Epistemologia a sens Pedagogika, nieprzerwanie zaangażowana w żmudną pracę definiowania swoich własnych epistemologicznych konotacji, konfrontuje się z fundamentalnymi węzłami konstrukcji swojej własnej naukowości poddając analizie jeden z determinujących ją czynników, który – podobnie jak w przypadku każdej innej dyscypliny – określa się jako porównanie, lub porządek porównawczy nauki. Działanie to polega na dostrzeganiu i wykorzystywaniu logicznych korelacji między wynikami badań naukowych potwierdzonych w innych kulturach, obcych społecznościach czy też w odmiennych dyscyplinach. Wielu wybitnych uczonych, stymulowanych taką różnorodnością, kładzie nacisk na poszukiwanie epistemologicznych racji swojej własnej dyscypliny i dróg badawczych, co dostarcza doskonałego kontekstu dla płodnych analiz porównawczych teorii, intuicji, słownictwa i procedur pracy autorów niekiedy bardzo im odległych. Obserwacja ta pozwala nam utrzymywać, że dzisiejszą pedagogikę interesuje zasadniczo aspekt epistemologiczny, czy to jako naturalne roszczenie – owoc jej własnej, udręczonej historii – czy też w związku z tendencją do uczestnictwa w wielkim otwarciu na myślenie złożone, charakterystyczne obecnie dla nauk dynamicznych.

Epistemologia a sens Pedagogika, nieprzerwanie zaangażowana w żmudną pracę definiowania swoich własnych epistemologicznych konotacji, konfrontuje się z fundamentalnymi węzłami konstrukcji swojej własnej naukowości poddając analizie jeden z determinujących ją czynników, który – podobnie jak w przypadku każdej innej dyscypliny – określa się jako porównanie, lub porządek porównaw...