Tak się składa, że sama jestem wzrokowcem, chociaż właśnie w szkole wmawiano mi, że to nie jest możliwe. Jest, tylko nie ma takiej spektakularnej formy, o jakiej ludzie często myślą, z posiadaniem skanu książki zapisanego w mózgu. Na przykład nie pamiętam dokładnej treści, do której chcę się odnieść, ale pamiętam doskonale miejsce, w którym ją znajdę, że to ostatnie zdanie drugiego akapitu tej strony z prawej. Oczywiście mam tutaj na myśli raczej podręczniki.  W tym wszystkim chodzi nie o cuda, tylko formę, w której łatwiej zapamiętujemy informacje, ponieważ lepiej się na nich koncentrujemy. Dlatego ja książki czytam, a słuchać ich nie potrafię (tak, żeby coś z nich w głowie zostało), a niektórzy odwrotnie 🙂

Co do przedstawiania przeczytanej treści - pełna zgoda.  

Tak się składa, że sama jestem wzrokowcem, chociaż właśnie w szkole wmawiano mi, że to nie jest możliwe. Jest, tylko nie ma takiej spektakularnej formy, o jakiej ludzie często myślą, z posiadaniem skanu książki zapisanego w mózgu. Na przykład nie pamiętam dokładnej treści, do której chcę się odnieść, ale pamiętam doskonale miejsce, w którym ją znajdę, że to ostatnie zdanie...

Dzięki za komentarz! To o, o czym wspomniałaś, jest IMO dowodem przeciwnym na to, że jesteś wzrokowcem - widzisz treść, ale jej nie przyswajasz szczególnie skutecznie, czyli forma (treść dociera do świadomości za pośrednictwem zmysłu wzroku) nie wpływa na wydajność zwrócenia uwagi na tę treść. Za to Twój mózg wykorzystuje, w ramach kompensacji, pamięć przestrzenną, dzięki której możesz odnaleźć położenie obiektu w przestrzeni (poznane za pomocą dowolnego zmysłu) nawet z zawiązanymi oczami. Co znamienne, wśród zwolenników teorii, że pewien zmysł może być dominujący w efektywności przyswajania informacji, poznałam wyłącznie zdeklarowanych wzrokowców. Myślę, że to wynika z faktu, że wzrok to rzeczywiście najczęściej używany zmysł, oraz z nacisku, jaki szkoła kładzie na notowanie i przedstawianie treści w formie wizualnej. Naprawdę trudno nie identyfikować się jako wzrokowiec w takich warunkach, ale im intensywniejsze i głębsze przetwarzanie, tym lepsze zapamiętywanie, więc warto dać szansę innym zmysłom. Pozdrawiam!

Dzięki za komentarz! To o, o czym wspomniałaś, jest IMO dowodem przeciwnym na to, że jesteś wzrokowcem - widzisz treść, ale jej nie przyswajasz szczególnie skutecznie, czyli forma (treść dociera do świadomości za pośrednictwem zmysłu wzroku) nie wpływa na wydajność zwrócenia uwagi na tę treść. Za to Twój mózg wykorzystuje, w ramach kompensacji, pamięć przestrzenną, dzięki...

Argumentów z własnego życia mam więcej, jednak nie planowałam robić głębszej analizy mojej osoby, tylko pokazać różnicę - tekst przeczytany raz zostaje w mojej głowie w jakimś stopniu, choć jeszcze nie przyswajam go na 100%, a przesłuchany zazwyczaj wlatuje i wylatuje. Jednak są to tylko preferencje i predyspozycje, nie można się na nich opierać jak na prawdzie objawionej i polegać wyłącznie na nich.
 To całkiem ciekawe, ponieważ nasze szkoły ewidentnie miały zupełnie odmienne podejście do nauczania. Mam tu na myśli szkolnictwo objęte obowiązkiem, studia to trochę inna sprawa i ich do tej dyskusji nie chcę mieszać. W moich szkołach niepodzielnie panowało przekonanie, że jedyną skuteczną formą nauki jest słuchanie tego, co mówi nauczyciel. I nie miało znaczenia, że wielu z nich miało zwyczaj odklepania zawartości podręcznika, często słowo w słowo - należy słuchać, żeby się nauczyć. Dla mnie to była koszmarna strata czasu, mnie wystarczyło dać spokój i podręcznik, a przyswajanie treści szło szybko i sprawnie.
Widzisz, a ja poznałam też drugą stronę, czyli osoby, które najlepiej uczyły się tego, co usłyszały. Dla tych osób wykłady były rajem na ziemi, jeśli tylko nauczyciel potrafił powiedzieć to, co wiedzieć należało. Znajoma potrafiła z lekcji wynieść dużo, pamiętała słowo w słowo to, co nauczyciel powiedział na dany temat(nie byli zadowoleni, ponieważ błędy również potrafiła przypomnieć bezlitośnie). Za to samodzielne uczenie się z podręcznika było dla niej koszmarem, musiała wszystko czytać głośno, a i tak nie dawało jej takiego efektu, jak tylko słuchanie kogoś. Tutaj muszę przyznać, że idealnie się dobrałyśmy, bo jedna robiła notatki i czytała głośno, druga przypominała przykłady z lekcji, których w podręcznikach nie było 😃

