No dobrze.... a co z książkami fantasy czy s-f dziejącymi się podczas drugiej wojny?
Rzeźnia numer pięć [bookLink]4866215|Rzeźnia numer pięć [/bookLink]Vaterland [bookLink]4821269|Vaterland [/bookLink]Człowiek z Wysokiego Zamku [bookLink]111270|Człowiek z Wysokiego Zamku [/bookLink]Rozłąka [bookLink]247210|Rozłąka [/bookLink]Nie mam ust, a muszę krzyczeć [bookLink]4909335|Nie mam ust, a muszę krzyczeć [/bookLink]Hellboy: Nasienie Zniszczenia [bookLink]70097|Hellboy: Nasienie Zniszczenia [/bookLink]

No dobrze.... a co z książkami fantasy czy s-f dziejącymi się podczas drugiej wojny?
Rzeźnia numer pięć [bookLink]4866215|Rzeźnia numer pięć [/bookLink]Vaterland [bookLink]4821269|Vaterland [/bookLink]Człowiek z Wysokiego Zamku [bookLink]111270|Człowiek z Wysokiego Zamku [/bookLink]Rozłąka [bookLink]247210|Rozłąka [/bookLink]Nie mam ust, a muszę krzyczeć ...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wow, bardzo dobry tekst natomiast ogólne przez człowieka przyjęte dążenie do klarownego podziału na czarne i białe musi w końcu zniknąć. Dobra książka to taka, która zawiera trochę tego, trochę tamtego i szczyptę niewiadomego. Jak zaklasyfikować Jonathana Carrola, przecież to bardzo ciężka sprawa. Osobiście za młodu czytałam Nizurskiego, Bahdaja i Wernica czyli chyba taką przygodówkę, potem beletrystykę i ukochany realizm magiczny, po śmierci babci odkryłam, że sama beletrystyka nic mi nie daje, jest za mdła, bardzo zblakła od czasu moich własnych przeżyć wewnętrznych. Teraz czytam praktycznie sam SF, ponieważ jest to gatunek, który łączy wszystkie gatunki w jedno, bawi i uczy i może najwięcej opowiedzieć bo ma najszersze ramy gatunkowe. Fantasy akurat mnie nigdy nie interesowało, nudy, nudy, nudy i smoki.. ale tak serio nigdy nie pomyłabym, że ten kto czyta fantasy jest niedojrzały. Niech każdy czyta co lubi!

Wow, bardzo dobry tekst natomiast ogólne przez człowieka przyjęte dążenie do klarownego podziału na czarne i białe musi w końcu zniknąć. Dobra książka to taka, która zawiera trochę tego, trochę tamtego i szczyptę niewiadomego. Jak zaklasyfikować Jonathana Carrola, przecież to bardzo ciężka sprawa. Osobiście za młodu czytałam Nizurskiego, Bahdaja i Wernica czyli chyba taką...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czytam fantasy, bo lubię!
Muszę się odpoważnić, ponieważ rzeczywistość dookoła wystarczająco mnie przytłacza. Przyznam, że wolę pozycje przeznaczone dla dzieci i młodzieży, ale czy to czyni mnie niedojrzałym dorosłym?

Czytam fantasy, bo lubię!
Muszę się odpoważnić, ponieważ rzeczywistość dookoła wystarczająco mnie przytłacza. Przyznam, że wolę pozycje przeznaczone dla dzieci i młodzieży, ale czy to czyni mnie niedojrzałym dorosłym?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A ja mam wrażenie, że niektórzy nie przeczytali artykułu tylko wytłuszczony wstęp i nagłówki i redaktorowi, który jest wielkim fanem fantastyki, obrywa się za poglądy innych... :P Ja tylko dodam od siebie, że chyba dużą rolę odgrywa w tym temacie forma ignorancji gatunkowej. Jak rozmawiam z kimś nieczytającym tego rodzaju książek, to najczęstszymi skojarzeniami są "Władca pierścieni", "Gwiezdne Wojny" itp. Mamy więc za gatunkami fantastyki czy s-f ukryte przede wszystkim elfy i krasnoludy (przecież takie rzeczy to się w liceum czytało..) albo lasery i statki kosmiczne. Niektórzy nawet nie zdają sobie do końca sprawy, że takie książki jak twórczość Atwood, Tokarczuk, Kańtoch to są jak najbardziej książki fantastyczne, tylko czerpiące z tego nurtu subtelnej niż książki autorów, którzy na etapie naszego dorastania są przedstawiani chociażby w szkole jako czołowi reprezentanci gatunku. Fantastyka potrafi mieć wielu fanów czy być uznawana za wysokiej klasy literaturę, ale często bardziej wyróżniany jest inny gatunek, pod który podciągana jest dana lektura. Więcej osób prędzej określi "Opowieści Podręcznej" jako dramat, czy formę krytyki społecznej niż fantastykę, a tak naprawdę to ona stanowi bazę do rozwoju całej opowieści. Może pewne kwestie wyglądałyby inaczej, gdyby na etapie kształtowania młodych czytelników pokazywać im właśnie takie niejednoznaczne lektury, splatające ze sobą wiele gatunków, przedstawiające ich różne oblicza bez stawiania jedynie na takie polaryzujące przykłady. Może wtedy takich opinii jak ta u p. Dunin byłoby mniej..

