Lubię fantastykę kosmiczną, choćby wspaniałe książki Stanisława Lema, jednak realne podróże ludzi w kosmos (nie na orbitę okołoziemską) i tworzenie stałych baz na Księżycu i Marsie widzę słabo: na razie mamy dużo przechwałek, gadulstwa i piaru różnych wizjonerów w rodzaju Richarda Bransona lub Elona Muska, ale prawdziwych lotów i baz mieszkalnych jak nie było, tak nie ma. Wszystkie te piękne wizje rozbijają się w zderzeniu z ogromnymi kosztami i masą realnych zagrożeń (Proszę się zastanowić jakie jest ryzyko śmierci lub choćby koszty zdrowotne takich podróży - i jedne i drugie są w tym momencie naprawdę wysokie). Do tego korzyści ekonomiczne jak na razie są niewielkie (mówi się o eksploatacji rud rzadkich pierwiastków itp., ale jakim kosztem?), no chyba że mówimy o tych pośrednich, poprzez powstawanie nowych technologii i urządzeń (ileż ciekawych rozwiązań powstało przy okazji pierwszego lotu człowieka na Księżyc!). Lot w kosmos to nie jest wycieczka rowerowa do parku, niestety. Niemniej - bardzo bym się cieszył, gdybym się mylił i jeszcze za mojego życia udało się coś takiego zrealizować.

Lubię fantastykę kosmiczną, choćby wspaniałe książki Stanisława Lema, jednak realne podróże ludzi w kosmos (nie na orbitę okołoziemską) i tworzenie stałych baz na Księżycu i Marsie widzę słabo: na razie mamy dużo przechwałek, gadulstwa i piaru różnych wizjonerów w rodzaju Richarda Bransona lub Elona Muska, ale prawdziwych lotów i baz mieszkalnych jak nie było, tak nie ma....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z „księżycowych” powieści przypomina mi się jeszcze „Luna to surowa pani” Heinleina. Księżyc jako kolonia karna, albo gułag - to tez może się wydarzyć. No i nie zapominajmy o serialu „Kosmos 1999” - tam księżyc jest składowiskiem odpadów 😀

Z „księżycowych” powieści przypomina mi się jeszcze „Luna to surowa pani” Heinleina. Księżyc jako kolonia karna, albo gułag - to tez może się wydarzyć. No i nie zapominajmy o serialu „Kosmos 1999” - tam księżyc jest składowiskiem odpadów 😀

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Myślę że nic się w kwestii eksploracji Księżyca nie będzie działo nadal tak jak się nic nie stało i nie działo. Czemu? To wynika z kwestii Geopolitycznej zaczyna być ona dużo bardziej trudna niżeli była wcześniej. Niema jednego obecnie SuperMocarstwa które na spokojnie może zająć się pięknymi i wzniosłymi projektami... Ci których stać na eksplorację kosmosu będą musieli w najbliższym czasie poświęcić kasę na obronę i rywalizację.

Myślę że nic się w kwestii eksploracji Księżyca nie będzie działo nadal tak jak się nic nie stało i nie działo. Czemu? To wynika z kwestii Geopolitycznej zaczyna być ona dużo bardziej trudna niżeli była wcześniej. Niema jednego obecnie SuperMocarstwa które na spokojnie może zająć się pięknymi i wzniosłymi projektami... Ci których stać na eksplorację kosmosu będą musieli w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzień dobry,

Ciekawy tekst, ale pozwolę sobie na odmienne zdanie wobec przedstawionego przesłania ogólnego. Nie chcę być marudą, bo chciałbym jedynie zmienić perspektywę i pokazać coś, co według mnie jest bliższe prawdy.

Na początek pytanie do Pana Marcina. Skąd, zawarte we wstępie tekstu, przekonanie o nieuchronności czy potrzebie ludzkiej do zasiedlenia Księżyca?

Z jakich przesłanek wynika pewność, że o sposobie kolonizacji pozaziemskich globów pisarze SF dysponują wiedzą, przeczuciem czy doświadczeniem większym od astrobiologów, astronautów czy inżynierów ośrodków kosmicznych?

Jestem na 99% pewien, że w XXI wieku nie będzie żadnych miast na Księżycu. Szkoda budować takie bezpodstawne przekonanie w czytelnikach. Pomijając logistykę, po prostu to się Ziemianom nie opłaca. Wymagane do tego zdublowane systemy podtrzymujące życie zwielokrotniają koszty, których nie będziemy ponosić jeśli ludzie nie wybiorą się na Czerwoną Planetę czy Księżyc. Mamy zbyt dużo kosztownych aktywności do wykonania tu na Ziemi, by inwestować również w karkołomne i wątpliwe plany wysyłania ludzi na Księżyc. Założenie na Srebrnym Globie bazy z przebywającymi tam ludźmi kosztowałoby biliony dolarów. Nikogo na to nie stać, szczególnie, że to by była bezzwrotna inwestycja na poziomie globalno-egzystencjalnym, naukowym i ekonomicznym.