Argumentów z własnego życia mam więcej, jednak nie planowałam robić głębszej analizy mojej osoby, tylko pokazać różnicę - tekst przeczytany raz zostaje w mojej głowie w jakimś stopniu, choć jeszcze nie przyswajam go na 100%, a przesłuchany zazwyczaj wlatuje i wylatuje. Jednak są to tylko preferencje i predyspozycje, nie można się na nich opierać jak na prawdzie objawionej i...

A możesz uargumentować swój hejterski wpis?

A możesz uargumentować swój hejterski wpis?

Obrońca ludobójcy się znalazł...

Obrońca ludobójcy się znalazł...

Fantastyce mogę wiele wybaczyć, bo dużo rzeczy mogę sobie po prostu wyjaśnić stwierdzeniem "tak działa magia". Tylko właśnie musi być spójność. Jak magia działa w danym świecie w określony sposób, to nie może nagle zadziałać na odwrót. I nie mogą być łamane prawa fizyki, chyba że autor wyraźnie gdzieś opisał, że działają inaczej (a że zwykle o tym nie wspominają, to trzeba założyć, że panują takie same zasady jak w prawdziwym świecie), a postacie nie mogą podejmować absurdalnych decyzji, których wstydziłby się nawet przedszkolak, tylko dlatego, że to fantasy.

Fantastyce mogę wiele wybaczyć, bo dużo rzeczy mogę sobie po prostu wyjaśnić stwierdzeniem "tak działa magia". Tylko właśnie musi być spójność. Jak magia działa w danym świecie w określony sposób, to nie może nagle zadziałać na odwrót. I nie mogą być łamane prawa fizyki, chyba że autor wyraźnie gdzieś opisał, że działają inaczej (a że zwykle o tym nie wspominają, to trzeba...

Stosuję tę samą zasadę: daję szansę do 100 strony:)

Stosuję tę samą zasadę: daję szansę do 100 strony:)

ja również, za dużo jest wspaniałych książek do przeczytania żeby męczyć się z tymi które do nas nie pasują

ja również, za dużo jest wspaniałych książek do przeczytania żeby męczyć się z tymi które do nas nie pasują

@Jerico BTW  Rollinsa to pamiętam taką książke że chłopu ręka odrosła. Bajkopisarz, ale ta książka przednia była

@Jerico BTW  Rollinsa to pamiętam taką książke że chłopu ręka odrosła. Bajkopisarz, ale ta książka przednia była

Może i bajkopisarz. Tam chyba Rollins uzasadniał to jakimś nietypowym białkiem, które ogromnie podnosiło regeneracje komórek i sprawność układu odpornościowego. Powiedziałbym, że przy odrobinie wyobraźni, przynajmniej w teorii to możliwe, więc osobiście uznaję to za dopuszczalne koloryzowanie.

Gorzej było u Matthewa, który w każdej, kolejnej części o Schofieldzie popełniał okrutniejszy gwałt na prawach fizyki i zdrowego rozsądku, i Schofield huśtał się na tym magnetycznym karabinku sprawniej od Spidermana.

Albo, już nie pamiętam w czym to było takie zupełnie nierealistyczne ujście z życiem. Gość z G11 już miał zabić bohatera, ale mu broń nie wypaliła, bo... było tam silne pole elektromagnetyczne, które zakłóciło elektronikę tej niezwykle "nowoczesnej i zaawansowanej technicznie broni". Z tym, że G11, choć pod pewnymi względami wciąż futurystyczny, pochodzi jeszcze z lat 80. i żadnej elektroniki w nim nigdy nie było. Nie wspominając już o tym, że nikt normalny nie produkowałby która staje się całkowicie bezużyteczna, jak tylko jej się komputer zawiesi, albo wysiądzie bateria.

