Forever

"Ukojenie "to trzecia część cyklu "Wilkołaki z Mercy Falls ".

Nie ma wątpliwości, że Grace i Sama łączy wielka i prawdziwa miłość. Jednak uczucie zakochanych ciągle jest poddawane próbie. Na początku to Grace czekała na ukochanego i tęskniła za nim gdy był wilkiem, później na drodze do szczęścia zakochanych stanęli rodzice dziewczyny którzy chcieli ich rozdzielić. Ostatecznie Grace stała się wilkiem i teraz to jej chłopak tęskni za nią i czeka na jej powrót .

Wszyscy w miasteczku myślą że ,Grace zaginęła i posadzaja o jej zniknięcie Sama. Sam dowiaduje się, że Beck nie zawsze był wobec niego szczery . Isabel i Cole wciąż usiłują trzymać się od siebie z daleka z marnym skutkiem. Coś ciągle ich ciągnie do siebie .

Ojciec Isabel pragnie zemścić się na willach za śmierć Jacka i organizuje wystrzal wilków z powierza. Czy Isabel, Samowi i Colowi uda się ocalić wilki zwłaszcza Grace ? Czy zakochanym uda się być razem i bohaterowie odnajdą wreszcie ukojenie? I jak ułoża się relacje Cola i Isabel?


"Ukojenie "to trzecia część serii . Właściwie to tom finałowy gdzie głównymi bohaterami są Grace i Sam . Książka jest najlepsza częścią ze wszystkich trzech. Najbardziej romantyczna, pełna akcji i wciągająca .

Pokochałam Grace ,Sama ,Cole i Isabel. Główni bohaterowie nie tylko byli sympatyczni i każdego można bardzo polubić ale każdy miał zupełnie inny charakter i się wyróżniał. Razem stworzyli fajna i super uzupełniająca się ciekawa paczkę;

Wątek miłosny również piękny. Romantyczny ale taki delikatny wręcz subtelny. Podoba mi się, że romantyczne uczucia pomiędzy Grace i Samem, a Colem i Isabel są kompletnie inne ale oba piękne;

Maggie Stiefvater miała fajny pomysł na fabułę. Stworzyła fajna powieść fantasy o wilkołakach. Fajny klimat małego miasteczka i mrozu; Akcja dość spokojna ale za to stopniowo autorka buduje napięcie przez całą powieść i realnie oddaje emocje bohaterów.

No i musze przyznać, że Grace to jedna z tych rzadkich bohaterek paranormal romance co w ogóle nie irrytuja. Nie dość że ,piękna to mądra; A to dość rzadkie połączenie;

Koniecznie polecam tą serię. Jest magiczna. I bardzo się ciesze, ze przede mną jeszcze cześć o Colu i Isabel.

"Ukojenie "to trzecia część cyklu "Wilkołaki z Mercy Falls ".

Nie ma wątpliwości, że Grace i Sama łączy wielka i prawdziwa miłość. Jednak uczucie zakochanych ciągle jest poddawane próbie. Na początku to Grace czekała na ukochanego i tęskniła za nim gdy był wilkiem, później na drodze do szczęścia zakochanych stanęli rodzice dziewczyny którzy chcieli ich rozdzielić. ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powinno się zmienić tytuł tej książki na "niedosyt" bo to właśnie odczuwam bo zakończeniu tej książki. Po spędzeniu czasu ze stronami pełnymi emocji ciężko uwierzyć że to ma być koniec. Naprawdę nie wiem jak rozstać z Samem, Grace, Cole, Isabel i z całą historią tej trylogii. Po ostatniej stronie pozostawia wiele pytań i wiele rozwiązań to okrutne pozostawiać je bez odpowiedzi, ale przecież za to czytelnicy kochają książki i jednocześnie nienawidzą. Miłego czytania wszystkim którzy dopiero sięgną bo naprawdę warto!

