Mnie raczej niepokoi podskórny przekaz, że uczenie się jako takie - takie zwyczajne nabywanie wiadomości - jest nudą. Musi być gra, zabawa, tańce, hulanki, papki i apki i migające internetowe obrazki. A potem uczniowie umierają poproszeni o przeczytanie dwóch stron A4 tekstu bez gifów, muzyczki i wodotrysków.

Mnie raczej niepokoi podskórny przekaz, że uczenie się jako takie - takie zwyczajne nabywanie wiadomości - jest nudą. Musi być gra, zabawa, tańce, hulanki, papki i apki i migające internetowe obrazki. A potem uczniowie umierają poproszeni o przeczytanie dwóch stron A4 tekstu bez gifów, muzyczki i wodotrysków.

MaDom pocieszę Cię, że ja to bym wolała takie tradycyjne nauczanie, z tych nowoczesnych lekcji pewnie bym uciekała ;)
aczkolwiek ogarnięcie tych wszystkich aplikacji i narzędzi do uatrakcyjnienia lekcji jest bardzo czasochłonne i podziwiam te panie, że im się jednak chce. Ja to wolę jednak poczytać. Dobrze, że nie muszę już chodzić do szkoły ;)

MaDom pocieszę Cię, że ja to bym wolała takie tradycyjne nauczanie, z tych nowoczesnych lekcji pewnie bym uciekała ;)
aczkolwiek ogarnięcie tych wszystkich aplikacji i narzędzi do uatrakcyjnienia lekcji jest bardzo czasochłonne i podziwiam te panie, że im się jednak chce. Ja to wolę jednak poczytać. Dobrze, że nie muszę już chodzić do szkoły ;)

Każdy nauczyciel stara się zainteresować ucznia, bez zaangażowania nic się nie zdziała. Vandenesse, mnie nie przeszkadzają nowe technologie, należy z nich korzystać. Tylko należy docenić również wiek i doświadczenie.

Każdy nauczyciel stara się zainteresować ucznia, bez zaangażowania nic się nie zdziała. Vandenesse, mnie nie przeszkadzają nowe technologie, należy z nich korzystać. Tylko należy docenić również wiek i doświadczenie.

Z treści artykułu wynika, że dobre nauczanie to nauczanie z dziesiątkami atrakcji. A ja wiem z doświadczenia, że takie lekcje, na których migają obrazki, gra muzyczka, a nauczyciel prawie tańczy kankana na stole, żeby zainteresować uczniów, są oczywiście bardzo przez nich lubiane, ale w głowach zostają prawie wyłącznie owe atrakcje. Dochodzi do tego, że uczniowie nie chcą się już uczyć, tylko bawić. A egzaminy końcowe nie mają formy tak barwnej- tu wymaga się po prostu konkretnej wiedzy i umiejętności.

Z treści artykułu wynika, że dobre nauczanie to nauczanie z dziesiątkami atrakcji. A ja wiem z doświadczenia, że takie lekcje, na których migają obrazki, gra muzyczka, a nauczyciel prawie tańczy kankana na stole, żeby zainteresować uczniów, są oczywiście bardzo przez nich lubiane, ale w głowach zostają prawie wyłącznie owe atrakcje. Dochodzi do tego, że uczniowie nie chcą...

Ze mną było tak, że miłość do czytania zawdzięczam babci, która uwielbiała powieści Kraszewskiego i często miała którąś przy sobie. Miałem też wuja księdza, który miał olbrzymią bibliotekę, skąd wypożyczałem Homera i "Trylogię" Sienkiewicza. To były moje dwa główne źródła inspiracji, babcia i wuj. Kompletnie nie pamiętam tego, co działo się w szkole. Żaden nauczyciel nie był w stanie zabić we mnie miłości do literatury, bo ja edukacji szkolnej poświęcałem tyle uwagi, ile było konieczne dla zaliczania kolejnych klas. Miałem własne lektury od samego początku. Co więcej, nie dotyczyło to tylko mnie, ale i kilku moich kolegów. Czytanie książek historyczno-przygodowych było dla nas odpowiednikiem gier komputerowych. Z wypiekami na twarzy czytaliśmy powieści Walerego Przyborowskiego, a zaraz potem Sienkiewicza, także kiedy trzeba było dla potrzeb szkolnych przeczytać np. "Krzyżaków", to my dawno już tą powieść znaliśmy. Tak było w czasach bez internetu i gdy w telewizji były tylko dwa programy, a większość dotyczyła sportu i problemów Ludowego Wojska Polskiego (największą atrakcją był poniedziałkowy "Zwierzyniec"). Nauczyciele bywali różni. Nie pamiętam jednak, by którykolwiek szczególnie mnie zainspirował, podobnie jak żaden mnie nie zniechęcił. Byli raczej obojętni, choć zdarzały się wśród nich osoby całkiem sympatyczne.

Ze mną było tak, że miłość do czytania zawdzięczam babci, która uwielbiała powieści Kraszewskiego i często miała którąś przy sobie. Miałem też wuja księdza, który miał olbrzymią bibliotekę, skąd wypożyczałem Homera i "Trylogię" Sienkiewicza. To były moje dwa główne źródła inspiracji, babcia i wuj. Kompletnie nie pamiętam tego, co działo się w szkole. Żaden nauczyciel nie...

Ja sam odkryłem miłość do książek.Najbardziej,nie lubiłem.Wręcz opowiadać książki,przy klasie.I tego,rozbiór logiczny zdania.

Ja sam odkryłem miłość do książek.Najbardziej,nie lubiłem.Wręcz opowiadać książki,przy klasie.I tego,rozbiór logiczny zdania.