Grupa dyskusyjna Aktualności

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Teraz już wiem na pewno, ze przeczytam tę książkę. Zawsze zastanawiałam się nad świadomością reporterów, którzy jadą w jakieś wyjątkowo paskudne miejsca, dokumentują je poprzez tekst lub zdjęcie, a później startują w wyścigu na najfajniej opisany ludzki syf. Dobrze jest przeczytać, że zdarzają się autorzy, którymi targają dylematy i którzy mają świadomość niejednoznaczności tego, czym się zajmują. Z drugiej strony, trudno nie zauważyć, że literatura non-fiction daje nam większa wiedzę o świecie, uwrażliwia na ludzkie cierpienie, każe zmagać się z wewnętrznymi rozterkami, a często również przewartościować nasz świat. Zaintrygowało mnie to, że autor stawia pytania, a nie daje odpowiedzi. Spodziewam się, że tę odpowiedź będę musiała znaleźć sama, a to z kolei oznacza, że będę musiała zadać sobie samej kilka trudnych pytań. Literatura piękna już od dawna tonie w miałkości i bezdennej głupocie bezideowych książek o miłości lub stworkach o wydłużających się zębach. Poza dwoma autorami (Łuczak, Brzostowski) nie znam innych współczesnych autorów, którzy w swojej twórczości zmagaliby się z problemami współczesnej rzeczywistości, stawialiby pytania, albo zmuszaliby nas do myślenia jednocześnie przenosząc nas w świat literackiej fikcji. Dodaję tę książkę do swojej biblioteczki i mam nadzieje, że wkrótce uda mi się ja przeczytać.

Teraz już wiem na pewno, ze przeczytam tę książkę. Zawsze zastanawiałam się nad świadomością reporterów, którzy jadą w jakieś wyjątkowo paskudne miejsca, dokumentują je poprzez tekst lub zdjęcie, a później startują w wyścigu na najfajniej opisany ludzki syf. Dobrze jest przeczytać, że zdarzają się autorzy, którymi targają dylematy i którzy mają świadomość niejednoznaczności...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej