Ja miałam doskonałego polonistę w liceum. Ciekawie omawiał nie tylko twórczość ale i ciekawostki z życia pisarzy, nawet renesansowych i barokowych. Lekcje z nim nigdy nie były nudne. Na pewno nie był moim mentorem, takiego nie miałam, ale potrafił zachęcić do czytania książek, także nadobowiązkowych. Dzięki niemu przeczytałam wiele wartościowych książek. Właściwie prawie wszystkie ambitne książki w swoim życiu przeczytałam w liceum. Palił na lekcjach sporty w fifce przecięte na pół (to była końcówka lat 70- tych).

Ja miałam doskonałego polonistę w liceum. Ciekawie omawiał nie tylko twórczość ale i ciekawostki z życia pisarzy, nawet renesansowych i barokowych. Lekcje z nim nigdy nie były nudne. Na pewno nie był moim mentorem, takiego nie miałam, ale potrafił zachęcić do czytania książek, także nadobowiązkowych. Dzięki niemu przeczytałam wiele wartościowych książek. Właściwie prawie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przez całą swoją szkolną edukację spotkałam jedną nauczycielkę z pasją. Moja plastyczka z podstawówki była prawdziwą artystką, cudowną, kreatywną osobą, która w każdym z nas potrafiła obudzić twórcę. Nie było złych prac, każdy z nas był doceniony, ci najlepsi mieli okazję zaprezentować swoje prace na szkolnych wernisażach. Bardzo dobrze wspominam tamte lata, żałuję, że w kolejnych szkołach nie miałam takiego mentora z jakiegokolwiek innego przedmiotu. Nauczyciele powinni nas pobudzać do działania, rozbudzać w nas potrzebę dalszego, samodzielnego kształcenia, moje doświadczenie podpowiada mi niestety, że niewielu takich jest.

Autorka tekstu nie powinna zapominać o postawie Dmuchawca z "Szóstej Klepki", gdzie na forum klasy w złośliwy, kąśliwy sposób omawiał anonimowe ankiety wskazując delikwentów z imienia i nazwiska. Za złe oceny Danki obwiniał Cesię, którą wcześniej wrobił w pomoc tejże. Wiem, że w następnych tomach Jeżycjady Dmuchawiec był kreowany na jedynego słusznego pedagoga, ale sorry, pierwszy tom nie czyni z niego wzorowego i inspirującego nauczyciela. Ale pewnie "to się tak napisało" Pani Musierowicz.

Przez całą swoją szkolną edukację spotkałam jedną nauczycielkę z pasją. Moja plastyczka z podstawówki była prawdziwą artystką, cudowną, kreatywną osobą, która w każdym z nas potrafiła obudzić twórcę. Nie było złych prac, każdy z nas był doceniony, ci najlepsi mieli okazję zaprezentować swoje prace na szkolnych wernisażach. Bardzo dobrze wspominam tamte lata, żałuję, że w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jako polonista niemal 20 rok w zawodzie pracujący powiem tak: najbliżej mi do postawy nauczyciela historii z "Krainy wód" Grahama Swifta. Facetowi posypało się życie osobiste i stracił chęć do tradycyjnego prowadzenia lekcji. Zamiast uczyć o "dawnych czasach" częstował uczniów opowieściami o swoim dzieciństwie i własnej pokręconej rodzinie.

Jako polonista niemal 20 rok w zawodzie pracujący powiem tak: najbliżej mi do postawy nauczyciela historii z "Krainy wód" Grahama Swifta. Facetowi posypało się życie osobiste i stracił chęć do tradycyjnego prowadzenia lekcji. Zamiast uczyć o "dawnych czasach" częstował uczniów opowieściami o swoim dzieciństwie i własnej pokręconej rodzinie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Język polski i WF to były w moim odczuciu najgorsze przedmioty w szkole. Jak miałem napisać wypracowanie to cierpiałem straszne katusze. W szkole podstawowej i zawodówce nigdy nie dostałem oceny wyższej niż trzy. Dopiero w liceum dla dorosłych mój stosunek do przedmiotu zmienił polonista. Jego wykładów słuchałem oczarowany. Zacząłem czytać lektury i klasykę literatury. W liceum dostałem moją pierwszą w życiu piątkę z tego przedmiotu, i to z wypracowania.
Było to dla mnie wielkim szokiem. Przecież ja nie potrafiłem się dobrze wysłowić, nie wspominając o napisaniu czegokolwiek z sensem.
Liceum wspominam bardzo miło. Miałem super nauczycieli i kolegów w klasie.
Niesmak do szkoły powrócił na studiach.

