Książka Vernanta podejmuje bardzo ważny problem źródeł myśli, filozofii i antropologii greckiej. Temat bardzo szeroki i właściwie może nieco dziwić fakt, tak stosunkowo dokładnie omawia Autor świat mykeński i jego upadek, by dalej stwierdzić, że tak właściwie późniejsza Grecja bardzo niewiele cywilizacji mykeńskiej zawdzięcza. Ciekawie ujęte zostały początki polis i powstawania presokratejskich doktryn filozoficznych, ale absolutnie nie mogę się zgodzić z opinią Vernanta, że powstanie filozofii doprowadziło do wyraźnego rozgraniczenia sfer mythos (opowieść niepodlegająca weryfikacji) i logos (rozumowanie uzasadnione i dowiedzione). Odnoszę wrażenie, że tego typu opinie są efektem uogólnień niepopartych poważną analizą tekstów greckich. Czy mythos i logos są rozdzielone u Herodota? U mówców attyckich? Są u Tukidydesa, ale on nie jest tak naprawdę reprezentatywny dla klasycznej myśli greckiej. Ten pogląd Vernanta, który powtarza się kilkakrotnie w pracy, budzi moje największe opory. Jakie jeszcze zastrzeżenia? Słaby przekład, kilku miejsc tłumacz chyba po prostu nie zrozumiał. Poza tym chyba za dużo jest w tekście polskim niewyjaśnianych terminów greckich, bez dobrej w nich orientacji trudno nieraz zrozumieć sens wywodów Autora. Trochę mnie ta książka zawiodła.

Tomasz Babnis

Książka Vernanta podejmuje bardzo ważny problem źródeł myśli, filozofii i antropologii greckiej. Temat bardzo szeroki i właściwie może nieco dziwić fakt, tak stosunkowo dokładnie omawia Autor świat mykeński i jego upadek, by dalej stwierdzić, że tak właściwie późniejsza Grecja bardzo niewiele cywilizacji mykeńskiej zawdzięcza. Ciekawie ujęte zostały początki polis i...