Pierwsza przyczyna wynika z potrzeby (obowiązku) zaangażowania się nas na Ziemi w doprowadzenie tej planety do znośnego stanu dla ludzi w 2 poł. XXI wieku. Jeśli rządy nie potrafią wypracować spójnej polityki do walki z negatywnymi zmianami klimatu pochodzenia antropicznego w obszarze kilku tysięcy kilometrów, to nie ma co szukać na innym ciele niebieskim, nawet odległym tak o 384000 km. Druga przyczyna wynika z rozwoju nauki i techniki po sukcesie projektu Apollo. Mamy miniaturyzację i automatyzację taką, że warto skupić się eksploracji Księżyca bez ludzi. Do bezzałogowych misji jesteśmy przygotowani i one z punktu widzenia nauki wystarczą (i w dającej się przewidzieć przyszłości rozwoju technologii). Trzeci punkt, to pieniądze. Nie mamy ich tyle na niepewne misje, szczególnie by pchać się z człowiekiem na Księżyc na stałe.

W jakim sensie "SF i nauka idą razem do przodu, trzymając się za ręce – raz prowadzi jedno, raz drugie "? Czy są jakieś elementy rzeczywistości, które naukowcom przekazują pisarze SF? Poprosiłbym o rozwinięcie.

Nauka jest wymagającą aktywnością, a opisywanie przyrody coraz bardziej się atomizuje w wyniku specjalizacji. Jeśli faktycznie firmy zatrudniają pisarzy SF, to nie dla strategii przyspieszenia postępu, ale co najwyżej dla marketingu i przyciągnięcia nowych klientów do swoich produktów. Nie od dziś wiadomo, że SF pobudza 'pop-społeczeństwo' do pewnych zachowań (np. przez sprzedaż gadżetów filmowych, które są przedłużeniem wizji artystycznych). Tylko między marketingiem o postępem cywilizacyjnym jest duża różnica, a i ta ostatnia nie jest jeszcze tożsama z nauką.

Uważam, że bardzo wyolbrzymiona jest rola pisarzy SF i ich wpływ na rozwój techniki. Pisarstwo może, co najwyżej wzmóc społeczne oczekiwania i naciski na rządy, ale i tak o możliwości podboju kosmosu decyduje twarda nauka, a nie dywagacje literackie. Kariera Goddarda być może skanalizowała pewne procesy, ale w technice i globalnych procesach niemal nigdy nie decyduje jeden człowiek. Jeśli nie on, byłby, kto inny. Bez praw Newtona nawet 100 pionierów techniki rakietowej nie poradziłoby.

Terraformowanie Marsa? Jasne - z książek SF wynika, że my to już właściwie niemal zrobiliśmy! A faktycznie - na podstawie nauki to jest możliwe, technicznie zapewne w jakimś stopniu też. Ale opuszczając wizje literackie i schodząc na ziemię, warto przypomnieć, że najpierw to jednak 're-terraformujmy' naszą planetę do stanu używalności za 100 lat. Na obecne kłopoty przecież nie jest rozwiązaniem wizja w stylu: 'ponieważ Ziemia może stać się niezdolna do zamieszkania, wyślijmy się na Marsa'. No nie! Skoro mamy problemy tu, gdzie od tysięcy lat obserwujemy z bliska relacje przyrodnicze i mimo to stawiamy się w trudnej sytuacji, to mrzonkami jest nadzieja, że szybko przygotujemy sobie inny glob, który się zazieleni na zawołanie. Przykład problemów, taki z teraźniejszości. Ponieważ są zmiany klimatu, jedna z koncepcji, to rozpylenie w atmosferze drobin srebra, by zmniejszyć stałą słoneczną (czyli by do gruntu docierało mniej energii). Ale atmosfera to tak skomplikowany układ naczyń połączonych, że nawet nie wiemy, jak negatywnie to wpłynie na wegetację, a być może na przykład zaburzy aktywność monsunów, gdzie żyje jakieś 2 mld ludzi. W sumie nie wiemy, jak taka ingerencja wpłynęłaby na ich życie.