Pozdrawiam wszystkich nauczycieli tych praktykujących i niepraktykujących. Mają ciężką pracę. Należy się im szacunek nawet jeśli nimi nie są z powołania.

Język polski i WF to były w moim odczuciu najgorsze przedmioty w szkole. Jak miałem napisać wypracowanie to cierpiałem straszne katusze. W szkole podstawowej i zawodówce nigdy nie dostałem oceny wyższej niż trzy. Dopiero w liceum dla dorosłych mój stosunek do przedmiotu zmienił polonista. Jego wykładów słuchałem oczarowany. Zacząłem czytać lektury i klasykę literatury. W...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy pomyślę o moich nauczycielach, tych z pasją, to przypominam sobie panią od polskiego, panią od historii i nauczyciela geografii. Szczególnie dwie pierwsze nauczyły mnie krytycyzmu wobec władzy i pomnikowych autorytetów. Wymagały i nauczyły nas myślenia i umiejętności wyciągania wniosków. Z jednej strony jestem im za to wdzięczny, a z drugiej mam do nich żal, jak patrzę na rzeczywistość wokół, której nie potrafię zaakceptować.
Geograf (Grek z pochodzenia) nauczył nas miłości do piękna i różnorodności świata, ale też dumy z Polski i Europy. Jak przypominam sobie te osoby, łzy wzruszenia cisną mi się do oczu...

Kiedy pomyślę o moich nauczycielach, tych z pasją, to przypominam sobie panią od polskiego, panią od historii i nauczyciela geografii. Szczególnie dwie pierwsze nauczyły mnie krytycyzmu wobec władzy i pomnikowych autorytetów. Wymagały i nauczyły nas myślenia i umiejętności wyciągania wniosków. Z jednej strony jestem im za to wdzięczny, a z drugiej mam do nich żal, jak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jedna z moich polonistek ze szkoły podstawowej zaraziła mnie miłością do czytania. I tak mi już zostało. Teraz spotykamy się i zawsze mamy tematy do rozmów - literatura. Zaczyna się od pytania: Kochana, co teraz czytasz ciekawego?

Jedna z moich polonistek ze szkoły podstawowej zaraziła mnie miłością do czytania. I tak mi już zostało. Teraz spotykamy się i zawsze mamy tematy do rozmów - literatura. Zaczyna się od pytania: Kochana, co teraz czytasz ciekawego?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Klasa pani Czajki[bookLink]287945|Klasa pani Czajki[/bookLink]

Najważniejsze moje nauczycielki to zawsze były polonistki. Największy wpływ wywarła oczywiście ta z LO, bo dzięki niej zdecydowałam się zdawać na polonistykę, ale nie mogę zapomnieć o tym, że dobre podstawy wyniosłam już z podstawówki, a ostateczne szlify zdobyłam na studiach.
Jestem typowym humanistą, ale długi czas moim ulubionym przedmiotem była biologia. I może gdyby nie fakt, że na studiach biologicznych ani rusz bez chemii, fizyki i trochę też matmy, to chętnie obrałabym ten kierunek. A to dzięki moim dwóm nauczycielkom biologii, które skutecznie rozbudziły we mnie tę pasję.

Mój syn poszedł w tym roku do liceum. Niewiele rzeczy go prawdziwie pasjonuje, nie ma żadnych zainteresowań, bo gra na komputerze wg mnie się nie liczy 😩
Co sobie obiecuję po tej szkole? Nie musi być prymusem, najlepszym sportowcem i nie musi przynosić świadectw z paskiem. Chcę, żeby trafił w tej szkole na kogoś, kto będzie umiał zaszczepić w nim jakąś pasję, potrafi zainspirować do poznawania, doświadczania. Chciałabym, by znalazł jeśli nawet nie mistrza, to przynajmniej kogoś, kto pchnie go w odpowiednim kierunku.

Klasa pani Czajki[bookLink]287945|Klasa pani Czajki[/bookLink]

Najważniejsze moje nauczycielki to zawsze były polonistki. Największy wpływ wywarła oczywiście ta z LO, bo dzięki niej zdecydowałam się zdawać na polonistykę, ale nie mogę zapomnieć o tym, że dobre podstawy wyniosłam już z podstawówki, a ostateczne szlify zdobyłam na studiach.
Jestem typowym humanistą, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja byłam nauczycielką 4 lata i uciekłam. Nie żałuję.

Ja byłam nauczycielką 4 lata i uciekłam. Nie żałuję.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post