Powinno się zmienić tytuł tej książki na "niedosyt" bo to właśnie odczuwam bo zakończeniu tej książki. Po spędzeniu czasu ze stronami pełnymi emocji ciężko uwierzyć że to ma być koniec. Naprawdę nie wiem jak rozstać z Samem, Grace, Cole, Isabel i z całą historią tej trylogii. Po ostatniej stronie pozostawia wiele pytań i wiele rozwiązań to okrutne pozostawiać je bez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wszyscy bohaterowie zostali dobrze ocenieni. Można się zaskoczyć, dowiadując się rzeczy, o których nie chciałoby się wiedzieć; rzeczy, które ranią. Nadszedł czas, aby podjąć wiele ciężkich decyzji, na które nigdy nie jest się gotowym. Nadszedł czas na podjęcie ryzyka. Nadszedł czas, żeby pomyśleć o przyszłości.

Nie wszyscy bohaterowie zostali dobrze ocenieni. Można się zaskoczyć, dowiadując się rzeczy, o których nie chciałoby się wiedzieć; rzeczy, które ranią. Nadszedł czas, aby podjąć wiele ciężkich decyzji, na które nigdy nie jest się gotowym. Nadszedł czas na podjęcie ryzyka. Nadszedł czas, żeby pomyśleć o przyszłości.

Pokaż mimo to

Z początku podchodziłam ostrożnie, pierwszy tom nastawił mnie bardzo pozytywnie, ale rewelacji nie było. Drugi kompletnie mnie zaskoczył, nie mogłam uwierzyć, że tak się wciągnęłam. Nie trudno zrozumieć, że od trzeciego tomu oczekiwałam niemałych fajerwerek. Jak się udało?

Od czasu "Niepokoju" wiele się zmieniło, kończy się sielanka, a zaczyna wyścig z czasem, pytanie, czy wilki mogą cokolwiek poradzić na zbliżające się niebezpieczeństwo. Co robić ma Sam wiedząc, że jego ukochana jest gdzieś w lasach Mercy Falls a z dnia na dzień pozostaje co raz mniej czasu. Ile jest w stanie poświęcić człowiek dla ukochanej osoby?

Powiedzmy sobie szczerze od początku - nie powaliło mnie. Powalił mnie za to ten znany schemat, ta celowa powolność, do znużenia podobna budowa i brak napięcia. Tak jak wcześniej nie narzekałam na nieśpieszną akcję, tak teraz mi ciążyła. Skoro czyha niebezpieczeństwo to trzeba je jakoś wprowadzić, trzeba budować napięcie tak, żeby czytelnik nie mógł się oderwać. A mi strony strasznie się dłużyły, nie mogłam doczekać się momentu, kiedy coś zacznie się dziać. Denerwowało mnie to, że autorka ta mocno skupia się na uczuciach a zapomina, że ma tak wiele tajemnic do wyjaśnienia. Oczekiwałam, że pozostawiona na koniec niewiedza jakoś mnie zaskoczy, wprowadzi zamęt, ale przy tak wolnym tempie powieści był to marny skutek.

Czyta się w miarę szybko, bo to nadal fajnie napisana powieść, ale ten ograny schemat aż razi w oczy. Autorka skupia się na uczuciach, ale nadal nie czyni ich mdłymi i ckliwymi, za co przyznaję duży plus. Miłość łącząca Sama i Grace jest wyjątkowa, ale bardziej opiera się na wzajemnym zrozumieniu i zgraniu. Szkoda, że napięcie rodzi się dopiero na sam koniec, szkoda, że na wszystkie tajemnice poświęcono tak mało miejsca, że zepchnięte zostały one na boczny tor.

Rozczarowałam się, to fakt, ale mimo wszystko dobrze wspominam tę trylogię - świetny pomysł na wilki, mnóstwo tajemnic, ciekawa oprawa, prosty język powodujący natychmiastowe wciągnięcie się. To wszystko wpływa na to, że mogę polecać trylogię, bo nie jest kolejnym mdłym romansem i ma wiele do zaoferowania.

Z początku podchodziłam ostrożnie, pierwszy tom nastawił mnie bardzo pozytywnie, ale rewelacji nie było. Drugi kompletnie mnie zaskoczył, nie mogłam uwierzyć, że tak się wciągnęłam. Nie trudno zrozumieć, że od trzeciego tomu oczekiwałam niemałych fajerwerek. Jak się udało?

Od czasu "Niepokoju" wiele się zmieniło, kończy się sielanka, a zaczyna wyścig z czasem, pytanie, czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Aż trudno to przyznać, ale była to chyba najlepsza młodzieżowa seria jaką do tej pory przeczytałam. Wyśmienici, rozbudowani bohaterowie, klimatyczny, mroczny świat i dużo, bardzo dużo emocji. Mimo, że historia płynie raczej powoli, jest ona jak rzeka, która uspokaja, koi i nie pozwala się od siebie uwolnić. Jestem oczarowana i chociaż zdarza mi się to niezwykle rzadko, na pewno wrócę jeszcze do tych książek.

Aż trudno to przyznać, ale była to chyba najlepsza młodzieżowa seria jaką do tej pory przeczytałam. Wyśmienici, rozbudowani bohaterowie, klimatyczny, mroczny świat i dużo, bardzo dużo emocji. Mimo, że historia płynie raczej powoli, jest ona jak rzeka, która uspokaja, koi i nie pozwala się od siebie uwolnić. Jestem oczarowana i chociaż zdarza mi się to niezwykle rzadko, na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Ukojenie" to trzeci, a zarazem ostatni tom serii "Drżenie". Po pierwszych dwóch tomach byłam bardzo zachwycona tą serią i dalej jestem. Jednak po ostatniej książce, trochę się zawiodłam, owszem dużo się działo i było mnóstwo nowych wydarzeń, jednak miałam wrażenie, że ta historia jest przeciągana na siłę. Gówni bohaterowie są bardzo ciekawie wykreowania tak samo jak ich świat. Lektura była przyjemna, ale się dłużyła.
•
Nie jestem też fanką takich zakończeń jakie zdążyło się w ostatniej części. Na pewno za jakiś czas siegne po dodatek do serii czyli "Grzesznik" (o ile się nie mylę) może wtedy zmienie zdanie na temat tej książki.
•
Jednak całość jako serie bardzo polecam, gdy potrzebujemy czegoś spokojnego, lekkiego i nie wymagacie zbyt wiele😊❤

"Ukojenie" to trzeci, a zarazem ostatni tom serii "Drżenie". Po pierwszych dwóch tomach byłam bardzo zachwycona tą serią i dalej jestem. Jednak po ostatniej książce, trochę się zawiodłam, owszem dużo się działo i było mnóstwo nowych wydarzeń, jednak miałam wrażenie, że ta historia jest przeciągana na siłę. Gówni bohaterowie są bardzo ciekawie wykreowania tak samo jak ich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wydaje się, że Sam wygrał walkę z wilkołactwem, ale Grace przez całą zimę pozostawała wilkiem. Teraz nadeszła wiosna i dziewczyna ma powrócić do ludzkiej postaci. Na dodatek zbliża się polowanie na wilki w Mercy Falls. Czy nasi bohaterowie poradzą sobie ze wszystkimi problemami?

W gruncie rzeczy nie wiem co napisać o tej książce. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Większych emocji przede wszystkim.

Na przestrzeni wszystkich trzech części przekonałam się, że Maggie Stiefvater ma wyjątkowy talent do kreowania irytujących postaci. Zachowanie rodziców Grace i Rachel było chwilami nie do zniesienia. Choć w przypadku państwa Brisbane i tak było lepiej niż w poprzedniej części

Postacią, która najbardziej przypadła mi do gustu był chyba Cole. Jego relacja z Isabel była tak odmienna od związku Sama i Grace. W pewien sposób świeża i czytało mi się lepiej ich wątek niż naszych głównych bohaterów. Dlatego tak bardzo się cieszę na możliwość przeczytania czwartej części serii, która w całości poświęcona jest Cole’owi i Isabel

Wydaje się, że Sam wygrał walkę z wilkołactwem, ale Grace przez całą zimę pozostawała wilkiem. Teraz nadeszła wiosna i dziewczyna ma powrócić do ludzkiej postaci. Na dodatek zbliża się polowanie na wilki w Mercy Falls. Czy nasi bohaterowie poradzą sobie ze wszystkimi problemami?

W gruncie rzeczy nie wiem co napisać o tej książce. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sam pozostaje człowiekiem, ale Grace zmieniła się w wilka. Nadejście wiosny to dla dziewczyny powrót do bycia człowiekiem, kiedy musi zmierzyć się ze zmianą w swoim życiu i stawić czoło rodzicom. Sam próbuje znaleźć sposób na uleczenie ukochanej. Tymczasem w Mercy Falls rozpoczyna się polowanie na wilki.