Wszystkie wizje literackie opisane przez autora tekstu są inspirujące, ale głównie do kolejnych literackich wypraw w kosmos. Pan Marcin pokazuje pewne relacje typu literatura SF-rzeczywistość podboju kosmosu. Główny plus z tej interakcji według mnie tkwi w budowaniu pozytywnego nastawienia ludzi do nauki i potrzeby wychodzenia poza własny ganek przed domem. Ale to zdecydowanie za mało!! Nie widzę w SF wielkiego aktywatora do działań dla nauki. Wspomniany plus (PR-owy) można by zrównoważyć minusem w postaci wzbudzanych wyolbrzymionych oczekiwań społecznych, czy de facto odwrotu od nauki, jeśli ona nie dorasta do wizji artystycznych. Przecież na Marsa w książkach już lecimy od 130 lat, a w realu to takie - nudne, usłane problemami, powolne i jakoś mało 'wizjonerskie'!! Codzienność jest bardziej skomplikowana. Jak trudno przygotować sprawny, niezawodny system, który wysyłamy w kosmos - widać w licznych nieudanych testach powrotu rakiet Muska, które rozbijały się wielokrotnie. Lot załogowy na Marsa nie może być próbą obarczoną takim ryzykiem!

Inny przykład, jak trudno możliwości nauki przełożyć na technikę. Od 1990 działa na orbicie teleskop Hubble'a, który dokonał rewolucji w kosmologii i całej astrofizyce. Pracuje już chyba 2x dłużej, niż zakładano pierwotnie. NASA przygotowała następcę - teleskop Webba, który ma sięgnąć dalej (w podczerwień i do słabszych obiektów). Sprzęt jest gotowy od lat, a aktualny planowany start to 2021 rok - już kilkukrotnie przesuwany. Czemu tyle lat to trwa (sam teleskop jest gotowy od 2016 roku)? Kolejne testy wykazują błędy ludzkie, głownie był problem z rozłożeniem panelu słonecznego, bez którego sprzęt byłby na orbicie bezwartościowy. Wydano już 10 mld $, a rosnące koszty to efekt niesatysfakcjonujących wyników stawianych wyśrubowanym testom. Nie stać naukowców na pomyłkę, a przecież w tym projekcie nie ma nawet ludzi do wysłania w kosmos!

Problem z SF (literaturą i filmami) widzę w wybujałej wyobraźni twórców, których nic nie ogranicza. Trudno mi jest sobie wyobrazić, jakiej technologii potrzeba, by jak w "Dniu niepodległości", statek kosmiczny o średnicy 10km zawisł nad Nowym Jorkiem. To, że twórcy przekraczają granicę, to ich przywilej, ale dalej ma się nijak do faktów, ustaleń nauki, możliwości technicznych czy finansowych Ziemian.

Niech literatura SF pozostanie ludzkim snem o potędze, bo nauki nie stać na takie tanie chwyty.

Pozdrawiam
Carmel

=======

Martin Moskovitz:
"Mylenie nauki w rozumieniu działalności intelektualnej z techniką staje się niepokojąco nagminne. A przecież nikt rozsądnie myślący nie będzie mylił psychologii z reklamą, ekonomii z polityką fiskalną, nauk politycznych z uprawianiem nauki, filozofii religii z doktrynami różnych Kościołów."

Leo Rosten:
"Prawda jest dziwniejsza od fikcji, fikcja musi mieć sens."

Dzień dobry,

Ciekawy tekst, ale pozwolę sobie na odmienne zdanie wobec przedstawionego przesłania ogólnego. Nie chcę być marudą, bo chciałbym jedynie zmienić perspektywę i pokazać coś, co według mnie jest bliższe prawdy.

Na początek pytanie do Pana Marcina. Skąd, zawarte we wstępie tekstu, przekonanie o nieuchronności czy potrzebie ludzkiej do zasiedlenia Księżyca?

Z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bardzo ciekawy artykuł. Dla mnie o tyle wartościowy, że o powieści Red Moon[bookLink]4867378|Red Moon[/bookLink] jak dotąd nie słyszałem, natomiast każda z książek Kima Stanleya Robinsona[authorLink]34697|Kima Stanleya Robinsona[/authorLink], którą dotąd przeczytałem wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Gwoli uzupełnienia dodam jeszcze, że zwieńczenie trylogii Luna (polski przekład) spodziewane jest jeszcze w tym roku - jeśli terminy się zgodzą, to przekład przyniesie nam Św. Mikołaj.

Bardzo ciekawy artykuł. Dla mnie o tyle wartościowy, że o powieści Red Moon[bookLink]4867378|Red Moon[/bookLink] jak dotąd nie słyszałem, natomiast każda z książek Kima Stanleya Robinsona[authorLink]34697|Kima Stanleya Robinsona[/authorLink], którą dotąd przeczytałem wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Gwoli uzupełnienia dodam jeszcze, że zwieńczenie trylogii Luna (polski...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedyś był to sens rywalizacji,między wschodem a zachodem.Dzis to mi się wydaje chyba, już zbędne

Kiedyś był to sens rywalizacji,między wschodem a zachodem.Dzis to mi się wydaje chyba, już zbędne

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post