Pierwszy sezon był genialny i naprawdę oddawał ducha książki, nawet jeśli fabuła się różniła. Zgadzam się, że obsada jest naprawdę bardzo dobrze dobrana, oprócz tego ścieżka dźwiękowa świetnie oddaje marzycielskość Ani.
Niestety, drugi sezon moim zdaniem trochę popsuli promowaniem za bardzo jednego modelu życia(spokojna Diana nastawiona na rodzinne życie jest prawie na siłę nawracana na bycie ,,emancypantką"), a Ania zupełnie nie wydawała mi się dojrzała - w książce fajne było to, że Ania musiała się nauczyć, że nie każdy jest taki jak ona i że można cenić ludzi nawet jeśli bardzo się od nas różnią, natomiast tutaj zachowania odchodzącego od tego wolnomyślicielstwa głównej bohaterki są kreowane na niesamowicie negatywne, nawet jeśli wynikają z epoki, i ostatecznie Ania tak naprawdę sama w ogóle się nie zmienia. Mam nadzieję, że w trzecim sezonie trochę to zrównoważą, bo jednak panna Stacy była chwilami zniesmaczona niektórymi pomysłami Ani i jest szansa, że ją odmieni.

Pierwszy sezon był genialny i naprawdę oddawał ducha książki, nawet jeśli fabuła się różniła. Zgadzam się, że obsada jest naprawdę bardzo dobrze dobrana, oprócz tego ścieżka dźwiękowa świetnie oddaje marzycielskość Ani.
Niestety, drugi sezon moim zdaniem trochę popsuli promowaniem za bardzo jednego modelu życia(spokojna Diana nastawiona na rodzinne życie jest prawie na siłę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzięki Bogu, człowiek posiada nieograniczone pokłady miłości w sercu i równie wielkim uczuciem może dażyć książkę, jak i adaptację z 85 roku i najnowszy serial. Każdą z tych rzeczy uczuciem innym. Każdą równie wielkim.
Nie postrzegam "Ani, nie Anny" jako ekranizacji. Dla mnie jest to inspiracja. Inspiracja, aby opierając się na tej właśnie powieści, która kryje w sobie tyle potencjału w postaci poukrywanego, delikatnego poruszania niektórych kwestii, opowiedzieć swoją historię. Tak samo jak kiedyś książki LMM zmieniły, wpłynęły na mnie, tak teraz tak samo kształtuje mnie serial i wnosi ogrom wartościowych punktów widzenia, poszerza horyzonty.
A wszystko w towarzystwie czystego piękna czy to w postaci estetycznych kadrów, klimatu nieporównywalnego do niczego innego, genialnej gry aktorów (wszystkich!) czy uczucia, jakie rodzi się w człowieku, gdy obcuje z czymś prawdziwe dobrym, wartościowym, w co włożono całe serce.
Po obejrzeniu naprawdę chcę się żyć. Chcę się żyć po swojemu!

Dzięki Bogu, człowiek posiada nieograniczone pokłady miłości w sercu i równie wielkim uczuciem może dażyć książkę, jak i adaptację z 85 roku i najnowszy serial. Każdą z tych rzeczy uczuciem innym. Każdą równie wielkim.
Nie postrzegam "Ani, nie Anny" jako ekranizacji. Dla mnie jest to inspiracja. Inspiracja, aby opierając się na tej właśnie powieści, która kryje w sobie tyle...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uwielbiam "Anię z Zielonego Wzgórza" i to zarówno wersję książkową, jak i serial z Megan Follows. Natomiast wersja z Netflixa w ogóle nie oddaje ducha książki i zbyt się od niej różni, choć dla kogoś to może być plus. Serialowa Ania nie jest dziewczynką, z którą chciałabym się zaprzyjaźnić, gdybym była w jej wieku. Nie dałam rady obejrzeć całego pierwszego sezonu, a nawet żałuję obejrzanych tych kilku odcinków.

Uwielbiam "Anię z Zielonego Wzgórza" i to zarówno wersję książkową, jak i serial z Megan Follows. Natomiast wersja z Netflixa w ogóle nie oddaje ducha książki i zbyt się od niej różni, choć dla kogoś to może być plus. Serialowa Ania nie jest dziewczynką, z którą chciałabym się zaprzyjaźnić, gdybym była w jej wieku. Nie dałam rady obejrzeć całego pierwszego sezonu, a nawet...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post