Albo broń na amunicję improwizowaną w Zwodniczym Punkcie Browna. Ładnie to brzmi, że w terenie sobie zbierasz trochę piasku, czy śniegu i broń ci ją przerabia na amunicję, ale jak się w to zagłębisz... Te lodowe kulki jest prosto zrobić. Jakaś ręczna prasa, sypiesz śnieg, ściskasz i pod wpływem odpowiedniego ciśnienia śnieg, nie dość, że zostaje sprasowany, to jeszcze się nadtapia i po chwili masz lodowe kulki. Ale jak z piaskiem? Ręczna prasa tu raczej nie pomoże, więc potrzebne jest źródło zasilania dla prasy pneumatycznej czy hydraulicznej. Dajmy na to, że jest zasilana elektrycznie, więc musisz targać ze sobą akumulator. Teraz sama broń i mechanizm strzelania: mamy nabój, ale co z ładunkiem miotającym? Nie ma, więc pozostają nam dwa wyjścia. Można wyrzucać pocisk korzystają z energii mechanicznej w stylu kuszy, gdzie pocisk będzie wyrzucany przez naciągniętą sprężynę (co oznacza, że broń będzie jednostrzałowa, bo sprężynę trzeba napiąć ręcznie po każdym strzale), drugi wariant to broń pneumatyczna, czyli zwyczajna wiatrówka.

I tu znów problem. Albo masz cylinder i tłok, co daje broń jednostrzałową, którą też trzeba ręcznie przeładowywać po każdym strzale (bo chcemy całą, ograniczoną energię przekazać pociskowi i nie możemy sobie pozwolić na wykorzystanie części do wprawienia w ruch automatyki, żeby ponownie napiąć sprężynę tłoka i wprowadzić nowy pocisk) chyba, że zastosujemy jakiś dodatkowy mechanizm napinający, napędzany elektrycznie, co wiąże się z dźwiganiem kolejnego akumulatora, albo zastosujemy pojemniki ze sprężonym CO2. W tym wypadku możemy osiągnąć większe prędkości pocisku i możliwość strzału serią, ale tym razem dźwigamy pojemniki z gazem.

W efekcie otrzymujemy broń o bardzo niewielkiej mocy obalającej pocisku (ze względu na niewielki ciężar samego pocisku, w porównaniu z ołowianym i jego niewielką prędkość), mającą niską szybkostrzelność, kiepską celność (z uwagi na takie niedoskonałości wyprodukowanej amunicji, jak niecałkowite wypełnienie formy i fakt, że gotowe pociski mają kształt kulki, więc ciężko nadać im stabilizujący ruch obrotowy standardowych, podłużnych pocisków) i wymagają dźwigania większej ilości dodatkowego sprzętu, niż noszenie zwykłego karabinu i kilku zapasowych magazynków.

I mógłbym tak jeszcze długo krytykować rozmaite durnoty w książkach, których nie łykam, ale i tak już się za bardzo rozpisałem.

Może i bajkopisarz. Tam chyba Rollins uzasadniał to jakimś nietypowym białkiem, które ogromnie podnosiło regeneracje komórek i sprawność układu odpornościowego. Powiedziałbym, że przy odrobinie wyobraźni, przynajmniej w teorii to możliwe, więc osobiście uznaję to za dopuszczalne koloryzowanie.

Gorzej było u Matthewa, który w każdej, kolejnej części o Schofieldzie popełniał...

@Jerico Możesz zdradzić kim jesteś z wykształcenia, bo pod wrażeniem jestem 😚

@Jerico Możesz zdradzić kim jesteś z wykształcenia, bo pod wrażeniem jestem 😚

Z wykształcenia? No cóż, to było dawno temu i obawiam się, że nic już nie pamiętam (czytaj: cenię swoja prywatność). Powiem tylko, że więcej tam było biologii i chemii, niż fizyki, a balistyki wcale.

Zwyczajnie wychowałem się na filmach akcji i powieściach sensacyjnych, więc naturalnie stopniowo dowiadywałem się więcej na ten temat ze źródeł bardziej popularnonaukowych, żeby wiedzieć kiedy ze nie autor usiłuje zrobić głupka, chociaż do eksperta mi daleko. W dodatku ojciec mnie nauczył krytycznego myślenia i niewiary w coś, tylko dlatego, że ktoś tak powiedział/napisał.

Z wykształcenia? No cóż, to było dawno temu i obawiam się, że nic już nie pamiętam (czytaj: cenię swoja prywatność). Powiem tylko, że więcej tam było biologii i chemii, niż fizyki, a balistyki wcale.

Zwyczajnie wychowałem się na filmach akcji i powieściach sensacyjnych, więc naturalnie stopniowo dowiadywałem się więcej na ten temat ze źródeł bardziej popularnonaukowych,...

