Nie wiem co dokładnie miał na myśli autor tego wywiadu, ale zainspirował mnie do wypowiedzenia mojego własnego zdania.
Otóż mam wrażenie, że książki Pana Małeckiego mogą się cieszyć większą popularnością wśród kobiet (i mężczyzn, którym podobają się bardziej inni mężczyźni, raczej niż kobiety) z racji tego, że ma dobrą prezencję, jako mężczyzna.
Wywiady filmowe, albo z sesjami zdjęciowymi, oraz spotkania literackie z autorem urządza się nie bez powodu - jednym z pożądanych aspektów jest wizerunek autora, jaki prezentuje a zatem również jego wygląd.
Ponadto, Pan Jakub Małecki w swoich książkach (przeczytałem dwie - "Rdza" i "Dygot") prezentuje pewnego rodzaju wrażliwość. Jest ona według mnie specyficzna i dwoista, bo z jednej strony pisze o uczuciach i przeżyciach ludzkich, czyli świecie wewnętrznym człowieka, a z drugiej, bardzo wiele w jego tekstach scen skrajnie okrutnych i przygnębiających, które następują niemal jedna po drugiej, całymi ciągami. Nie przesądzam kwestii, czy autor celowo epatuje tego typu treściami, czy wypływają one z Jego autentycznej osobowości i nie są jedynie zabiegiem mającym przyciągnąć czytelników złaknionych takiego patologicznego, moim zdaniem, natężenia tego typu treści... Jest to dla mnie kwestia otwarta.
Nie podobają mi się tego rodzaju teksty i w moim wnętrzu sieją one niepokój, złe samopoczucie oraz przynoszą pewnego rodzaju niszczący efekt. Przypuszczam, że nie jestem w tym obszarze wyjątkiem, bo naturalne jest, że okrucieństwo ludzi i przytłaczające, przygnębiające wydarzenia losowe wywołują różnego rodzaju destrukcyjne skutki w człowieku.
Poznane przeze mnie teksty Pana Jakuba Małeckiego nie są w moim odczuciu literaturą. Stanowią one raczej produkt do czytania. Uważam, że brak im pewnych wartości, które tekst czynią literaturą a nie jedynie czytadłem. W moim odbiorze, brak tym tekstom przesłania, które budowałoby coś dobrego w ich odbiorcy; brak im czynników oddziaływania w pozytywny sposób na czytelnika i budzenia w nim mądrej refleksji, głębokich przeżyć, albo poczucia piękna, nadziei, wiary w życie i innych ludzi. Z tego powodu właśnie, uważam że nie jest to literatura. Nie przesądzam natomiast kwestii, czy są to produkty świadomie komercyjne, czy po prostu wytwory odpowiadające możliwościom i zdolnościom ich autora, z pozytywnymi intencjami i wytarzane w dobrej wierze. Sądzę, że niektórzy autorzy mogą mieć problem z rozstrzygnięciem tego typu sprawy nawet we własnym wnętrzu, przed samym sobą...
Przepraszam, jeśli nie byłem w mojej opinii wystarczająco delikatny - lepiej nie umiem wyrazić tego, co myślę i czuję w tej kwestii, czyli najwyraźniej też mam swoje ograniczenia... :)
p.s.
co do refleksji zawartej w tytule, to też myślę, że "sława się skończy", ale nie sądzę, że pozostanie literatura... (uzasadnienie tego ostatniego poglądu przedstawiłem powyżej)

Nie wiem co dokładnie miał na myśli autor tego wywiadu, ale zainspirował mnie do wypowiedzenia mojego własnego zdania.
Otóż mam wrażenie, że książki Pana Małeckiego mogą się cieszyć większą popularnością wśród kobiet (i mężczyzn, którym podobają się bardziej inni mężczyźni, raczej niż kobiety) z racji tego, że ma dobrą prezencję, jako mężczyzna.
Wywiady filmowe, albo z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Twórczość Pana Jakuba Małeckiego to moje odkrycie tego roku. Odnajduję w niej cząstkę siebie.

Twórczość Pana Jakuba Małeckiego to moje odkrycie tego roku. Odnajduję w niej cząstkę siebie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

BARTEK - i już jest luzacko i swojacko. Nie interesuję się Sparksem, ale zawsze z ciekawością czytam co Jakub Małecki ma do powiedzenia w książkach i wywiadach. Coś ze mną nie tak?

BARTEK - i już jest luzacko i swojacko. Nie interesuję się Sparksem, ale zawsze z ciekawością czytam co Jakub Małecki ma do powiedzenia w książkach i wywiadach. Coś ze mną nie tak?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Miałam przyjemność być na dwóch spotkaniach autorskich z panem Małeckim i oprócz tego, że pisze cudowne książki, to jest też bardzo inteligentnym i skromnym człowiekiem. Słuchanie rozmów z nim to była przyjemność. A wywiad faktycznie, niezbyt udany ;)

Miałam przyjemność być na dwóch spotkaniach autorskich z panem Małeckim i oprócz tego, że pisze cudowne książki, to jest też bardzo inteligentnym i skromnym człowiekiem. Słuchanie rozmów z nim to była przyjemność. A wywiad faktycznie, niezbyt udany ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Podobno nie powinno się sądzić książki po okładce, ale skoro już tak głupio się ten wywiad zaczyna, to pociągnę w ten deseń: bardziej bym się interesowała Pasierskim, gdybym była taką czytelniczką.

Podobno nie powinno się sądzić książki po okładce, ale skoro już tak głupio się ten wywiad zaczyna, to pociągnę w ten deseń: bardziej bym się interesowała Pasierskim, gdybym była taką czytelniczką.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Odsłuchałam "Rdzę" i zostałam zachęcona do prozy Jakuba Małeckiego. Wypowiedzi jego utwierdziły mnie w chęci poznania innych jego książek.

Odsłuchałam "Rdzę" i zostałam zachęcona do prozy Jakuba Małeckiego. Wypowiedzi jego utwierdziły mnie w chęci poznania innych jego książek.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak można tak prostacko formuować pytania i to jeszcze publikować bez korekty?

Jak można tak prostacko formuować pytania i to jeszcze publikować bez korekty?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Początek zapowiadał trochę literackiego "pudelka", ale potem wywiad zrobił się ciekawy ;)

Początek zapowiadał trochę literackiego "pudelka", ale potem wywiad zrobił się ciekawy ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najgorsze z całego wywiadu jest chyba to pytanie:
Nie myśląc o tym, jakie są konsekwencje? Czy idę z tym pytaniem za daleko?
Bezczelna zaczepka. "No jak to, koleś, nie myślisz nad tym co robisz?".

Nie lubię takiego przemądrzalstwa i ludzi, którzy nim wymachują. Od razu robię w tył zwrot i nie odczuwam bym miał na tym coś stracić.

Najgorsze z całego wywiadu jest chyba to pytanie:
Nie myśląc o tym, jakie są konsekwencje? Czy idę z tym pytaniem za daleko?
Bezczelna zaczepka. "No jak to, koleś, nie myślisz nad tym co robisz?".

Nie lubię takiego przemądrzalstwa i ludzi, którzy nim wymachują. Od razu robię w tył zwrot i nie odczuwam bym miał na tym coś stracić.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post