A ja mam wrażenie, że niektórzy nie przeczytali artykułu tylko wytłuszczony wstęp i nagłówki i redaktorowi, który jest wielkim fanem fantastyki, obrywa się za poglądy innych... :P Ja tylko dodam od siebie, że chyba dużą rolę odgrywa w tym temacie forma ignorancji gatunkowej. Jak rozmawiam z kimś nieczytającym tego rodzaju książek, to najczęstszymi skojarzeniami są...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

strasznie bzdurny ten artykuł. "Czytanie fantastyki to cofanie się w rozwoju?" naprawdę?????
Chyba, że celem było rozwinięcie .....burzy.

strasznie bzdurny ten artykuł. "Czytanie fantastyki to cofanie się w rozwoju?" naprawdę?????
Chyba, że celem było rozwinięcie .....burzy.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jeju, ale się przejęłam tym, co wypisują o fantastyce, jakieś panie przemądrzałe krytyczki...szkoda tylko, że ( być może) ktoś im płaci za ich artykuły. Ja czytam to co lubię z różnych gatunków literackich.

Jeju, ale się przejęłam tym, co wypisują o fantastyce, jakieś panie przemądrzałe krytyczki...szkoda tylko, że ( być może) ktoś im płaci za ich artykuły. Ja czytam to co lubię z różnych gatunków literackich.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

To może zacznijmy klasyfikować krytyków, którzy już nie mają o czym pisać... Jak można sugerować, że fantastyka to literatura niedojrzała? A ludzie którzy ją czytają są dopiero na jakimś etapie rozwoju ( czyli w domyślnie niedorozwinięci? ). Fantastyka, tak jak i każdy inny gatunek zawiera zarówno interesujące, przełomowe pozycje, które na zawsze zapisują się w annałach historii jak i jednostrzałowe czytadła. Fantastyka ma jednak to do siebie, że różne ciekawe zagadnienia i problemy można ubrać w najróżniejsze garnitury. Przedstawić je tak, jak klasyczna literatura nie byłaby w stanie. Wszystko sprowadza się do tego - czy ksiązka jest dobra, średnia czy słaba - proste rozwiązanie, z jednym felerem - wtedy krytycy pokroju pani Dunin nie mieliby o czym pisać... . Podsumowując - wydawało mi się, że człowiek rozwijając się, sięga po nowe, a nie zamyka się przed czymś innym.

To może zacznijmy klasyfikować krytyków, którzy już nie mają o czym pisać... Jak można sugerować, że fantastyka to literatura niedojrzała? A ludzie którzy ją czytają są dopiero na jakimś etapie rozwoju ( czyli w domyślnie niedorozwinięci? ). Fantastyka, tak jak i każdy inny gatunek zawiera zarówno interesujące, przełomowe pozycje, które na zawsze zapisują się w annałach...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To jak powracanie do tematu, czy są lepsi i gorsi czytelnicy i czy czytanie wysokiej literatury czyni Cię kimś lepszym....strasznie to słabe. Jako czytelnik uważam, że czytanie samo w sobie jest piękne i nie ma znaczenia, czy ktoś czyta komiksy, fantastykę czy książki o wojnie. Swoją drogą dojrzewanie do etapu czytania o wojnie, co to w ogóle ma być ?? A jak kogoś ta tematyka zwyczajnie nie interesuje i nigdy nie będzie?? Och jak lubimy krzyczeć, że podziały narodu są fuj i ble.... och jak uwielbiamy jednocześnie wciąż się dzielić na lepszych i gorszych... Ps. Nigdy nie przeszłam przez etap bajek, nie czytałam w dzieciństwie fantastyki i zawsze mi się wydawało, że to nie jest dla mnie... ostatnimi czasy przeczytałam "Niekończącą się historię" - tak książka dla dzieci - mam 39 lat - była cudowna!!!! Co raz bardziej myślę, że się skuszę pewnego dnia i sięgnę do regału mojej 9 letniej córki i zerknę do tych Ksiąg Jaaru, które osobiście jej kupiłam....:) Może ominęło mnie w życiu "coś fantastycznego"

To jak powracanie do tematu, czy są lepsi i gorsi czytelnicy i czy czytanie wysokiej literatury czyni Cię kimś lepszym....strasznie to słabe. Jako czytelnik uważam, że czytanie samo w sobie jest piękne i nie ma znaczenia, czy ktoś czyta komiksy, fantastykę czy książki o wojnie. Swoją drogą dojrzewanie do etapu czytania o wojnie, co to w ogóle ma być ?? A jak kogoś ta...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A po książkach o drugiej wojnie to się już umiera? A jak ktoś woli czytać o pierwszej niż o drugiej? Albo o tej trzydziestoletniej? A jak ktoś naprawdę nie przejmuje się opiniami niedojrzałych krytyków?

