forum Oficjalne Aktualności

Teraz już wiem na pewno, ze przeczytam tę książkę. Zawsze zastanawiałam się nad świadomością reporterów, którzy jadą w jakieś wyjątkowo paskudne miejsca, dokumentują je poprzez tekst lub zdjęcie, a później startują w wyścigu na najfajniej opisany ludzki syf. Dobrze jest przeczytać, że zdarzają się autorzy, którymi targają dylematy i którzy mają świadomość niejednoznaczności tego, czym się zajmują. Z drugiej strony, trudno nie zauważyć, że literatura non-fiction daje nam większa wiedzę o świecie, uwrażliwia na ludzkie cierpienie, każe zmagać się z wewnętrznymi rozterkami, a często również przewartościować nasz świat. Zaintrygowało mnie to, że autor stawia pytania, a nie daje odpowiedzi. Spodziewam się, że tę odpowiedź będę musiała znaleźć sama, a to z kolei oznacza, że będę musiała zadać sobie samej kilka trudnych pytań. Literatura piękna już od dawna tonie w miałkości i bezdennej głupocie bezideowych książek o miłości lub stworkach o wydłużających się zębach. Poza dwoma autorami (Łuczak, Brzostowski) nie znam innych współczesnych autorów, którzy w swojej twórczości zmagaliby się z problemami współczesnej rzeczywistości, stawialiby pytania, albo zmuszaliby nas do myślenia jednocześnie przenosząc nas w świat literackiej fikcji. Dodaję tę książkę do swojej biblioteczki i mam nadzieje, że wkrótce uda mi się ja przeczytać.

Teraz już wiem na pewno, ze przeczytam tę książkę. Zawsze zastanawiałam się nad świadomością reporterów, którzy jadą w jakieś wyjątkowo paskudne miejsca, dokumentują je poprzez tekst lub zdjęcie, a później startują w wyścigu na najfajniej opisany ludzki syf. Dobrze jest przeczytać, że zdarzają się autorzy, którymi targają dylematy i którzy mają świadomość niejednoznaczności...

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.