Maggie Stiefvater zdecydowanie umie pisać i nie można odmówić jej talentu pisarskiego. Jednak zdecydowanie zaskoczyła mnie kreacją fabuły. ,,Drżenie” bardzo mi się podobało, ale było trochę za bardzo ,,zmierzchowe”, a ja z tego typu książek chyba już zaczynam wyrastać. ,,Niepokój” był znacznie lepszy, bo rozszerzył wątek wilkołaków, a miłość bohaterów wydawała mi się dojrzalsza. Natomiast ,,Ukojenie” jest zdecydowanie najsmutniejsze, najpoważniejsze i najbardziej dramatyczne, przypominało mi nieco ,,Króla kruków”, tylko mniej mrocznego. Autorka nie poszła w proste rozwiązania i łatwe happy endy, mamy tu dużo scen łamiących serce, trudnych wyborów i skomplikowanych relacji, gdzie okazuje się, że można kochać nawet kogoś, kto zrobił ci krzywdę. Bo nie trzeba być złym człowiekiem, żeby podejmować złe decyzje. Na jaw wyjdzie kilka bolesnych tajemnic, a zakończenie nie daje nam jednoznacznej pewności, że od tej pory wszystko będzie dobrze.

Miłość Grace i Sama uległa przemianie, nie opiera się już na słodkich słówkach i potajemnych spotkaniach, ale na wspólnej walce, zaufaniu i próbach zmagania się z trudnościami. W ,,Ukojeniu” jest bardzo mało typowych romantycznych scen z wyznawaniem miłości czy czułościami, ale jednak cały czas czuje się więź między główną parą. Grace i Sam dojrzeli też jako postacie, są bardziej opanowani i odpowiedzialni. Jednak jako postacie i para o wiele bardziej fascynują mnie Isabel i Cole. Isabel w pierwszym tomie była typową pustą lalką, natomiast tutaj widać jak bardzo się zmieniła, jak życie ją doświadczyło i zmusiło do samodzielnego dbania o sobie. Bardzo wyraźnie widać dlaczego Isabel w pierwszym tomie zachowała się w taki, a nie inny sposób. Dziewczyna zaskoczyła mnie swoją mądrością i wyczuciem, umiejętnością przebaczenia i wartościowania priorytetów. Cole to bohater bardzo skomplikowany, dawna gwiazda muzyki, który jako człowiek stał się wręcz wrakiem i dopiero przemianie w wilkołaka zauważył jakieś wartości w życiu. Mimo że nie jest tak szlachetny jak Sam, nie jest złym człowiekiem. Jego relacja z Isabel jest pełna chemii i magnetyzmu, a jednocześnie świadomości, że ta druga osoba ma wady, a ich miłość nie jest czymś uzdrawiającym i cudownym.

Zdecydowanie ,,Ukojenie” jest najlepszą książką z serii o wilkołakach z Mercy Falls. Myślę, że nawet jeśli ktoś nie był zachwycony poprzednimi tomami, to ten może mu się spodobać. Bardzo polecam.

,, Ludzie nie muszą sobie zasłużyć na dobroć. Mogą zasłużyć najwyżej na okrucieństwo.”

Sam pozostaje człowiekiem, ale Grace zmieniła się w wilka. Nadejście wiosny to dla dziewczyny powrót do bycia człowiekiem, kiedy musi zmierzyć się ze zmianą w swoim życiu i stawić czoło rodzicom. Sam próbuje znaleźć sposób na uleczenie ukochanej. Tymczasem w Mercy Falls rozpoczyna się polowanie na wilki.

Maggie Stiefvater zdecydowanie umie pisać i nie można odmówić jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeczytane. Seria świetna ...i mój Cole ❤❤❤❤

Przeczytane. Seria świetna ...i mój Cole ❤❤❤❤

Pokaż mimo to

Zapraszam na recenzje
http://emiliabooklover20.blogspot.com/2018/07/ukojenie-maggie-stiefvater.html

Zapraszam na recenzje
http://emiliabooklover20.blogspot.com/2018/07/ukojenie-maggie-stiefvater.html

Pokaż mimo to