A po książkach o drugiej wojnie to się już umiera? A jak ktoś woli czytać o pierwszej niż o drugiej? Albo o tej trzydziestoletniej? A jak ktoś naprawdę nie przejmuje się opiniami niedojrzałych krytyków?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

„Najpierw, w dzieciństwie, czyta się bajki, potem fantastykę, następnie fikcję, po nich reportaże, a kończy się na biografiach, wspomnieniach i książkach o drugiej wojnie. "

Lekkie "wtf?". Nie wiem czy to jakaś wyrwana z kontekstu wypowiedź czy pani Dunin tak na poważnie. W każdym razie ja sięgam w równym stopniu po fantastykę, fikcję, reportaże, biografie, wspomnienia, książki o drugiej wojnie światowej i nie zastawiam się czy jestem na wyższym czy na niższym poziomie czytelniczej dojrzałości. Ani nie uważam, że fantastyka to coś gorszego od książek o II wojnie światowej. Nie mam pojęcia skąd ona wzięła te fazy dojrzewania. Prowadziła badania naukowe? Czy może czerpała z własnych doświadczeń? Aż chce się zapytać, gdzie podziałała się w tym przedziale literatura naukowa i popularnonaukowa. A co z poezją? Czyżby książki o astrofizyce (która ma przyszłość) były mniej dojrzałe od książek o II wojnie światowej (czymś, co wydarzyło się w przeszłości)? Trochę ironizuję z tym przykładem, ale fazy rozwoju według Dunin są dla mnie przykładem niedorzeczności.

Dla mnie czytanie służy samorozwojowi, pobudzaniu wyobraźni, zdobywaniu/pogłębianiu wiedzy i doświadczeń, przeżywaniu jakości emocji, rozrywce, samej przyjemności obcowania ze słowem pisanym oraz nawiązywaniu dyskusji, a nie wpisywaniu się w wymyślone przez kogoś schematy. Książki i czytanie to indywidualna sprawa każdego człowieka. Chyba że che się tworzyć hermetyczno - snobistyczną grupę "czytelniczej elity", która zadziera nos, czyta takie mądre książki, że oh i ah i pogardliwie patrzy na tych co sięgają po literaturę, która nie jest dość "elitarna".

"George R.R. Martin zdążył napisać cztery tomy „Pieśni Lodu i Ognia” (a wiemy, jak długo mu to schodzi!), zanim świat oznajmił mu, że to, co pisze to jedna z najważniejszych opowieści naszych czasów i że warta jest uwagi poza gronem standardowych odbiorców fantasy."

Saga Lodu i Ognia miała swoich fanów i była doceniana na długo przed powstaniem serialu. Tak dla przykładu pierwszy tom sagi otrzymał Nagrodę Locusa w 1996 roku. Serial nie sprawił, że książki stały się bardziej wartościowe, tylko przyczynił się do zwiększenia ich popularności. O autorze i PLiO zrobiło się głośno w mainstreamowych mediach.

"Odpowiedź podsuwa „Gazeta Wyborcza”, ogłaszająca tegorocznych finalistów Nagrody Literackiej Nike. O Radku Raku czytamy, że „zajmował się dotąd głównie fantastyką”, a jego „Baśń o wężowym sercu” to „realizm magiczny à la polonaise”. Widzicie? Dotąd był fantastą, teraz już tworzy „realizm magiczny”. Pozbyliśmy się brzydkiego słowa na „f”. Hurrrra…"

Parę lat wcześniej na łamach tejże gazety ukazał się artykuł, w którym autor rozwodził się jak niebezpieczne potrafi być czytanie fantastyki. " Współczesna widać nie chce chwalić i promować niebezpiecznej literatury, stąd do dzisiaj wzdryga się przed słowem na f (o, ironio).

„Najpierw, w dzieciństwie, czyta się bajki, potem fantastykę, następnie fikcję, po nich reportaże, a kończy się na biografiach, wspomnieniach i książkach o drugiej wojnie. "

Lekkie "wtf?". Nie wiem czy to jakaś wyrwana z kontekstu wypowiedź czy pani Dunin tak na poważnie. W każdym razie ja sięgam w równym stopniu po fantastykę, fikcję, reportaże, biografie, wspomnienia,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej