COMPOSmentis: Pierwsze zdanie powinno być krótkie. Najlepszym i moim ulubionym jest: "Świtało." A potem już z górki...

Ooo ciekawe z jakieś książki?

COMPOSmentis: Pierwsze zdanie powinno być krótkie. Najlepszym i moim ulubionym jest: "Świtało." A potem już z górki...

Ooo ciekawe z jakieś książki?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

moim ulubionym pierwszym zdaniem jest: "Zadzwonił telefon i wiedziała, że ją zabiją" z "Królowej Północy"

moim ulubionym pierwszym zdaniem jest: "Zadzwonił telefon i wiedziała, że ją zabiją" z "Królowej Północy"

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Mrs. Dalloway said she would buy the flowers herself."

To chyba jedyny początek, który utkwił mi w pamięci. Myślę, że początek książki powinien być jak początek nienachalnej rozmowy dwóch osób, które właśnie się poznały, ale już wiadomo, że rozmowa, którą toczą nie będzie ostatnią.
Szczerze mówiąc częściej zwracam uwagę na ostatnie zdanie.

"Mrs. Dalloway said she would buy the flowers herself."

To chyba jedyny początek, który utkwił mi w pamięci. Myślę, że początek książki powinien być jak początek nienachalnej rozmowy dwóch osób, które właśnie się poznały, ale już wiadomo, że rozmowa, którą toczą nie będzie ostatnią.
Szczerze mówiąc częściej zwracam uwagę na ostatnie zdanie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

nie zwracam uwagi zazwyczaj na to jakie jest pierwsze zdanie, bo dla mnie liczy się środek jak u większości wcześniej wypowiadających się osób :) nigdy nie było sytuacji że początek mnie zniechęcił, zazwyczaj o tym decydowały następne stronnice, co prawda był jeden początek w książce Kodeks 632 [bookLink]67159|Kodeks 632 [/bookLink] który mi się nie podobał bo zaczynał się mniej więcej tak "profesor nie wiedział że zostały mu 4 minuty życia" jednak nie odrzuciłam książki i przeczytałam do końca, podobała mi się mimo "spalonego" początku

nie zwracam uwagi zazwyczaj na to jakie jest pierwsze zdanie, bo dla mnie liczy się środek jak u większości wcześniej wypowiadających się osób :) nigdy nie było sytuacji że początek mnie zniechęcił, zazwyczaj o tym decydowały następne stronnice, co prawda był jeden początek w książce Kodeks 632 [bookLink]67159|Kodeks 632 [/bookLink] który mi się nie podobał bo zaczynał się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak na razie, najlepszymi pierwszymi zdaniami powieści według mnie stały się te z 'Dumy i uprzedzenia' oraz 'Anny Kareniny'.
Najczęściej jednak nie zwracam na takie rzeczy uwagi - czasem trafi się na genialnie napisany wstęp i nudną resztę, albo na średni początek, ale wciągającą resztę. Dlatego książkę traktuję jako coś całego, nie rozdzielam na części pierwsze.

Jak na razie, najlepszymi pierwszymi zdaniami powieści według mnie stały się te z 'Dumy i uprzedzenia' oraz 'Anny Kareniny'.
Najczęściej jednak nie zwracam na takie rzeczy uwagi - czasem trafi się na genialnie napisany wstęp i nudną resztę, albo na średni początek, ale wciągającą resztę. Dlatego książkę traktuję jako coś całego, nie rozdzielam na części pierwsze.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak dla mnie ani pierwsze zdanie, ani ostatnie, ani nawet dowolne inne wybrane ze środka nie jest zwykle decydujące przy ocenie utworu - dla mnie liczy się przede wszystkim treść całości i jeśli jest ciekawa, to nawet kiepski język i całkowity brak korekty przemęczę. Pierwsze zdanie nie decyduje też o tym, czy przeczytam następne, czy jednak książkę odłożę - prawie nigdy nie sięgam po książki przypadkowo, zwykle od dawna wiem, czego mniej więcej mogę się spodziewać, bo albo książka jest powszechnie znana i słyszałam o niej wielokrotnie, albo znam już autora, ewentualnie nie wiem nic o treści, ale książka jest takim klasykiem, że z jakichś powodów przeczytać muszę, nawet jak będzie niestrawna - czyli sięgam na pewniaka i żadne pierwsze zdanie mnie nie zniechęci. Znacznie rzadziej czytam pozycje kompletnie dla mnie nowe, a i to zwykle z czyjegoś polecenia (lub prezentu), a jak w księgarni czy bibliotece jakaś okładka wzbudzi moje zainteresowanie, to podchodzę do tego tak nieufnie, że czasem mogą minąć miesiące, zanim wpadnie mi w oczy jakaś poważnie zachęcająca mnie do niej opinia lub obejrzę ją tyle razy, że nie zdoławszy przyczepić się do niczego w tekstach reklamowych na wszystkich stronach okładki i czasami jeszcze gdzieś głębiej, decyduję, że przeczytać mogę - takie sytuacje zdarzają mi się najczęściej podczas jakiejś posuchy na na pewno ciekawą literaturę albo podczas okresu zniechęcenia zbyt poważną klasyką - biorę dla oderwania od czego innego, ale raczej bez oczekiwań.

Czyli pierwsze słowa prawie nigdy nie decydują, a już na pewno nie na "nie" - ale nie znaczy to, że nie mam zdania na temat ich właściwego kształtu. Ale nie samego najpierwszego zdania, raczej pierwszego akapitu, pierwszej strony, w ogóle początku.