Szczególnie na książkach z biblioteki 😝

Szczególnie na książkach z biblioteki 😝

Najlepiej smakują kartki wyrwane z książek wypożyczonych przez dzieci znajomych 😈

Najlepiej smakują kartki wyrwane z książek wypożyczonych przez dzieci znajomych 😈

Można wydzierać, ale zaleca się zachować, gdyby jednak tekst z drugiej strony okazał się przydatny 😃

Można wydzierać, ale zaleca się zachować, gdyby jednak tekst z drugiej strony okazał się przydatny 😃

Dzicz! Barbaria! Ja zadzwonię na prokuraturę! Jesteście u Pani!
A wiecie, że naziści wyrywali kartki z książek i je p-a-l-i-l-i... w lufkach.
A Harry Potter smakował im najlepiej.

Ktoś sobie wziął te rady do serca... w mojej książce... wiecie jak skończył? No. Nie wiecie.

Dzicz! Barbaria! Ja zadzwonię na prokuraturę! Jesteście u Pani!
A wiecie, że naziści wyrywali kartki z książek i je p-a-l-i-l-i... w lufkach.
A Harry Potter smakował im najlepiej.

Ktoś sobie wziął te rady do serca... w mojej książce... wiecie jak skończył? No. Nie wiecie.

Promyk nadziei widzę, bo to chyba ołówkiem ktoś pobazgral. Ja na jednej wymianie książkowej zdobyłam reportaż, na którym bardzo mi zależało, cały popisany długopisem. Leży do dziś nieczytany, bo mnie szlag trafia jak go tylko otworzę.

Promyk nadziei widzę, bo to chyba ołówkiem ktoś pobazgral. Ja na jednej wymianie książkowej zdobyłam reportaż, na którym bardzo mi zależało, cały popisany długopisem. Leży do dziś nieczytany, bo mnie szlag trafia jak go tylko otworzę.

Mój Dziadek mawiał: "Książka z poklejonymi stronami i zniszczoną okładką to najprawdopodobniej dobra książka, bo zniszczenia świadczą o tym, że czytało ją wiele osób. Książka wyglądająca na nową to najprawdopodobniej nudna książka."... ale to były inne czasy.

Mój Dziadek mawiał: "Książka z poklejonymi stronami i zniszczoną okładką to najprawdopodobniej dobra książka, bo zniszczenia świadczą o tym, że czytało ją wiele osób. Książka wyglądająca na nową to najprawdopodobniej nudna książka."... ale to były inne czasy.

W starych książkach dziadków rzeczywiście widziałam notatki albo karteczki z uwagami. Wtedy nie było takich cudów jak dzisiaj, na przykład samoprzylepnych elementów, które w założeniu służą właśnie zaznaczaniu. Zwykle mam coś takiego pod ręką i niektóre książki mają kolorowe pióropusze 😃 Do pisania po książce się nie posunę, szczególnie przy zwyczaju wymiany książek ze znajomymi.

W starych książkach dziadków rzeczywiście widziałam notatki albo karteczki z uwagami. Wtedy nie było takich cudów jak dzisiaj, na przykład samoprzylepnych elementów, które w założeniu służą właśnie zaznaczaniu. Zwykle mam coś takiego pod ręką i niektóre książki mają kolorowe pióropusze 😃 Do pisania po książce się nie posunę, szczególnie przy zwyczaju wymiany książek ze...

@mała_mi no niestety nikły to promyczek bo tak "ozdobione" są niemal wszystkie strony aż do 373 włącznie :/

@Amelia o to to, mam podobny zwyczaj, kiedy znajdę jakis istotny czy dyskusyjny fragment, zaznaczam takim specjalnym lepiaczkiem, z lekkim klejem, który nie uszkodzi książki. A jak już mam pisać to na tych lepiaczkach właśnie.

@mała_mi no niestety nikły to promyczek bo tak "ozdobione" są niemal wszystkie strony aż do 373 włącznie :/

@Amelia o to to, mam podobny zwyczaj, kiedy znajdę jakis istotny czy dyskusyjny fragment, zaznaczam takim specjalnym lepiaczkiem, z lekkim klejem, który nie uszkodzi książki. A jak już mam pisać to na tych lepiaczkach właśnie.

"Lepiaczki"  😃 jak ja kocham takie określenia  😁

"Lepiaczki"  😃 jak ja kocham takie określenia  😁

Jeszcze "przylepki" spotkałam, chociaż tutaj to może pojawiać się problem mylenia z chlebem i należy ostrożnie prosić o podanie 😃

Jeszcze "przylepki" spotkałam, chociaż tutaj to może pojawiać się problem mylenia z chlebem i należy ostrożnie prosić o podanie 😃

Ja na kindlu mogę.

Ja na kindlu mogę.

Po niektórych książkach można pisać  😆 
https://www.facebook.com/UwagaNaukowyBelkot/photos/2970449979860693

Po niektórych książkach można pisać  😆 
https://www.facebook.com/UwagaNaukowyBelkot/photos/2970449979860693