób jaki pani opracowywała ją z nami. Prawie cała klasę zmusiła do dyskusji na temat postępowania głównego bohatera Edypa. Wszyscy mogli powiedzieć bez ogródek, co myśli. Następnie, jak to w szkole sporządziliśmy notatkę. Zauważyłam, że mojej klasie jak również mi ciężko było pojąć postępowanie postaci. Wychowaliśmy się w innych czasach i pewnie postąpilibyśmy całkiem inaczej.
Gdy czytałam ją po raz pierwszy nie czerpałam z tego nawet najmniejszej przyjemności czytałam, bo musiałam,po prostu. W tym czasie miałam sporo nauki i nie znalazłam odpowiednio dużo czasu, aby w pełni skupić się na tekście. Podczas podejścia drugiego bardzo zaintrygował mnie wątek kazirodztwa i sytuacji w jakiej znalazł się Edyp. Był uczciwym człowiekiem kochającym mężem i władcą dbającym o swych poddanych, jednak po drodze popełnił kilka błędów, a na jego rodzinie ciążyła klątwa i to on został przysłowiowym kozłem ofiarnym. W pewnym momencie zrobiło mi się go żal.
Lekturę czyta się dosyć szybko pomimo dosyć wyniosłego języka i zawiłej historii. Zapewne ułatwia nam to podział na role.
Nie będę przytaczała tutaj dokładnej fabuły. Sądzę, iż większość ją zna, a na pewno reszta pozna.
Lektura do pierwszej klasy szkoły ponad gimnazjalnej. Wydana w 2011 roku.

Oj, wiem dawno ta lektura była omawiana w szkole,bo na początku roku szkolnego. Też w tym czasie ją omawiałam. Jednak na samym początku nie przekonała mnie. Nie wiem, co jest takiego w lekturach, ale uczniowie nie chcą ich czytać. Właśnie z tą myślą poszłam jeszcze raz wypożyczyć "Króla Edypa", chcąc przeczytać ją jeszcze raz i nie wydał mi się wcale taki zły.
Myślę, że...

Książka opowiada o dwóch siostrach Antygonie i Ismenie. Jej bracia zginęli w bitwie, ze sobą. Król Teb jednego brata kazał pochować, natomiast drugiego zabronił pochować i kazał pozostawić ciało, na pożarcie psom. Antygona jednak złamała zakaz i postanowiła pochować brata. Książka nie za bardzo mi się podobała. Nie lubię tego typu książek. W niektórych momentach trudno ją zrozumieć. Moim zdaniem jest nudna. Czytając ją, tylko cały czas liczyłam, ile jeszcze do końca stron. Raczej nie polecam.

Książka opowiada o dwóch siostrach Antygonie i Ismenie. Jej bracia zginęli w bitwie, ze sobą. Król Teb jednego brata kazał pochować, natomiast drugiego zabronił pochować i kazał pozostawić ciało, na pożarcie psom. Antygona jednak złamała zakaz i postanowiła pochować brata. Książka nie za bardzo mi się podobała. Nie lubię tego typu książek. W niektórych momentach trudno ją...