(Nie) Wielka Ucieczka czyli Legenda o Błękitnookim Chłopcu

„(Nie) Wielka Ucieczka czyli Legenda o Błękitnookim Chłopcu” to część pierwsza czteroczęściowego, przygodowo-żartobliwego cyklu. To propozycja zarówno dla dzieci zwyczajnych, jak i tych podstarzałych. Ale uwaga! W obu przypadkach wciąga bez reszty!

Odpowiedzią był widok wyłaniającego się z ciemności stawonoga. Ale jakiego stawonoga! O odwłoku wielkości cielaka, odnóżach długości trzech metrów i szczękach przypominających nożyce do drutu. Pająk wolno sunął ku zamarłym z przerażenia ludziom, z chrzęstem przebierając ośmioma nogami. A każda kończyła się płaskim pazurem, które szurały i klekotały na skalnych odłamach. Szu, szu, rum-rum... szu, szu, szu, rum-rum...
Zbliżywszy się na niewielką odległość, monstrum przycupnęło i zmrużyło błyszczące żółtawo oczy – wszystkie cztery pary zwracając na Mandira, jakby oceniając szanse w starciu z człowiekiem. Olbrzym błyskawicznie otrząsnął się z szoku, wystąpił przed towarzysza i przyjął pozycją bojową, wznosząc nad głową miecz, ostrzem skierowany ku przeciwnikowi. Niespodziewanie stwór zgrabnym ruchem odnóża wyciągnął zza odwłoka dziwaczne okulary składające się z ośmiu wielkich szkiełek i założywszy na głowę, spytał:
– Hej, chiba nie pukniesz gościa w patrzałkach?!