Nie lubię długich wstępów streszczających całe dzieciństwo bohatera albo inne wydarzenia poprzedzające właściwą akcję. Nie lubię otwarć w stylu "Opowiem Wam historię, która wydarzyła się..." od razu mi się przypomina: "Posłuchajcie dzieci bajeczki", brrr! "Oto, co się wydarzyło" też mi się nie podoba :). A już najbardziej nie cierpię wstępów ze spoilerami, takich zaczynających się od streszczenia zakończenia albo zdradzenia jakiegoś innego ważnego szczegółu i potem zachęty, żebyśmy przeczytali jak do tego doszło - a ja bym wolała śledzić co się dzieje i domyślać się skutków! Zresztą spoilerów na żadnym etapie narracji nie lubię, teksty "Nie wiedział jeszcze wtedy, że jego ówczesne działania doprowadzą do..." wkurzają mnie niesamowicie.

Najbardziej podobają mi się początki, które wcale do początków nie są podobne, czasami wyglądają nawet tak, jakby brakowało pierwszych stron - czytelnik jest od razu, bez żadnego wyjaśnienia, wrzucony w środek akcji i sam musi domyślać się tła i kontekstów. Jeśli potrzebne są jakieś wyjaśnienia, to niech wystąpią one nieco później i zdecydowanie nie w formie opowiadania czegoś czytelnikom przez autora - autor powinien moim zdaniem być w ogóle w książce niewidoczny, a czytelnik nie powinien słuchać skierowanego do niego i specjalnie dla niego spisanego bajania, ale powinien czuć się niezależnym obserwatorem wydarzeń - takim, o którego nikt nie dba, nikt mu niczego nie wyjaśnia, nie narzuca interpretacji - całkowicie samodzielnym w odkrywaniu bardziej lub mniej obcego świata.

Tyle ja, ale strasznie często spotykam się z niezrozumieniem w tym względzie, a im bardziej jakiś początek mi się podoba, tym więcej spośród moich znajomych twierdzi, że nic nie wiadomo i nie chcą czytać książki, której od samego początku nie rozumieją - ja nie rozumiem ich: po co czytać książkę, jeśli od początku wiadomo wszystko, a akcja jest do bólu przewidywalna? Ale to już nie na temat.

Jak dla mnie ani pierwsze zdanie, ani ostatnie, ani nawet dowolne inne wybrane ze środka nie jest zwykle decydujące przy ocenie utworu - dla mnie liczy się przede wszystkim treść całości i jeśli jest ciekawa, to nawet kiepski język i całkowity brak korekty przemęczę. Pierwsze zdanie nie decyduje też o tym, czy przeczytam następne, czy jednak książkę odłożę - prawie nigdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pierwsze zdanie powinno być krótkie. Najlepszym i moim ulubionym jest: "Świtało." A potem już z górki...

Pierwsze zdanie powinno być krótkie. Najlepszym i moim ulubionym jest: "Świtało." A potem już z górki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja jakoś nigdy nie rozumiałam tego kultu pierwszego zdania. Nie zwracam na nie uwagi, nie zapamiętuję ich - jakie by nie były, wciąż są dla mnie białą kartką, póki nie wiem, czego po książce się spodziewać. Zainteresowanie rozwija się na pierwszych kilku, kilkunastu stronach. Z kolei całkiem inaczej mam ze zdaniem ostatnim - to taka kropka nad "i", może być potężnym uderzeniem, punktem zbiegu wszystkich ścieżek, którymi dreptały myśli w trakcie podążania za dobiegającą końca opowieścią.

Ja jakoś nigdy nie rozumiałam tego kultu pierwszego zdania. Nie zwracam na nie uwagi, nie zapamiętuję ich - jakie by nie były, wciąż są dla mnie białą kartką, póki nie wiem, czego po książce się spodziewać. Zainteresowanie rozwija się na pierwszych kilku, kilkunastu stronach. Z kolei całkiem inaczej mam ze zdaniem ostatnim - to taka kropka nad "i", może być potężnym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z pierwszymi zachwycającymi zdaniami może być tak jak z pierwszym świetnym wrażeniem, jakie wywiera na nas nowo spotkana osoba. Jednak gdy zagłębiamy się dalej, poznając lepiej danego człowieka, początkowy zachwyt przeradza się w rozczarowanie. I na odwrót. Innymi słowy, pierwsze wprowadzające zdania nie są gwarantem, że dalszy ciąg będzie równie wysokich lotów. Dopiero następnych kilkadziesiąt stronic sprawia, że daną książkę albo przeczytam, albo nie. Na szczęście powieści są różne jak rożni byli ich twórcy, stąd każdy autor ma swój własny pogląd na tę kwestię. Zgadzam się z Kingiem, że początek otwiera nam wrota do powieści, a czy dalej pójdziemy, to już od nas zależy.

Z pierwszymi zachwycającymi zdaniami może być tak jak z pierwszym świetnym wrażeniem, jakie wywiera na nas nowo spotkana osoba. Jednak gdy zagłębiamy się dalej, poznając lepiej danego człowieka, początkowy zachwyt przeradza się w rozczarowanie. I na odwrót. Innymi słowy, pierwsze wprowadzające zdania nie są gwarantem, że dalszy ciąg będzie równie wysokich lotów. Dopiero...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moskwa — Pietuszki[bookLink]49458|Moskwa — Pietuszki[/bookLink] polecam.

Moskwa — Pietuszki[bookLink]49458|Moskwa — Pietuszki[/bookLink] polecam.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post