Historia ludzkiego życia przemawia do nas bardzo bezpośrednio, ponieważ opisuje uwarunkowania, które wszyscy znamy. Od niemającego początku czasu ludzie słuchali historii o tym, czego dokonali inni, dostrzegając wzorce życiowe, które opowiadania te być może odkrywały, a także badając przy ich pomocy własne możliwości i ograniczenia. Wszyscy chcemy wiedzieć dokąd zmierza życie, jak można je wykorzystać, jak dalece można rozszerzyć jego zasięg. Czy istnieją w nim jakieś rzeczywiste bariery lub ukryte skarby? Chociaż wydaje się czasem, ze jesteśmy już ostatecznie określeni, zawsze sprawdzamy, poddajemy egzaminowi nasze ograniczenia albo tez przestajemy to robić. Konwencja i zwyczajne życie, zapewniają sztuczne określenie i nieprawdziwa, bezpieczna przystań. Jednak ściany konwencji są cienkie. Jeśli się przez nie przedostaniemy, jak daleko sięga leżące poza nimi istnienie? W kontekście tego podstawowego pytania, życie Buddy stanowi ogromny punkt zwrotny. Siakjamuni był księciem i w pewnym momencie opuścił pałac. Wyszedł poza wzorzec, w którym się wychował i wyruszył w podróż odkryć, z której nigdy nie powrócił. Mógł się zniechęcić, poddać i wpaść znowu w pułapkę łatwego życia, albo skręcić na boczny tor, prowadzący do obłędu. Zamiast tego zakończył swa podróż. Budda w pełni odkrył prawdziwy zasięg i granice rzeczywistości. Wyruszył, by zwyciężyć śmierć i udało mu się. To czyni z niego prawdziwego bohatera, przykład za którym można podążyć; to dlatego historia jego życia jest tak inspirująca.